Czas pracy i dodatkowych dni wolnych od pracy oraz rozkład pracy w 1982 r.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MZiOS.1982.2.12

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1982 r.

WYTYCZNE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 6 stycznia 1982 r.

w sprawie czasu pracy i dodatkowych dni wolnych od pracy oraz rozkładu czasu pracy w 1982 r.

W związku z § 1 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1981 r. w sprawie czasu pracy i zasad wprowadzania w uspołecznionych zakładach pracy dodatkowych dni wolnych od pracy w 1982 r. (Dz.U. Nr 31, poz. 176) - w porozumieniu z Ministerstwem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych - ustala się, co następuje:

§  1.

1. Do pracowników resortu zdrowia i opieki społecznej objętych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz.U. Nr 51, poz. 326), zwanego dalej rozporządzeniem stosuje się następujący czas pracy:

1) lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, magistrów pielęgniarstwa i pozostałych pracowników medycznych z wyższym wykształceniem, techników dentystycznych, uprawnionych techników dentystycznych, prowizorów farmacji, aptekarzy aprobowanych, pomocników aptekarskich, asystentów aptecznych, techników farmaceutycznych, techników aptecznych, fasowaczek, kontrolerów sanitarnych, statystyków medycznych, rejestratorów medycznych, sekretarek medycznych, opiekunek dziecięcych z wykształceniem pedagogicznym, logopedów, instruktorów gimnastyki leczniczej oraz pracowników ekonomicznych i administracyjnych - średnio 40 godzin na tydzień w czterotygodniowym okresie rozliczeniowym,

2) pracowników zatrudnionych przy stosowaniu radu lub innych ciał promieniotwórczych w zakładach (pracownikach) rentgenowskich, fizykoterapeutycznych, histopatologicznych, anatomopatologicznych i medycyny sądowej lub prosektoriach - średnio 26 godzin i 15 minut na tydzień w czterotygodniowym okresie rozliczeniowym,

3) pracowników niewidomych, zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami - średnio 31 godzin i 30 minut na tydzień w czterotygodniowym okresie rozliczeniowym,

4) pozostałych pracowników - średnio 42 godziny na tydzień w czterotygodniowym okresie rozliczeniowym.

2. Czas przedłużenia lekarzowi normy dobowej powyżej 7 godzin może być przeznaczony w porozumieniu z zainteresowanym lekarzem na pełnienie dyżuru zakładowego, na pracę w pomocy doraźnej, na obchody popołudniowe i wieczorne w oddziale szpitalnym lub na podnoszenie kwalifikacji.

3. W ramach dobowej normy czasu pracy lekarza dentysty przeznacza się 6 godzin na pracę z pacjentami, a pozostały czas na prace przygotowawcze, ewidencyjne i na podnoszenie kwalifikacji.

4. Czas przedłużenia farmaceucie zatrudnionemu w aptece otwartej normy dobowej powyżej 7 godzin może być przeznaczony w porozumieniu z zainteresowanym farmaceutą na pełnienie dyżuru nocnego, pogotowia pracy lub na podnoszenie kwalifikacji.

5. W ramach tygodniowej normy czasu pracy logopedów i instruktorów gimnastyki leczniczej, to jest pracowników mających:

- wyższe studia pedagogiczne i przeszkolenie w zakresie logopedii,

- wyższe wykształcenie w dziedzinie wychowania fizycznego ze specjalizacją w zakresie rehabilitacji,

- średnie wykształcenie pedagogiczne i przeszkolenie w zakresie logopedii,

- średnie wykształcenie w zakresie wychowania fizycznego,

przeznacza się 6 godzin na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i na przygotowanie do zajęć w zakładzie lub poza zakładem.

6. Czas pracy pracowników określonych w § 7 rozporządzenia, a mianowicie: pielęgniarek, położnych, techników medycznych, sanitariuszy szpitalnych, salowych oraz noszowych, zapewniających całodobową opiekę nad pacjentem, wynosi 40 godzin przeciętnie na tydzień w czterotygodniowym okresie rozliczeniowym.

7. W przypadkach uzasadnionych warunkami i organizacją pracy kierownicy zakładów pracy mogą czas pracy pracowników określonych w § 7 ust. 1 rozporządzenia przedłużyć na ich wniosek do 12 godzin na dobę w granicach normy czasu pracy, określonej w ust. 6 dla okresu rozliczeniowego.

Za godziny przekraczające 12 godzin na dobę przysługuje wynagrodzenie z dodatkiem w wysokości 100% uposażenia zasadniczego. Za godziny przekraczające normę czasu pracy dla okresu rozliczeniowego przysługuje wynagrodzenie z dodatkiem według zasad określonych w § 7 rozporządzenia.

W przypadku zastosowania do pracowników określonych w § 7 ust. 1 rozporządzenia pracy przedłużonej do 12 godzin na dobę i wykonywania tej pracy w systemie zmianowym, zachowują oni uprawnienie do dodatku za pracę trzyzmianową.

§  2.

1. Rozkłady czasu pracy powinny w zależności od warunków pracy i charakteru zadań całego zakładu lub niektórych komórek organizacyjnych, bądź zespołów pracowników przewidywać:

- pracę pięciodniową w ciągu trzech tygodni i pracę sześciodniową w czwartym tygodniu,

- pracę sześciodniową w każdym tygodniu z tym, że w jednym dniu każdego tygodnia (w sobotę) pracę 25% pracowników,

- pracę w dodatkowe dni wolne od pracy większej niż jedna czwarta liczby pracowników, pod warunkiem zapewnienia im dni wolnych od pracy w liczbie określonej przepisami w innym terminie,

- pracę według innych zasad niż określone wyżej, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami opieki zdrowotnej i zakładu (komórki organizacyjnej, zespołu pracowników) pod warunkiem przestrzegania norm czasu pracy i zapewnienia udzielenia pracownikom 38 dodatkowych dni wolnych od pracy.

