Obowiązki Służby Więziennej i Policji w zakresie konwojowania skazanych i tymczasowo aresztowanych.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1996.6.47

Akt utracił moc

Wersja od: 24 grudnia 1996 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 9 grudnia 1996 r.

w sprawie obowiązków Służby Więziennej i Policji w zakresie konwojowania skazanych i tymczasowo aresztowanych

Na podstawie art. 214¹ kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co następuje:

§ 1. Przez użyte w zarządzeniu określenia rozumie się:

1) konwojowanie - ochranianie skazanego lub tymczasowo aresztowanego, zwłaszcza w celu niedopuszczenia do ucieczki, podczas jego przemieszczania lub pobytu poza terenem jednostki penitencjarnej lub pomieszczenia Policji dla osób zatrzymanych,

2) konwojent - funkcjonariusza Służby Więziennej lub Policji wykonującego konwojowanie,

3) dowódca konwoju - wyznaczonego konwojenta, odpowiadającego za przebieg i sposób konwojowania,

4) konwojowany - skazanego lub tymczasowo aresztowanego, wobec którego wykonywane jest konwojowanie,

5) konwój - konwojenta i konwojowanego,

6) jednostka penitencjarna - zakład karny, areszt śledczy wraz z podporządkowanymi im oddziałami zewnętrznymi i oddziałami tymczasowego zakwaterowania osadzonych,

7) osadzony - skazanego lub tymczasowo aresztowanego,

8) osadzony niebezpieczny - skazanego lub tymczasowo aresztowanego uznanego za niebezpiecznego na podstawie odrębnych przepisów,

9) pomieszczenie Policji - pomieszczenie Policji dla osób zatrzymanych.

§ 2. Policja wykonuje konwojowanie związane z:

1) doprowadzaniem osadzonych do jednostek penitencjarnych w celu przyjęcia,

2) wydawaniem osadzonych w celu dokonania czynności procesowych na polecenie sądu lub prokuratora,

3) wydawaniem osadzonych w celu umieszczenia w pomieszczeniach Policji,

4) skierowaniem tymczasowo aresztowanych z jednostki penitencjarnej do zakładu leczniczego w celu dokonania badań psychiatrycznych, połączonych z obserwacją w tym zakładzie,

5) przenoszeniem osadzonych pomiędzy jednostkami penitencjarnymi na polecenie sądu lub prokuratora,

6) skierowaniem osadzonych z jednostek penitencjarnych do zakładów poprawczych lub schronisk dla nieletnich na polecenie sądu lub prokuratora,

7) leczeniem, badaniami lekarskimi i zabiegami medycznymi wykonywanymi wobec osadzonych przebywających w pomieszczeniach Policji,

8) leczeniem, badaniami lekarskimi i zabiegami medycznymi wykonywanymi wobec osadzonych na polecenie sądu lub prokuratora,

9) udzielaniem międzynarodowej pomocy prawnej,

10) wydaleniem cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po zwolnieniu z jednostki penitencjarnej.

§  3.

1. Służba Więzienna wykonuje konwojowanie związane z:

1) przenoszeniem osadzonych pomiędzy jednostkami penitencjarnymi, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w § 2 pkt 5, z zastrzeżeniem § 3 ust. 2,

2) skierowaniem osadzonych z jednostek penitencjarnych do zakładów poprawczych lub schronisk dla nieletnich, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w § 2 pkt 6,

3) leczeniem, badaniami lekarskimi i zabiegami medycznymi wykonywanymi wobec osadzonych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w § 2 pkt 7 i 8,

4) zatrudnieniem oraz zajęciami kulturalno-oświatowymi i sportowymi osadzonych,

5) skierowaniem osadzonych z jednostek penitencjarnych do zakładów wykonujących środki zabezpieczające,

6) udzielaniem osadzonym, w wypadkach losowych, zezwolenia na czasowe opuszczenie jednostki penitencjarnej,

7) innymi uzasadnionymi przypadkami.

2. W celu wykorzystania wolnych miejsc w środkach transportu Służba Więzienna może również wykonywać zamiast Policji konwojowanie, o którym mowa w § 2 pkt 5, związane z:

1) zawiezieniem, za zgodą sądu lub prokuratora, osadzonych do innej jednostki penitencjarnej w celu dokonania wobec nich czynności procesowych,

2) przywiezieniem, po uprzednim powiadomieniu sądu lub prokuratora, osadzonych, wobec których zakończono dokonywanie czynności procesowych.

§  4.

1. W razie potrzeby konwojentów wyposaża się w środki ochrony osobistej, środki przymusu bezpośredniego oraz broń palną.

2. Do ochrony konwoju może być wykorzystany pies służbowy.

3. Warunki stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego określają odrębne przepisy.

§  5.

1. Konwojowanie osadzonych chorych odbywa się zgodnie ze wskazaniami lekarza.

2. Jeżeli stan zdrowia osadzonego tego wymaga, w skład konwoju włącza się pracownika służby zdrowia mającego odpowiednie kwalifikacje.

§ 6. Konwojowanie osadzonych niebezpiecznych wykonywane jest przy zachowaniu wzmożonych środków ostrożności, a w szczególności:

1) konwojentów wyposaża się w środki, o których mowa w § 4 ust. 1,

2) dowódcy konwoju przekazuje się kartę osadzonego niebezpiecznego, z treścią której zapoznaje konwojentów,

3) osadzeni nie mogą być konwojowani pieszo oraz we własnej odzieży i obuwiu,

4) osadzonym zakłada się kajdany, prowadnice lub pas obezwładniający jednoczęściowy; przepis § 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

§  7.

1. Jeżeli z ważnych powodów zachodzi konieczność przerwania konwojowania, konwojowanych można umieścić na czas niezbędny w jednostce penitencjarnej.

2. W razie przeszkody uniemożliwiającej konwojowanie, na czas jej trwania, konwojowanych można umieścić również w pomieszczeniu Policji.

3. Umieszczenie w jednostce penitencjarnej może dotyczyć tylko konwojowanych ujętych w wykazie transportowym wystawionym przez Służbę Więzienną.

§  8.

1. Przed przystąpieniem do konwojowania konwojenci sprawdzają tożsamość konwojowanych oraz dokonują ich przeszukania. Przejęcie osadzonego potwierdza się na piśmie.

2. Szczegółowy sposób wykonywania konwojowania przez Służbę Więzienną i Policję, jak również wyżywienie konwojowanych, określają odrębne przepisy.

§ 9. Przepisy zarządzenia stosuje się również do osób odbywających karę aresztu orzeczoną za wykroczenie, karę porządkową oraz wobec osób, do których zastosowano środki przymusu, o których mowa w art. 276 § 2 lub art. 1053-1059 kodeksu postępowania cywilnego.

§ 10. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.