Sposób gospodarowania sprzętem inżynieryjno-technicznym stanowiącym mienie będące w zarządzie Straży Granicznej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.KGSG.2001.1.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 2001 r.

ZARZĄDZENIE Nr 4

KOMENDANTA GŁÓWNEGO STRAŻY GRANICZNEJ

z dnia 14 lutego 2001 r.

w sprawie sposobu gospodarowania sprzętem inżynieryjno-technicznym stanowiącym mienie będące w zarządzie Straży Granicznej.

Na podstawie art. 9 ust. 7 pkt 6 ustawy z dnia 12 października 1990 roku o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163, Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, Nr 124, poz. 583, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. Nr 110, poz. 1255) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

POSTANOWIENIA OGÓLNE

§  1.

1. Zarządzenie określa szczegółowy sposób gospodarowania sprzętem inżynieryjno-technicznym będącym w zarządzie Straży Granicznej, a w szczególności reguluje:

1) zaopatrywanie w sprzęt,

2) oznakowanie i system ewidencji sprzętu,

3) planowanie eksploatacji,

4) planowo-zapobiegawczy system obsług technicznych i napraw,

5) ustalanie norm użytkowania,

6) dozór techniczny,

7) zagospodarowanie, wycofywanie i wybrakowanie sprzętu.

2. Do sprzętu inżynieryjno-technicznego zalicza się:

1) sprzęt i urządzenia do robót budowlanych,

2) sprzęt i urządzenia do technicznego utrzymania nieruchomości,

3) sprzęt i urządzenia pożarnicze,

4) obrabiarki do obróbki drewna i metalu,

5) sprzęt saperski,

6) ruchome elementy zaplecza socjalno-magazynowego,

7) sprzęt i urządzenia elektryczno-warsztatowe.

3. Do sprzętu inżynieryjno-technicznego nie zalicza się:

1) sprzętu zamontowanego na podwoziach samochodowych i przyczepach w postaci maszyn i urządzeń do robót budowlanych, maszyn i pojazdów gospodarki komunalnej, pojazdów pożarniczych, maszyn samobieżnych na podwoziu kołowym i gąsienicowym i podobnych,

2) urządzeń i sprzętu technicznego na stałe związanego z budynkiem, np.: dźwigi osobowe, osobowo-towarowe i towarowe, suwnice i suwnice bramowe, ciągi technologiczne wentylacyjne i transportowe oraz podobne.

4. Sposób gospodarowania sprzętem wymienionym w ust. 3 regulują odrębne przepisy.

§ 2. Użyte w zarządzeniu określenia oznaczają:

1) "sprzęt inżynieryjno-techniczny" - rzeczowe składniki majątku trwałego, o których mowa w § 1 ust. 2,

2) "jednostka budżetowa" - jednostkę organizacyjną Straży Granicznej będącą dysponentem środków budżetu państwa trzeciego stopnia,

3) "komórka zaopatrująca" - komórkę organizacyjną odpowiedzialną za gospodarkę sprzętem inżynieryjno-technicznym w jednostce budżetowej,

4) "komórka użytkująca" - komórkę organizacyjną w jednostce budżetowej użytkującą sprzęt inżynieryjno-techniczny,

5) "części zamienne" - zespoły, podzespoły oraz elementy budowy maszyn i urządzeń przeznaczone do wykonywania obsługi technicznej i naprawy sprzętu inżynieryjno-technicznego,

6) "dowód rejestracyjny, książka, karta maszyny lub urządzenia" - dokument stwierdzający tożsamość maszyny lub urządzenia oraz jej przynależność do określonej jednostki organizacyjnej Straży Granicznej,

7) "komórka finansowa" - komórkę organizacyjną odpowiedzialną za gospodarkę finansową jednostki budżetowej,

8) "obsługa techniczna" - planowane wykonanie czynności mających na celu przeciwdziałanie zużywaniu się sprzętu inżynieryjno-technicznego oraz zespół czynności mający na celu: utrzymanie sprzętu w stałej sprawności technicznej, zabezpieczenie pracy sprzętu w różnych warunkach eksploatacyjnych, usunięcie niesprawności i usterek technicznych, zapewnienie bezpieczeństwa ruchu i pracy, osiągnięcie maksymalnych przebiegów międzynaprawczych, ekonomiczne zużycie materiałów eksploatacyjnych.

