Ustalenie na rok 1995 obowiązków sprawozdawczych w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.GUS.1991.23.136

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1995 r.

ZARZĄDZENIE Nr 56

PREZESA GŁÓWNEGO URZĘDU STATYSTYCZNEGO

z dnia 31 grudnia 1991 r.

w sprawie ustalenia na rok 1995 obowiązków sprawozdawczych w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej ¹

(znak: H-5-97/91)

Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej (Dz. U. z 1989 r. Nr 40, poz. 221) w związku z poz. 06.5 Programu badań statystycznych na lata 1991-1995, stanowiącego załącznik do uchwały nr 207/90 Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1990 r. zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Ustala się obowiązek przekazywania danych statystycznych w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej na formularzach oznaczonych symbolami:

1) G-09.1 - sprawozdanie o obrocie węglem kamiennym i brykietami z węgla kamiennego.

2) G-09.2 - sprawozdanie o mechanicznej przeróbce węgla,

3) G -10.1 - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni cieplnej zawodowej,

4) G-10.1(w) - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni wodnych wydzielonych,

5) G-10.2 - sprawozdanie o działalności eksploatacyjnej elektrowni cieplnej zawodowej,

6) G-10.3 - sprawozdanie o mocy i energii elektrycznej elektrowni przemysłowej,

7) G-10.4 - sprawozdanie o działalności podstawowej zakładu energetycznego,

8) G-10.5 - sprawozdanie o stanie urządzeń elektrycznych i kosztach - według napięć,

9) G- 10.6 - sprawozdanie o mocy i produkcji elektrowni wodnych,

10) G-10.7 - sprawozdanie o przypływie energii elektrycznej według napięć,

11) G-10.8 - sprawozdanie o sprzedaży i zużyciu energii elektrycznej według jednostek podziału administracyjnego,

12) G-10.9 - sprawozdanie ciepłowni.

2. Formularze sprawozdań, o których mowa w ust. 1 stanowią odpowiednio załączniki od nru 1 do nru 12.

§ 2. 2 Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy osób prawnych, jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej i ich samodzielnie bilansujących części składowych (zakładów, oddziałów) oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą zaklasyfikowaną według Europejskiej Klasyfikacji Działalności do określonych grupowań, niezależnie czy jest to działalność podstawowa czy drugorzędna i obejmuje:

1) w zakresie G-09.1 i G-09.2 - podmioty, których działalność została zaklasyfikowana według Europejskiej Klasyfikacji Działalności do Sekcji C górnictwo i kopalnictwo (grupa 10.1),

2) w zakresie G-10.3 - podmioty, których działalność została zaklasyfikowana według Europejskiej Klasyfikacji Działalności do Sekcji D działalność produkcyjna (działy 15-36), a także te, które prowadzą działalność w innym zakresie o ile wytwarzają energię elektryczną,

3) w zakresie G-10.1, G-10.1(w), G-10.2, G-10.4, G-10.5, G-10.6, G-10.7, G-10.8 - podmioty, których działalność została zaklasyfikowana według Europejskiej Klasyfikacji Działalności do Sekcji E zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz i wodę (grupa 40.1). W przypadku wytwarzania energii elektrycznej podmioty sporządzają sprawozdania G-10.1, G-10.1(w) i G-10.2, w przypadku dystrybucji energii elektrycznej sprawozdania G-10.4, G-10.5, G-10.6, G-10.7 i G-10.8.

4) w zakresie G-10.9 - podmioty, których działalność została zaklasyfikowana według Europejskiej Klasyfikacji Działalności do Sekcji E zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz i wodę (grupa 40.3), u których roczna sprzedaż ciepła w skali roku wyniesie 100 TJ i więcej.

§ 3. 3 Podmioty zobowiązane do sporządzania sprawozdań na formularzach, o których mowa w § 1, przekazują je począwszy od danych za 1992 r. do:

- Państwowej Agencji Węgla Kamiennego w Katowicach w terminie:

1) G-09.1 - do 20 dnia po każdym miesiącu,

2) G-09.2 - do 6 dnia roboczego każdego miesiąca,

- Centrum Informatyki Energetyki w terminie:

3) G-10.1, G10-1(w) i G-10.4 - do 16 dnia każdego miesiąca,

4) G-10.2 - do dnia 5 lutego,

5) G-10.3 - do 8 dnia po każdym kwartale,

6) G-10.5 i G-10.8 - do dnia 20 lutego,

7) G-10.6 - do dnia 20 stycznia,

8) G-10.9 - do 20 dnia po każdym kwartale,

9) G-10.7 - do 20 dnia po każdym półroczu.

§ 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i stosuje się do sprawozdań za okres od 1 stycznia 1992 r.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr 1 ⁴

G - 09.1

Sprawozdanie w obrocie węglem kamiennym i brykietami z węgla kamiennego

za okres od początku roku do końca m-ca ... 199... r.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 2 ⁵

G - 09.2

Sprawozdanie

o mechanicznej przeróbce węgla kamiennego

za m-c ....... 199 .... r.

grafika

OBJAŚNIENIA do formularza G-09.1

Dział 1. Bilans

Wiersz 01 - podać faktyczny tonaż wydobytego węgla.

Wiersz 03 - podać zużycie własne na cele technologiczne.

Wiersz 07 - podać tonaż ubytków naturalnych udokumentowanych i zatwierdzonych zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wiersz 08 - podać tonaż zmniejszający zapasy na skutek strat nadzwyczajnych oraz wszelkich przeksięgowań.

Uwaga. Wartości opałowe powinny być zgodne ze sprawozdaniem G-09.2.

Dział 2. Sprzedaż (ilość, cena, wartość)

Dla wyszczególnionych pozycji w "boczku" - należy wykazać odpowiednio w trzech kolejnych wierszach:

- ilość w tonach,

- cenę w złotych na tonę (wartość: ilość),

- wartość w tys. zł.

OBJAŚNIENIA do formularza G-09.2

Sprawozdanie G-09.2 sporządza się odrębnie dla zakładów przeróbczych poszczególnych ruchów oraz łącznie dla kopalni.

Dział 1. Jakość węgla w pokładach

Wypełnia się na podstawie danych udziału pokładów w wydobyciu oraz wyników analiz prób bruzdowych wykonywanych w laboratorium.

Rubryka 1 - podaje się według normy na podstawie aktualnych analiz GIG.

Rubryka 2 - podaje się stosunek wydobycia netto z danego pokładu do całkowitej produkcji netto kopalni.

Rubryka 3, 4 i 5 - podaje się średnią arytmetyczną ze wszystkich analiz prób pobranych w tym pokładzie; pod wierszem 17 podaje się również dla całości wydobycia kopalni.

Dział 2. Produkcja

Dokładność podawania procentów do 0,1%.

Wiersz 01 - podaje się sumę wydobycia netto powiększoną o odpady z zakładu przeróbczego.

Wiersz 02 - suma pozycji 03-05 oraz udział w wydobyciu brutto.

Wiersz 03-05 - podaje się ilość odpadów z płuczki, odpadów z sortowni i odpadów flotacyjnych oraz ich udział w wydobyciu brutto.

Wiersz 06 - podaje się wydobycie węgla z uwzględnieniem zbytu węgla i ruchu zwałów oraz zużycia własnego.

Wiersz 07 - podaje się ilość koncentratów uzyskanych ze wzbogacalników oraz ich udział w wydobyciu netto kopalni.

Wiersz 08 i 09 - podaje się ilość węgla wzbogacanego ręcznie i nie wzbogacanego w stosunku do wydobycia netto kopalni.

Wiersz 10-11 - podaje się produkcję przerostu, mułów z filtrów i mułów z osadników w stosunku do wydobycia netto kopalni.

Wiersz 12 i 13 - podaje się produkcję sortymentów grubych i sortymentów średnich oraz udział tych sortymentów w produkcji węgla typu 31-33.

Dział 3. Charakterystyka nadawy

Wiersz 1-6 - podaje się uziarnianie, zawartość popiołu i odpadów w nadawie na podstawie analiz z prób pobieranych w poszczególnych węzłach technologicznych.

Dział 4. Wskaźniki eksploatacyjne zakładu przeróbczego

Wiersz 1-2 - podaje się jako średni czas obliczony z dokładnością do jednej godziny wynikający z podzielenia miesięcznej ilości przepracowanych godzin przez ilość dni zredukowanych.

Wiersz 3 - podaje się w kW·h w przeliczeniu na tonę wydobycia netto.

Wiersz 4 - podaje się w kg/t nadawy do płuczki zawiesinowej.

Wiersz 5 - podaje się w m³/t nadawy do wzbogacania.

Wiersz 6 - podaje się w kg/miesiąc (w przeliczeniu na 100%) dla flokulantów z importu i produkcji krajowej.

Wiersz 7 - koszt przeróbki mechanicznej w miesiącu poprzedzającym miesiąc sprawozdawczy - podaje się rzeczywiste nakłady ruchowe (bez kosztu własnego węgla oraz ekspedycji) w przeliczeniu na 1 tonę węgla netto.

Dział 5. Produkcja węgla według typów i sortymentów z uwzględnieniem parametrów jakościowych

Wypełnia się na podstawie sprawozdania z produkcji i obrotu paliw stałych sporządzonego przez Dział Ekspedycji kopalni, na podstawie obowiązującej klasyfikacji węgla i według analiz chemicznych i technicznych oraz książek kontroli jakości węgla. Produkcję według typów i sortymentów należy podawać w następującej kolejności:

a) sortymenty produkowane stale, zgodnie z zaklasyfikowaniem,

b) sortymenty zdeklasyfikowane, awaryjne (węgiel zdeklasyfikowany należy wykazywać pod symbolem rzeczywistej granulacji i zaznaczeniem w jakim sortymencie i klasie został zbyty),

c) węgiel energetyczny nie sortowany.

W rubrykach 0, 1 i 2 należy wykazać dane według obowiązujących norm PN-82/G-97001, PN-82/G-97003, PN-82/G-97004.

Rubryka 3 - podaje się skrót oznaczający sposób wzbogacania:

r - ręcznie,

oz - w osadzarkach ziarnowych,

om - w osadzarkach miałowych,

h - w płuczkach hydraulicznych,

cc - w cieczach ciężkich,

f - we flotownikach.

Rubryka 4 - podaje się procentowy wypad sortymentów przyjmując wydobycie netto kopalni za 100%.

Rubryka 5 - podaje się produkcję danego sortymentu węgla energetycznego oraz oddzielnie wielkość produkcji brykietów nie wliczając ich jednak do sumy w wierszu "Razem".

Rubryka 6 - podaje się produkcję danego sortymentu węgla gazowo-koksowego przeznaczonego na cele chemicznej przeróbki węgla.

Rubryka 7 - podaje się w procentach średnią arytmetyczną z wszystkich wyników analiz w danym sortymencie oraz ogółem dla całości produkcji.

Rubryka 8-13 - popiół, wilgoć przemijająca, wilgoć w węglu powietrzno-suchym, części lotne, spiekalność, wartość opałowa - podaje się jako średnią ważoną otrzymaną z wszystkich analiz prób pobranych w ciągu miesiąca sprawozdawczego z danego sortymenu, wykonanych przez laboratorium kopalni, koksowni, "Węglokoks S.A.". Zawartość popiołu w węglu energetycznym podaje się w stanie roboczym, w węglu gazowo-koksowym w stanie suchym. Wyniki oznaczeń popiołu, wilgoci i siarki podaje się z dokładnością do 0,1%, a oznaczenie części lotnych, spiekalności i wartości opałowej z dokładnością do pełnych jednostek.

Dział 6. Węgiel eksportowy

Rubryka 2 - podaje się ilość węgla załadowanego i wyekspediowanego z kopalni.

Rubryka 3-5 - podaje się na podstawie średnich miesięcznych parametrów jakościowych stanowiących wyniki prób kopalni i eksportera.

Dział 7. Wskaźnik jakości produkcji

Wiersz 1 - podaje się średnie ważone z danych wierszy 2 i 5.

Wiersz 2 - podaje się jako średnią ważoną z wierszy 3 i 4.

Wiersz 3-4 - podaje się jako średnią ważoną z parametrów poszczególnych sortymentów węgla energetycznego razem z węglem gazowo-koksowym zdeklasyfikowanym.

Wiersz 5 - podaje się w stanie suchym (A^d) i roboczym (A^r), wartość opałową w stanie roboczym.

ZAŁĄCZNIK  Nr 3 ⁶

G-10.1

Sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni cieplnej zawodowej

za m-c ........ 199 ... r.

grafika

OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA G-10.1

Dział 1. Zmiany mocy elektrycznej i cieplnej

Dane o mocy elektrycznej i cieplnej należy wykazywać wg stanu na koniec m-ca sprawozdawczego.

