Niektóre zasady przyznawania i wypłaty świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przysługujących pracownikom.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.ZUS.1995.3.9

Akt utracił moc
Wersja od: 30 marca 1995 r.

WYTYCZNE NR 2
Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 20 lutego 1995 r.
w sprawie niektórych zasad przyznawania i wypłaty świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przysługujących pracownikom

W celu jednolitego stosowania zasad przyznawania i wypłaty świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, określonych w:
1)
ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zwane dalej ustawą,
2)
rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. Nr 19, poz. 95) zwanym dalej rozporządzeniem,
3)
zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 lutego 1995 r. w sprawie dowodów stanowiących podstawę wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (M.P. Nr 10, poz. 135),

wyjaśniam.

Zasady przedstawione w wytycznych mają zastosowanie w jednakowym zakresie do pracowników zakładów sektora publicznego i prywatnego.

Rozdział  1

Zasiłek chorobowy

I. Prawo do zasiłku chorobowego
1.1.
Pracownik niezdolny do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwających łącznie do 35 dni w roku kalendarzowym, zachowuje prawo do wynagrodzenia zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy.
1.2.
Zasada, o której mowa w pkt 1 ma zastosowanie do pracowników zakładów pracy sektora publicznego i prywatnego, z zastrzeżeniem ust. 94.
1.3.
Okres 35 dni niezdolności do pracy, za który pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustala się sumując poszczególne okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, nawet jeśli między nimi występuje przerwa i jeśli pracownik w danym roku kalendarzowym był zatrudniony w więcej niż jednym zakładzie pracy.
1.4.
Jeżeli w ciągu roku kalendarzowego pracownik podejmie dodatkowe zatrudnienie, do okresu 35 dni niezdolności do pracy, w którym zachowuje prawo do wynagrodzenia, wlicza się okresy wypłaty tego wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowego zatrudnienia.

Przykład:

Pracownik jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od 18 kwietnia do 14 maja (27 dni) był on niezdolny do pracy z powodu choroby i za ten okres zachowywał prawo do wynagrodzenia. W trakcie roku, od 1 czerwca pracownik podjął dodatkowe zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy w innym zakładzie pracy. W okresie od 14 lipca do 4 sierpnia był niezdolny do pracy z powodu choroby. Pracownik ten w obydwu zakładach pracy zachowuje prawo do wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy od 14 do 21 lipca; w dniu 21 lipca upływa 35 dni, za które pracownik w danym roku kalendarzowym zachowuje prawo do wynagrodzenia. Od 22 lipca pracownik w obydwu zakładach pracy ma prawo do zasiłku chorobowego.

1.5.
Pracownik począwszy od 36 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym ma prawo do zasiłku chorobowego finansowanego ze środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2.1.
Do okresu wyczekiwania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy wlicza się:
a)
okresy nieprzerwanego zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, zawartych na czas określony,
b)
okresy nieprzerwanego zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na okres próbny i na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy,
c)
okresy odbywania zasadniczej służby wojskowej, jeśli pracownik podjął zatrudnienie w ciągu 30 dni po zwolnieniu z tej służby lub zgłosił się do rejonowego urzędu pracy i po skierowaniu go do zakładu pracy, podjął pracę.
2.2.
Okres wyczekiwania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy nie jest wymagany, jeśli niezdolność do pracy spowodowana została:
a)
wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby wojskowej,
b)
chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej,
c)
odsunięciem od wykonywania pracy z powodu podejrzenia o chorobę zakaźną,
d)
podejrzeniem o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej lub stwierdzeniem nosicielstwa zarazków tej choroby,
e)
przymusową hospitalizacją w zakładzie opieki zdrowotnej zamkniętej.
3.1.
Zasiłek chorobowy przysługuje po ustaniu zatrudnienia osobie, która stała się niezdolna do pracy:
a)
w czasie trwania zatrudnienia i niezdolność ta trwa nieprzerwanie po ustaniu zatrudnienia,
b)
po ustaniu zatrudnienia, jeśli spełnione są warunki określone w art. 6 ust. 1 ustawy.
3.2.
W razie niezdolności do pracy:
a)
trwającej po ustaniu zatrudnienia,
b)
powstałej po ustaniu zatrudnienia, jeśli spełnione są warunki określone w art. 6 ust. 1 ustawy,

pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, nawet jeśli w danym roku kalendarzowym nie otrzymywała wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy lub jeśli otrzymał to wynagrodzenie za okres krótszy niż 35 dni.

4.
Prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia nie przysługuje, jeśli pracownik nie nabył prawa do zasiłku chorobowego w czasie trwania zatrudnienia z powodu nieprzepracowania okresu wyczekiwania.
5.
Pracownikowi zatrudnionemu w dwóch lub więcej zakładach pracy, zasiłek chorobowy przysługuje oddzielnie z tytułu zatrudnienia w każdym z tych zakładów pracy, zarówno w czasie trwania zatrudnienia, jak i po jego ustaniu.
6.
Nie przysługuje prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia, jeśli zatrudnienie to było podjęte w innym zakładzie pracy wyłącznie w okresie urlopu bezpłatnego udzielonego w macierzystym zakładzie pracy; po zakończeniu urlopu bezpłatnego zasiłek chorobowy przysługuje wyłącznie z tytułu zatrudnienia w macierzystym zakładzie pracy.

Przykład:

Pracownik wystąpił o urlop bezpłatny w macierzystym zakładzie pracy na okres od 1 lutego do 30 września. W okresie tego urlopu podjął zatrudnienie w innym zakładzie pracy; zatrudnienie to trwało od 1 lutego do 15 września. Pracownik ten w okresie od 2 września do 13 października był niezdolny do pracy z powodu choroby. Z tytułu wcześniejszych niezdolności do pracy z powodu choroby wykorzystał on okres 35 dni, za które zachowywał prawo do wynagrodzenia. Zasiłek chorobowy przysługuje temu pracownikowi w okresie od 2 do 30 września z tytułu zatrudnienia podjętego w czasie urlopu bezpłatnego, a w okresie od 1 do 13 października - wyłącznie z tytułu zatrudnienia w macierzystym zakładzie pracy.

7.
Pracownikowi zatrudnionemu przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej przysługuje prawo do zasiłku chorobowego po zwolnieniu z tej służby, jeżeli stał się niezdolny do pracy z powodu choroby:
a)
w czasie odbywania służby,
b)
w ciągu 30 dni od zwolnienia z tej służby, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby zgłosił gotowość podjęcia pracy, lecz do pracy nie przystąpił z przyczyn usprawiedliwionych.
8.
W przypadku stwierdzenia przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, w którym wystawione było zaświadczenie lekarskie, faktu podrobienia lub sfałszowania tego zaświadczenia, zasiłek chorobowy nie przysługuje za cały okres niezdolności do pracy, orzeczonej w danym zaświadczeniu.
9.
Świadczenia z tytułu niezdolności do pracy (wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy i zasiłek chorobowy) przysługują w czasie trwania zatrudnienia przez okres do jednego roku:
a)
mianowanym pracownikom kolejowym,
b)
mianowanym pracownikom Poczty Polskiej i Telekomunikacji Polskiej S.A.,
c)
mianowanym pracownikom naukowo-badawczym,
d)
mianowanym urzędnikom państwowym,
e)
mianowanym pracownikom Najwyższej Izby Kontroli,
f)
mianowanym pracownikom Narodowego Banku Polskiego
g)
nauczycielom, do których mają zastosowanie przepisy Karty Nauczyciela,
h)
mianowanym pracownikom samorządowym.
10.
Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy orzeczonej niezdolności do pracy, za które przysługuje wynagrodzenie i zasiłek chorobowy, a także okresy, w których pracownik nie ma prawa do tych świadczeń z przyczyn określonych w ustawie.