§ 3.

1. Osobami odpowiedzialnymi za prawidłowy sposób gospodarowania sprzętem inżynieryjno-technicznym są:

1) w oddziałach Straży Granicznej - komendanci tych oddziałów,

2) w ośrodkach szkolenia Straży Granicznej - komendanci tych ośrodków,

3) w Komendzie Głównej Straży Granicznej - Zastępca Dyrektora Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej.

2. Nadzór nad sposobem gospodarowania sprzętem inżynieryjno-technicznym sprawuje Dyrektor Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej.

Rozdział  2

ZAOPATRYWANIE W SPRZĘT INŻYNIERYJNO-TECHNICZNY

§  4.

1. Komórka zaopatrująca opracowuje corocznie tabelę potrzeb sprzętu inżynieryjno-technicznego dla jednostki budżetowej według wzoru określonego w załączniku nr 1 do zarządzenia, kierując się:

1) potrzebami komórek użytkujących,

2) planami robót inwestycyjno-remontowych wykonywanych własnymi siłami,

3) potrzebami w zakresie technicznego utrzymania nieruchomości,

4) przydziałami na czas "W".

2. Tabela potrzeb sprzętu inżynieryjno-technicznego podlega zatwierdzeniu przez kierownika jednostki budżetowej a w Komendzie Głównej Straży Granicznej przez Zastępcę Dyrektora Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej.

§ 5. Komórka zaopatrująca zaopatruje jednostkę budżetową w sprzęt inżynieryjno-techniczny do wysokości podanych w tabeli potrzeb. Zakup sprzętu ponad ilość podaną w tabeli jest niedopuszczalny.

§  6.

1. Przekazanie sprzętu inżynieryjno-technicznego pomiędzy jednostkami budżetowymi następuje poprzez komórkę zaopatrującą.

2. W razie kierowania sprzętu do remontu, przebudowy lub zabudowy urządzeń technicznych przekazywanie odbywa się w zakładach wykonujących tę usługę.

3. Za przygotowanie sprzętu do przekazania z pełnym ukompletowaniem odpowiedzialny jest kierownik komórki zaopatrującej.

4. W przypadku przekazywania sprzętu inżynieryjno-technicznego będącego środkiem trwałym pomiędzy jednostkami budżetowymi sporządza się protokół stanu technicznego w 2 egzemplarzach, po jednym dla każdej jednostki, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do zarządzenia.

§ 7. Wzory dokumentów wykorzystywanych przez komórkę zaopatrującą oraz ich obieg, reguluje zakładowy plan kont oraz wytyczne Dyrektora Departamentu Finansów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 listopada 1997 roku w sprawie szczegółowych zasad ewidencji rzeczowych składników majątku jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji.

§ 8. Komórka zaopatrująca w przypadku dostaw sprzętu inżynieryjno-technicznego z brakami, uszkodzonego, technicznie niesprawnego lub posiadającego inne usterki, opisuje te fakty w protokole przyjęcia lub sporządza notatkę służbową i składa reklamację do przewoźnika i dostawcy.

Rozdział  3

EWIDENCJA SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§ 9. Prowadzenie ewidencji materiałowo-finansowej oraz obieg dokumentów związanych z tą ewidencją, reguluje zakładowy plan kont oraz wytyczne Dyrektora Departamentu Finansów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencji rzeczowych składników majątku jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji.

§  10.

1. Ewidencję sprzętu inżynieryjno-technicznego prowadzi się na podstawie wykazu stanowiącego klasyfikację wyrobów według Systematycznego Wykazu Wyrobów Głównego Urzędu Statystycznego oraz na podstawie numeru ewidencyjnego określonego przez komórkę zaopatrującą.

2. Ewidencję sprzętu nie znajdującego się w wykazie, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie numeru ewidencyjnego.

3. Sprzęt inżynieryjno-techniczny oznakowuje się tylko numerem ewidencyjnym.

4. Numer ewidencyjny umieszcza się na zewnętrznych, dobrze widocznych częściach sprzętu. Dopuszcza się możliwość nieoznakowania numerem ewidencyjnym sprzętu inżynieryjno-technicznego o małych wymiarach gabarytowych.