Jeżeli w m-cu sprawozdawczym nastąpiła zmiana mocy elektrycznej zainstalowanej lub osiągalnej albo osiągalnej mocy cieplnej, należy podać dodatkowo następujące dane:

w wierszu 1 - datę, od której nastąpiła zmiana. W przypadku wejścia do eksploatacji urządzeń nowych, datę zmiany stanowi data wejścia urządzenia do eksploatacji,

w wierszu 2 - przyczynę zmiany wg poniżej podanych symboli:

I = działalność inwestycyjna - obejmuje instalowanie nowych urządzeń wytwórczych (turbozespołów, kotłów ciepłowniczych, itd.), które powodują zwiększenie produkcji energii elektrycznej lub cieplnej,

M = modernizacja - dotyczy przebudowy istniejących urządzeń wytwórczych, w wyniku której następuje zmiana osiągalnej mocy elektrycznej lub osiągalnej mocy cieplnej,

L = likwidacja urządzeń wytwórczych,

K = korekta - dotyczy zmiany mocy elektrycznej lub cieplnej w związku z przebudową urządzeń pomocniczych lub zużycia się urządzeń podstawowych oraz w przypadku okresowego obniżenia mocy, nie dającego się usunąć w okresie 12 m-cy,

w wierszu 3 - o ile wzrosła lub zmniejszyła się moc elektrowni. Przyrost mocy opatrzyć znakiem (+), zmniejszenie mocy znakiem (-).

Dział 2. Dane techniczno-ekonomiczne

Moc dyspozycyjną (wiersze 01 do 03) należy podawać zgodnie z zasadami liczenia jako średnią z dni roboczych m-ca. Dni robocze określa Krajowa Dyspozycja Mocy. Moc dyspozycyjna szczytowa jest określona w momencie szczytowego obciążenia systemu elektroenergetycznego.

Moc dyspozycyjna strefowa netto - średnia z godzin trwania szczytu wieczornego i rannego bez mocy zużytej na potrzeby własne.

Szczegółowe zasady liczenia mocy strefowej netto podane są w "Zasadach hurtowego obrotu energią elektryczną w krajowym systemie elektroenergetycznym".

Moc dyspozycyjna może być sprzedawana do PSE S.A. lub bezpośrednio do przedsiębiorstw dystrybucyjnych.

Produkcja energii elektrycznej brutto (wiersz 04) jest to energia elektryczna wytworzona przez wszystkie generatory elektrowni i pomierzona na zaciskach tych generatorów.

Produkcja energii elektrycznej w skojarzeniu (wiersz 05) jest to energia elektryczna wytworzona na strumieniu pary, pobranej z upustów i wylotów turbin parowych i wprowadzonej do parowej sieci ciepłowniczej oraz zużytej do podgrzewania wody sieciowej w wymiennikach ciepłowniczych.

Dla obiektów wyposażonych wyłącznie w turbozespoły przeciwprężne i upustowo-przeciwprężne będzie to całkowita produkcja generatorów napędzanych przez te turbiny.

Dla elektrowni wyposażonych w turbozespoły upustowo-kondensacyjne produkcję energii elektrycznej należy wyliczyć ze wzoru podanego w PN-93/M 35500.

Zużycie na produkcję energii elektrycznej - zużycie własne (wiersz 06) oraz zużycie na produkcję ciepła (wiersz 07) obejmuje energię elektryczną zużytą przez urządzenia pomocnicze elektrowni w procesie wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej.

Zużycie to składa się z:

- potrzeb własnych wspólnych dla energii elektrycznej i cieplnej,

- potrzeb własnych bezpośrednio związanych z produkcją energii elektrycznej,

- potrzeb własnych bezpośrednio związanych z produkcją energii cieplnej.

Dla dokonania całkowitego podziału zużycia własnego na produkcję energii elektrycznej i energii cieplnej należy potrzeby własne wspólne podzielić na poszczególne formy energii i dodać do zużycia bezpośrednio związanego z daną formą energii. Klucz podziału wspólnych potrzeb własnych oraz elementy zużycia zaliczane do określonej grupy podaje Polska Norma PN-93/M 35500.

Zużycie na inne cele (wiersz 08) obejmuje energię elektryczną, która została zużyta w elektrowni i rozliczona fakturą wewnętrzną (bez wystawiania faktury Vat-owskiej).

Sprzedaż bezpośrednio odbiorcom (wiersz 09) obejmuje energię elektryczną rozliczoną bezpośrednio przez elektrownię z wystawieniem za tę energię faktury Vat-owskiej.

Sprzedaż do PSE (wiersz 10) obejmuje energię zakupioną przez PSE od elektrowni, zgodnie z zasadami hurtowego obrotu energią elektryczną.

Sprzedaż do przedsiębiorstw dystrybucyjnych (wiersz 11) obejmuje energię elektryczną dostarczaną do przedsiębiorstw dystrybucyjnych.

Jako przedsiębiorstwa dystrybucyjne rozumie się jednostki posiadające sieć energetyczną i zajmujące się dystrybucją energii elektrycznej.

Przez produkcję energii cieplnej (wiersz 12) rozumie się ilość energii cieplnej, wytworzoną w elektrowni, elektrociepłowni i przeznaczoną dla odbiorców na cele technologiczne i grzewcze. Produkcja ciepła w kotłach ciepłowniczych jest to ciepło przejęte przez parę i wodę w kotłach, pomniejszone o zużycie własne, jak np. napędy parowe urządzeń pomocniczych, rozmrażanie lub podgrzewanie paliwa oraz pomniejszone o straty ciepła w rurociągach i wymiennikach na obszarze ciepłowni, aż do punktu rozliczania się z odbiorcą energii cieplnej.

Produkcję energii cieplnej można również określać na podstawie pomierzonej ilości energii wysyłanej na zewnątrz.

Wzory obliczeniowe dla określenia ilości ciepła wysłanego na zewnątrz podaje PN-93/M-35500.

W elektrowniach i elektrociepłowniach ciepło może być wytwarzane w skojarzeniu lub bez skojarzenia.

Produkcja ciepła w skojarzeniu (wiersz 13) jest to ciepło oddane na zewnątrz z upustów i wylotów turbin parowych.

Do produkcji energii cieplnej należy zaliczać również ciepło zużyte na cele przemysłowe, nie związane z produkcją energii elektrycznej i cieplnej oraz na ogrzewanie pomieszczeń nieprodukcyjnych, tj. biur lub pomieszczeń socjalnych.

Energia chemiczna ze wszystkich paliw (wiersz 14) jest sumą zużycia energii chemicznej paliwa podstawowego oraz paliw pomocniczych, tj. węgla, oleju opałowego, ewentualnie innych paliw płynnych czy gazowych.

W przypadku produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu energia chemiczna ze wszystkich paliw powinna zostać podzielona na obie formy energii. Dla wyliczenia wskaźników techniczno-ekonomicznych należy stosować "fizyczną metodę podziału". Metodę tę szczegółowo opisuje Polska Norma PN-93/M-35500.

Wskaźnik zużycia paliwa na produkcję energii elektrycznej [kJ/kWh] - wiersz 22 - oblicza się przez podzielenie energii chemicznej ze wszystkich paliw, zużytej na produkcję energii elektrycznej, przez produkcję energii elektrycznej brutto.

Wzór obliczeniowy:

Wskaźnik należy obliczać z dokładnością do 10 kJ, tzn. jeżeli ze wzoru otrzymujemy wielkości np. 10.258 kJ/kWh, wskaźnik wynosi 10.260 kJ/kWh (ostatnia cyfra powinna być zerem).

Wskaźnik zużycia paliwa na produkcję ciepła [MJ/GJ] - wiersz 24 - oblicza się dzieląc energię chemiczną ze wszystkich paliw, zużytą na produkcję energii cieplnej, przez produkcję ciepła.

Wzór obliczeniowy:

Wskaźnik zużycia na ciepło obliczać należy z dokładnością do 1 MJ/GJ.

Dla potrzeb podziału kosztów zmiennych może być przyjęta "metoda elektrowni równoważnej", wówczas należy wypełnić wiersze 18-21 działu 2.

Ilość paliwa na energię elektryczną oblicza się wg poniższego wzoru:

gdzie:

Q_BE [GJ] - energia chemiczna ma produkcję energii elektrycznej,

η_Er (%) - sprawność elektrowni równoważnej,

Q_B [GJ] - energia chemiczna na obie formy energii,

Ilość paliwa na produkcję ciepła stanowi różnicę:

Q_BC = Q_B - Q_BE.

Dział 3. Paliwo podstawowe

Zużycie paliwa w elektrowni (wiersz 1) należy określać metodą bezpośredniego pomiaru objętości (ilości) paliwa doprowadzonego do kotłów.

Zużycie na energię elektryczną (wiersz 2) wynika z podziału paliwa podstawowego na dwa strumienie: energię elektryczną i energię cieplną.

Energia chemiczna paliwa podstawowego (wiersz 3) wynika z iloczynu ilości zużytego paliwa i średniej wartości opałowej.

Średnia wartość opałowa paliwa dostarczonego (wiersz 6) powinna być uzgodniona z dostawcą.

Wartość paliwa (wiersz 8) powinna wynikać z ilości paliwa dostarczonego i ceny wynikającej ze średniej wartości opałowej oraz innych parametrów wpływających na cenę. Do wartości paliwa zakupionego nie należy doliczać kosztów zakupu.

Dział 4. Rachunek zysków/strat na energii elektrycznej i cieplnej w zł

Sprzedaż mocy elektrycznej (wiersz 01 i 03) wystąpi wówczas, gdy ceny transferowe w obrocie wewnętrznym są dwuskładnikowe - opłata za moc dyspozycyjną i oddzielnie opłata za energię elektryczną.

W przypadku ciepła, jako sprzedaż mocy należy przyjmować opłaty stałe za moc zamówioną.

Jeżeli cena sprzedaży jest jednoskładnikowa, wartość sprzedaży należy wykazywać jako sprzedaż energii elektrycznej (wiersz 02 i 04).

Przy sprzedaży bezpośrednio odbiorcom - finalnym (wiersz 05) wartość energii należy podawać łącznie - opłaty stałe i opłaty za energię.

Usługi systemowe dotyczą wyłącznie energii elektrycznej (wiersz 06).

Koszty wytworzenia sprzedanych produktów (wiersz 09) odnosi się do sprzedaży do PSE, przedsiębiorstw dystrybucyjnych i bezpośrednio odbiorcom (nie zawierają kosztu energii elektrycznej, zużytej na produkcję ciepła i inne cele).

Dział 5. Koszty wytworzenia energii elektrycznej i cieplnej w zł

Koszty wytworzenia energii elektrycznej i cieplnej dzielone są na zmienne i stałe.

Składowe kosztów w układzie kalkulacyjnym podane są na formularzu.

Koszty energii elektrycznej z własnej produkcji, zużytej na produkcję ciepła (wiersz 09), należy ustalać w sposób następujący: koszt techniczny wytworzenia podzielić przez produkcję netto energii elektrycznej. Otrzymany jednostkowy koszt techniczny wytworzenia przemnożyć przez ilość energii elektrycznej, zużytej na produkcję ciepła z własnej produkcji.

Rachunek powinien być przeprowadzony w skali miesięcznej. Koszt narastający jest sumą poszczególnych miesięcy.

W gospodarce skojarzonej podziału kosztów pomiędzy energię elektryczną i cieplną należy dokonywać następująco:

a) koszty zmienne dzielić proporcjonalnie do podziału energii chemicznej paliwa, określonego "metodą elektrowni równoważnej" (Dział 2, wiersz - 18-21), jeżeli wiersze 18-21 działu 2 nie są wypełnione, zakłada się, że podział kosztów zmiennych odbywa się proporcjonalnie do podziału paliwa "metodą fizyczną" (wiersze 15-17),

b) koszty stałe należy dzielić "metodą zaangażowania mocy", stosowaną dotychczas i opisaną w Zeszycie Metodycznym GUS p.t. "Definicje pojęć stosowanych w elektroenergetyce i ciepłownictwie".

Wiersz 18 rubryka 1 i 2 - w przypadku gdy jednostka przeprowadziła aktualizację wyceny środków trwałych na dzień 1 I 1995 r. wykazaną wartość należy oznaczyć literką "a".

ZAŁĄCZNIK  Nr 4 ⁷

G-10.1(w)

Sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni wodnej wydzielonej

za m-c ......... 199.. r.

grafika

OBJAŚNIENIA do formularza G-10.1 (w)

Dział 1. Moc i produkcja energii elektrycznej

Wiersz 2 - moc osiąganą należy podawać wg stanu na koniec miesiąca z dokładnością do 1 kW, np. w przypadku, gdy moc osiągalna wynosi 140 kW, należy wpisać 0,140 MW.