II. Przedłużenie okresu wypłaty zasiłku chorobowego

11.1.
Przedłużenie okresu wypłaty zasiłku chorobowego o dalsze 3 miesiące, o którym mowa w art. 10 ustawy, następuje na wniosek pracownika na podstawie orzeczenia lekarza leczącego.
11.2.
Zakład pracy jest zobowiązany doręczyć pracownikowi druk wniosku o przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego (druk ZUS Z-21) najpóźniej na 60 dni przed zakończeniem okresu zasiłkowego, pouczając pracownika o trybie załatwienia wniosku u lekarza leczącego.
11.3.
W razie zastrzeżeń co do zasadności orzeczenia lekarza leczącego, zakład pracy może wystąpić o sprawdzenie prawidłowości orzeczenia do:
1)
kierownika zakładu opieki zdrowotnej - jeżeli wydał je lekarz tego zakładu,
2)
oddziału ZUS - jeżeli wydał je lekarz prywatnie praktykujący.
11.4.
Zakład pracy, w razie wątpliwości co do uprawnień pracownika do zasiłku chorobowego w okresie dalszych trzech miesięcy może wystąpić do oddziału ZUS o wydanie decyzji.
12.
Nie przedłuża się okresu wypłaty zasiłku chorobowego o dalsze 3 miesiące pracownikom wymienionym w ust. 9, którzy na mocy odrębnych przepisów mają w czasie trwania zatrudnienia prawo do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy z powodu choroby przez okres do jednego roku.

III. Wysokość zasiłku chorobowego

13.
Do okresu dziewięćdziesięciu dni nieprzerwanej niezdolności do pracy, po upływie którego zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości 100% wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku wlicza się okresy orzeczonej niezdolności do pracy, o których mowa w ust. 10.
14.
Zasiłek chorobowy przysługuje również w wysokości 100% wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku, jeśli niezdolność do pracy została spowodowana:
a)
wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby wojskowej,
b)
chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej,

traktowanymi na równi z okolicznościami wymienionymi w art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy.

15.
Jeśli niezdolność do pracy spowodowana została okolicznościami, o których mowa w art. 11 ust. 2 ustawy, a pracownik zatrudniony był w więcej niż jednym zakładzie pracy, zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości 100% wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku w każdym z tych zakładów.

IV. Pracownicy zatrudnieni za granicą w ramach realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem

16.1.
Pracownikowi, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania stosunku pracy za granicą, przysługuje wynagrodzenie w wysokości i na zasadach określonych ustawą.
16.2.
Wynagrodzenie, o którym mowa w pkt 1, wypłaca się przez okres do 30 dni, a jeśli niezdolność do pracy w czasie trwania stosunku pracy za granicą przedłuża się - wynagrodzenie to wypłaca się przez dalszy okres, do dnia powrotu pracownika do kraju.
17.
Pracownikowi, który jest niezdolny do pracy z powodu choroby trwającej po ustaniu zatrudnienia lub powstałej po ustaniu zatrudnienia za granicą, przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, nawet jeśli pracownik przebywa za granicą.
18.1.
Jeżeli niezdolność do pracy z powodu choroby powstała po ustaniu zatrudnienia za granicą, lecz przed podjęciem pracy w macierzystym zakładzie pracy w okresie:
a)
urlopu wypoczynkowego wykorzystywanego bezpośrednio po zakończeniu pracy za granicą lub bezpośrednio po powrocie do kraju,
b)
wykorzystywania dni wolnych od pracy,
c)
14 dni od zakończenia pracy za granicą (po wykorzystaniu urlopu i dni wolnych, o których mowa w lit. a i b), jeżeli pracownik nie wyrazi zamiaru powrotu do macierzystego zakładu pracy,

pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego wypłacanego przez oddział ZUS.

18.2.
Pracownik, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie 14 dni od ustania zatrudnienia za granicą, a wyraził zamiar powrotu do macierzystego zakładu pracy, ma prawo do zasiłku chorobowego wypłacanego przez ten zakład pracy.
19.
Jeżeli po ustaniu zatrudnienia za granicą pracownik nie wykorzystuje urlopu i dni wolnych, o których mowa w ust. 18 pkt 1 lit. a i b, ma on prawo do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy, jeśli powstała w ciągu 30 dni od ustania stosunku pracy za granicą i trwała nieprzerwanie co najmniej 30 kolejnych dni.

Rozdział  2

Świadczenie rehabilitacyjne

20.1.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje pracownikowi, który po wykorzystaniu okresu zasiłkowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.
20.2.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje także pracownikowi, który po wykorzystaniu podstawowego okresu zasiłkowego (180 dni, a w przypadku chorób oznaczonych numerami statystycznymi 010-018 i 137-270 dni) został skierowany na badanie przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia w celu przyznania renty inwalidzkiej, a komisja orzekła, że rokuje on odzyskanie zdolności do pracy.

Rozdział  3

Zasiłek wyrównawczy

21.
Szczegółowe warunki i zasady przyznawania zasiłku wyrównawczego pracownikom ze zmniejszoną sprawnością do pracy, których wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek poddania się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy reguluje:

rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie warunków odbywania rehabilitacji zawodowej uprawniających do zasiłku wyrównawczego oraz szczegółowych zasad przyznawania tego zasiłku (Dz. U. Nr 51, poz. 325).

22.
Zasady wypłaty zasiłku wyrównawczego określone przepisami, o których mowa w ust. 21 mają zastosowanie przy wypłacie zasiłku wyrównawczego przysługującego pracownikom, których wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek podjęcia pracy w tym samym lub innym zakładzie pracy w związku ze stwierdzeniem nosicielstwa zarazków choroby zakaźnej.

Rozdział  4

Zasiłek porodowy

23.1.
Zasiłek porodowy wypłaca się w wysokości 15% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego kwartału na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych.
23.2.
Wysokość zasiłku porodowego ustala się od trzeciego miesiąca każdego kwartału, nawet jeśli w danym kwartale nie jest przeprowadzana waloryzacja emerytur i rent.
23.3.
W razie zbiegu prawa do zasiłku porodowego z różnych tytułów, zasiłek przysługuje tylko z jednego tytułu.

