Określenie warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg funkcjonariuszom Służby Więziennej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1997.4.37

Akt utracił moc

Wersja od: 17 września 2001 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 5 września 1997 r.

w sprawie określenia warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg funkcjonariuszom Służby Więziennej

Na podstawie art. 84 ust. 2 i art. 106 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:

§ 1. Użyte w zarządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153),

2) funkcjonariusz - funkcjonariusza Służby Więziennej,

3) absencja - nieobecność funkcjonariusza w służbie związaną z chorobą i urlopem okolicznościowym, o którym mowa w § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 138, poz. 644).

§  2.

1. 1 (utracił moc).

2. W razie pełnienia służby przez część roku kalendarzowego przyznaje się część nagrody rocznej, proporcjonalnie do liczby dni faktycznego pełnienia służby.

3. Funkcjonariuszom, którzy zostali mianowani w ciągu roku kalendarzowego funkcjonariuszami w służbie stałej, nagrodę roczną przyznaje się według zasad określonych w ust. 2, bez uwzględnienia okresu służby przygotowawczej.

§ 3. Do okresów służby, o których mowa w § 2, nie wlicza się okresów:

1) urlopu bezpłatnego oraz innych przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie zachował prawa do uposażenia,

2) zawieszenia w czynnościach służbowych oraz tymczasowego aresztowania, chyba że w wyniku postępowania dyscyplinarnego lub karnego funkcjonariusz został uniewinniony lub wszczęte postępowanie umorzono z powodu niepopełnienia czynu zabronionego,

3) niewykonywania obowiązków służbowych z powodów, o których mowa w art. 41 ust. 2 ustawy,

4) wykonywania kary dyscyplinarnej - od dnia jej wymierzenia do dnia zatarcia, z zastrzeżeniem § 4 pkt 2,

5) sześciu miesięcy od dnia wydania prawomocnej opinii o niewywiązywaniu się z obowiązków służbowych,

6) absencji w służbie wnoszącej ponad 30 dni kalendarzowych, chyba że spowodowana jest ona wypadkiem pozostającym w związku ze służbą.

§ 4. Nagrody rocznej nie przyznaje się w przypadku:

1) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z urzędu,

2) wymierzenia funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby,

3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby z powodu:

a) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż wymienione w pkt 1,

b) niewywiązywania się z obowiązków służbowych, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.

§  5.

1. Nagrodę roczną przyznaje się z dniem 26 kwietnia - w rocznicę uchwalenia ustawy o Służbie Więziennej.

2. Jeżeli okoliczności, o których mowa w § 3, zaszły po przyznaniu nagrody rocznej w danym roku kalendarzowym, okresów tych nie wlicza się do okresów stanowiących podstawę do przyznania nagrody rocznej w następnym roku kalendarzowym.

3. Funkcjonariuszom zwalnianym ze służby, którzy posiadają uprawnienia do emerytury lub renty inwalidzkiej, oraz członkom rodzin pozostałym po zmarłych (zaginionych) funkcjonariuszach, którzy spełniają warunki do przyznania renty rodzinnej, nagrodę roczną przyznaje się w pełnej wysokości w dniu zwolnienia ze służby lub w dniu stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego.

§  6.

1. Funkcjonariuszom, którzy spełniają kryteria określone w art. 84 ust. 1 ustawy, mogą być udzielane nagrody uznaniowe (pieniężne lub rzeczowe).

2. Wysokość nagrody uznaniowej określa przełożony uprawniony do jej przyznania.

§  7.

1. Funkcjonariuszom mogą być udzielane zapomogi pieniężne lub rzeczowe w przypadku:

1) zdarzeń losowych wymagających poniesienia dodatkowych wydatków pieniężnych,

2) zaistnienia, przejściowo, w sytuacji funkcjonariusza lub jego rodziny trudnych warunków materialno-bytowych z innych przyczyn niż określone w pkt 1.

2. Przy ocenie potrzeb, o których mowa w ust. 1, należy uwzględnić nie tylko dochody pieniężne funkcjonariusza i jego rodziny, ale również inne okoliczności mające wpływ na sytuację materialną jego lub jego rodziny.

§  8.

1. Nagrody roczne i uznaniowe oraz zapomogi przyznają przełożeni właściwi w sprawach osobowych funkcjonariuszy.

2. Dyrektorom zakładów karnych i aresztów śledczych, a także komendantom i zastępcom komendantów ośrodków doskonalenia kadr nie podległych bezpośrednio Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej, nagrody roczne i uznaniowe oraz zapomogi przyznają właściwi dyrektorzy okręgowi Służby Więziennej.

3. Słuchaczom szkół Służby Więziennej, których po ukończeniu nauki sklasyfikowano na trzech pierwszych lokatach w tych szkołach, nagrody uznaniowe przyznaje komendant ośrodka szkolenia.

§ 9. Przełożeni, o których mowa w § 8, przyznają:

1) nagrody uznaniowe - z własnej inicjatywy lub na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza,

2) zapomogi - z własnej inicjatywy, na uzasadniony wniosek zainteresowanego funkcjonariusza lub jego bezpośredniego przełożonego albo organizacji związkowej.

§ 10. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 października 1983 r. w sprawie nagród i zapomóg dla funkcjonariuszy i pracowników cywilnych Służby Więziennej (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 6, poz. 37; z 1986 r. Nr 2, poz. 8; z 1990 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 6, poz. 61).

§ 11. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania, z mocą od dnia 1 września 1997 r., przy czym przyznanie nagrody rocznej w 1997 r. następuje nie później niż w miesiąc po wejściu w życie zarządzenia.

¹ § 2 ust. 1 został uznany za niezgodny z art. 29 ust. 7 i art. 106 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.U.96.61.283) oraz z art. 2 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2001 r. (Dz.Urz.MS.01.2.18).