Wiersz 3 - moc dyspozycyjną za miesiąc sprawozdawczy należy obliczać jako średnią z dni roboczych miesiąca.

Moc dyspozycyjną otrzymujemy, odejmując od mocy osiągalnej ubytki mocy spowodowane: warunkami hydrologicznymi, remontami, przestojami awaryjnymi itp.

Moc dyspozycyjną należy podawać z taką samą dokładnością jak moc osiągalną.

Wiersz 4 - produkcja energii elektrycznej brutto jest to energia elektryczna wytworzona przez wszystkie generatory elektrowni i pomierzona na zaciskach generatorów.

Wiersz 5 - zużycie własne jest to zużycie energii elektrycznej przez urządzenia pomocnicze elektrowni w procesie wytwarzania energii elektrycznej.

Wiersz 6 - zużycie na pompowanie wody dotyczy elektrowni szczytowo-pompowych. Należy podać energię elektryczną zużytą na pompowanie wody w procesie pompowym elektrowni.

Dział 2. Rachunek zysków/strat na energii elektrycznej w zł

Należy podawać wyłącznie przychody ze sprzedaży mocy oraz usług systemowych. Nie należy podawać usług socjalnych lub innych.

Elektrownie będące założycielami spółki "Elektrownie Szczytowo-Pompowe" podają przychody uzyskiwane od tej spółki za eksploatację urządzeń wytwórczych po cenach ustalonych w obustronnej umowie.

Spółka "Elektrownie Szczytowo-Pompowe" podaje przychody pomniejszone o wielkości przekazane elektrowniom jako opłaty za moc lub energię w umowie dwustronnej.

Dział 3. Koszty wytworzenia energii elektrycznej w zł

Należy podawać koszty energii elektrycznej w układzie jak na formularzu.

Elektrownie nie wypełniają wiersza "amortyzacja".

Spółka "Elektrownie Szczytowo-Pompowe" podaje koszty amortyzacji majątku produkcyjnego, podatki obciążające koszty i ubezpieczenia.

ZAŁĄCZNIK  Nr 5 ⁸

G-10.2

Sprawozdanie o działalności eksploatacyjnej elektrowni cieplnej zawodowej

za 199... r.

grafika

OBJAŚNIENIA

do formularza G-10.2

Dział 2. Podstawowe dane eksploatacyjne

Przez kotły energetyczne rozumie się kotły parowe o wysokich parametrach pary, z których para przegrzana jest wykorzystywana w turbinach parowych do napędu generatorów elektrycznych.

Wiersze 01 do 14 - zużycie paliw w kotłach energetycznych należy określić metodą bezpośrednią poprzez ustalenie ilości i średniej wartości opałowej.

Zużycie paliw określane metodą bezpośredniego pomiaru objętości (ilości) paliwa doprowadzonego do kotłów oraz własne pomiary jakości, powinny być zgodne z ewidencją materiałową paliwa zakupionego i innych składowych bilansu ilościowego i jakościowego, tj. zapasów paliw, ubytków naturalnych, przerzutów i zużycia na inne cele.

Wszelkie niezgodności pomiędzy wartością opałową paliw dostarczonych i przyjętych do rozliczenia zużycia, powinny obciążać produkcję energii elektrycznej i cieplnej.

Paliwa ciekłe i gazowe należy wykazywać zgodnie z wykazem paliw przyjętym w sprawozdaniu G-03.

Oprócz nazwy paliwa należy podać kod paliwa.

Poniżej podajemy wykaz paliw, kody oraz jednostki miary wg sprawozdania G-03.

Nazwa paliwa	Kod	Jedn. miary
Węgiel kamienny	01	t
Węgiel brunatny	03	t
Oleje opałowe	08	t
Olej napędowy do silników wysokoprężnych szybkoobrotowych	09	t
Olej napędowy do silników wysokoprężnych	10	t
Paliwa do silników z zapłonem iskrowym, benzyny i nafty	11	t
Gaz ziemny wysokometanowy	13	tys. m^3
Gaz ziemny zaazotowany	14	tys. m^3
Gaz koksowniczy	16	tys. m^3
Gaz wielkopiecowy	19	tys. m^3
Paliwa odpadowe ciekłe	22	t
Paliwa odpadowe gazowe	21	tys. m^3
Energia cieplna (w parze i gorącej wodzie)	23	GJ

Energia chemiczna paliwa wynika z ilości zużytego paliwa i średniej wartości opałowej.

Wzór obliczeniowy:

gdzie:

B(t)	- ilość zużytego paliwa
Qr [kJ/kg] lub[kJ/m^3]	- wartość opałowa

Wzór powinien być stosowany dla poszczególnych asortymentów i klas zużytego węgla, które mają różną wartość opałową, a następnie sumowana energia chemiczna.

Łączne zużycie energii chemicznej paliw obejmuje również energię chemiczną paliw zużytą na uruchomienie urządzeń po przestojach oraz utrzymywanie urządzeń w rezerwie.

Podział energii chemicznej paliw na produkcję energii elektrycznej i cieplnej należy dokonywać wg metody fizycznej opisanej w Polskiej Normie PN-93/M-35500.

Przez kotły ciepłownicze rozumie się urządzenia wykorzystywane wyłącznie do produkcji energii cieplnej. Będą to kotły wodne zainstalowane do produkcji wody technologicznej i grzewczej oraz kotły parowe wykorzystywane wyłącznie do celów ciepłownictwa, które energię cieplną oddają do sieci cieplnej.

Wiersz 15 do 23 - zasady wyliczania ilości paliw oraz energii zawartej w paliwie są analogiczne, jak omówione w punkcie poprzednim.

Zużycie (własne) na produkcję energii elektrycznej (w. 26) oraz zużycie na produkcję ciepła (w. 27) obejmuje energię elektryczną zużytą z własnej produkcji.

Przez produkcję w szczycie i dolinie nocnej (w. 28 i 29) - rozumie się energię elektryczną wytworzoną w godzinach strefy szczytowej lub dolinie nocnej.

Przyjmuje się następujący podział doby na strefy:

- strefa szczytowa ranna godz. 8 - 11 we wszystkich miesiącach,

- strefa szczytowa wieczorna wg poniższej tabelki:

Miesiące	Czas trwania strefy szczytowej
I, II, XI, XII	16 - 21
III, X	18 - 21
IV, IX	19 - 21
V, VI, VII, VIII	20 - 21

- dolina nocna godz. 21 do 6 we wszystkich miesiącach.

Wiersze 32 do 41 - przez uzysk ciepła rozumie się ciepło przejęte przez parę i wodę w kotłach.

Ciepło wytworzone przez kotły energetyczne należy podzielić na dwa strumienie:

- na produkcję energii elektrycznej,

- na produkcję energii cieplnej.

Ciepło na produkcję energii elektrycznej obejmuje energię cieplną zużytą do napędu turbozespołów elektrycznych oraz zużycie przez urządzenia pomocnicze związane z wytwarzaniem energii elektrycznej.

Ciepło na produkcję energii cieplnej obejmuje energię cieplną oddaną na cele technologiczne i grzewcze, powiększoną o ciepło zużyte na potrzeby własne, związane z produkcją energii cieplnej.

Przez produkcję energii cieplnej rozumie się ilość energii cieplnej przeznaczoną dla odbiorców na cele grzewcze i przemysłowe.

Produkcja ciepła w skojarzeniu jest to ciepło wytwarzane na parze wychodzącej z upustów i wylotów turbin parowych.

Produkcja ciepła bez skojarzenia z kotłów energetycznych jest to ciepło oddane na zewnątrz bezpośrednio z kotłów lub przez stacje redukcyjno-schładzające.

Produkcja ciepła z kotłów ciepłowniczych jest to ciepło przejęte przez parę i wodę, pomniejszone o zużycie własne jak np. napędy parowe urządzeń pomocniczych, rozmrażanie lub podgrzewanie paliwa itp. oraz pomniejszone o straty ciepła w rurociągach i wymiennikach na obszarze ciepłowni, aż do punktu rozliczania się z odbiorcą.

Do produkcji energii cieplnej należy zaliczać również ciepło zużyte na cele przemysłowe nie związane z produkcją energii elektrycznej i cieplnej oraz na cele grzewcze pomieszczeń nieprodukcyjnych, tj. biura, stołówki, szkoły, przedszkola itp.

Z ogólnej produkcji należy wydzielić tę ilość energii cieplnej, której nośnikiem jest gorąca woda do celów technologicznych oraz do celów grzewczych.

Wiersze 42 do 45 - należy podawać średniomiesięczne zatrudnienie w elektrowni.

Z ogólnej liczby zatrudnionych w grupie przemysłowej należy wydzielić zatrudnionych przy produkcji energii elektrycznej.

Zasada podziału jest następująca:

a) wyodrębnić zatrudnienie bezpośrednio związane z produkcją energii elektrycznej,

b) zatrudnienie wspólne - podzielić kluczem stosowanym do podziału kosztów stałych pomiędzy energię elektryczną i cieplną.

Energię chemiczną paliwa na wytworzenie 1 kW·h energii elektrycznej brutto (w. 46) oblicza się przez podzielenie energii chemicznej zużytej na produkcję energii elektrycznej przez produkcję energii elektrycznej brutto. Wskaźnik należy obliczać w kJ zaokrąglając do 10 kJ (ostatnia cyfra powinna być zerem).

Energię chemiczną paliwa na wytworzenie 1 kW·h energii elektrycznej w skojarzeniu (w. 47) oblicza się przez podzielenie energii chemicznej paliwa zużytej na produkcję energii elektrycznej w skojarzeniu przez produkcję energii elektrycznej w skojarzeniu. Wskaźnik należy obliczać w kJ zaokrąglając do 10 kJ.

Energię chemiczną paliwa na wytworzenie 1 GJ energii cieplnej (w. 48) oblicza się przez podzielenie energii chemicznej paliwa zużytej na produkcję ciepła przez produkcję ciepła. Wskaźnik należy obliczać w MJ z dokładnością do 1 MJ.

Wskaźnik zużycia własnego (w. 49) należy obliczać w stosunku do energii elektrycznej brutto. Wskaźnik należy wyliczać w kJ z dokładnością do 0,01% (dwa miejsca po przecinku).

Dział 3. Bloki energetyczne i turbozespoły

Dział obejmuje wybrane dane dla bloków oraz turbozespołów w przypadku układów kolektorowych.

W kolejnych rubrykach należy wpisać numer bloku lub turbozespołu oraz jego moc znamionową, np. blok nr 1 (200 MW), tz. 5 (55 MW).

Moc osiągalna na koniec roku (w. 01) jest to aktualna moc osiągalna bloku lub turbozespołu.

Wiersz 02 i 03 - moc osiągalna średnia roczna lub moc dyspozycyjna jest to średnia arytmetyczna, miesięcznych wartości mocy osiągalnej lub dyspozycyjnej. Moc osiągalna średnia miesięczna lub dyspozycyjna jest średnią z dni roboczych, tj. bez sobót, niedziel i świąt. Liczbę dni roboczych w danym miesiącu określa Krajowa Dyspozycja Mocy.

Produkcja energii elektrycznej brutto (w. 04) jest to energia elektryczna wytworzona przez blok lub turbozespół i pomierzona na zaciskach generatora.

Zużycie własne na produkcję energii elektrycznej (w. 05) jest to zużycie przez urządzenia potrzeb własnych, które są niezbędne do eksploatacji danego bloku.

W przypadku potrzeb własnych wspólnych dla kilku bloków, należy dokonać podziału wg. algorytmu uznanego za najlepszy.

Godziny pracy (w. 06) - efektywny czas pracy wyrażony w godzinach. Jest to czas kalendarzowy pomniejszony o wszystkie przestoje bloku lub turbozespołu.

Wiersze 07 do 11 - godziny postoju - jest to czas od zatrzymania do następnego uruchomienia.

Energia paliwa na produkcję energii elektrycznej (w. 12) - należy podać dla każdego bloku energię paliwa zużytą przez blok wyłącznie na produkcję energii elektrycznej.

Dział 4. Sprzedaż energii cieplnej

Energia cieplna może być dostarczana do przedsiębiorstw dystrybucyjnych lub bezpośrednio odbiorcom w postaci pary lub gorącej wody.

Jako przedsiębiorstwa dystrybucyjne rozumie się jednostki posiadające sieć cieplną i zajmujące się dystrybucją ciepła.

Przez dostawę bezpośrednią rozumie się dostawę dla bezpośrednich konsumentów lub jednostek gospodarki mieszkaniowej jak ADM, Spółdzielnie mieszkaniowe itp.

Moc zamówiona (w. 1) ustalona jest w umowie na dostawę energii cieplnej i dotyczy odbiorców, rozliczanych wg taryf dwuczłonowych.