Rozdział  5

Zasiłek macierzyński

24.
Zasiłek macierzyński przysługuje przez okres urlopu macierzyńskiego, określony w art. 180 § 1 Kodeksu pracy, tj. przez okres:
a)
16 tygodni (112 dni) przy pierwszym porodzie,
b)
18 tygodni (126 dni) przy każdym następnym porodzie,
c)
26 tygodni (182 dni) w przypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie.
25.
Pracownica, która urodziła pierwsze dziecko, ma prawo do zasiłku macierzyńskiego przez okres 18 tygodni, jeśli wychowuje już dziecko przysposobione.
26.
Jeżeli poród nastąpił w terminie późniejszym niż przewidywany i w związku z tym zasiłek macierzyński wypłacono do dnia porodu za więcej niż 4 tygodnie (28 dni), zasiłek macierzyński wypłaca się po porodzie odpowiednio przez okres 12, 14 lub 22 tygodni.
27.1.
W razie urodzenia dziecka martwego lub zgonu dziecka w okresie pierwszych 6 tygodni życia, zasiłek macierzyński przysługuje przez okres 8 tygodni po porodzie.
27.2.
Pracownicy, która urodziła więcej niż jedno dziecko przy jednym porodzie, a zaistniały okoliczności, o których mowa w pkt 1, zasiłek macierzyński przysługuje przez okres odpowiedni do liczby dzieci pozostałych przy życiu.
28.
W razie urodzenia dziecka wymagającego opieki szpitalnej, pracownica, która wykorzystała po porodzie 8 tygodni urlopu macierzyńskiego może pozostałą część tego urlopu i zasiłku macierzyńskiego wykorzystać w terminie późniejszym, po wypisaniu dziecka ze szpitala.
29.
Pracownicy, która w okresie urlopu macierzyńskiego rezygnuje z wychowywania dziecka i oddaje je innej osobie w celu przysposobienia lub do domu małego dziecka, zasiłek macierzyński przysługuje do dnia oddania dziecka, nie krócej jednak niż przez okres 8 tygodni (56 dni) po porodzie.
30.1.
Pracownicy, która przyjęła dziecko na wychowanie i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie jego przysposobienia, zasiłek macierzyński przysługuje przez okres 14 tygodni (98 dni), nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 4 miesięcy życia, a w razie przyjęcia na wychowanie więcej niż jednego dziecka, zasiłek macierzyński przysługuje przez okres 22 tygodni (154 dni), nie dłużej niż do ukończenia przez dzieci 6 miesięcy życia.
30.2.
Jeżeli pracownica przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do jednego roku i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie jego przysposobienia, zasiłek macierzyński przysługuje przez okres 4 tygodni (28 dni), a w razie przyjęcia na wychowanie więcej niż jednego dziecka - przez okres 8 tygodni (56 dni).
31.
Przy wypłacie zasiłku macierzyńskiego z tytułu przyjęcia dziecka (dzieci) na wychowanie stosuje się odpowiednio zasady podane w ust. 27-30.
32.
Pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy, z którą umowa o pracę, na podstawie art. 177 § 3 Kodeksu pracy, została przedłużona do dnia porodu, przysługuje prawo do zasiłku macierzyńskiego po ustaniu zatrudnienia.
33.
W przypadku poronienia pracownica ma prawo do zasiłku chorobowego na zasadach określonych ustawą.

Rozdział  6

Zasiłek opiekuńczy

34.
Prawo do zasiłku opiekuńczego przysługuje na równi matce i ojcu dziecka. Zasiłek ten wypłaca się tylko jednemu z rodziców, temu który wystąpi z wnioskiem o jego wypłatę za dany okres.
35.
Prawo do zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad dzieckiem w wieku do lat 8 w przypadkach, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ustawy przysługuje także rodzicom nie pozostającym w formalnym związku małżeńskim, lecz pozostającym we wspólnym gospodarstwie domowym.
36.1.
Za nieprzewidziane zamknięcie żłobka, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko uważa się takie zamknięcie tych placówek, o którym pracownik został zawiadomiony w terminie krótszym niż 7 dni przed dniem ich zamknięcia.
36.2.
Na równi z nieprzewidzianym zamknięciem placówek, o których mowa w pkt 1, przy ustalaniu prawa do zasiłku opiekuńczego, uważa się izolację dziecka uczęszczającego do jednej z tych placówek zarządzoną z powodu podejrzenia o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej.
37.1.
W przypadku, gdy rodzice dziecka w wieku do lat 8 zatrudnieni są w systemie pracy zmianowej na różnych zmianach, każdego z nich uważa się za osobę stale opiekującą się dzieckiem w wieku do lat 8 i w razie choroby, porodu lub pobytu jednego z rodziców w zamkniętym zakładzie opieki zdrowotnej, drugiemu z rodziców przysługuje zasiłek opiekuńczy.
37.2.
Jeśli oboje rodzice, bądź jedno z nich pracują w systemie pracy zmianowej, zasiłek opiekuńczy przysługuje za okres sprawowania opieki, w którym oboje rodzice pracują na różnych zmianach, a dziecko pozostawałoby bez opieki w wyniku częściowego pokrywania się godzin pracy, wskutek dojazdu lub dojścia do pracy i z pracy.
37.3.
W przypadku, gdy oboje rodzice dziecka są zatrudnieni, a jedno z nich zatrudnione jest w systemie pracy zmianowej, zasiłek opiekuńczy przysługuje za dni, w które dziecko w wieku do lat 8 pozostawałoby bez opieki z powodu porodu, choroby lub pobytu drugiego z rodziców w zamkniętym zakładzie opieki zdrowotnej.
38.
Warunek pozostawania we wspólnym gospodarstwie domowym wymagany przy ustalaniu prawa do zasiłku opiekuńczego nad chorym dzieckiem w wieku powyżej 14 lat lub innym chorym członkiem rodziny uważa się za spełniony także wówczas, gdy pracownik pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z chorym tylko przez okres choroby.
39.
Za domownika, w rozumieniu art. 38 ustawy, mogącego zapewnić opiekę nie uważa się:
a)
inwalidy I lub II grupy,
b)
osoby chorej,
c)
osoby, która ze względu na wiek jest niesprawna fizycznie lub psychicznie,
d)
osoby prowadzącej gospodarstwo rolne,
e)
pracownika odpoczywającego po pracy na nocnej zmianie,
f)
osoby nie zobowiązanej do sprawowania opieki na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli odmawia ona sprawowania opieki.
40.
W przypadku, gdy w trakcie pobierania zasiłku opiekuńczego zatrudnienie ustało, pracownik zachowuje prawo do zasiłku opiekuńczego po ustaniu zatrudnienia, jeżeli bez przerwy nadal sprawuje opiekę nad tym samym członkiem rodziny z powodu tej samej choroby lub przyczyny.

Rozdział  7

Zasiłek pogrzebowy

41.
Prawo do zasiłku pogrzebowego przysługuje w razie śmierci pracownika:
a)
pozostającego w zatrudnieniu,
b)
korzystającego z urlopu bezpłatnego,
c)
pobierającego po ustaniu zatrudnienia zasiłek chorobowy, opiekuńczy, macierzyński, wychowawczy lub świadczenie rehabilitacyjne.
42.
Prawo do zasiłku pogrzebowego w razie śmierci członka rodziny przysługuje pracownikowi, który:
a)
pozostaje w zatrudnieniu,
b)
korzysta z urlopu bezpłatnego,
c)
pobiera po ustaniu zatrudnienia zasiłek chorobowy, opiekuńczy, macierzyński, wychowawczy lub świadczenie rehabilitacyjne.
43.
Za przyczynianie się do utrzymania członka rodziny warunkujące przyznanie prawa do zasiłku pogrzebowego z tytułu pokrycia kosztów pogrzebu uważa się pomoc pieniężną lub rzeczową świadczoną systematycznie przez dłuższy okres czasu.
44.
W razie pokrycia kosztów pogrzebu przez więcej niż jedną osobę, zasiłek pogrzebowy przysługuje z tytułu zatrudnienia jednej z tych osób; kwotę zasiłku dzieli się na te osoby proporcjonalnie do poniesionych kosztów pogrzebu.
45.1.
Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości 200% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego kwartału na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych.
45.2.
Wysokość zasiłku pogrzebowego ustala się od trzeciego miesiąca każdego kwartału, nawet jeśli w danym kwartale nie jest przeprowadzana waloryzacja emerytur i rent.