§  11.

1. Komórki użytkujące sprzęt inżynieryjno-techniczny uzgadniają ewidencję z komórką zaopatrującą przez porównanie stanów ewidencyjnych co najmniej jeden raz w roku w okresie czwartego kwartału; w celu dokonania uzgodnienia sporządza się protokół, w którym należy podać rodzaje uzgodnionego sprzętu inżynieryjno-technicznego, na jaki dzień dokonano uzgodnienia oraz datę i podpisy osób uzgadniających.

2. Stany zapasów magazynowych wykazane w ewidencji ilościowej powinny być uzgadniane z ewidencją prowadzoną w komórce zaopatrującej nie rzadziej niż raz w kwartale, przy czym w celu dokonania uzgodnienia należy sporządzić protokół, o którym mowa w ust. 1.

§ 12. Komórka zaopatrująca sporządza sprawozdanie roczne o stanie ilościowym sprzętu inżynieryjno-technicznego za rok bieżący i po zatwierdzeniu go przez kierownika jednostki budżetowej przesyła do Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego. Wzór sprawozdania określa załącznik nr 3 do zarządzenia.

§ 13. Komórka zaopatrująca obowiązana jest posiadać niezbędne instrukcje fabryczne i dokumentację techniczno-ruchową oraz dokumentację sprzętu technicznego znajdującego się na jej stanie ewidencyjnym wymaganą przez organy dozoru technicznego.

Rozdział  4

EKSPLOATACJA SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§  14.

1. Sprzęt inżynieryjno-techniczny powinien być użytkowany zgodnie z jego przeznaczeniem w oparciu o normy, instrukcję i dokumentację techniczno-ruchową, wydane przez producenta.

2. Do eksploatacji wolno dopuszczać sprzęt sprawny technicznie i obsługiwany przez uprawnionych pracowników, którym został przydzielony.

§  15.

1. Komórka użytkująca ponosi odpowiedzialność za stan techniczny, utrzymanie, ukompletowanie i właściwą eksploatację oraz prowadzenie dokumentacji eksploatacyjnej sprzętu inżynieryjno-technicznego, znajdującego się na jej wyposażeniu oraz w użytkowaniu, jak również w magazynach podręcznych.

2. Postępowanie w przypadku powstania szkód spowodowanych niewłaściwą eksploatacją sprzętu inżynieryjno-technicznego regulują odrębne przepisy.

Rozdział  5

EWIDENCJA PRACY SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§  16.

1. Ewidencję pracy sprzętu inżynieryjno-technicznego prowadzi się na każdą maszynę (urządzenie), która wskutek pracy zużywa materiały pędne wymagające ich rozliczenia, a także na sprzęt techniczny, którego okresy międzynaprawcze i żywotność określone zostały w kilometrach, motogodzinach lub godzinach.

2. Dokumentem źródłowym ewidencji pracy sprzętu (urządzenia) jest karta pracy sprzętu lub karta pracy maszyny. Informacje zawarte w karcie pracy stanowią podstawę do wypełnienia książki maszyny pod względem ilości przepracowanych motogodzin. Wpisy te powinny być zakończone do 15 dnia każdego miesiąca za miesiąc ubiegły.

3. Wystawione i rozliczone karty pracy maszyny (urządzenia) przechowuje się przez okres 2 lat po roku wystawienia. Po upływie tego okresu karty pracy niszczy się komisyjnie. Komisja sporządza protokół zniszczenia podając w nim liczbę kart, ich serię i numery oraz rok wystawienia. Protokół zniszczenia przechowuje się w aktach jednostki budżetowej.

4. Komisję, o której mowa w ust. 3, powołuje kierownik jednostki budżetowej.

Rozdział  6

OBSŁUGA TECHNICZNA I NAPRAWA SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§  17.

1. Sprzęt inżynieryjno-techniczny z silnikami o mocy do 2,2 KW (3 KM) podlega następującym obsługom:

1) codziennej (OC),

2) okresowej (Nr-1, Nr-2),

3) magazynowej (OM).

2. Obsługa techniczna w okresie docierania powinna przebiegać zgodnie z zaleceniami producenta, podanymi w instrukcji obsługi.