Ilość energii dostarczonej (w. 2) - jako energię cieplną dostarczoną rozumie się ilość ciepła faktycznie pobranego przez odbiorcę. Jest to różnica pomiędzy ilością ciepła otrzymanego przez odbiorcę, a ciepłem zawartym w zwróconych skroplinach lub powrotnej wodzie sieciowej.

Wartość energii dostarczonej (w. 3) stanowi sumę opłat za moc zamówioną, za energię cieplną oraz nie zwrócony nośnik.

Wiersz 4 i 5 - wartość energii powinna wynikać z faktur wystawionych odbiorcom w okresie sprawozdawczym. Z ogólnej wartości należy wyodrębnić opłaty za moc zamówioną oraz opłatę za energię cieplną.

Średnia cena (w. 6) wynika z podzielenia wartości energii dostarczonej przez ilość tej energii.

Ciepło może być użytkowane na cele technologiczne lub cele grzewcze.

Rubryka 1 i 4 - para do celów technologicznych - obejmuje to ciepło, które dostarczane jest w parze niezależnie od ciśnienia do celów technologicznych.

Rubryka 2 i 5 - woda technologiczna - obejmuje ciepło, które dostarczane jest w gorącej wodzie do celów technologicznych.

Rubryka 3 i 6 - woda do celów grzewczych - obejmuje ciepło, na cele grzewcze ludności lub pomieszczeń nieprodukcyjnych o różnym przeznaczeniu.

Ciepło zużyte na terenie elektrowni na potrzeby innych wyrobów poza energią elektryczną i cieplną oraz na potrzeby nieprodukcyjne, jak np. ogrzewanie pomieszczeń biurowych, przedszkola, szkoły przyzakładowe, należy zaliczać do ciepła sprzedanego bezpośrednio.

Dział 5. Stan środków trwałych w układzie rodzajowym w zł

Należy podać wartość ewidencyjną (brutto) oraz wartość netto środków trwałych wg klasyfikacji rodzajowej GUS niezależnie jakiej działalności służą.

Klasyfikacja rodzajowa środków trwałych, została wprowadzona Zarządzeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r.

Podział środków trwałych na produkcję energii elektrycznej i cieplnej należy podawać wg następujących zasad:

a) wydzielić środki trwałe związane bezpośrednio z produkcją energii elektrycznej lub cieplnej,

b) środki trwałe wspólne podzielić kluczem przyjętym do podziału kosztów stałych.

Rubryka 1 i 3 - wartość ewidencyjna (brutto) jest to wartość wg cen zakupu z uwzględnieniem aktualizacji wyceny środków trwałych.

Rubryka 2 i 4 - wartość netto jest to wartość ewidencyjna pomniejszona o umorzenie.

Dział 6. Transformatory w stacjach elektrowni

Wiersze 01 do 09 - przez transformatory sieciowe rozumie się transformatory dla potrzeb przemysłu i rozdziału mocy.

Wiersze 10 do 14 - za transformator blokowy uważa się jednostkę połączoną z generatorem bez pośrednictwa szyn zbiorczych.

Wiersze 15 do 17 - transformatory potrzeb własnych służą wyłącznie do zasilania własnych urządzeń odbiorczych elektrowni.

Transformatory należy uszeregować wg napięcia znamionowego sieci do której transformator jest podłączony.

Dział 7. Emisja pyłów i gazów

Dane dotyczące emisji pyłów i gazów podawać należy oddzielnie dla każdej grupy emitorów.

Podział elektrowni na grupy emitorów należy dokonać w taki sposób aby można było opisać każdą grupę wspólnymi wskaźnikami emisji pyłów i gazów np. odrębne grupy emitorów powinny stanowić kotły pyłowe, kotły rusztowe, kotły na różne paliwa, itp.

Wiersze 01 do 04 - węgiel (kamienny lub brunatny) - należy podawać ilość zużytego węgla oraz jego parametry:

- zawartość popiołu w % z dokładnością do 0,01;

- zawartość siarki w % z dokładnością do 0,01;

- średnią wartość opałową w kJ/kg z dokładnością do10 kJ.

Wyżej wymienione parametry należy określać wg zasad przyjętych w umowie z dostawcą dla ustalenia ceny węgla.

Wielkości powinny być obliczone jako średnie ważone za okres roczny i zgodnie z działem 2.

Wiersze 05 do 07 - paliwa ciekłe - należy podawać ilość zużytych paliw ciekłych, oraz

- średnią wartość opałową w kJ/kg z dokładnością do10 kJ;

- zawartość siarki w % z dokładnością do 0,01.

Średnia zawartość siarki powinna być średnią ważoną pomiarów wykonanych w okresie sprawozdawczym.

Wiersz 08 i 09 - średnia zawartość części palnych - wynikać powinna z prowadzonych pomiarów części palnych w popiele lotnym i żużlu. Wielkość średnia powinna być wyliczona jako średnia ważona ilości węgla, do której odnoszą się pomiary.

Dokładność do 0,01%.

Średnia zawartość CO₂ w spalinach (w. 10) - należy obliczać jako średnią ważoną wielkości wyników analiz wykonanych dla potrzeb określenia CO₂.

W przypadku pomiaru na analizatorach O₂, zawartość CO₂ w spalinach należy obliczyć wg następujących wzorów:

- dla węgla kamiennego:

CO₂ (%) = 18,9 - O₂ (%),

- dla węgla brunatnego:

CO₂ (%) = 19,1 - O₂ (%),

gdzie O₂ - zawartość tlenu.

Udział popiołu lotnego w odpadach (w. 11) - należy podać w % udziału popiołu lotnego w całkowitej ilości odpadów paleniskowych, ustalonych na podstawie pomiarów bilansowych kotła.

Suma czasu pracy kotłów w grupie emitorów (w. 12) - należy podać rzeczywisty czas pracy kotłów, który powinien wynikać z ewidencji czasów przestojów kotłów i bilansu czasu kalendarzowego.

Dyspozycyjność urządzeń odpylających (w. 13) - należy podać średnio-roczną dyspozycyjność urządzeń odpylających emitora.

Osiągalna skuteczność (odpylania) urządzeń odpylających (w. 14) - określać ją powinny pomiary gwarancyjne lub przeprowadzone przez "Energopomiar" po modernizacji lub remoncie kapitalnym.

Mechaniczną skuteczność odpylania elektrofiltra (w. 15) - określa się po wyłączeniu zespołu zasilającego.

Procent siarki przechodzącej w SO₂ (w. 16) - należy podać procentowy udział siarki zawartej w zużytym paliwie, która przechodzi w SO₂:

- dla węgla kamiennego:

98% - dla kotłów pyłowych z ciekłym odprowadzeniem żużla (dot. El. Jaworzno I i Ec. Zabrze),

96% - dla kotłów pyłowych ze stałym odprowadzeniem żużla,

80% - dla kotłów rusztowych,

- dla węgla brunatnego:

85% - dla złoża turoszowskiego,

80% - dla złoża bełchatowskiego,

75% - dla złoża Konin z kop. Kazimierz i Jóźwin,

50% - dla złoża Konin z kop. Gosławice i Pątnów,

lub wg indywidualnych pomiarów zatwierdzonych przez Urząd Wojewódzki.

Wiersze 17 do 21 - emisja pyłu powinna być obliczona ze wzoru:

gdzie:

B - ilość zużytego węgla (t)

p - zawartość popiołu w węglu (%)

X - udział popiołu lotnego w całkowitej ilości odpadów paleniskowych (wiersz 11)

q_p - zawartość części palnych w uchwyconym popiele lotnym (wiersz 08)

n_śre - średnia eksploatacyjna skuteczność odpylaczy obliczona ze wzoru:

* dla elektrolitów

w którym:

n_gwz - średnia osiągalna skuteczność odpylania (%)

D_o - średnia dyspozycyjność odpylaczy (%)

µ - współczynnik korygujący dyspozycyjność

> dla elektrofiltrów jednopolowych µ = 1,0

> dla elektrofiltrów dwupolowych i trójpolowych µ określamy z normogramów 1 i 2, które zostaną przesłane

n_mśr - średnia mechaniczna skuteczność odpylania (z wyłączonymi zespołami zasilającymi) - (wiersz 15),

* dla odpylaczy mechanicznych

Emisja SO₂ - powinna być obliczona ze wzoru:

gdzie:

B - ilość zużytego węgla (t)

M - ilość zużytych paliw płynnych (t)

s_w - zawartość siarki w węglu (%)

s_m - zawartość siarki w paliwach płynnych (%)

k - współczynnik oznaczający procent siarki przechodzącej w SO₂ (wiersz 16).

Emisja NO₂ - powinna obejmować wszystkie związki azotu w przeliczeniu na NO₂.

Przy wyliczaniu emisji NO₂ z energetycznego spalania paliw można stosować następujące wzory:

- dla węgla kamiennego:

- dla pozostałych paliw stałych, ciekłych i gazowych:

gdzie:

E_NO2 - emisja NO₂ (t)

Q_B - energia chemiczna paliwa (GJ)

Q^r/_w - wartość opałowa rzeczywista (kJ/kg)

- bazowy wskaźnik emisji, (g/GJ) podany w załączniku Nr 2, w grupie A do rozporządzenia MOŚZNiL z dnia 12 lutego 1990 roku (Dz. U. Nr 15/90, poz. 92) w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniami,

lub obliczać wg indywidualnych wskaźników obliczeniowych na podstawie pomiarów zatwierdzonych przez Urząd Wojewódzki.

Emisja CO - może być podawana na podstawie pomiarów zatwierdzonych przez Urząd Wojewódzki lub oszacowana na podstawie wzoru:

gdzie:

E_CO - emisja CO (t)

Q_B - energia chemiczna zużytych paliw (GJ)

W_CO - współczynnik emisji CO zależny od typu kotła, który wynosi dla

- kotłów rusztowych - 121 (g/GJ)

- kotłów pyłowych węgla kamiennego - 14 (g/GJ)

- kotłów pyłowych węgla brunatnego - 300 (g/t),

a po przeliczeniu wg wzoru:

otrzymamy wskaźnik wyrażony w g/GJ

- kotłów olejowych - 15 (g/GJ)

(wskaźnik W_CO podano na podstawie opracowania OECD "Estimation of Greenhouse gas emissions and sinks" - 1991, a dla węgla brunatnego wg Environmental Protection Agency, "Compilation of Air Pollutant Emission Factors" Volume 1).

Emisja CO₂ - może być obliczona ze wzoru:

gdzie:

- emisja CO₂ z poszczególnych zużytych paliw lub kotłów (t)

Q_B - energia chemiczna paliwa (GJ)

- wskaźnik emisji CO₂, który wynosi dla:

- kotłów parowych węgla kamiennego - 94,6 (kg/GJ)

- kotłów wodnych węgla kamiennego - 84,6 (kg/GJ)

- węgla brunatnego - 101,2 (kg/GJ)

- oleju opałowego 77,4 (kg/GJ)

- oleju napędowego - 74, 07 (kg/GJ)

- paliw gazowych - 56,10 (kg/GJ)

0,99 - współczynnik dla węgla utlenionego w procesie spalania.

(współczynniki podano na podstawie pracy T. Bełdowskiego i D. Laudyna "Badanie emisji CO₂ w aglomeracji warszawskiej", Energetyka 4/93 oraz opracowania M.J. Grubba, Londyn 1989).

Liczba urządzeń odpylających (w. 22) - należy podać liczbę i typ urządzeń wg następujących oznaczeń:

E_n - elektrofiltr (n - liczba pól)

np.: 3 * E₂ - oznacza 3 elektrofiltry dwupolowe;

Mc - multicyklon;

C - cyklon lub bateria cyklonów;

FT - filtr tkaninowy;

In - inne urządzenia odpylające.

Dział 8. Pobór i wykorzystanie wody w tys. m³

Należy podać ilość wody pobranej i wykorzystywanej w zakładzie na cele przemysłowo-technologiczne, cele bytowo-komunalne niezależnie od tego, czy woda użytkowana jest po uzdatnieniu czy bez.

Dział 9. Ścieki w tys. m³

Przez ścieki wytworzone (w. 1) należy rozumieć wszystkie rodzaje ścieków technologicznych i komunalnych, łącznie ze ściekami wykorzystywanymi w zakładzie np. do układu hydraulicznego odpopielania.

Ścieki odprowadzane są to ścieki wychodzące na zewnątrz zakładu do kanalizacji miejskiej, do kanalizacji przemysłowej oraz do wód powierzchniowych.

Przez ścieki oczyszczone (w. 2) rozumie się ścieki przechodzące przez oczyszczalnie mechaniczne, chemiczne lub biologiczne, niezależnie od stopnia oczyszczenia.

Ścieki nie oczyszczone (w. 3) stanowią różnicę pomiędzy ogólną ilością ścieków wytworzonych, a ściekami oczyszczonymi.