Rozdział  8

Zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków

46.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres:
a)
6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy,
b)
12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, gdy wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania.
47.1.
Kategorie pracowników, którym podstawę wymiaru zasiłku chorobowego oblicza się z okresu 12 miesięcy kalendarzowych określone są w § 3 rozporządzenia.
47.2.
Zasadę, o której mowa w ust. 46 lit. b stosuje się również do pracowników zakładów pracy, które uzyskały na to zgodę Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów rozporządzenia oraz zakładów pracy, które uzyskały taką zgodę na podstawie przepisów dotychczasowych.
48.1.
Do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie wypłacone pracownikowi w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy, od którego ustalono składkę na ubezpieczenie społeczne.
48.2.
Składniki wynagrodzenia stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330, z 1994 r. Nr 25, poz. 86 i Nr 140, poz. 769).
49.
Jeżeli bezpośrednio przed powstaniem prawa do zasiłku chorobowego pracownik pobierał wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się przyjmując przeciętne miesięczne wynagrodzenie z miesięcy poprzedzających powstanie niezdolności do pracy.

Przykład:

Pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 15 lipca do 20 września. Jest to jego pierwsza niezdolność do pracy z powodu choroby w danym roku kalendarzowym. Za okres od 15 lipca do 18 sierpnia pracownik ten zachowuje prawo do wynagrodzenia. Za pozostały okres niezdolności do pracy pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego. Podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie z sześciu miesięcy poprzedzających powstanie tej niezdolności do pracy, tj. z miesięcy styczeń - czerwiec tego roku.

50.1.
Jeżeli prawo do zasiłku chorobowego powstało przed upływem pierwszego miesiąca zatrudnienia w danym zakładzie pracy, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się:
a)
wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości,
b)
wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie zmienne.
50.2.
Wynagrodzenie miesięczne, o którym mowa w pkt 1 lit. b ustala się:
a)
poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu - jeżeli przepracował choćby jeden dzień pracy,
b)
przyjmując kwotę zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości wypłaconej za ten miesiąc pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy - jeżeli pracownik nie osiągnął w danym miesiącu żadnego wynagrodzenia.

W razie uzyskania wynagrodzenia za część miesiąca z przyczyn nieusprawiedliwionych w myśl przepisów o porządku i dyscyplinie pracy, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie osiągnięte w tym miesiącu bez uzupełniania jego wysokości za dni nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy.

Przykład 1:

Pracownik podjął zatrudnienie od 1 sierpnia. Zachorował 15 sierpnia i chorował do końca tego miesiąca. Wykorzystał on już w poprzednim zakładzie pracy 35-dniowy okres, w którym zachowywał prawo do wynagrodzenia z tytułu niezdolności do pracy. Pracownik ten otrzymuje wynagrodzenie zmienne. W okresie od 1 do 14 sierpnia otrzymał wynagrodzenie za 9 dni pracy w wysokości 270 zł. Ponadto w jednym dniu pracownik był nieobecny z przyczyn nieusprawiedliwionych. Pracownik ten był obowiązany przepracować w sierpniu 22 dni robocze. Wynagrodzenie, które pracownik ten osiągnąłby gdyby pracował we wszystkie dni robocze wynosi 594 zł (270 zł : 10 = 27 zł; 27zł x 22 dni). Wynagrodzenie to będzie stanowiło podstawę wymiaru zasiłku chorobowego.

Przykład 2:

Pracownik jest zatrudniony od 1 maja. Zachorował 12 maja i był niezdolny do pracy przez okres 9 dni. Za okres pierwszych 4 dni niezdolności do pracy zachowywał prawo do wynagrodzenia, a za pozostałe 5 dni ma prawo do zasiłku chorobowego. W tym miesiącu pracownik przepracował 16 dni i osiągnął wynagrodzenie w kwocie 240 zł. Wynagrodzenie, które pracownik ten osiągnąłby gdyby pracował wszystkie dni robocze wynosi 330 zł (240 zł : 16 dni = 15 zł; 15 zł x 22 dni) i to wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru zasiłku.

50.3.
Jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie stałe miesięczne oraz składniki w wysokości zmiennej (np. premię), podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie stałe miesięczne w wysokości określonej w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy oraz zmienne składniki wynagrodzenia ustalone w sposób określony w pkt 2.
51.
Jeżeli prawo do zasiłku chorobowego powstało przed upływem 6 lub 12 miesięcy kalendarzowych, o których mowa w ust. 46, podstawę wymiaru zasiłku ustala się przyjmując przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia, z uwzględnieniem ust. 52 i 53.

Przykład:

Pracownik jest zatrudniony od 15 kwietnia. Zachorował 15 lipca. Od pierwszego dnia tej niezdolności do pracy ma prawo do zasiłku chorobowego. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia, tj. za maj i czerwiec.

52.1.
Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 51 pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia wskutek nieprzepracowania części miesiąca z przyczyn usprawiedliwionych, przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:
a)
wyłącza się wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował mniej niż 50% obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy,
b)
przyjmuje się po uzupełnieniu, zgodnie z ust. 50 - wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej 50% obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy.

Przykład 1:

Pracownik jest zatrudniony od 1 lipca. Zachorował 20 października i chorował do 20 grudnia. Za okres pierwszych 15 dni zachowuje on prawo do wynagrodzenia. Od 4 listopada pracownik ten ma prawo do zasiłku chorobowego. W sierpniu przez okres 20 dni pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby i zachowywał w tym czasie prawo do wynagrodzenia. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z miesięcy poprzedzających powstanie niezdolności do pracy, tj. z lipca i września. Wynagrodzenie z sierpnia nie jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku, gdyż pracownik w miesiącu tym przepracował mniej niż 50% obowiązującego czasu pracy.

Przykład 2:

Pracownik jest zatrudniony od 1 maja. We wrześniu stał się niezdolny do pracy z powodu choroby i od pierwszego dnia tej niezdolności ma prawo do zasiłku chorobowego. Pracownik ten miał obowiązek przepracować w każdym miesiącu 22 dni robocze. W maju pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby przez okres 10 dni, a w czerwcu przez okres 18 dni, zachowując w tych okresach prawo do wynagrodzenia. W lipcu pracownik przepracował 15 dni, a przez okres 9 dni był niezdolny do pracy z powodu choroby i z tego tytułu za 7 dni otrzymał wynagrodzenie, a za 2 dni - zasiłek chorobowy.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego od września wyłącza się wynagrodzenie za czerwiec, w którym pracownik przepracował mniej niż 50% obowiązującego go czasu pracy, przyjmuje się natomiast wynagrodzenie za maj i lipiec, po jego uzupełnieniu oraz wynagrodzenie za sierpień.

52.2.
Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 51 pracownik w każdym miesiącu przepracował mniej niż 50% obowiązującego go czasu pracy z przyczyn usprawiedliwionych, do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie za wszystkie miesiące, uzupełnione zgodnie z ust. 50.

Przykład:

Pracownik jest zatrudniony od 1 czerwca. Zachorował 20 sierpnia i od pierwszego dnia tej niezdolności do pracy ma prawo do zasiłku chorobowego. W czerwcu pracownik przez okres 18 dni pobierał zasiłek opiekuńczy, w lipcu pobierał zasiłek opiekuńczy przez okres 16 dni. Ponieważ w obydwu miesiącach od podjęcia zatrudnienia pracownik przepracował mniej niż 50% obowiązującego go czasu pracy (23 dni), wynagrodzenie z tych miesięcy przyjmuje się do obliczenia podstawy wymiaru zasiłku, po uzupełnieniu.

