Stosowanie praktyk ograniczających konkurencję przez OPTIMUS S.A. w Nowym Sączu i jego dealerów.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.UOKiK.2002.1.20

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lutego 2002 r.

DECYZJA

PREZESA URZĘDU OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW

z dnia 12 grudnia 2001 r.

w sprawie stosowania praktyk ograniczających konkurencję przez OPTIMUS S.A. w Nowym Sączu i jego dealerów

(Nr RWR-34/2001)

Na podstawie:

I. art. 104 Kpa i art. 9 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 122, poz. 1319 ze zm.) w imieniu Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po rozpoznaniu wszczętej z urzędu sprawy przeciwko OPTIMUS S.A. w Nowym Sączu, oraz jego dealerom:

- ZETO S.A. w Tarnowie,

- Markowi Brzozowskiemu prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą Optimus Wektra w Płocku,

- OPTIMUS Łódź Sp. z o.o. w Łodzi,

- OPTIMUS Poznań Sp. zo.o. w Poznaniu

- P.P.H.U. PROTEUSS Sp. z o.o. w Nowym Sączu,

- Janowi Pławnickiemu prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą Inter Market Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe we Wrocławiu,

nakazuje się zaniechanie stosowania przez OPTIMUS S.A. i wyżej wymienionych dealerów praktyki ograniczającej konkurencję, polegającej na zawarciu porozumienia cenowego pomiędzy OPTIMUS S.A. i wyżej wymienionych dealerami, w wyniku którego zostały ustalone ceny sprzedaży (detaliczne) urządzeń fiskalnych użytkownikom końcowym.

II. art. 104 Kpa i art. 11 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy powołanej w pkt I w imieniu Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, nie stwierdza się stosowania przez OPTIMUS S.A. i wyżej wymienionych dealerów praktyki ograniczającej konkurencję, polegającej na zawarciu porozumienia pomiędzy OPTIMUS S.A. i wyżej wymienionymi dealerami, w wyniku którego dealerzy ci nie mogą zakupywać materiałów eksploatacyjnych do kas fiskalnych marki OPTIMUS od innych producentów niż OPTIMUS-iC S.A.

III. art. 105 § 1 Kpa w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 80 ustawy powołanej w pkt I. w imieniu Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, umarza się w stosunku do OPTIMUS S.A. w Nowym Sączu oraz jego dealerów:

- Dariusza Łukasza, Dariusza Kopacza, Henryka Poźniaka prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. HDD-KOMPUTER s.c. w Bielsku-Białej,

- Pronox Technology S.A. w Katowicach i Poznaniu

wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne przeciwko OPTIMUS S.A. oraz jego wyżej wymienionym dealerom, odnośnie zarzutu praktyki ograniczającej konkurencję, polegającej na zawarciu porozumienia cenowego pomiędzy OPTIMUS S.A. i wyżej wymienionymi dealerami, w wyniku którego zostały ustalone ceny sprzedaży (detaliczne) urządzeń fiskalnych użytkownikom końcowym

IV. art. 105 § 1 Kpa w związku z art. 5 ust. 1 pkt 6 i art. 80 ustawy powołanej w pkt I. w imieniu Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, umarza się w stosunku do OPTIMUS S.A. w Nowym Sączu, oraz jego dealerów:

- Dariusza Łukasza, Dariusza Kopacza, Henryka Poźniaka prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. HDD-KOMPUTER s.c. w Bielsku-Białej,

- Pronox Technology S.A. w Katowicach i Poznaniu

wszczęte z urzędu postępowanie przeciwko OPTIMUS S.A. oraz jego wyżej wymienionym dealerom, odnośnie zarzutu praktyki ograniczającej konkurencję, polegającej na zawarciu porozumienia pomiędzy OPTIMUS S.A. i wyżej wymienionymi dealerami, w wyniku którego dealerzy ci nie mogą zakupywać materiałów eksploatacyjnych do kas fiskalnych marki OPTIMUS od innych producentów niż OPTIMUS-iC S.A.

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Delegatura we Wrocławiu, zwany dalej "organem antymonopolowym", przeprowadził z urzędu postępowanie wyjaśniające dotyczące ustalenia pozycji rynkowej i warunków handlowych firm działających na krajowym rynku sprzedaży urządzeń fiskalnych. W wyniku powyższego postępowania organ antymonopolowy m.in. określił udziały największych firm działających na ww. rynku oraz ustalił, iż w umowach dystrybucyjnych niektórych firm, w tym w umowach dystrybucyjnych OPTIMUS S.A. w Nowym Sączu, zwanej dalej OPTIMUS, występują postanowienia umowne mogące naruszać przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, zwanej dalej "ustawą antymonopolową".

Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wobec firmy OPTIMUS S.A. wykazało, iż w zawartych umowach dystrybucyjnych pomiędzy tym przedsiębiorcą i jego dealerami, w których zostały ustalone sztywne ceny sprzedaży (detaliczne) urządzeń fiskalnych użytkownikom końcowym, mogło dojść do naruszenia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy antymonopolowej. Ponadto ustalono, iż mogło również nastąpić naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 6 tej ustawy w następstwie zobowiązania dealerów do nabywania materiałów eksploatacyjnych do kas fiskalnych marki OPTIMUS jedynie od OPTIMUS-iC S.A.

Dystrybucja wyrobów OPTIMUS-iC S.A. odbywa się za pośrednictwem OPTIMUS S.A., który dokonuje sprzedaży głównie za pośrednictwem dealerów. Dealerem jest przedsiębiorca, który podpisał umowę o współpracy w zakresie handlu i serwisu i realizuje sprzedaż do odbiorców końcowych. Z dystrybutorami kas fiskalnych produkowanych przez OPTIMUS-iC S.A., OPTIMUS S.A. zawiera umowy o współpracy w zakresie handlu i serwisu, czyli tzw. umowy dealerskie. Umowy takie zawarte zostały m.in. z ZETO S.A., OPTIMUS Łódź Sp. z o.o., OPTIMUS Poznań Sp. z o.o., P.P.H.U. PROTEUSS Sp. z o.o., Marek Brzozowski Optimus Wektra, Jan Pławnicki Inter Market Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe. Powyższych umów nie zawarto z HDD-Komputer s.c. oraz Pronox Technology, dla których sprzedaż urządzeń fiskalnych stanowi margines działalności.

Wszystkie umowy dealerskie zawierają zapisy o obowiązku stosowania cen ustalonych przez OPTIMUS S.A. i OPTIMUS-iC S.A. podczas sprzedaży urządzeń fiskalnych użytkownikom końcowym. Powyższe zapisy znajdują się w § 4 ust. 1 umowy, dotyczącym strategii cenowej: "Sprzedaż kas fiskalnych, wyposażenia dodatkowego, materiałów eksploatacyjnych oraz oprogramowania Odbiorcom Końcowym, będzie się odbywać według cen ustalonych przez Producenta i Dystrybutora". Ponadto umowy dealerskie zawierają zapis o obowiązku zakupu materiałów eksploatacyjnych do kas w OPTIMUS S.A., zaś od innych dostawców tylko za zgodą OPTIMUS S.A (§ 3 ust. 1).

W trakcie postępowaniu administracyjnego nastąpił podział Spółki Akcyjnej OPTIMUS przez wydzielenie w trybie określonym w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych w drodze przeniesienia części majątku Spółki na Spółkę Optimus Technologie S.A. Spółka ta przejęła m.in. prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez spółkę dzieloną oraz firmę (po podziale firma spółki dzielonej uległa zmianie na "Grupa Onet.pl. Spółka Akcyjna", natomiast firma spółki przejmującej uległa zmianie na "OPTIMUS S.A."). Po podziale OPTIMUS S.A. zadeklarował przed organem antymonopolowym zmianę umów dealerskich poprzez dostosowanie ich zapisów do obowiązującego prawa. W szczególności odnośnie cen projekt aneksu do umowy dealerskiej przewiduje, iż sprzedaż kas fiskalnych, wyposażenia dodatkowego, materiałów eksploatacyjnych oraz oprogramowania odbiorcom końcowym, będzie się odbywać według cen ustalonych przez dealera, który przy ich ustalaniu ma sugerować się cennikiem producenta. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy antymonopolowej, w ramach którego rozstrzygane jest prowadzone postępowanie administracyjne o stosowanie zakazanych prawem praktyk ograniczających konkurencję stanowi, że ww. praktykami są porozumienia, których celem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym polegające na ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów. Porozumienia cenowe, kwalifikowane jako praktyki monopolistyczne, są zakazane prawem antymonopolowym, ponieważ uderzają one wprost w konkurencję, eliminując ją lub znacznie ograniczając. Ich funkcjonowanie sprzeczne jest więc z interesem publicznym. W interesie publicznym leży bowiem to, aby konkurencja na rynku była efektywna. Dlatego Prezes Urzędu przeciwdziałając ograniczaniu, eliminowaniu bądź zniekształcaniu konkurencji, wypełnia cel art. 1 ust. 1 ustawy antymonopolowej.