Dział 10. Opłaty i kary za korzystanie ze środowiska w zł

Należy podawać opłaty wniesione w roku sprawozdawczym bez względu na to, jakiego okresu dotyczą:

a) za odprowadzanie zanieczyszczeń do atmosfery,

b) za wprowadzanie zanieczyszczeń do wód i ziemi.

Opłaty za zanieczyszczenia wód i ziemi obejmować powinny opłaty za ścieki w wodzie przemysłowej lub zużytej do celów bytowo-komunalnych oraz opłaty za pobraną wodę, które należy dodawać do pozycji 05.

Kary za zanieczyszczenia powietrza, naruszenie warunków poboru wody, odprowadzanie ścieków należy podawać w odrębnych pozycjach.

Dział 11. Wykorzystanie popiołu i żużla w tys. t

Przez popioły lotne (w. 1) rozumie się uchwycone cząstki w elektrofiltrach lub cyklonach.

Przez żużle (w. 2) rozumie się:

- żużle granulowane, tj. powstałe w paleniskach granulacyjnych,

- żużle topione, tj. żużle pochodzące z kotłów na ciekły żużel,

- żużle paleniskowe, tj. żużle powstałe w kotłach rusztowych.

Ilość uchwyconą odpadów (Ac) obliczać należy zgodnie ze wzorem:

A_c = 0,9 A + B_pz;

gdzie:

oznaczenia:

B - ilość zużytego paliwa (t)

p - zawartość popiołu w węglu (%)

X - udział popiołu lotnego w całkowitej ilości odpadów paleniskowych (%)

Y - 100 - X

q_p - średnia zawartość części palnych w uchwyconym popiele lotnym (%)

q_z - średnia zawartość części palnych w żużlu (%).

Kierunki wykorzystania popiołu i żużlu należy określać wg kierunku własnego wykorzystania lub celu określonego przez odbiorcę:

a) materiały budowlane - wykorzystanie odpadów do produkcji betonów komórkowych, kruszyw i betonów kruszywowych, ceramiki budowlanej itp.;

b) cement - wykorzystanie popiołów do produkcji cementów;

c) budowa dróg - wykorzystanie do utwardzania dróg, niwelacji terenu, budowy obwałowań, składowisk;

d) inne - wszystkie pozostałe cele, w szczególności sprzedaż do innych jednostek popiołu lub żużla bez wyszczególnienia celu nabycia.

Dział 12. Koszty eksploatacji urządzeń ochrony środowiska i składowania odpadów w zł

Koszty eksploatacji urządzeń gospodarki wodnej (w. 1) obejmują koszty eksploatacji i utrzymanie ujęć wody, kanałów i rurociągów doprowadzających wodę, zbiorników, pompowni, stacji uzdatniania wody itp.

Koszty eksploatacji gospodarki ściekowej (w. 2) powinny obejmować koszty eksploatacji i utrzymanie kanalizacji ściekowej, urządzeń do unieszkodliwiania i oczyszczania ścieków, pompowni i przepompowni, kolektorów odprowadzających, zbiorników retencyjno-dozujących i akumulacyjnych, wyposażenia oczyszczalni w aparaturę pompowo-kontrolną.

Koszty eksploatacji urządzeń odpylania (w. 3) powinny obejmować koszty utrzymania i eksploatacji cyklonów, multicyklonów, elektrofiltrów, komór osadczych. Przyjmuje się, że urządzenia odpylania kończą się na leju zsypowym elektrofiltra, odżużlaczu i wentylatorze spalin.

Urządzenia odpopielania (w. 4) stanowią dalszy ciąg urządzeń odpylania w kierunku zagospodarowania popiołu i żużla aż do składowisk.

Koszty składowania odpadów (w. 5) są to koszty związane z utrzymaniem składowiska, działaniami przeciwko pyleniu rekultywacją składowiska łącznie z opłatami i karami za składowanie.

Dział 13. Rachunek zysków/strat na energii elektrycznej i cieplnej w zł

Sprzedaż mocy elektrycznej (w. 01 i 03) wystąpi wówczas, gdy ceny transferowe w obrocie wewnętrznym są dwuskładnikowe - opłata za moc dyspozycyjną i oddzielnie opłata za energię elektryczną.

W przypadku ciepła, jako sprzedaż mocy należy przyjmować opłaty stałe za moc zamówioną.

Jeżeli cena sprzedaży jest jednoskładnikowa, wartość sprzedaży należy wykazywać jako sprzedaż energii elektrycznej (w. 02 i 04).

Przy sprzedaży bezpośrednio odbiorcom - finalnym (w. 05) wartość energii należy podawać łącznie - opłaty stałe i opłaty za energię.

Usługi systemowe dotyczą wyłącznie energii elektrycznej (w. 06).

Koszty wytworzenia sprzedanych produktów (w. 09) odnosi się do sprzedaży do PSE, przedsiębiorstw dystrybucyjnych i bezpośrednio odbiorcom (nie zawierają kosztu energii elektrycznej, zużytej na produkcję ciepła i inne cele).

Dział 14. Koszty wytworzenia energii elektrycznej i cieplnej w zł

Koszty wytworzenia energii elektrycznej i cieplnej dzielone są na zmienne i stałe.

Składowe kosztów w układzie kalkulacyjnym podane są na formularzu.

Koszt energii elektrycznej z własnej produkcji, zużytej na produkcję ciepła (w. 09), należy ustalać w sposób następujący: koszt techniczny wytworzenia podzielić przez produkcję netto energii elektrycznej. Otrzymany jednostkowy koszt techniczny wytworzenia przemnożyć przez ilość energii elektrycznej, zużytej na produkcję ciepła z własnej produkcji.

Rachunek powinien być przeprowadzony w skali miesięcznej. Koszt narastający jest sumą poszczególnych miesięcy.

W gospodarce skojarzonej podziału kosztów pomiędzy energię elektryczną i cieplną należy dokonać w następujący sposób:

a) koszty zmienne powinny być dzielone proporcjonalnie do podziału energii chemicznej paliwa, określonego według metody podziału przyjętej w miesięcznym sprawozdaniu G-10.1 (tj. "metodą elektrowni równoważnej" lub "metodą fizyczną"),

b) koszty stałe należy dzielić "metodą zaangażowania mocy" stosowaną dotychczas i opisaną w zeszycie Metodycznym GUS pt. "Definicje pojęć stosowanych w elektroenergetyce i ciepłownictwie".

ZAŁĄCZNIK  Nr 6 ⁹

G-10.3

Sprawozdanie o mocy i energii elektrycznej elektrowni przemysłowej

za kwartał ... 199 ... r.

grafika

OBJAŚNIENIA

do formularza G-10.3

W dziale 1, 3 i 4 w rubrykach 1, 2, 3 należy podać dane za kolejne m-ce kwartału wpisując w nagłówku nazwę miesiąca.

Dział 1. Wybrane pozycje bilansu mocy w MW

Wszystkie pozycje bilansu mocy należy wyliczyć jako wartości średnie ze szczytu wieczornego dni roboczych m-ca, tj. od poniedziałku do piątku bez dni świątecznych i sobót.

Godziny trwania szczytu wieczornego podaje poniższa tabelka:

Miesiące	Czas trwania strefy szczytowej
I, II, XI, XII	16 - 21
III, X	18 - 21
IV, IX	19 - 21
V, VI, VII, VIII	20 - 21

Moc dyspozycyjną dobową określić należy:

a) dla turbin przeciwprężnych jako wartość średnią wynikającą z podziału produkcji energii elektrycznej w strefie szczytu wieczornego przez czas trwania szczytu;

b) dla turbin kondensacyjnych z produkcji energii elektrycznej plus moc kondensacyjna rezerwowa uzgadniana z nadzorującymi organami dyspozycji mocy.

Bilans mocy należy podawać do 0,1 MW stosując przyjęty sposób zaokrąglania.

Wiersz 1 - moc osiągalna średnia - jeżeli moc osiągalna nie uległa zmianie wartość średnia mocy będzie zgodna z wartością na koniec m-ca sprawozdawczego wykazaną w dziale 2.

W przypadku zmian mocy osiągalnej w ciągu miesiąca sprawozdawczego z tytułu wejścia do eksploatacji nowego urządzenia, modernizacji urządzeń, likwidacji lub korekty mocy, wartość średnią należy obliczać wg wzoru:

gdzie:

P_o,śr - moc osiągalna średnia z dni roboczych;

P_o,d - moc osiągalna elektrowni przed wprowadzeniem zmian;

n₁ - ilość dni roboczych w m-cu sprawozdawczym, w którym elektrownia posiadała moc równą mocy z ostatniego dnia m-ca ubiegłego;

P_o,n - moc osiągalna elektrowni po dokonanej zmianie;

n₂ - ilość dni roboczych w m-cu sprawozdawczym po uwzględnieniu zmian mocy osiągalnej;

n= n₁+n₂ - ilość dni roboczych w miesiącu sprawozdawczym.

Wiersz 2 - ubytki mocy mogą być spowodowane wieloma przyczynami:

- remontem kapitalnym, średnim lub bieżącym,

- przestojem awaryjnym,

- oddawaniem energii cieplnej,

- warunkami eksploatacyjnymi,

- usterkami eksploatacyjnymi,

- brakiem paliwa, oraz innymi przyczynami.

Wiersz 3 - remonty

a) remont kapitalny jest remontem o największym zakresie robót jaki występuje w cyklu remontowym i obejmuje prace związane z przywróceniem urządzeniu utraconej w czasie użytkowania wartości użytkowej do stanu pierwotnego lub zbliżonego do pierwotnego.

Przyjęty cykl remontowy kotłów i turbin parowych oraz bloków energetycznych powinien wynosić dla:

- kotłów w układzie kolektorowym - 3 lata;

- turbin w układzie kolektorowym - 3 lata;

- bloków energetycznych - 4 lata.

Ubytek mocy na remont kapitalny obliczać należy jako różnicę między mocą dyspozycyjną elektrowni przy wszystkich czynnych urządzeniach i aktualnych warunkach eksploatacji i oddawania ciepła a mocą dyspozycyjną bez urządzenia odstawionego do remontu przy tych samych warunkach eksploatacji i oddawania ciepła.

b) remont średni jest remontem o zakresie prac obejmujących naprawę lub wymianę elementów urządzenia, których stopień zużycia nie gwarantuje prawidłowego użytkowania urządzenia do następnego remontu średniego lub kapitalnego.

Remont średni urządzenia podstawowego wykonuje się nie częściej niż raz w roku.

Ubytek na remont średni obliczać należy analogicznie jak dla remontów kapitalnych tzn. jako różnicę mocy dyspozycyjnej elektrowni przy wszystkich czynnych urządzeniach a mocą dyspozycyjną bez urządzenia odstawionego do remontu średniego.

c) remont bieżący jest remontem obejmującym naprawę lub wymianę szybko zużywających się elementów urządzenia oraz usuwanie usterek i drobnych uszkodzeń zagrażających bezpieczeństwu obsługi i urządzeniu.

Przestój w remoncie bieżącym powinien być wykorzystany do zbadania w możliwie maksymalnym zakresie stanu urządzenia w celu ewentualnego skorygowania terminu lub zakresu prac najbliższego przewidywanego remontu średniego lub kapitalnego.

Jeżeli równocześnie występuje remont kapitalny lub średni oraz remont bieżący innego urządzenia najpierw należy ustalić ubytki z tytułu remontu kapitalnego lub średniego a następnie ubytki na remont bieżący. Kolejność określania przyczyn ubytków może mieć wpływ na wielkość ubytków mocy.

W przypadku wejścia urządzenia po wykonanym remoncie w okresie trwania szczytu nie z pełnym obciążeniem, moc brakującą do pełnego obciążenia zalicza się do odpowiedniej kategorii ubytków w zależności od przyczyny przestoju przed szczytem. Np. uruchomienie turbozespołu 20 MW z remontu kapitalnego i obciążenie w czasie szczytu 10 MW pozostałe 10 MW należy zaliczyć na ubytki w remoncie kapitalnym.

Wiersz 4 - awarie - przestój awaryjny jest to wyłączenie z ruchu urządzenia poza planem przestojów wskutek powstałego uszkodzenia lub dla zapobieżenia uszkodzeniu.

Ubytki mocy z powodu przestoju awaryjnego oblicza się w następnej kolejności po ustaleniu ubytków z tytułu remontów jeżeli takie występują.

Wiersz 5 - ciepłownictwo - pozycja ta obejmuje ubytki mocy elektrycznej spowodowane produkcją ciepła na cele technologiczne i grzewcze.

Ubytek mocy powinien być obliczony jako różnica mocy dyspozycyjnej maksymalnej dla aktualnego zestawu czynnych urządzeń wytwórczych liczonej bez oddawania ciepła oraz z uwzględnieniem oddawania ciepła.