53.1.
Jeżeli prawo do zasiłku chorobowego powstało przed upływem 6 lub 12 miesięcy kalendarzowych, poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, podstawa wymiaru zasiłku nie może być wyższa niż 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, ogłaszanego dla celów emerytalnych; kwota ta ustalana jest miesięcznie poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego kwartału, na okres 3 miesięcy.

Podstawa wymiaru pobieranego przez pracownika zasiłku, ograniczona do kwoty 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia podlega podwyższeniu od każdego trzeciego miesiąca każdego kwartału, wraz ze wzrostem przeciętnego wynagrodzenia.

53.2.
Do okresów, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy wlicza się okresy zatrudnienia w poprzednich zakładach pracy, o ile między tymi okresami nie było przerw, chyba że przerwa przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.

Przykład:

Pracownik jest zatrudniony od 1 lutego. Przerwa między poprzednim a obecnym zatrudnieniem wynosi tydzień. Pracownik ten stał się niezdolny do pracy z powodu choroby 15 kwietnia i chorował do 20 lipca. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie z lutego i marca. Wynagrodzenie to jest wyższe od 250% przeciętnego wynagrodzenia z IV kwartału poprzedniego roku, ogłoszonego dla celów emerytalnych. W związku z tym, podstawę wymiaru zasiłku ogranicza się do kwoty 250% wynagrodzenia, o którym mowa wyżej. Od 1 czerwca podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi faktyczne przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika, gdyż ustalono, że jest ono niższe od kwoty odpowiadającej 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z I kwartału.

54.
Dziennikarzowi wynagradzanemu według układu zbiorowego pracy dziennikarzy, który z przyczyn usprawiedliwionych był niezdolny do pracy, honorarium osiągnięte w okresie 12 miesięcy kalendarzowych, od którego opłacona została składka na ubezpieczenie społeczne, dzieli się przez liczbę dni kalendarzowych, w których zostało osiągnięte i mnoży przez 360 dni.

Przykład:

Dziennikarz w okresie 12 miesięcy kalendarzowych, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego był niezdolny do pracy z powodu choroby przez okres 40 dni, a przez okres 16 dni sprawował opiekę pobierając zasiłek opiekuńczy.

Honorarium, które osiągnął w okresie 12 miesięcy wynosi 8400 zł. Honorarium to osiągnął w ciągu 304 dni. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się uzupełnione honorarium w kwocie 9946 zł 80 gr (8400 zł : 304 dni x 360 dni).

55.1.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 6 lub 12 miesięcy kalendarzowych, o których mowa w ust. 46, nawet jeżeli w tych okresach nastąpiła zmiana wysokości wynagrodzenia na skutek zmiany stanowiska pracy lub zmiany warunków wynagradzania ustalonych w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy.
55.2.
W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu nawiązującego stosunek pracy polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, nawet jeżeli zmiana wymiaru czasu pracy nastąpiła w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku.

Przykład 1:

Pracownik zachorował 20 lipca. Do 31 maja był zatrudniony w połowie wymiaru czasu pracy, a od 1 czerwca - w pełnym wymiarze czasu pracy. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie z czerwca.

Przykład 2:

Pracownik zachorował 12 maja. Do 30 kwietnia był on zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, a od 1 maja w połowie wymiaru czasu pracy. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się, po uzupełnieniu wynagrodzenie z maja przysługujące dla nowego wymiaru czasu pracy.

56.
Wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy przysługujące na podstawie art. 92 Kodeksu pracy nie jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, gdyż nie jest wliczane do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
57.
Jeżeli pracownik w miesiącach, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego osiągnął wynagrodzenie z tytułu wykonywania umowy zlecenia zawartej z macierzystym zakładem pracy, wynagrodzenie to uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku w kwocie faktycznie osiągniętej, bez uzupełniania.

Przykład 1:

Pracownik zachorował 18 listopada i ma z tego tytułu prawo do zasiłku chorobowego. W okresie 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku chorobowego pracownik:

- w maju - przepracował 5 dni, osiągając wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w wysokości 30 zł oraz z tytułu umowy zlecenia w wysokości 18 zł, a w pozostałych dniach był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych,

- w czerwcu - przepracował cały miesiąc, osiągając wynagrodzenie w wysokości 300 zł,

- w lipcu - pracownik osiągnął wynagrodzenie w wysokości 400 zł, pracując cały miesiąc,

- w sierpniu - pracownik osiągnął za cały miesiąc wynagrodzenie 350 zł oraz wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia zawartej na okres od 1 do 10 sierpnia w wysokości 150 zł,

- we wrześniu - pracownik osiągnął wynagrodzenie za cały miesiąc w wysokości 420 zł oraz wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia zawartej na okres od 15 do 25 września w wysokości 100 zł,

- w październiku pracownik osiągnął wynagrodzenie za cały miesiąc w wysokości 400 zł.

Przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wynagrodzenie z maja wyłącza się, a do podstawy wymiaru przyjmuje się wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę z okresu od czerwca do października oraz wynagrodzenie z tytułu umów zlecenia, osiągnięte w sierpniu i we wrześniu w wysokości faktycznej.

Przykład 2:

Pracownik jest zatrudniony od 1 lipca. Zachorował 19 września i ma z tego tytułu prawo do zasiłku chorobowego. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z lipca i sierpnia. W lipcu pracownik przepracował 15 dni i osiągnął wynagrodzenie w kwocie 300 zł, a przez 6 dni był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych. Ponadto, pracownik w lipcu osiągnął z tytułu umowy zlecenia zawartej na okres od 1 do 10 lipca wynagrodzenie w wysokości 120 zł. W sierpniu pracownik przepracował 22 dni, w których osiągnął wynagrodzenie w wysokości 450 zł. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie osiągnięte w lipcu z tytułu umowy o pracę, a po uzupełnieniu - w kwocie 440 zł (300 zł : 15 dni x 22 dni) i wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia w kwocie faktycznej - 120 zł oraz wynagrodzenie z sierpnia w kwocie 450 zł.

58.
Premie miesięczne i inne składniki wynagrodzenia wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
59.1.
Premie i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy kwartalne wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości 1/6 kwot wypłaconych pracownikowi za dwa kwartały poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, a w razie ustalenia podstawy wymiaru zasiłku z okresu 12 miesięcy, w wysokości 1/12 kwot wypłaconych pracownikowi za cztery kwartały poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
59.2.
Zasadę, określoną w pkt 1 stosuje się odpowiednio do premii i innych składników wynagrodzenia, przysługujących za okresy dłuższe niż kwartał.
60.
Jeżeli w okresie, z którego ustala się podstawę wymiaru zasiłku chorobowego niektóre składniki wynagrodzenia np. premie wypłacone zostały zaliczkowo, do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się te składniki w wysokości wypłaconej zaliczkowo, a po ich wyrównaniu podstawę wymiaru zasiłku przelicza się uwzględniając te składniki i wyrównuje wysokość zasiłku.
61.1.
Jeżeli składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 58 i 59 nie zostały wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków chorobowych, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za poprzednie okresy.