3. Obsługi codzienne i okresowe mają na celu utrzymanie maszyny lub urządzenia w stanie sprawności technicznej. Obydwa rodzaje obsług należy wykonać zgodnie z instrukcją obsługi producenta.

4. Obsługa codzienna jest wykonywana przed rozpoczęciem pracy i po jej zakończeniu. Przed rozpoczęciem pracy przeprowadza się przegląd kontrolny, który polega na sprawdzeniu równomierności biegu, hałaśliwości, nadmiernej wibracji, grzania się łożysk i podobnych. Po zakończeniu pracy należy maszynę oczyścić, przesmarować, uzupełnić brakujące płyny.

5. Obsługi techniczne okresowe (Nr-1, Nr-2) należy przeprowadzać w wyznaczonych terminach, bez względu na rzeczywisty czas pracy maszyny lub urządzenia w tym okresie.

6. Normy częstotliwości obsług technicznych należy wykonać według cyklu:

Nr-1, Nr-1, Nr-2, itd.

7. Terminy, zakres i częstotliwość obsług technicznych i napraw sprzętu inżynieryjno-technicznego określa załącznik nr 4 do zarządzenia.

§  18.

1. Obsługi codzienne wykonuje funkcjonariusz lub pracownik, któremu przydzielono sprzęt inżynieryjno-techniczny. Obsługi okresowe wykonuje personel warsztatu obsługowo-naprawczego.

2. Obsługi magazynowe przeprowadza się w ramach obsług okresowych i dotyczą sprzętu, którego nie przewiduje się do natychmiastowego przekazania do eksploatacji.

3. Obsługa techniczna obrabiarek do drewna i metalu oraz sprzętu warsztatowego z uwagi na zakres robót obejmuje:

1) czynności konserwacyjne-bieżące,

2) przeglądy okresowe.

4. Czynności obsługowe należy wykonywać zgodnie z wymogami producenta zawartymi w dokumentacji techniczno-ruchowej. W razie braku dokumentacji lub gdy jest ona niewystarczająca, należy opracować własną.

5. Ogólny zakres bieżącej konserwacji obejmuje:

1) utrzymanie obrabiarek w czystości, a zwłaszcza tych elementów, od których zależy dokładność pracy obrabiarek, np.: powierzchni łoża, prowadnice listew i podobne,

2) ochronę przed porysowaniem części trących,

3) dokręcenie śrub i nakrętek,

4) smarowanie łożysk i części trących,

5) wymiana oleju przekładniowego i podobne.

6. Przeglądy okresowe należy przeprowadzać przynajmniej raz w roku. Podstawowym zakresem czynności przeglądu okresowego są:

1) oględziny zewnętrzne oraz próba na biegu i luzie, a następnie pod obciążeniem,

2) zdemontowanie wszystkich osłon i pokryw, dokonanie niezbędnych napraw, uzupełnienie osłon brakujących,

3) przegląd i sprawdzenie wszystkich zespołów i mechanizmów,

4) regulacja sprzęgieł, hamulców oraz wymiana zużytych elementów,

5) przegląd instalacji smarowania,

6) przegląd aparatury elektrycznej i sterowniczej, sprawdzenie działania urządzeń zabezpieczających i ochronnych,

7) sprawdzenie skuteczności działania instalacji ochronnej, zabezpieczającej przed pożarem.

§ 19. W celu zapewnienia prawidłowego użytkowania sprzętu ustala się następujący podział czynności:

1) bieżącą konserwację obrabiarek do obróbki drewna i metalu oraz sprzętu warsztatowego wykonuje funkcjonariusz lub pracownik, któremu przydzielono sprzęt inżynieryjno-techniczny,

2) przeglądy okresowe i naprawy bieżące przeprowadza personel warsztatu obsługowo-naprawczego w obecności i przy udziale funkcjonariusza lub pracownika, któremu przydzielono sprzęt inżynieryjno-techniczny.

Rozdział  7

NORMY UŻYTKOWANIA SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§  20.

1. Normy użytkowania sprzętu inżynieryjno-technicznego określają wielkość niezbędnego przebiegu (km, mth, godz.) lub okres eksploatacji, przyjmując za początek rok wyprodukowania sprzętu.