Wiersz 7 - moc dyspozycyjna jest to maksymalna moc elektrowni, która może być utrzymana w określonym czasie przy uwzględnieniu wszystkich technicznych i innych warunków eksploatacji.

Moc dyspozycyjną elektrowni otrzymuje się odejmując od mocy osiągalnej ubytki mocy ogółem.

W niektórych sytuacjach moc dyspozycyjna może być większa od różnicy pomiędzy mocą osiągalną a ubytkami mocy.

Występuje to wówczas, gdy wskutek sprzyjających warunków eksploatacji w okresie szczytu uzyskuje się obciążenie większe od mocy osiągalnej tych urządzeń, które limitują moc osiągalną elektrowni lub w przypadku rozruchu nowych urządzeń.

Dział 2. Zmiany mocy elektrycznej i cieplnej

Jeżeli w elektrowni wystąpi zmiana mocy zainstalowanej lub osiągalnej elektrycznej należy ten fakt podać w tym dziale wypełniając:

Wiersz 1 - datę zmiany,

Wiersz 2 - przyczynę zmiany wg występujących symboli:

I - inwestycja obejmuje instalowanie nowych urządzeń wytwórczych (turbozespołów, kotłów ciepłowniczych itp.), które powodują zwiększenie produkcji energii elektrycznej lub cieplnej,

M - modernizacja - dotyczy przebudowy istniejących urządzeń wytwórczych, w wyniku której następuje zmiana mocy osiągalnej elektrycznej lub cieplnej,

L - likwidacja urządzeń wytwórczych,

K - korekta - dotyczy zmiany mocy elektrycznej lub cieplnej w związku z przebudową urządzeń pomocniczych lub zużycia się urządzeń podstawowych oraz w przypadku okresowego obniżenia mocy, nie dającego się usunąć w okresie 12 m-cy,

O - zmiany organizacyjne.

W przypadku inwestycji należy podać na dodatkowej kartce ogólną charakterystykę urządzeń wytwórczych (turbozespołów jak również kotłów) jeżeli zadanie obejmowało taki zakres.

Charakterystyka powinna zawierać:

- nr stacyjny urządzenia,

- moc znamionową i osiągalną urządzenia,

- rodzaj turbozespołu (kondensacyjny, przeciwprężny, upustowy),

- parametry pary dolotowej, upustowej czy przeciwprężnej.

W przypadku likwidacji należy podać nr stacyjny oraz moc zainstalowaną i osiągalną likwidowanego urządzenia.

Dział 3. Bilans energii elektrycznej w MW·h

Wiersz 01 - produkcja energii elektrycznej brutto - energia elektryczna wytworzona przez wszystkie generatory elektrowni, mierzona na zaciskach generatorów (łącznie z generatorami potrzeb własnych, jeżeli takie istnieją).

Wiersz 02 - produkcja energii elektrycznej w układzie skojarzonym - energia elektryczna wytworzona na strumieniu pary pobranej z upustów i wylotów turbin z przeznaczeniem na cele technologiczne i grzewcze.

Dla zakładów wyposażonych wyłącznie w turbiny przeciwprężne i upustowo-przeciwprężne będzie to całkowita produkcja zakładu.

Dla elektrowni wyposażonych w turbozespoły kondensacyjno-upustowe należy wyliczyć ze wzorów podanych w Polskiej Normie PN-93/M-35500, jest to II strefa bilansowa.

Wiersz 03 - z sieci energetyki zawodowej - należy wykazać całkowitą ilość energii elektrycznej pobranej na potrzeby własnego zakładu przemysłowego niezależnie od energii oddanej do sieci lub innym odbiorcom.

Nie należy saldować wymiany z siecią energetyki zawodowej lub innymi dostawcami.

Wiersz 04 - od innych producentów - dotyczy przypadków pobrania energii elektrycznej, bez pośrednictwa sieci energetyki zawodowej, od innych wytwórców.

Wiersz 06 - zużycie własne na produkcję energii elektrycznej - zużycie własne elektrowni z własnej produkcji lub pobrane z sieci energetyki zawodowej należy rozdzielić pomiędzy energię elektryczną i cieplną którą produkuje elektrociepłownia.

Zasady podziału podane zostały w Polskiej Normie PN-93/M-35500, (IV strefa bilansowa).

Zużycie na produkcję energii mechanicznej należy doliczać do zużycia przez własny zakład przemysłowy.

Wiersz 08 - do sieci energetyki zawodowej - obejmuje energię elektryczną zakupioną przez przedsiębiorstwo dystrybucyjne lub PSE.

Wiersz 09 - na inne cele produkcyjne - dotyczy energii elektrycznej zużytej przez własny zakład przemysłowy oraz oddanej innym zakładom przemysłowym bez pośrednictwa sieci energetyki zawodowej niezależnie od tego z jakiego źródła energia elektryczna pochodzi.

Wiersz 10 - odbiorcom nieprzemysłowym - dotyczy przypadków zasilania przez elektrownie przemysłowe gospodarstw domowych, lokali niemieszkalnych, tj. biura, domy kultury, żłobki, przedszkola itp. bez pośrednictwa sieci energetyki zawodowej.

Dział 4. Dane uzupełniające

Wiersz 1 - energia paliwa na produkcję energii elektrycznej wynika z podziału ogólnej ilości energii chemicznej doprowadzonej do kotłów współpracujących z turbinami napędzającymi generatory elektryczne. Podziału należy dokonywać metodą fizyczną, tj. proporcjonalnie do części ciepła zużytego na wytworzenie poszczególnych postaci energii.

Szczegółowe zasady podziału określa Polska Norma PN-93/M-35500.

Wiersz 2 - wskaźnik zużycia paliwa na produkcję energii elektrycznej wynika z podzielenia energii chemicznej paliwa zużytego na produkcję energii elektrycznej, przez produkcję energii elektrycznej brutto. Wskaźnik ten należy podawać z dokładnością do 10 kJ/Wh tzn., że ostatnia cyfra powinna być zerem. Np. z podzielenia otrzymaliśmy 8.526 kJ/kWh wpisać należy wskaźnik 8.530 kJ/kWh.

Wiersz 3 - produkcja ciepła w skojarzeniu - przez produkcję ciepła rozumie się ciepło wytworzone w elektrowni i przeznaczone na cele technologiczne lub grzewcze.

Produkcja ciepła w skojarzeniu jest to ciepło otrzymane z upustów i wylotów turbin parowych i przeznaczone na cele technologiczne lub grzewcze.

Wzory obliczeniowe dla określenia ilości ciepła wysłanego na zewnątrz elektrowni określa Polska Norma PN-93/M-35500.

Wiersz 4 i 5 - sprzedaż ciepła do sieci ciepłowniczej - należy podawać ilość i wartość ciepła sprzedanego do sieci przedsiębiorstw dystrybucji ciepła.

ZAŁĄCZNIK  Nr 7 ¹⁰

G-10.4

Sprawozdanie o działalności podstawowej przedsiębiorstwa dystrybucyjnego

za m-c ..... 199... r.

grafika

OBJAŚNIENIA do formularza G-10.4

Dział 1. Sprzedaż energii elektrycznej

Należy podać ilość i wartość sprzedanej energii elektrycznej w układzie taryfowym. Korekty zużycia powinny być uwzględniane w tych miesiącach, w których zostały wprowadzone. Do sprzedaży energii elektrycznej przyjmuje się również faktury z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej i nadużyć taryfowych.

Ilość energii elektrycznej pobranej nielegalnie określa się z należności za energię elektryczną ustalonej wg zasad przyjętych w "Cenniku" oraz ceny energii elektrycznej.

Rubryka 1 - przez odbiorcę rozumie się:

- w taryfie A i B - punkt zasilania w energię elektryczną wyposażony w układ pomiarowo-rozliczeniowy,

- w pozostałych taryfach - każdy licznik energii elektrycznej służy do rozliczeń pomiędzy dostawcą a odbiorcą, a w przypadku rozliczeń ryczałtowych każdy punkt odbioru połączony w sposób stały z siecią zasilającą.

Rubryka 2 - za odbiorcę załatwionego uważa się odbiorcę, któremu rejon (zakład) energetyczny doręczył rachunek (fakturę) za energię elektryczną i którego termin płatności przypada w okresie sprawozdawczym.

Rubryka 3 - ilość energii elektrycznej czynnej powinna wynikać z odczytów przyrządów pomiarowych i winna być zgodna z ilością energii zafakturowanej odbiorcom.

Rubryka 4 - wartość energii elektrycznej stanowi sumę należności określonych do zapłacenia przez odbiorcę za pobraną energię elektryczną. Wartość energii elektrycznej powinna wynikać z ilości zużytej energii elektrycznej i ceny za energię elektryczną ustalonej w danej taryfie (wartość energii elektrycznej powinna być pomniejszona o należny VAT).

Rubryka 5 - opłatę za energię bierną podaje się jako saldo wartości wynikającej z pobranej energii podlegającej opłacie i ceny za tę energię oraz udzielonych bonifikat. Jeżeli saldo opłat i bonifikat jest ujemne należy je podać ze znakiem "-" lub kolorem czerwonym.

Rubryka 6 - przez opłaty stałe rozumie się opłaty za moc w taryfach wieloczłonowych i opłaty eksploatacyjne.

Opłaty za moc obejmują:

1) miesięczną ratę rocznej opłaty za moc umowną,

2) miesięczną opłatę za moc obrachunkową,

3) miesięczną opłatę za nadwyżkę mocy obrachunkowej ponad moc umowną.

Do opłat stałych zalicza się również opłaty za obsługę eksploatacyjną układów pomiarowo-rozliczeniowych. Są to tzw. opłaty eksploatacyjne. Zakres obsługi i wysokości opłat określone są w "Cenniku".

Rubryka 7 - podać należy sumę opłat za energię elektryczną czynną, bierną oraz opłaty stałe.

Rubryka 8 - średnią cenę oblicza się poprzez podzielenie kwoty faktury (rubr. 7) przez ilość energii elektrycznej czynnej (rubr. 3). Średnią cenę należy podawać w zł za MW·h.

Dział 2. Energia elektryczna w strefach doby oraz moc umowna i obrachunkowa

Rubryka 1 i 2 - należy wyodrębnić energię elektryczną zużytą w godzinach szczytu wieczornego i rannego oraz dolinie nocnej. Dotyczy to taryf dwu- i trójczasowych, w których oddzielnie mierzona jest energia nocna lub szczytowa. Wykazywana ilość powinna być zgodna z ilością zafakturowaną odbiorcom po cenach obowiązujących dla strefy nocnej lub szczytowej. Taryfa pracownicza (zużycie nocne) powinna być dołączona do taryfy G₁₂. Podział doby na strefy czasowe określa "Cennik".

Rubryki 3 do 6 - definicje mocy umownej i obrachunkowej podane są w części informacyjnej "Cennika".

Dział 3. Skrócony bilans energii elektrycznej

Bilans energii elektrycznej należy sporządzać dla "fizycznych" przepływów energii w sieci, niezależnie od tego jak prowadzone są rozliczenia pomiędzy wytwórcami, PSE i dystrybutorami.

Wiersze 01 do 03 - przychód z własnych elektrowni powinien być równy energii wytworzonej przez elektrownię, pomniejszonej o zużycie własne i zużycie na produkcję ciepła z własnej produkcji (dla elektrowni cieplnych).

Wiersz 04 i 05 - przychód z elektrowni wydzielonych bezpośrednio obejmuje energię elektryczną wprowadzoną do sieci dystrybucyjnej z elektrowni zawodowych wydzielonych cieplnych i wodnych, położonych na terenie spółki dystrybucyjnej.

Wiersz 18 - wskaźnik strat bilansowych (%) należy określać jako stosunek "różnicy bilansowej" do energii sprzedanej (dział 1 sprawozdania) powiększonej o zużytą na pompowanie wody w elektrowniach szczytowo-pompowych i "różnicę bilansową".

Dział 4. Zakup energii elektrycznej od PSE w strefach doby

Wiersze 1 do 4 - dotyczą tych przedsiębiorstw dystrybucyjnych, które kupują energię elektryczną od PSE wg cen ustalonych w strefach doby. Jeżeli cena zakupionej w PSE energii elektrycznej nie zależy od strefy doby należy wypełnić jedynie wiersz 4.

Wielkości wykazane w rubryce 2 wiersz 4 tego działu muszą być zgodne z zapisem w wierszu 10 w dziale 6 ("Zakup z sieci PSE").

Dział 5. Podatek od towarów i usług w zł

Należy podać VAT dotyczący wyłącznie energii elektrycznej.

Wiersze 1 do 3 - VAT należny - kwota podatku naliczana przez przedsiębiorstwo dystrybucyjne odbiorcom przy sprzedaży energii elektrycznej.