W niniejszej sprawie - dla prawnego bytu praktyki ograniczającej konkurencję opisanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 4 pkt 4 i 5 oraz art. 6 ustawy antymonopolowej, niezbędne jest więc łączne wystąpienie następujących przesłanek:

1) zawiązanie się porozumienia według zasad określonych w cytowanym wyżej artykule 4 pkt 4 i art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy;

2) łączny udział w rynku uczestników porozumienia przekraczający 10%;

3) wynikające z tego porozumienia - którego celem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym - ustalenie bezpośrednio lub pośrednio, cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów.

W niniejszej sprawie - zdaniem Prezesa Urzędu - poprzez zawarcie umów dystrybucyjnych nastąpiło porozumienie cenowe pomiędzy OPTIMUS S.A. a jego dealerami. OPTIMUS S.A. posiada bowiem niewątpliwie silniejszą pozycję rynkową, niż pozostali uczestnicy postępowania (Dealerzy), jednakże nie posiada na krajowym rynku sprzedaży urządzeń fiskalnych pozycji dominującej, która pozwalałaby narzucać określone zachowania pozostałym podmiotom działającym na przedmiotowym rynku. Jednocześnie należy zaakcentować, iż dealerzy OPTIMUS-a w trakcie postępowania nie podnieśli, iż ww. przepis umowy dystrybucyjnej dotyczący stosowania cen producenta został im przez Spółkę OPTIMUS narzucony. Należy więc przyjąć że powyższy przepis został przez wszystkich Dealerów przyjęty (przynajmniej zasadniczo) w sposób dobrowolny, co powoduje, iż w niniejszej sprawie mamy niewątpliwie do czynienia z porozumieniem ograniczającym konkurencję, a nie z indywidualną praktyką.

W rozpatrywanej sprawie, z uwagi na to, iż sprzedaż urządzeń fiskalnych odbywa się na terenie całego kraju, rynkiem w ujęciu geograficznym jest obszar Polski. Organ antymonopolowy stanął na stanowisku, iż rynkiem produktowym w niniejszej sprawie są urządzenia fiskalne, na które składają się kasy fiskalne (proste, systemowe, komputerowe) oraz drukarki fiskalne.

Tak więc w wymiarze produktowym OPTIMUS S.A. i Dealerzy operują na rynku sprzedaży urządzeń fiskalnych, a w wymiarze geograficznym na obszarze Polski, a zatem rynkiem właściwym w niniejszej sprawie jest więc krajowy rynek sprzedaży urządzeń fiskalnych. Przeprowadzone przez organ antymonopolowy badanie ww. rynku pozwoliło na ustalenie, iż na tak wyznaczonym rynku uczestnicy porozumienia mają łączny udział w rynku przekraczający 10% - zwłaszcza iż, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy antymonopolowej w przypadku porozumień dystrybucyjnych zawieranych przez przedsiębiorcę co najmniej z dwoma innymi przedsiębiorcami (tak jak w niniejszej sprawie) łączny udział w rynku tych przedsiębiorców, podlega sumowaniu - a więc podlegają zakazom wynikającym z art. 5 ww. ustawy.

W związku z powyższym została spełniona pierwsza z przesłanek art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy antymonopolowej, tj. posiadanie przez uczestników porozumienia ponad 10% udziału w rynku.

Istotnym czynnikiem, który determinuje sposób sprzedaży urządzeń fiskalnych są wymogi stosownych przepisów nakazujących utrzymywanie przez dostawców kas fiskalnych odpowiedniego serwisu na terenie całego kraju. Szczegółowe wymogi w tym zakresie wprowadziły przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 1999 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 109, poz. 1249 ze zm.). Od 1 lipca 2001 r. zaczęły obowiązywać nowe przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu kas fiskalnych zgodnych z nową homologacją. Producenci i importerzy mieli 18 miesięcy na dostosowanie oferowanych przez siebie urządzeń, aby spełniały obowiązujące obecnie kryteria. Z powyższych przepisów wynikają następujące zobowiązania dla producentów i sprzedawców urządzeń fiskalnych:

- producent urządzeń fiskalnych jest odpowiedzialny za zorganizowanie serwisu gwarancyjnego i pogwarancyjnego,

- wykonujący serwis (serwisant) musi być wpisany na listę upoważnionych do jego wykonywania przez producenta lub podmiot prowadzący autoryzowany serwis oraz zgłoszony do właściwego Urzędu Skarbowego,

- naprawa kasy lub drukarki musi być rozpoczęta w ciągu 48 godzin od jej zgłoszenia przez użytkownika,

- jeden serwisant nie może obsługiwać więcej niż 300 kas lub drukarek fiskalnych,

- wykonujący serwis jest zobowiązany przeprowadzać co sześć miesięcy obowiązującego przeglądu technicznego kasy.