2. Normy użytkowania sprzętu inżynieryjno-technicznego będącego w ewidencji jednostki budżetowej określa się zgodnie z odrębnymi przepisami.

3. Planowanie eksploatacji oraz normy przebiegów do napraw głównych i użytkowania sprzętu inżynieryjno-technicznego określa załącznik nr 5 do zarządzenia.

4. Przekroczenie przez sprzęt inżynieryjno-techniczny jednej z norm użytkowania, stanowi podstawę do sporządzenia protokołu stanu technicznego kwalifikującego ten sprzęt do wycofania z eksploatacji celem wykonania naprawy lub remontu.

5. Przekroczenie normy użytkowania sprzętu nie wyklucza dalszej eksploatacji, o ile stan techniczny na to pozwala.

§  21.

1. Sprzęt inżynieryjno-techniczny, który nie przekroczył żadnej z norm użytkowania wycofuje się z eksploatacji w przypadku:

1) przedwczesnego zużycia wskutek awarii lub wypadku, gdy naprawa jest niemożliwa, niecelowa lub nieopłacalna,

2) braku zastosowania ze względu na aktualne i dające się przewidzieć potrzeby,

3) gdy eksploatacja sprzętu nie jest ekonomicznie uzasadniona.

2. Naprawę sprzętu inżynieryjno-technicznego uważa się za nieopłacalną, jeśli stopień jego zużycia wynosi co najmniej 75%.

3. Stopień zużycia sprzętu inżynieryjno-technicznego ustala się na podstawie procentowego stosunku przewidywanego kosztu naprawy (według wstępnego kosztorysu) albo wartości zespołów, podzespołów i podstawowych części, ustalonych według cen detalicznych części nowych do aktualnej ceny sprzętu zgodnie z poniższą tabelą:

Przewidywany koszt naprawy sprzętu	Wartość zespołów, podzespołów	Stopień zużycia w %
do 15% włącznie,	do 10% włącznie,	do 30% włącznie,
powyżej 15% do 30% włącznie,	powyżej 10% do 20% włącznie,	powyżej 30% do 45% włącznie,
powyżej 30% do 45% włącznie,	powyżej 20% do 30% włącznie,	powyżej 45% do 60% włącznie,
powyżej 45% do 60% włącznie,	powyżej 30% do 40% włącznie,	powyżej 60% do 75% włącznie,
powyżej 60%,	powyżej 40%,	powyżej 75%.

4. Stopień zużycia sprzętu inżynieryjno-technicznego ustala upoważniony rzeczoznawca, warsztat usługowo-naprawczy lub komisja powołana przez kierownika jednostki budżetowej.

5. W uzasadnionych wypadkach (praca w bardzo trudnych warunkach) komisja, o której mowa w ust. 4, może wystąpić z wnioskiem o zmniejszenie normy użytkowania.

§ 22.

1. Sprzęt inżynieryjno-techniczny klasyfikowany jest w następujących kategoriach:

1) kategoria I - sprzęt nowy,

2) kategoria II - sprzęt używany, nie wymagający naprawy oraz sprzęt odebrany z remontu lub naprawy,

3) kategoria III - sprzęt używany, wymagający naprawy,

4) kategoria IV - sprzęt nie kwalifikujący się do dalszej eksploatacji ze względu na stan techniczny lub gdy jego naprawa jest ekonomicznie nieopłacalna.

2. Klasyfikacja sprzętu inżynieryjno-technicznego przeprowadzana jest w czasie:

1) dokonywania inwentaryzacji,

2) przyjmowania sprzętu do magazynu,

3) odbioru sprzętu z remontu lub naprawy.

3. Przeklasyfikowania sprzętu inżynieryjno-technicznego z kategorii III na IV dokonuje komisja powołana przez kierownika jednostki budżetowej.

4. Z prac określonych w ust. 3 zostaje sporządzony protokół przeklasyfikowania.

5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, zatwierdza kierownik jednostki budżetowej w terminie do 14 dni od daty sporządzenia. Protokół podlega ewidencji w rejestrze dokumentów materiałowych. Egzemplarz protokołu dla Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej należy przesłać w terminie 14 dni od daty zatwierdzenia.

