Tryb ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1993.2.10

Akt utracił moc

Wersja od: 28 maja 1993 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 11 maja 1993 r.

w sprawie trybu ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 105, poz. 453 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254) i art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:

§ 1. Zarządzenie określa tryb ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", oraz sposób prowadzenia dokumentacji i rejestracji tych wypadków.

§  2.

1. Okoliczności i przyczyny wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 bada zespół powypadkowy, zwany dalej "zespołem", powołany przez kierownika właściwej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, w skład którego wchodzą:

1) funkcjonariusz lub pracownik zajmujący się sprawami bezpieczeństwa i higieny pracy,

2) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej lub przedstawiciel funkcjonariuszy znający przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, jeżeli w jednostce nie ma organizacji związkowej.

2. Zespół do badania okoliczności i przyczyn wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych, którym ulegli funkcjonariusze aresztów śledczych i zakładów karnych oraz rejonowych aresztów śledczych i rejonowych zakładów karnych, powołuje naczelnik właściwego rejonowego aresztu śledczego lub rejonowego zakładu karnego.

3. Okoliczności i przyczyny wypadku, któremu uległ kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, bada zespół powołany przez kierownika jednostki nadrzędnej.

§ 3. Kierownikami jednostek organizacyjnych w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach są:

1) dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych,

2) komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej,

3) naczelnik rejonowego aresztu śledczego i rejonowego zakładu karnego,

4) naczelnik aresztu śledczego i zakładu karnego,

5) komendant ośrodka doskonalenia kadr.

§  4.

1. W toku ustalania okoliczności i przyczyn wypadku zespół jest obowiązany również ustalić, czy funkcjonariusz uległ wypadkowi w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych lub czynności w okolicznościach określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192).

2. Jeżeli w wypadku pozostającym w związku z pełnieniem służby funkcjonariusz poniósł szkodę wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku, zespół jest obowiązany ustalić i wpisać do protokołu:

1) jakie przedmioty zostały przez funkcjonariusza utracone czy też uległy zniszczeniu lub uszkodzeniu i w jakim stopniu,

2) stopień zużycia tych przedmiotów przed wypadkiem.

§ 5. Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku zespół sporządza protokół powypadkowy w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia o wypadku, według wzoru stanowiącego załącznik do zarządzenia.*

§  6.

1. Zespół jest obowiązany zapoznać poszkodowanego funkcjonariusza z treścią protokołu powypadkowego przed jego zatwierdzeniem.

2. Poszkodowany funkcjonariusz ma prawo zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, o czym zespół jest obowiązany pouczyć funkcjonariusza.

§ 7. Protokół powypadkowy zatwierdza kierownik jednostki powołującej zespół niezwłocznie po sporządzeniu tego protokołu, nie później jednak niż w ciągu 5 dni od jego sporządzenia.

§  8.

1. Odpis zatwierdzonego protokołu powypadkowego doręcza się za pisemnym potwierdzeniem odbioru poszkodowanemu funkcjonariuszowi, a jeżeli funkcjonariusz poniósł śmierć w wypadku - jego małżonkowi. W razie braku małżonka odpis protokołu doręcza się pełnoletniemu dziecku funkcjonariusza lub opiekunowi dziecka małoletniego albo rodzicom lub innemu członkowi rodziny.

2. Jeżeli w protokole zawarte są dane stanowiące tajemnicę państwową, zainteresowanej osobie doręcza się wyciąg z protokołu z pominięciem tych danych.

3. Funkcjonariusz, który uległ wypadkowi, a w razie jego śmierci osoby, o których mowa w ust. 1, mają prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§  9.

1. Od ustaleń zawartych w protokole powypadkowym przysługuje odwołanie poszkodowanemu funkcjonariuszowi, a w razie śmierci funkcjonariusza - osobom wymienionym w § 8 ust. 1.

2. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu protokołu.

3. Odwołanie rozpatruje kierownik jednostki nadrzędnej nad tą, której kierownik zatwierdził protokół powypadkowy. Kierownik jednostki nadrzędnej utrzymuje w mocy protokół powypadkowy albo zmienia go lub uchyla i sprawę przekazuje zespołowi z poleceniem ponownego ustalenia przyczyn i okoliczności wypadku.

4. O zajętym stanowisku kierownik jednostki nadrzędnej zawiadamia osobę, która wniosła odwołanie, oraz kierownika jednostki, który zatwierdził protokół powypadkowy, podając motywy rozstrzygnięcia.

§  10.

1. Protokół powypadkowy może być uchylony w trybie nadzoru i zwrócony z poleceniem ponownego ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, jeżeli:

1) wyjdą na jaw nowe okoliczności sprawy nie znane w toku postępowania prowadzonego przez zespół,

2) jest on oczywiście niezgodny z prawem.

2. Prawo uchylenia protokołu powypadkowego w trybie nadzoru przysługuje:

1) Ministrowi Sprawiedliwości,

2) dyrektorowi Centralnego Zarządu Zakładów Karnych.

§ 11. W sprawach nie uregulowanych zarządzeniem, przy ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 37, poz. 160), z wyłączeniem § 17 tego rozporządzenia.

§  12.

1. Jednostki organizacyjne Służby Więziennej, których kierownicy powołują zespoły powypadkowe, są obowiązane prowadzić rejestr wypadków. Rejestr ten powinien zawierać imię i nazwisko funkcjonariusza, który uległ wypadkowi, datę wypadku, skutki wypadku, datę sporządzenia protokołu i inne dane o wypadku, których zamieszczenie jest celowe.

2. Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych może określić zasady prowadzenia sprawozdawczości statystycznej tych wypadków.

§ 13. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 marca 1976 r. w sprawie trybu ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 3, poz. 14 i z 1990 r. Nr 4, poz. 38).

§ 14. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.