Wiersz 4 i 5 - VAT naliczony - kwota podatku naliczona przedsiębiorstwu dystrybucyjnemu i płacona przez nie przy zakupach towarów, materiałów i usług obciążających koszty dystrybucji energii elektrycznej łącznie z energią elektryczną zakupioną.

Dział 6. Rachunek zysków/strat na energii elektrycznej w zł

Wiersze 01 do 06 - sprzedaż ogółem obejmuje przychody ze sprzedaży energii elektrycznej:

- odbiorcom finalnym (wartość sprzedaży z dz. 1 plus opłaty dodatkowe wg Cennika),

- innym przedsiębiorstwom (spółkom) dystrybucyjnym,

- do PSE S.A.,

- pozostałą sprzedaż (jeśli taka wystąpi).

Wiersz 07 - koszty sprzedanej energii elektrycznej powinny obejmować koszt techniczny wytwarzania i dystrybucji, wartość energii zakupionej z wymienionych na formularzu źródeł, wartość usług przesyłowych świadczonych przez przedsiębiorstwo.

Wiersz 18 - zysk/stratę na sprzedaży energii elektrycznej stanowi różnica pomiędzy przychodem ze sprzedaży energii elektrycznej a kosztami sprzedanej energii elektrycznej powiększonymi o koszty zarządu i koszty sprzedaży energii elektrycznej.

Dział 7. Koszt techniczny dystrybucji energii elektrycznej i wytwarzania w elektrowni wodnej w zł

Dział obejmuje koszty dystrybucji energii elektrycznej oraz koszty wytwarzania w elektrowniach wodnych.

Przez koszty dystrybucji rozumie się koszty eksploatacji sieci dystrybucyjnej oraz koszty obsługi odbiorców.

Przez działalność wyodrębnioną elektrowni wodnych rozumie się elektrownie wodne, od których PSE S.A. zakupuje moc (El. wodna Włocławek i El. szczytowo-pompowa Żydowo).

Pozostałe elektrownie wodne należy traktować jako prowadzące działalność nie wyodrębnioną.

Dział 8. Elektrownie wodne

Wiersz 2 i 3 - dane o mocy osiągalnej i dyspozycyjnej należy podawać jako średnie z dni roboczych m-ca z dokładnością do 0,1 MW.

Wiersz 4 - produkcja energii elektrycznej brutto pomniejszona o zużycie własne powinna zgadzać się odpowiednio z wierszem 02 i 03 działu 3.

Wiersz 5 - produkcja z wody dopompowanej dotyczy elektrowni szczytowo-pompowych.

Dział 9. Należności za energię elektryczną i gaz w zł

Przez należności rozumie się kwoty należne od odbiorców z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Dla odbiorców fakturowanych w cyklu miesięcznym należności ogółem ustala się jako saldo wartości faktur rozliczeniowych wystawionych odbiorcom za energię elektryczną zużytą w miesiącu sprawozdawczym i kwot zapłaconych w ramach rozliczeń jako rachunki zaliczkowe i wszelkie inne wpłaty.

Należności przeterminowane będą stanowić sumę rachunków, których płatność przypada na miesiąc sprawozdawczy pomniejszoną o kwoty rachunków zapłaconych.

Przez należności przeterminowane ogółem (rubr. 2) rozumie się należności, których płatność upłynęła w miesiącu sprawozdawczym.

Należności przeterminowane co najmniej trzy miesiące (rubr. 3) są to należności, których termin płatności upłynął przed trzema miesiącami.

Gospodarstwa domowe rozliczane miesięcznie należy wykazywać w wierszu 2.

Przez straty z tytułu zakończonych postępowań sądowych i bankowych należy rozumieć ilość środków umorzonych i zaliczonych w straty wskutek uprawomocnionych postępowań.

ZAŁĄCZNIK  Nr 8 ¹¹

G-10.5

Sprawozdanie o stanie urządzeń elektrycznych i kosztach według napięć

za 199... r.

grafika

OBJAŚNIENIA

do formularza G-10.5

Dział 1. Linie elektryczne i stacje

Rubryki 1 do 4 - długość linii elektrycznych wysokich napięć należy podawać wg napięć znamionowych, na które linia została zbudowana.

Długość linii średnich i niskich napięć należy wykazywać wg napięć roboczych.

Długość linii elektrycznych napowietrznych na słupach stalowych, betonowych i drewnianych należy podawać wg długości trasy.

Długość linii kablowych podawać należy wg długości kabla.

W przypadku sumowania linii napowietrznych i kablowych, linie napowietrzne należy przeliczyć na jeden tor.

Przez linie średniego napięcia (SN) rozumie się linie o napięciu od 1 do 60 kV.

Przez linie elektryczne niskiego napięcia (nN) rozumie się linie elektryczne o napięciu poniżej 1 kV.

Do linii elektrycznych niskiego napięcia nie należy zaliczać przyłączy, które wykazywane są osobno. Długość linii niskiego napięcia powinna obejmować również wydzielone linie oświetlenia ulicznego. Linii elektrycznych niskiego napięcia z podwieszonym oświetleniem ulicznym nie należy traktować jako dwutorowych.

Rubryka 7 i 8 - przez stacje elektroenergetyczne rozumie się obiekt wyodrębniony terenowo, którego cechą charakterystyczną jest wyposażenie go w co najmniej jeden transformator lub aparaturę rozdzielczą, lub jedno i drugie.

Moc stacji określona jest przez moc transformatorów zainstalowanych na stacji.

O przynależności stacji do określonego napięcia decyduje najwyższe napięcie sieci z jakim współpracuje stacja elektroenergetyczna.

Przy określaniu mocy stacji należy przyjmować moc pozorną transformatorów czynnych do których zaliczamy:

a) współpracujące z szynami stacji, siecią lub urządzeniami elektrowni względnie szynami elektrowni,

b) pozostające w rezerwie, jeżeli mają własne stanowiska i połączone są z urządzeniami czynnymi,

c) nie zdemontowane ze stanowiska o ile stanowią majątek zakładu.

Przez wartość początkową linii lub stacji rozumie się wartość księgową zaktualizowaną wg ogólnie przyjętych zasad przewartościowania majątku trwałego.

Wartość netto jest to wartość początkowa pomniejszona o umorzenie.

Dział 2. Transformatory sieciowe

Należy podać liczbę oraz moc pozorną transformatorów sieciowych tj. transformatorów dla potrzeb własnych w stacjach.

Transformatory należy uszeregować wg napięcia znamionowego sieci do której transformator jest przyłączony.

Transformatory stanowiące zespół należy podawać jako jeden transformator (np. trzy transformatory jednofazowe).

Dział 3. Linie kablowe w km

Dział ten obejmuje linie kablowe wg rodzaju izolacji. Należy pamiętać o zgodności danych z tej tabeli z działem 1-szym.

Dział 4. Środki trwałe wg klasyfikacji rodzajowej w zł

Należy podać wartość środków trwałych przedsiębiorstwa zaangażowanych do wytworzenia i dystrybucji energii elektrycznej (bez elektrowni cieplnych) wg klasyfikacji rodzajowej GUS.

Za środki trwałe produkcyjne uznawane są wszystkie środki trwałe, których amortyzacja obciąża techniczne koszty wytwarzania lub dystrybucji.

Dział 5. Łączniki i przekładniki

Urządzenia należy uszeregować wg napięć znamionowych sieci z którą współpracują.

Dział 6. Baterie kondensatorów

Należy wykazać liczbę baterii kondensatorów a nie pojedynczych kondensatorów.

Przez baterię kondensatorów rozumie się taki zespół kondensatorów, który posiada wspólny łącznik (np. wyłącznik lub odłącznik). Jako baterię rozumie się zespół jednostek kondensatorowych lub pojedynczy kondensator trójfazowy podłączony w jednym punkcie linii lub na transformatorze.

Dział 7. Dławiki do kompensacji ziemnozwarciowej

Tabelka obejmuje cewki Petersena (dławiki gaszące). Urządzenia te należy uszeregować wg napięcia znamionowego kompensowanej sieci.

Dział 8. Przyłącza

Przez przyłącza rozumie się (zgodnie z przepisami budowy urządzeń elektrycznych) urządzenie elektryczne łączące urządzenia odbiorcze energii elektrycznej z siecią elektroenergetyczną niskich napięć, bezpośrednio lub za pośrednictwem wewnętrznej linii zasilającej.

Długość przyłącza liczy się w liniach napowietrznych od złącza do słupa, zaś w liniach kablowych do odgałęzienia.

Do długości przyłącza nie zalicza się wewnętrznej linii zasilającej, a także odcinków linii napowietrznych znajdujących się między słupami lub zastępczymi konstrukcjami wsporczymi.

Dział 9. Koszty dystrybucji (lub/i przesyłania) energii elektrycznej według napięć w zł

W dziale należy podać koszty przesyłania w podziale na napięcia podane w rubrykach działu oraz koszty obsługi odbiorców.

W kosztach linii niskich napięć i stacji SN/nN należy wydzielić oświetlenie ulic.

Spółki dystrybucyjne wykazują koszty dystrybucji energii elektrycznej w podziale na grupy wyszczególnione na formularzu.

Przynależność linii do określonych napięć powinna być zgodna ze statystyką linii wykazanych w dziale 1.

Stacje elektryczne należy rozliczać zgodnie z przynależnością stacji do określonego napięcia wykazaną w dziale 1.

PSE S.A. podają koszty przesyłania w podziale na napięcia.

ZAŁĄCZNIK  Nr 9 ¹²

G-10.6

Sprawozdanie o mocy i produkcji elektrowni wodnych

za 199... r.

grafika

OBJAŚNIENIA do formularza G-10.6

Dział 1. Elektrownie wodne zawodowe o dopływie naturalnym

W tym dziale należy wyszczególnić własne elektrownie wodne o dopływie naturalnym, wpisując nazwę elektrowni oraz dane podane na formularzu.

Moc osiągalną należy podać wg stanu na koniec roku (rubr. 1).

Moc dyspozycyjną jako średnią z dni roboczych grudnia (rubr. 2).

Moc osiągalną i dyspozycyjną należy podawać w megawatach.

Dla małych elektrowni z dokładnością do 1 kW, np. jeżeli moc osiągalna wynosi 30 kW, należy podać 0,030 MW.

Dział 2. Elektrownie szczytowo-pompowe lub z członem pompowym

Dział ten wypełniają:

- ZEW Solina-Myczkowce, sp. z o.o., dla Elektrowni Solina,

- ZEW Dychów, S.A. dla Elektrowni Dychów,

- ZE Słupsk, S.A. dla Elektrowni Żydowo,

- ZEW Porąbka-Żar, S.A. dla Elektrowni Żar,

- Elektrownia Żarnowiec, S.A.

Dział 3. Małe elektrownie wodne

W tym dziale należy wymienić małe elektrownie wodne, będące własnością osób prywatnych lub spółek, od których przedsiębiorstwo kupuje energię elektryczną. Należy podać, o ile jest to możliwe, moc osiągalną lub zainstalowaną, energię wyprodukowaną oraz zakupioną przez przedsiębiorstwo. Jeżeli brak jest pełnych danych, należy wstawić kropkę.

ZAŁĄCZNIK  Nr 10 ¹³

G-10.7

Sprawozdanie o przepływie energii elektrycznej według napięć

za okres od początku roku do końca

grafika

OBJAŚNIENIA

do formularza G-10.7

Sprawozdanie G-10.7 obejmuje bilans energii elektrycznej w sieci przesyłowej i dystrybucyjnej w podziale na napięcia:

a) spółki dystrybucyjne sporządzają bilans oddzielnie dla sieci 110 kV i SN i nN (rubr. 1 i 2),

b) PSE S.A. sporządza bilans oddzielnie dla napięcia 220 kV i 400 kV (rubr. 1 i 2).

Przez SN rozumie się sieć o napięciach w podziale 1-60 kV.

Jeżeli w spółkach dystrybucyjnych występują urządzenia pracujące na napięciu wyższym niż 110 kV (np. 220 kV) należy je bilansować łącznie z siecią 110 kV.

Jeżeli w sieci PSE S.A. są urządzenia pracujące na napięciu 110 kV należy je bilansować łącznie z siecią 220 kV.

Rubryka 3 - stanowi łączny bilans energii elektrycznej napięć.

Bilans energii elektrycznej polega na porównaniu energii elektrycznej wprowadzonej do sieci z energią oddaną z sieci. Różnica pomiędzy energią wprowadzoną do sieci a oddaną określa straty i różnice bilansowe.

Dział 1. Energia elektryczna wprowadzona do sieci w MW·h

Wiersze 01 do 03 - z sieci należy podawać energię elektryczną transformowaną pomiędzy napięciami w sieci jednostki sprawozdawczej. W spółkach dystrybucyjnych występują dwie grupy napięciowe 110 kV i SN i nN, które należy podawać w dwóch pierwszych wierszach.