2. W indywidualnych przypadkach, uzasadnionych charakterem pracy można część dodatkowych dni wolnych od pracy nie więcej jednak niż 12 w ciągu roku wykorzystać w terminach innych od ustalonych dla zakładu lub połączyć z urlopem wypoczynkowym.

3. W rozkładach pracy należy uwzględnić wykonywanie części zadań w dodatkowe dni wolne od pracy w ramach dyżurów zakładowych, gotowości do pracy oraz według harmonogramów pracy dla okresów rozliczeniowych pracowników, do których mają zastosowanie równoważne normy czasu pracy.

§  3.

1. W dodatkowe dni wolne od pracy powinny być czynne następujące jednostki służby zdrowia i pomocy społecznej:

- zakłady stacjonarnej opieki zdrowotnej,

- domy pomocy społecznej, zakłady specjalne pomocy społecznej,

- poradnie ogólne, poradnie dla dzieci i poradnie stomatologiczne w wyznaczonych dyżurnych przychodniach,

- pomoc doraźna,

- stacje krwiodawstwa (ewentualnie punkty pobierania krwi),

- stacje sanitarno-epidemiologiczne (dyżurne stacje portowe i przygraniczne),

- żłobki (dyżurne w zależności od sytuacji w zakładach przemysłowych),

- domy małych dzieci,

- kolumny transportu sanitarnego (czas pracy zostanie określony odrębnym pismem),

- apteki (dyżurne).

2. W jednostkach stacjonarnych lekarze i inni pracownicy medyczni z wyższym wykształceniem pracują w dodatkowe dni wolne od pracy w zmniejszonym zespole, otrzymując w zamian inny dzień wolny od pracy lub wynagrodzenie.

Średni personel medyczny i niższy personel działalności podstawowej w komórkach organizacyjnych zapewniających całodobową opiekę nad pacjentem - wykonuje zadania pracując w systemie zmianowym według harmonogramu dla okresu rozliczeniowego, uwzględniającego normy równoważne czasu pracy. Zasady te stosuje się odpowiednio do zakładów pomocy społecznej czynnych całą dobę.

3. W zakresie opieki zdrowotnej ambulatoryjnej, zespoły opieki zdrowotnej organizują w dodatkowe dni wolne od pracy pracę poradni wymienionych w ust. 1. Liczbę i rozmieszczenie poradni oraz czas ich pracy w tych dniach ustalają dyrektorzy zespołów opieki zdrowotnej, w zależności od występujących potrzeb ludności i miejscowych warunków oraz możliwości służby zdrowia.

4. Wojewodowie i prezydenci miast stopnia wojewódzkiego określają, stosownie do § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1981 r. w sprawie czasu pracy i zasad wprowadzania w uspołecznionych zakładach pracy dodatkowych dni wolnych od pracy - szczegółowe zasady funkcjonowania podległych im zakładów planu terenowego resortu zdrowia i opieki społecznej w dodatkowe dni wolne od pracy.

5. Szczegółowe zasady funkcjonowania państwowych szpitali klinicznych oraz oddziałów klinicznych instytutów naukowo-badawczych w dodatkowe dni wolne od pracy - ustalają rektorzy akademii medycznych i dyrektorzy instytutów naukowo-badawczych.

§ 4. Postanowienia § 3 ust. 2 nie powodują zmiany przepisów w sprawie rodzaju dyżurów zakładowych oraz zasad wynagradzania za te dyżury, przewidujących płatne dyżury 17-godzinne.

§ 5. Ustala się na rok 1982 następujące zasady obliczania godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników wynagradzanych na podstawie miesięcznych stawek płac zasadniczych:

1) dla pracowników określonych w § 1 ust. 1 pkt 1 - godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się w wysokości 1/170 miesięcznej płacy zasadniczej,

2) dla pracowników określonych w § 1 ust. 1 pkt 2 - godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się w wysokości 1/112 miesięcznej płacy zasadniczej,

3) dla pracowników określonych w § 1 ust. 1 pkt 3 - godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się w wysokości 1/135 miesięcznej płacy zasadniczej,

4) dla pracowników określonych w § 1 ust. 1 pkt 4 - godzinową stawkę wynagrodzona zasadniczego ustala się w wysokości 1/178 miesięcznej płacy zasadniczej.

§ 6. Do pracowników innych niż określeni w § 1, stosuje się w zakresie rozkładu czasu pracy i okresów rozliczeniowych postanowienia § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1981 r. w sprawie czasu pracy i zasad wprowadzania w uspołecznionych zakładach pracy dodatkowych dni wolnych od pracy w 1982 r. (Dz.U. nr 31, poz. 176) oraz zarządzenia Nr 12 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 26 lutego 1981 r. w sprawie zasad zwiększania pracownikom stawek wynagrodzenia zasadniczego z tytułu wprowadzenia dodatkowych dni wolnych od pracy w 1981 r. (Dz.Urz. MPPiSS Nr 3, poz. 5). O wyborze okresu rozliczeniowego (czterotygodniowego, trzytygodniowego, dwutygodniowego) decydują kierownicy zakładów pracy.

§ 7. Wytyczne wchodzą w życie z dniem podpisania z mocą od dnia 1 stycznia 1982 r.