Rozdział  8

DOZÓR TECHNICZNY

§ 23. Zasady, zakres i formy dozoru technicznego oraz organy właściwe do jego wykonywania nad urządzeniami technicznymi określa ustawa z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202,z 1995 r. Nr 104, poz. 515,z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 64, poz. 406, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie.

Rozdział  9

WYCOFYWANIE, ZAGOSPODAROWANIE I WYBRAKOWANIE SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§  24.

1. Zagospodarowanie zbędnego sprzętu inżynieryjno-technicznego określają wytyczne Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie zapewnienia prawidłowej gospodarki zbędnymi ruchomymi składnikami majątkowymi jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych i nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.

2. Cenę sprzedaży sprzętu inżynieryjno-technicznego określa komórka zaopatrująca.

§  25.

1. W celu zagospodarowania sprzętu inżynieryjno-technicznego kierownik jednostki budżetowej powołuje komisję, która sporządza protokół stanu technicznego i protokół ustalenia ceny sprzedaży według załącznika nr 6 do zarządzenia. Protokół ustalenia ceny sprzedaży wykonuje się oddzielnie na każdy ewidencyjny sprzęt inżynieryjno-techniczny będący środkiem trwałym.

2. W przypadku trudności z ustaleniem wartości początkowej sprzętu inżynieryjno-technicznego należy przyjąć wskaźnik procentowy jego wartości wg kategorii:

1) kategoria I - 100 % wartości,

2) kategoria II - 75 % - 50 % wartości,

3) kategoria III - 50 % - 25 % wartości,

4) kategoria IV - poniżej 25 % wartości.

§  26.

1. Sprzęt inżynieryjno-techniczny podlega wycofaniu z eksploatacji i podlega sprzedaży jeżeli:

1) nie można go wykorzystać,

2) nie znajduje zastosowania w żadnej jednostce organizacyjnej Straży Granicznej,

3) jego stan techniczny nie pozwala na dalszą eksploatację albo jego przestarzała konstrukcja nie gwarantuje wymaganej realizacji zadań służbowych,

4) niezbędne do przeprowadzenia naprawy są nieopłacalne,

5) koszty eksploatacji są niewspółmiernie wysokie w stosunku do obecnie produkowanego sprzętu inżynieryjno-technicznego.

2. Sprzedany sprzęt inżynieryjno-techniczny, należy przed wydaniem nabywcy, pozbawić cech oznakowania resortowego.

§  27.

1. Wybrakowaniu podlega sprzęt inżynieryjno-techniczny, który jest zbędny w jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji, gdy wśród nich po kolejnych obniżkach ceny sprzedaży nie znaleziono nabywców oraz gdy:

1) jest wyeksploatowany - zużyty zgodnie z obowiązującymi normami,

2) został przekazany do planowo przypadającego remontu, jeżeli tam odstąpiono od remontu stwierdzając, że remont jest niemożliwy lub ekonomicznie nieopłacalny,

3) jest niedopuszczony do dalszej eksploatacji przez właściwe organa dozoru technicznego,

4) jest przestarzały konstrukcyjnie i nie nadaje się obecnie do użytkowania.

2. Sprzęt inżynieryjno-techniczny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 nie podlega procedurom określonym w wytycznych Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie zapewnienia prawidłowej gospodarki zbędnymi ruchomymi składnikami majątkowymi jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych i nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.

3. Polecenie w sprawie przeprowadzenia wybrakowania sprzętu inżynieryjno-technicznego wydaje kierownik jednostki budżetowej.

4. Wybrakowanie sprzętu inżynieryjno-technicznego prowadzi komisja powołana przez kierownika jednostki budżetowej, który ustala:

1) skład komisji,

2) termin wybrakowania,

3) miejsce wybrakowania.

5. Termin wybrakowania ustala się w zależności od rzeczywistych potrzeb.

6. Jednostka budżetowa organizująca wybrakowanie obowiązana jest co najmniej na 14 dni przed wyznaczonym terminem wybrakowania, zawiadomić o tym pisemnie Dyrektora Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej.

§  28.