Przykład:

Pracownik jest niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 2 do 12 grudnia i ma z tego tytułu prawo do zasiłku chorobowego. Do ustalenia podstawy zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie z okresu od czerwca do listopada oraz premię miesięczną z tych miesięcy. Premia za listopad nie została wypłacona do czasu sporządzenia listy wypłat zasiłków, zatem do podstawy wymiaru zasiłku należy przyjąć premię za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień oraz premię za październik w podwójnej wysokości.

61.2.
Wypłata premii i innych składników wynagrodzenia, o których mowa w ust. 58 i 59, po ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku, nie powoduje jej przeliczenia.

Przykład:

Pracownik jest niezdolny do pracy z powodu choroby od 15 listopada. Podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone z okresu od maja do października. Pracownik, poza wynagrodzeniem zasadniczym, otrzymuje w każdym roku nagrodę z zakładowego funduszu nagród (tzw. 13/tka), która nie przysługuje za okresy choroby. Jest ona wypłacana w lutym lub marcu każdego roku. Przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego od 15 listopada należy przyjąć 1/12 części nagrody wypłaconej za rok poprzedni. Wypłata nagrody za rok, w którym wystąpiła ta niezdolność do pracy nie powoduje przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku.

62.
Jeżeli składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 58 i 59, również za okresy poprzednie nie zostały wypłacone, podstawę wymiaru zasiłku ustala się bez tych składników, a po ich wypłaceniu podstawę wymiaru zasiłku przelicza się, uwzględniając te składniki i wyrównuje wysokość zasiłku.
63.1.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu.

Przykład:

Pracownik uległ wypadkowi przy pracy i był niezdolny do pracy z tego tytułu w okresie od 15 maja do 28 lipca. Pracownikowi, poza wynagrodzeniem zasadniczym przysługuje miesięczna premia regulaminowa. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie zasadnicze z okresu od listopada roku poprzedniego do kwietnia tego roku. Premia miesięczna nie podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, gdyż zgodnie z regulaminem premiowania, za okres niezdolności do pracy powstałej w wyniku wypadku przy pracy, pracownik zachowuje do niej prawo w okresie tej niezdolności.

63.2.
Składniki wynagrodzenia przysługujące w myśl umowy o pracę lub innego aktu nawiązującego stosunek pracy do określonego terminu, uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres przypadający do tego terminu.

Przykład:

Pracownikowi przyznano prawo do dodatku służbowego na okres od 1 stycznia do 30 czerwca. Pracownik ten był niezdolny do pracy z powodu choroby od 15 maja do 17 lipca. Dodatek służbowy podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego tylko do 30 czerwca, tj. do terminu, do którego został przyznany. Od 1 lipca dodatek służbowy powinien zostać wyłączony z podstawy wymiaru zasiłku.

64.1.
Jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmowane jest do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, pracownik pobierał wynagrodzenie w zmniejszonej wysokości w związku z odbywaniem ćwiczeń wojskowych albo pobytem w areszcie tymczasowym, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie w pełnej wysokości.
64.2.
Zasada, o której mowa w pkt 1, ma zastosowanie do pracowników:
a)
spółek wodnych i ich związków, otrzymujących wynagrodzenie w wysokości 50% stawki godzinowej wynikającej z osobistego zaszeregowania w okresie od 1 grudnia do 15 kwietnia,
b)
przedsiębiorstw melioracyjnych otrzymujących 50% wynagrodzenia w związku z przestojami zimowymi.
65.1.
Jeżeli bezpośrednio przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik przez okresy, o których mowa w ust. 46:
a)
korzystał z urlopu wychowawczego lub z urlopu bezpłatnego,
b)
odbywał rehabilitację, podczas której pobierał zasiłek wyrównawczy,
c)
odbywał czynną służbę wojskową lub spełniał zastępczo obowiązek tej służby,

podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z ust. 50 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. b.

65.2.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, do którego prawo powstało bezpośrednio po zakończeniu pracy za granicą, stanowi wynagrodzenie przyjęte do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w kraju w okresie zatrudnienia za granicą, z uwzględnieniem ust. 46.
65.3.
Jeżeli pracownik, o którym mowa w pkt 1 i 2, po powrocie do pracy otrzymał wynagrodzenie choćby za jeden dzień, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z ust. 50 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a.
66.
Podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, pobieranego w tym samym zakładzie pracy nie oblicza się na nowo, jeżeli przerwa między okresami pobierania wynagrodzenia lub zasiłku trwa krócej niż:
a)
jeden miesiąc kalendarzowy, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 6 miesięcy,
b)
trzy miesiące kalendarzowe, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 12 miesięcy.
67.
Zasady określone w ust. 46-66 stosuje się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego, wyrównawczego, macierzyńskiego i świadczenia rehabilitacyjnego, z uwzględnieniem ust. 68-71.
68.
Zasadę, o której mowa w ust. 53, stosuje się również do świadczenia rehabilitacyjnego.
69.
Przy obliczaniu zasiłku wyrównawczego porównuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu ostatnich 3 miesięcy zatrudnienia przed powstaniem prawa do zasiłku, z wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym w czasie pobierania zasiłku.
70.
Wynagrodzenie przysługujące sędziom i prokuratorom z tytułu niezdolności do pracy z powodu choroby podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego, jeżeli zostało wypłacone w okresie, z którego ustala się podstawę wymiaru tych zasiłków.
71.1.
Jeżeli prawo do zasiłku macierzyńskiego, opiekuńczego lub wyrównawczego powstało bezpośrednio po zasiłku chorobowym lub świadczeniu rehabilitacyjnym przysługującym za okres dłuższy niż okres, z którego wynagrodzenie jest przyjmowane do podstawy wymiaru, podstawę wymiaru tych zasiłków stanowi wynagrodzenie z miesiąca, w którym powstało prawo do zasiłku, ustalone według zasad określonych w ust. 50 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. b.
71.2.
Jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w pkt 1, a w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku pracownik przepracował choćby jeden dzień, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone według zasad określonych w ust. 50 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a.

Rozdział  9

Waloryzacja podstawy wymiaru zasiłku chorobowego

72.1.
Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego podlega waloryzacji według zasad określonych w art. 12a ustawy, jeżeli pracownik po upływie 6 miesięcy jest nadal do niego uprawniony, z uwzględnieniem ust. 10.
72.2.
Zasadę, o której mowa w pkt 1, stosuje się zawsze jeśli po upływie 6 miesięcy zasiłek chorobowy nadal przysługuje (np. łącznie przez okres roku).
72.3.
W razie ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego do 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 53, waloryzacji podlega podstawa wymiaru, ograniczona do tej kwoty.

Zwaloryzowana podstawa wymiaru zasiłku nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej 250% przeciętnego wynagrodzenia.

73.
Zmiana wysokości wynagrodzenia na skutek zmiany stanowiska pracy lub zmiany warunków wynagradzania ustalonych w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy, w okresie pobierania zasiłku chorobowego nie powoduje przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
74.
Jeżeli świadczenie rehabilitacyjne zostało przyznane po upływie 6 miesięcy niezdolności do pracy, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, od której ustala się wysokość świadczenia rehabilitacyjnego, podlega waloryzacji na zasadach określonych w art./ 12a ustawy.
75.
Nie waloryzuje się podstawy wymiaru zasiłku macierzyńskiego, opiekuńczego i wyrównawczego, do których prawo powstało bezpośrednio po zasiłku chorobowym, nawet jeśli łączny okres pobierania tych zasiłków wynosi co najmniej 6 miesięcy.