Powyższe uwarunkowania prawne powodują, iż sieć dystrybucji firm sprzedających urządzenia fiskalne musi być budowana na specjalnych zasadach. Konieczność zainstalowania kasy fiskalnej, a później jej serwisowania wymusza budowanie szerokiej sieci dystrybucji. Z drugiej zaś strony prawo zobowiązuje producenta do przeszkolenia każdego serwisanta w zakresie obsługi i serwisu poszczególnych modeli urządzeń fiskalnych. Rynek sprzedaży urządzeń fiskalnych na terenie Polski jest więc w dużej mierze rynkiem regulowanym. Regulacje te wszakże nie odnoszą się do cen sprzedaży. W związku z czym, w tym przedmiocie mają w pełni zastosowanie przepisy ustawy antymonopolowej.

Ustalanie cen odsprzedaży należy do grupy praktyk określanych mianem porozumień wertykalnych. Ograniczenia w nich zawarte uszczuplają wolność gospodarczą - szczególnie handlową - dystrybutorów, co należy kwalifikować jako występek przeciwko zasadom efektywnej konkurencji. Ograniczenie autonomii gospodarczej przedsiębiorców w relacjach rynkowych zawsze bowiem oznacza w praktyce ograniczenie konkurencji. Jest to sposób panowania producenta nad rynkiem poprzez wyznaczanie sprzedawcy ceny po jakiej mają być sprzedawane jego wyroby. Ustalanie cen rynkowych w sposób przymusowy ogranicza działanie naturalnego mechanizmu popytu i podaży. Dzięki temu zniekształcone zostają warunki efektywnej konkurencji, w wyniku czego naruszone zostają również interesy konsumentów. Rynek jest bowiem konkurencyjny jeśli posiada co najmniej trzy główne cechy:

- decyzje cenowe są decyzjami indywidualnymi,

- żaden uczestnik rynku nie jest pewien decyzji swoich konkurentów,

- nie istnieją sztuczne bariery wejścia na rynek.

Dla stwierdzenia naruszenia reguł konkurencji nie jest konieczna świadomość naruszenia przepisów prawa przez strony porozumienia. Wystarczy, aby nie mogli być nieświadomi faktu, ze celem lub skutkiem danego zachowania było ograniczenie lub zniekształcenie konkurencji. Obojętne dla ocen, czy porozumienie narusza reguły konkurencji, jest również to, czy w praktyce nastąpiła jego realizacja. Prawo antymonopolowe ma bowiem nie tylko usuwać skutki rynkowe praktyk ograniczających konkurencje, ale także przeciwdziałać tym skutkom. Europejskie prawo antymonopolowe przewiduje stosowanie zwolnień z zakazu karteli (porozumień pomiędzy firmami co do ograniczenia ich wolności gospodarczej w zakresie produkcji i marketingu towarów). Korzystanie ze zwolnień może odbywać się w trybie zwolnień indywidualnych lub grupowych. Ze zwolnień grupowych są wyłączone przede wszystkim tzw. twarde ograniczenia konkurencji (hardcore restriction), do których zalicza się m.in. postanowienia umowne według których producent nie może narzucać swoim dystrybutorom, po jakiej cenie mają odsprzedawać produkty; dopuszczalne są wszakże ceny maksymalne i rekomendowane (sugerowane), pod warunkiem że nie będą one stanowiły ceny ustalonej lub minimalnej w wyniku nacisków lub zachęt oferowanych przez którąkolwiek ze stron. Zakaz umieszczania klauzul zawierających wskazane wyżej ograniczenia ma na celu utrzymanie swobody cenowej dystrybutorów i konkurencji cenowej pomiędzy dystrybutorami oraz zagwarantowanie konsumentom prawa do zakupu towaru po cenie najniższej (Z. Jurczyk. "Prawo Spółek" INFOR maj 2001 r.).

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Antymonopolowego (wyrok z 31 maja 2000 r. sygn. akt XVII Ama 49/99) praktykę narzucenia dystrybutorowi ceny odsprzedaży towarów ściśle według ceny z cennika należy uznać za niedozwoloną ingerencję w te decyzje uczestnika sieci, które muszą pozostać w sferze jego swobodnego wyboru. Tylko w takim przypadku, gdy żaden z uczestników rynku nie jest pewien decyzji cenowych swoich konkurentów można mówić o regulacyjnej roli rynku i swobodzie konkurencji. Zgodnie z powyższym wyrokiem Sądu, na samą istotę omawianej praktyki nie ma nawet wpływu okoliczność niekarania dystrybutorów za nieprzestrzeganie narzuconych cen odsprzedaży.

W świetle ustawy antymonopolowej zakazane jest już samo zawarcie (istnienie) porozumienia ukierunkowanego na ograniczenie konkurencji, nie zaś osiągnięcie takiego skutku, a sam efekt ograniczenia konkurencji wcale nie musi wystąpić. Doświadczenie uczy, iż profesjonalni uczestnicy rynku - jakimi niewątpliwie są uczestnicy postępowania, zawiązujący porozumienie ograniczające konkurencję, dobrze znają rynek i swoje możliwości wpływania na niego. Toteż już samo udowodnienie zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję winno powodować uznanie tej czynności za bezprawną. Takie rozwiązania, zakazujące na równi porozumień, których rezultatem lub celem byłoby ograniczenie bądź zniekształcenie konkurencji, funkcjonują w USA i w UE (S. Gronowski, Ustawa antymonopolowa. Komentarz, Wydawnictwo C.H. BECK, W-wa 1996, s. 52-53).

W świetle przedstawionych powyżej faktów oraz doktryny orzeczniczej - europejskiej i polskiej - organ antymonopolowy uznał, że zostały spełnione łącznie wszystkie wymagane przesłanki dla zakwalifikowania działań OPTIMUS S.A. i jego Dealerów jako praktyki ograniczającej konkurencję określonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy antymonopolowej.

Odnośnie zarzutu zawarcia porozumienia pomiędzy OPTIMUS S.A. a Dealerami, w wyniku którego dealerzy ci nie mogą dokonywać zakupów materiałów eksploatacyjnych do kas fiskalnych marki OPTIMUS od innych producentów niż OPTIMUS-iC S.A. - należy stwierdzić, iż po przeanalizowaniu całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego organ antymonopolowy nie dopatrzył się w tym zakresie cechy bezprawności działania. Postawiony uczestnikom postępowania zarzut z art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy antymonopolowej określony został w ustawie jako porozumienie, którego celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku, w szczególności polegające na ograniczaniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku przedsiębiorców nie objętych porozumieniem. W związku z powyższym - w niniejszej sprawie - dla prawnego bytu praktyki ograniczającej konkurencję opisanej w art. 5 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 4 pkt 4 i 5 oraz art. 6, niezbędne jest więc spełnienie przesłanki zawarcia porozumienia - którego celem, oprócz wyeliminowania, ograniczenia lub naruszenia w inny sposób konkurencji na rynku właściwym - jest również ograniczanie dostępu do rynku lub eliminowanie z rynku przedsiębiorców nie objętych porozumieniem. Zdaniem organu antymonopolowego powyższa przesłanka nie została jednak spełniona. Urządzenia fiskalne, w tym głównie kasy rejestrujące, spełniać muszą szczegółowe warunki wynikające z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1999 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki stosowania tych kas przez podatników. W tej sytuacji wprowadzenie wymogu zakupu materiałów eksploatacyjnych od OPTIMUS-iC S.A. podyktowane było chęcią zapewnienia bezawaryjnego działania urządzeń, nie zaś ograniczeniem dostępu do rynku czy też eliminowanie z niego przedsiębiorców nie objętych porozumieniem. O braku celu, w postaci ograniczania konkurencji, świadczy zresztą także zamieszczenie w § 3 ust. 1 umowy dealerskiej klauzuli, umożliwiającej zakup materiałów eksploatacyjnych także od innych producentów, za zgodą OPTIMUS S.A. Podkreślić też należy, iż klauzule te obowiązywały jedynie w okresie gwarancyjnym.

Z powyższych powodów, wobec braku celu polegającego na ograniczaniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku przedsiębiorców nie objętych porozumieniem - należało nie stwierdzić w omawianym zakresie praktyki monopolistycznej (art. 11 ust. 1 ustawy antymonopolowej).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało również, iż z przedsiębiorcami: Dariuszem Łukaszem, Dariuszem Kopaczem, Henrykiem Poźniakiem prowadzących działalność gospodarczą pod firmą P.P.H.U. HDD-KOMPUTER s.c. w Bielsku-Białej oraz Pronox Technology S.A. w Katowicach i Poznaniu nie zostały zawarte umowy dystrybucyjne urządzeń fiskalnych. Przedsiębiorcy ci więc bez ograniczeń kształtowali własną politykę handlową dystrybucji urządzeń fiskalnych. W tej sytuacji merytoryczne orzekanie wobec tych przedsiębiorców stało się zbędne. Wobec tego na podstawie art. 105 § 1 Kpa postępowanie odnośnie obu zarzucanych praktyk zostało wobec tych przedsiębiorców umorzone.[...]