1. Podstawowymi obowiązkami komisji powołanej na podstawie § 27 ust. 4 są:

1) stwierdzenie, czy do wybrakowania nie przeznaczono sprzętu, który można naprawić i po naprawie użytkować,

2) dokładne przeliczenie sprzętu,

3) określenie metody wykorzystania uzyskanych z wybrakowania materiałów,

4) nadzór nad pozbawieniem cech używalności wybrakowanego sprzętu.

2. Komisja w trakcie wybrakowania sprzętu inżynieryjno-technicznego ustala:

1) przedmioty które podlegają rozbiórce na zespoły, podzespoły, mechanizmy, części zamienne,

2) elementy, zespoły, podzespoły, mechanizmy, części zamienne i tym podobne, które mogą być wykorzystane we własnym zakresie na zaspokojenie potrzeb eksploatacyjno-remontowych, gospodarczych i innych.

3. Komisja dokonuje wybrakowania sprzętu inżynieryjno-technicznego i sporządza protokół wybrakowania, który podlega zatwierdzeniu przez kierownika jednostki budżetowej, a w Komendzie Głównej Straży Granicznej przez Zastępcę Dyrektora Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej.

4. Komisja sporządza wykaz materiałów uzyskanych z wybrakowania stanowiący załącznik do protokołu przeklasyfikowania - wybrakowania.

5. Zatwierdzony egzemplarz protokołu wybrakowania przesyła się do Biura Techniki i Zaopatrzenia Komendy Głównej Straży Granicznej w terminie 14 dni po wybrakowaniu.

6. Zatwierdzone protokoły wybrakowania stanowią podstawę do spisania z ewidencji wyszczególnionego w nich sprzętu inżynieryjno-technicznego i podlegają ewidencji we właściwym rejestrze.

§  29.

1. Uzyskane z wybrakowania zespoły, podzespoły, mechanizmy, części zamienne i podobne, jako odzysk użyteczny możliwy do wykorzystania, należy zaewidencjonować według aktualnej kategorii.

2. Materiały pochodzące z wybrakowania, a nie ujęte w ust. 1 można upłynnić drogą sprzedaży; cena uzyskana ze sprzedaży nie może być niższa, niż średnia cena sprzedaży netto tych materiałów na rynku.

3. Sprzedaż materiałów pochodzących z wybrakowania należy dokumentować fakturą VAT a uzyskane środki finansowe wpłacać do kasy lub na rachunek bankowy jednostki budżetowej.

4. Pisemną zgodę na sprzedaż materiałów pochodzących z wybrakowania wydaje kierownik jednostki budżetowej.

Rozdział  10

NAJEM, DZIERŻAWA LUB UŻYCZENIE SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

§  30.

1. Dopuszcza się możliwość oddania sprzętu inżynieryjno-technicznego w najem, dzierżawę lub użyczenie z zastrzeżeniem ust. 4.

2. Pisemną zgodę na oddanie w najem, dzierżawę lub użyczenie sprzętu inżynieryjno-technicznego wydaje kierownik jednostki budżetowej.

3. W przypadku odpłatnego oddania sprzętu inżynieryjno-technicznego w najem lub dzierżawę, czynsz nie może być niższy od obowiązujących stawek odpisu umorzeniowego.

4. Czynności, o których mowa w ust. 3 dokumentuje się fakturą VAT.

5. Bezpłatne oddanie sprzętu inżynieryjno-technicznego w użyczenie może nastąpić jedynie w stosunku do jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji na podstawie zawartego porozumienia między kierownikami jednostek budżetowych.

PRZEPIS KOŃCOWY

§ 31. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia podpisania z wyjątkiem § 12, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 roku.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK Nr 1

TABELA POTRZEB SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr 2

PROTOKÓŁ STANU TECHNICZNEGO Nr ....

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr 3

SPRAWOZDANIE ROCZNE O STANIE ILOŚCIOWYM SPRZĘTU INŻYNIERYJNO-TECHNICZNEGO ZA OKRES OD ... DO ...

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr 4

Normatywy okresów międzyobsługowych, średnia pracochłonność obsług sprzętu inżynieryjno-technicznego

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr 5

Planowanie eksploatacji normy przebiegów do napraw głównych i użytkowania sprzętu inżynieryjno-technicznego

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr 6

PROTOKÓŁ NR ....

ustalenia ceny sprzedaży zbywanego sprzętu inżynieryjno-technicznego .......

grafika