Rozdział  10

I. Postępowanie w sprawie zasiłków
76.
Prawo do zasiłków ustalają oraz zasiłki te wypłacają:
a)
zakłady pracy zgłaszające bezimiennie pracowników do ubezpieczenia społecznego w oddziale ZUS - swoim pracownikom w czasie trwania zatrudnienia, a także po ustaniu zatrudnienia, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ustaniem zatrudnienia,
b)
oddziały ZUS - w pozostałych przypadkach.
77.
Osobie, o której mowa w ust. 7, zasiłek chorobowy wypłaca zakład pracy, w którym osoba ta była zatrudniona przed powołaniem do służby wojskowej.
78.1.
Dowody stanowiące podstawę wypłaty zasiłków określa zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 lutego 1995 r. w sprawie dowodów stanowiących podstawę wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (M.P. Nr 10, poz. 135).
78.2.
Jeżeli przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy albo choroba zawodowa, zasiłek chorobowy w wysokości 100% wypłaca się na podstawie dokumentów potwierdzających te przyczyny, wydanych na podstawie odrębnych przepisów.
78.3.
W razie zgubienia zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy wystawionego na druku Mz L-4a, zwanego dalej zaświadczeniem lekarskim zasiłek chorobowy wypłaca się na podstawie wypisu z kopii zaświadczenia lekarskiego, wystawionego na wniosek pracownika przez zakład opieki zdrowotnej lub prywatnie praktykującego lekarza albo lekarza dentystę, który wydał zgubione zaświadczenie.
79.1.
Zakład pracy zgłaszający pracowników do ubezpieczenia społecznego imiennie, przesyła do oddziału ZUS wypłacającego zasiłki, zaświadczenie lekarskie oraz zaświadczenie pracodawcy, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do wytycznych.

Zaświadczenie pracodawcy w okresie przejściowym, do czasu wydania nowego wzoru zaświadczenia lekarskiego, zastępuje II część druku Mz L-4a.

79.2.
Jeżeli zaświadczenie lekarskie obejmuje okres niezdolności do pracy, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie i zasiłek chorobowy wypłacany przez oddział ZUS, pracodawca po wypłaceniu wynagrodzenia przekazuje to zaświadczenie do oddziału ZUS, pozostawiając w aktach potwierdzoną kopię zaświadczenia.
80.
Pracownik, który w ciągu roku kalendarzowego zmienia zakład pracy, w razie niezdolności do pracy w nowym zakładzie pracy powinien przedłożyć świadectwo pracy lub inny dokument wystawiony przez poprzedni zakład pracy, potwierdzający:
a)
czy w danym roku kalendarzowym wypłacono pracownikowi wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy i za jaki okres,
b)
jeżeli pozbawiono pracownika prawa do wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy zgodnie z ustawą - za jaki okres wynagrodzenie to nie zostało pracownikowi wypłacone.
81.
Podstawę do pozbawienia pracownika prawa do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej nadużyciem alkoholu, stanowi zaświadczenie lekarskie z wpisanym numerem statystycznym 980 lub dokument wydany w postępowaniu prowadzonym dla innych celów (np. wypadkowych).
82.1.
Wypłata:
a)
świadczenia rehabilitacyjnego,
b)
zasiłku chorobowego w razie zagubienia zaświadczenia lekarskiego, w drugim lub kolejnym zakładzie pracy, z tytułu choroby podczas przejściowego pobytu za granicą, gdy wypłaty zasiłku dokonuje się w dwóch lub więcej częściach na podstawie jednego zaświadczenia,
c)
zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego,
d)
zasiłku macierzyńskiego,
e)
zasiłku opiekuńczego z tytułu sprawowania opieki nad zdrowym dzieckiem w wieku do lat 8 z powodu choroby, porodu, pobytu w zamkniętym zakładzie opieki zdrowotnej małżonka pracownika stale opiekującego się dzieckiem, oraz w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły,

następuje na druku asygnaty zastępczej ZUS Z-7, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do wytycznych.

82.2.
Wypłata zasiłków jest ewidencjonowana w karcie zasiłkowej na druku ZUS Z-17, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do wytycznych.
83.
Zasiłki wypłaca się na liście wypłat wynagrodzeń lub na liście płatniczej, której wzór stanowi załącznik nr 4 do wytycznych.
84.1.
W razie wątpliwości dotyczących ustalania prawa do zasiłku lub jego wypłaty, zakład pracy wypłacający zasiłek może wystąpić do oddziału ZUS o wydanie decyzji.
84.2.
O wyjaśnienie wątpliwości związanych z prawem do zasiłku lub jego wypłatą albo o wydanie w tej sprawie decyzji przez oddział ZUS może również wystąpić pracownik lub osoba uprawniona.
85.1.
Od decyzji oddziału ZUS przysługuje odwołanie do Sądu Wojewódzkiego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia decyzji.
85.2.
Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, wnosi się w oddziale ZUS na piśmie lub do protokołu sporządzonego przez ten oddział.
85.3.
Zasady i tryb postępowania odwoławczego określa ustawa z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137, Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104 poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17).
86.1.
Z przysługującego pracownikowi zasiłku potrąca się:
a)
świadczenia nienależnie pobrane z winy pracownika lub wskutek okoliczności, o których mowa w art. 16-18 i 40 ustawy - do 1/2 kwoty zasiłku,
b)
świadczenia alimentacyjne na mocy tytułów wykonawczych - do wysokości 3/5 kwoty zasiłku.

Potrącenie należności wymienionych w lit. a i b łącznie nie może przekraczać 3/5 kwoty zasiłku.

86.2.
W razie przyznania świadczeń za okres wsteczny, oddział ZUS ma prawo potrącić na zaspokojenie należności, o których mowa w pkt 1, całą kwotę przypadającą od dnia po ustaleniu prawa do zasiłku do dnia wydania decyzji.
86.3.
Zasiłki podlegają egzekucji na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych w 3/5 częściach, a na zaspokojenie innych należności - w 1/4.

W razie zbiegu egzekucji należności alimentacyjnych z egzekucją innych należności, zasiłki podlegają egzekucji w 3/5 częściach.

87.
Wolna od potrąceń i egzekucji jest kwota zasiłku w części odpowiadającej:
a)
80% kwoty najniższej emerytury przy potrącaniu lub egzekwowaniu:

- sum ustalonych tytułem wykonawczym na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, w tym również należności z funduszu alimentacyjnego,

- kwot nienależnie pobranych zasiłków oraz nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego,

b)
100% kwoty najniższej emerytury - przy egzekwowaniu lub potrącaniu na mocy tytułów wykonawczych należności innych niż określone w lit. a.

Przykład:

Oddział ZUS ustalił, że pracownikowi przysługuje za styczeń 1995 r. zasiłek chorobowy w wysokości 300 zł. Z przysługującego zasiłku potrącił zaliczkę na poczet podatku dochodowego w wysokości 68 zł (21%). Ponadto z przysługującego zasiłku oddział ma potrącić świadczenia alimentacyjne w wysokości ograniczonej do 3/5 (60%) kwoty zasiłku, czyli kwotę 180 zł. Wolna od potrąceń jest kwota 80% najniższej emerytury, tj. 171 zł 17 gr. Oddział może potrącić z przysługującej do wypłaty kwoty zasiłku kwotę 60 zł 83 gr (300 zł - 68 zł = 232 zł; 232 zł 0 171 zł 17 gr = 60 zł 83 gr).