W PSE S.A. występują trzy grupy napięciowe 750 kV, 400 kV i 220 kV jako trzy pierwsze wiersze sprawozdania.

Wiersz 04 - z sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej - należy wykazać energię elektryczną wprowadzoną do sieci przedsiębiorstwa z sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej.

Z elektrowni - należy wykazywać poszczególne składowe energii wprowadzonej do sieci bilansowanego napięcia.

Wiersz 05 do 10 - z elektrowni zawodowych wydzielonych, tj. będących samodzielnymi przedsiębiorstwami energetycznymi lub wchodzących w zespoły elektrowni czy elektrociepłowni. W przypadku elektrowni cieplnych należy wyszczególnić imiennie elektrownie.

Wiersz 11 - elektrownie wodne wykazywać w jednym wierszu zbiorczo.

Wiersz 12 i 13 - z własnych elektrowni w podziale na cieplne i wodne.

Wiersz 14 - z pozostałych, a więc z elektrowni przemysłowych, prywatnych, spółek z o.o. itp.

Ilość energii zakupiona od elektrowni wykazywana w sprawozdaniu powinna być uzgodniona z dostawcą.

Wiersz 15 - z zagranicy - obejmuje energię elektryczną wchodzącą do sieci przedsiębiorstwa ze stacji przygranicznych krajów sąsiednich. Należy wykazywać pełną ilość energii elektrycznej niezależnie od tego, czy energia jest przeznaczona do zasilania własnych odbiorców czy przekazywana do innych przedsiębiorstw.

Wiersze 16 do 26 - z innych przedsiębiorstw dystrybucyjnych - obejmuje wymianę energii elektrycznej z innymi spółkami dystrybucyjnymi. Należy wymienić imiennie te spółki, z których otrzymano energię elektryczną.

Dział 2. Energia elektryczna oddana do sieci w MW·h

Wiersze 01 do 03 - do sieci - obejmuje energię elektryczną transformowaną pomiędzy napięciami w sieci jednostki sprawozdawczej. Nie należy ich przenosić do rubryki 3 (Razem napięcia). Należy pamiętać o zgodności danych pomiędzy działem 1 i działem 2.

Wiersz 05 - sprzedaż odbiorcom ogółem - obejmuje energię elektryczną zafakturowaną odbiorcom pobierającym energię elektryczną na bilansowanym napięciu.

Wiersz 06 - trakcja PKP - należy wydzielić zużycie energii elektrycznej przez PKP na cele trakcyjne w podziale na bilansowane napięcia.

Wiersz 07 - pompowanie wody w elektrowniach wodnych - obejmuje energię pobraną przez elektrownie szczytowo-pompowe na pompowanie wody.

Wiersz 08 - za granicę - obejmuje energię oddaną przez stacje przygraniczne zakładu energetycznego innym krajom.

W wierszach (09 do 19) dotyczących energii oddanej do innych przedsiębiorstw dystrybucyjnych należy wyszczególnić imiennie te spółki dystrybucyjne do których była oddawana energia elektryczna.

Wiersz 21 - straty i różnica bilansowa - tworzy się przez odjęcie od energii wprowadzonej do sieci (dział 1, wiersz 27) energię oddaną (dział 2, wiersz 20).

Wiersz 22 - przez straty techniczne rozumie się straty przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej.

Wiersz 23 - wskaźnik strat bilansowych - obliczać należy wg następujących zasad i wyrażać w procentach:

1. Dla poszczególnych grup napięciowych (rubr. 1-2) jest to iloraz strat i różnicy bilansowej przez energię wprowadzoną do sieci (dział 1, poz. 26);

2. Łącznie dla napięć (rubr. 3) jest to iloraz strat i różnicy bilansowej przez sumę następujących wielkości: razem energii oddanej, energii zużytej na pompowanie, strat i różnicy bilansowej.

Wiersz 24 - wskaźnik strat technicznych - obliczać należy analogicznie jak wskaźnik strat bilansowych z tą różnicą, że w liczniku występują straty techniczne:

1. Dla poszczególnych napięć jest to iloraz strat technicznych przez energię wprowadzoną do sieci;

2. Łącznie dla wszystkich napięć jest to iloraz strat technicznych przez sumę następujących wielkości: razem energii oddanej, energii zużytej na pompowanie, strat technicznych i różnicy bilansowej.

ZAŁĄCZNIK  Nr 11 ¹⁴

G-10.8

Sprawozdanie o sprzedaży i zużyciu energii elektrycznej według jednostek podziału administracyjnego

za 199... rok

grafika

OBJAŚNIENIA do formularza G-10.8

1. Zużycie energii elektrycznej

Przedsiębiorstwa dystrybucyjne - wykazują zużycie energii elektrycznej dla poszczególnych województw na odrębnych formularzach z wyszczególnieniem miast województwa.

Przyjmuje się następujące zapisy danych na formularzu:

- Lp. 01 - województwo ogółem,

- Lp. 02 - wieś ogółem,

- Lp. 03 - miasta ogółem,

- pozycje następne - wyszczególnienie miast w układzie alfabetycznym, z symbolem terytorialnym, poczynając od miasta wojewódzkiego.

2. Zasady podziału administracyjnego

Obowiązuje wykaz jednostek administracyjnych wg stanu na koniec roku sprawozdawczego.

Zmiany podziału administracyjnego, jakie zachodzą na terenie województw powinny być aktualizowane na bieżąco przez przedsiębiorstwa na podstawie danych GUS. Symbole miast i województw wg wykazu GUS.

3. Zasady określania grup zużycia

Zasady podziału zużycia na grupy odbiorców oraz pojęcie "odbiorcy" - należy rozumieć analogicznie, jak w sprawozdaniu G-10.4.

ZAŁĄCZNIK  Nr 12 ¹⁵

G-10.9

Sprawozdanie o działalności ciepłowni i dystrybutorów ciepła

za kwartał... 199... r.

grafika

OBJAŚNIENIA

do formularza G-10.9

Dział 1. Produkcja ciepła i zużycie paliw

Wiersz 01 - moc osiągalna źródła ciepła - należy podać moc osiągalną kotłów produkujących ciepło na cele grzewcze lub przemysłowe.

Moc osiągalna wynika z mocy podanej na tabliczce znamionowej kotła z uwzględnieniem starzenia się lub istotnych modernizacji urządzenia. Jest to maksymalna moc kotłów wyrażona w megawatach (MW). W przypadku określenia mocy kotła na tabliczce znamionowej w Gcal/h - przelicznik jest następujący:

1 Gcal/h = 1.163 MW

Wiersz 02 - produkcja ciepła ogółem - należy podać ilość ciepła wytworzoną przez kotły w okresie sprawozdawczym, tzn. produkcję ciepła brutto (łącznie z potrzebami własnymi).

Określenie produkcji ciepła musi być dokonywane na podstawie ilości nośnika, jego temperatury oraz w przypadku pary - ciśnienia na wyjściu z kotła i powrocie.

Produkcja ciepła w przypadku braku pomiarów może być określona na podstawie ilości energii chemicznej paliwa, doprowadzonej do kotła oraz wskaźnika sprawności kotła albo wskaźnika strat ciepła w kotle.

Wskaźnik sprawności albo wskaźnik strat powinien być określony dla każdego eksploatowanego kotła drogą ekspertyzy lub odpowiednimi pomiarami.

Wiersz 03 - ciepło grzewcze i przemysłowe - należy podać ilość ciepła oddanego na zewnątrz dla potrzeb ogrzewania lub na cele przemysłowe, rozumianą jako produkcję netto (bez potrzeb własnych).

Wiersz 04 - zużycie węgla - należy je określić na podstawie ilości dostarczonego węgla oraz stanu składowisk i ewentualnych ubytków, o ile są wyliczane w przedsiębiorstwie.

Wiersz 05 - średnia wartość opałowa węgla - powinna być określona na podstawie parametrów podanych przez dostawcę lub własnych pomiarów, jeśli są wykonywane.

Wiersz 06 - energia z węgla kamiennego - powinna być liczona ze wzoru:

gdzie:

Q_B (GJ) - energia chemiczna z węgla

B (t) - ilość zużytego węgla

Q_p (kJ/kg) - średnia wartość opałowa.

Wiersz 07 - energia z innych paliw - należy wyliczać analogicznie jak dla węgla, tzn. ilość zużytego paliwa przemnożyć przez średnią wartość opałową i podzielić przez tysiąc.

Wiersz 08 - energia ogółem - jest sumą energii chemicznej z węgla i innych paliw, jeśli są używane (sumą wierszy 06 i 07).

Wiersz 09 i 10 - jednostkowe zużycie paliw na produkcję ciepła oblicza się przez podzielenie ilości zużytej energii chemicznej paliwa przez produkcję ciepła ogółem (wiersz 08/wiersz 02) albo ciepła grzewczego i przemysłowego (wiersz 08/wiersz 03).

Wskaźnik ten powinien być większy od tysiąca i zawierać się w przedziale 1100 - 1400. Odwrotnością jednostkowego zużycia paliwa jest wskaźnik sprawności wytwarzania ciepła.

Dział 2. Przychody i koszty produkcji i dystrybucji ciepła

Wiersz 01 i 02 - sprzedaż ciepła z produkcji własnej - należy podać ilość i wartość sprzedanego ciepła z własnej produkcji, która jest wykazywana w Dziale 1. Ilość sprzedanego ciepła nie powinna być większa od ilości ciepła wyprodukowanego.

Wiersz 03 i 04 - sprzedaż ciepła zakupionego - należy podać ilość i wartość sprzedanego ciepła, zakupionego od innych wytwórców.

Jeśli występują trudności techniczne z podziałem ciepła sprzedawanego, na ciepło własne i zakupione, należy przyjąć, że cena ciepła sprzedawanego jest jednakowa, a ilość ciepła sprzedanego jest proporcjonalna do produkcji i zakupu.

Wiersz 05 - koszty wytwarzania ciepła ogółem - należy podawać koszty wyprodukowanego ciepła we własnych kotłowniach, którego ilość została podana w Dziale 1, rozumiane jako suma technicznego kosztu wytwarzania ciepła i kosztów zarządu.

Wiersz 06 - paliwo - są to koszty węgla wraz z kosztami transportu oraz koszty innych paliw, jeśli są zużywane.

Wiersz 07 - amortyzacja - obejmuje amortyzację środków trwałych związanych z produkcją ciepła.

Wiersz 08 - remonty - obejmuje koszty remontów urządzeń do produkcji energii cieplnej.

Wiersz 09 - koszty dystrybucji ciepła - należy podawać koszty przesyłania, rozdziału i obsługi odbiorców ciepła - zarówno ciepła z własnej produkcji, jak i zakupionego.

Wiersz 10 - remonty - obejmuje koszty remontów sieci ciepłowniczej będącej własnością przedsiębiorstwa.

Wiersz 11 - amortyzacja - dotyczy środków trwałych, związanych z dystrybucją ciepła.

Wiersz 12 - jednostkowy koszt wytwarzania ciepła - obliczać należy przez podzielenie kosztu wytwarzania (Dz. 2, w. 05) przez produkcję ciepła (Dz. 1, w. 02).

¹ Tytuł:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 32 z dnia 8 października 1993 r. (Dz.Urz.GUS.93.15.94) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 11 października 1993 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

² § 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

³ § 3:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia nr 32 z dnia 8 października 1993 r. (Dz.Urz.GUS.93.15.94) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 11 października 1993 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

⁴ Załącznik nr 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

⁵ Załącznik nr 2 zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

⁶ Załącznik nr 3:

-zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 32 z dnia 8 października 1993 r. (Dz.Urz.GUS.93.15.94) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 11 października 1993 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

⁷ Załącznik nr 4 zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

⁸ Załącznik nr 5:

-zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 32 z dnia 8 października 1993 r. (Dz.Urz.GUS.93.15.94) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 11 października 1993 r.Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

⁹ Załącznik nr 6:

-zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) i pkt 3 zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

¹⁰ Załącznik nr 7:

-zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 5 zarządzenia nr 32 z dnia 8 października 1993 r. (Dz.Urz.GUS.93.15.94) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 11 października 1993 r.

Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

¹¹ Załącznik nr 8:

-zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r.Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

¹² Załącznik nr 9:

-zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. c) zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

¹³ Załącznik nr 10 zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

¹⁴ Załącznik nr 11:

-zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.

¹⁵ Załącznik nr 12:

-zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. d) zarządzenia nr 53 z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz.Urz.GUS.92.26.117) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 21 grudnia 1992 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 7 z dnia 31 stycznia 1995 r. (Dz.Urz.GUS.95.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lutego 1995 r.