88.
Dokonywanie innych potrąceń niż wymienione w ust. 84 wymaga pisemnej zgody pracownika.
89.
Decyzja oddziału ZUS w sprawie zwrotu nienależnie pobranych zasiłków stanowi tytuł wykonawczy w postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
90.
Jeżeli zasiłek jest wypłacany za pośrednictwem poczty, z przysługującego pracownikowi zasiłku nie potrąca się opłaty pocztowej.

II. Kasowanie i przechowywanie dokumentów po wypłacie zasiłków

91.1.
Po wypłacie zasiłku, w III części zaświadczenia lekarskiego (druk Mz L-4a), innego zaświadczenia lekarskiego, wniosku w sprawie zasiłku pogrzebowego albo na asygnacie zastępczej umieszcza się adnotację: "wypłacono dnia ...".
91.2.
Zaświadczenie lekarskie, na podstawie którego nie wypłacono zasiłku, kasuje się przekreślając i podpisując je.

III. Wypłata zasiłków za okres niezdolności do pracy dokumentowanej po sporządzeniu listy płac

92.1.
W przypadku, gdy pracownik udokumentował okres niezdolności do pracy po sporządzeniu listy płac lub po wypłacie wynagrodzenia, kwotę wynagrodzenia wypłaconą za okres tej niezdolności potrąca się za zgodą pracownika przy wypłacie wynagrodzenia za następny miesiąc, a kwotę zasiłku za ten miesiąc wypłaca się na liście płatniczej.
92.2.
W razie braku zgody pracownika na dokonanie potrącenia, należy poinformować go, że wynagrodzenie wypłacone za okres niezdolności do pracy jest świadczeniem podlegającym zwrotowi w drodze postępowania sądowego, a pracownik może zostać obciążony kosztami tego postępowania.
92.3.
Jeżeli pracownik, o którym mowa w pkt 1, jest nadal niezdolny do pracy w następnym miesiącu, kwotę wynagrodzenia wypłaconego za okres niezdolności do pracy podlegają potrąceniu za zgodą pracownika, potrąca się z przysługującego zasiłku.

Rozdział  11

Przepisy przejściowe

93.1.
Zasiłki, do których prawo powstało przed dniem 1 marca 1995 r. wypłaca się po tej dacie według dotychczasowych zasad za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. W odniesieniu do tych zasiłków, od 1 marca 1995 r. nie ulegają zmianie zasady dotyczące prawa, wysokości, podstawy wymiaru i finansowania zasiłków.
93.2.
W razie wystąpienia przerwy w niezdolności do pracy nawet jednodniowej, zasiłki, o których mowa w pkt 1, ustala się i wypłaca według zasad obowiązujących od 1 marca 1995 r.
93.3.
Jeśli po dniu 28 lutego 1995 r. następuje zmiana rodzaju pobieranego zasiłku, zasiłek do którego prawo powstało po tej dacie przysługuje na zasadach obowiązujących od 1 marca 1995 r., nawet jeśli między okresami pobierania zasiłków nie ma przerwy.
93.4.
W razie powstania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 28 lutego 1995 r., wysokość tego świadczenia ustala się uwzględniając wynagrodzenie przyjęte do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, nawet jeśli ta podstawa była ustalona według dotychczasowych zasad.
94.1.
W okresie od dnia 1 marca do 31 grudnia 1995 r. w zakładach zatrudniających do 5 pracowników, przepis art. 92 Kodeksu pracy nie ma zastosowania; pracownikom tych zakładów w okresie niezdolności do pracy przysługuje prawo do zasiłku chorobowego.
94.2.
Liczbę pracowników ustala się przyjmując łączną liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu miesiąca, w którym powstała niezdolność do pracy. W liczbie tej uwzględnia się pracowników, chałupników oraz uczniów, niezależnie od wymiaru czasu pracy, w którym są zatrudnieni.

ZAŁĄCZNIKi

ZAŁĄCZNIK nr 1

ZAŚWIADCZENIE PRACODAWCY

POUCZENIE

W związku z wejściem w życie ustawy z 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz o zmianie ustawy - Kodeks Pracy (Dz. U. Nr 16, poz. 77) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 14 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego wprowadza się niniejszy formularz.

Formularz ten w okresie przejściowym, do czasu wydania nowego wzoru zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy zwanego dalej zaświadczeniem lekarskim zastępuje II część tego zaświadczenia wystawionego na druku Mz L-4a.

W przypadku przedłożenia przez pracownika zaświadczenia lekarskiego z tytułu niezdolności do pracy powstałej po dniu 28 lutego 1995 r. przesyłając to zaświadczenie do oddziału (inspektoratu ) ZUS pracodawca załącza wypełniony niniejszy formularz.

Pracownicy zakładów zatrudniających do 5 pracowników mają prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia niezdolności do pracy. A zatem w pkt 4 formularza należy podać łączną liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu miesiąca, w którym powstała niezdolność do pracy pracownika, którego dotyczy konkretne zaświadczenie lekarskie. Liczba podana w pkt 4 powinna obejmować pracowników (bez względu na wymiar czasu pracy), uczniów i osoby wykonujące pracę nakładczą.

W pkt 5 należy podać informację dotyczącą pracowników uprawnionych do wynagrodzenia z tytułu niezdolności do pracy przez okres do 35 dni w ciągu roku kalendarzowego. W tym punkcie należy podać okresy niezdolności z roku kalendarzowego, którego dotyczy konkretne zaświadczenie lekarskie, za które winno być wypłacone wynagrodzenie. Należy w tym punkcie wpisać także zaświadczenie lekarskie, za które zgodnie z przepisami pracownik nie otrzymał wynagrodzenia.

Gdy pracownik zmienił zatrudnienie i w poprzednim zakładzie pracy otrzymał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, należy przedłożyć informację o treści analogicznej jak w pkt 5, dotyczącą również okresu wypłaty tego wynagrodzenia w poprzednim zakładzie pracy.

Podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Dla szczególnych kategorii pracowników określonych w powołanym rozporządzeniu podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 12 miesięcy.

W przypadku zmiany wysokości wynagrodzenia podstawę wymiaru stanowi również wynagrodzenie sprzed zmiany.

Gdy podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie z okresu 12 miesięcy, należy do formularza dołączyć zaświadczenie o wynagrodzeniu z tego okresu w układzie podanym w tabeli formularza.

W przypadku gdy pracownik nie przepracował części miesiąca podanego w tabeli, należy w UWAGACH podać przyczyny nieprzepracowania całego miesiąca.

Nadmienia się, że wynagrodzenie wypłacone za okres niezdolności do pracy nie stanowi podstawy wymiaru zasiłku.

Jeżeli w miesiącach stanowiących podstawę wymiaru zostały wypłacone składniki wynagrodzenia za okresy dłuższe niż jeden miesiąc, należy przedłożyć odpowiednią informację za jaki okres zostały one wypłacone.

W przypadku gdy między kolejnymi zaświadczeniami lekarskimi nie ma dnia przerwy, nie zachodzi konieczność wypełniania i przesyłania niniejszego formularza. Zasada ta dotyczy tego samego rodzaju zasiłku.

ZAŁĄCZNIK nr 2

ZASTĘPCZA ASYGNATA ZASIŁKOWA

ZAŁĄCZNIK nr 3

KARTA ZASIŁKOWA

ZAŁĄCZNIK nr 4

LISTA PŁATNICZA NR .............

Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .