Wyrok Trybunału z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie E-6/17 - Fjarskipti hf. v Síminn hf. (Art. 54 EOG - Nadużycie pozycji dominującej - Zawężanie marży - Prawo do odszkodowania - Stosowanie przepisów Porozumienia EOG w postępowaniu krajowym - Znaczenie ostatecznego orzeczenia organu ds. konkurencji).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.335.19

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 września 2018 r.

WYROK TRYBUNAŁU

z dnia 30 maja 2018 r.

w sprawie E-6/17 Fjarskipti hf. v Síminn hf.

(Art. 54 EOG - Nadużycie pozycji dominującej - Zawężanie marży - Prawo do odszkodowania - Stosowanie przepisów Porozumienia EOG w postępowaniu krajowym - Znaczenie ostatecznego orzeczenia organu ds. konkurencji)

(2018/C 335/11)

(Dz.U.UE C z dnia 20 września 2018 r.)

W sprawie E-6/17 Fjarskipti hf. v Síminn hf. - WNIOSEK skierowany do Trybunału na podstawie art. 34 Porozumienie między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości przez Sąd Rejonowy w Reykjavíku (Héraðsdómur Reykjavíkur) dotyczący wykładni art. 54 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w składzie Páll Hreinsson, przewodniczący, Per Christiansen (sędzia sprawozdawca), oraz Martin Ospelt (ad hoc), sędziowie, wydał w dniu 30 maja 2018 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:

1. Osoba fizyczna lub prawna powinna móc powołać się na art. 54 Porozumienia EOG - skoro artykuł ten jest lub stał się częścią prawa krajowego - w celu dochodzenia odszkodowania w sądzie krajowym z tytułu naruszenia zakazów przewidzianych w tym przepisie.

2. Wydanie przez krajowy organ ochrony konkurencji ostatecznego orzeczenia stwierdzającego naruszenie art. 54 Porozumienia EOG nie jest warunkiem wstępnym dokonania przez sąd oceny roszczenia o odszkodowanie z tytułu naruszenia przepisów dotyczących konkurencji. W sytuacji gdy krajowy organ ochrony konkurencji wydał takie orzeczenie prawo EOG nie wymaga, by orzeczenie to było wiążące dla sądów krajowych w działaniach następczych. W braku przepisów prawa EOG regulujących postępowanie i środki ochrony ze względu na naruszenie prawa konkurencji każde państwo EOG może określić przepisy szczegółowe dotyczące stopnia znaczenia, jakie należy przypisać ostatecznemu orzeczeniu, z zastrzeżeniem zasad równoważności i skuteczności.

3. Fakt, że dominujące przedsiębiorstwo jest zobowiązane do zakupu usługi zakańczania połączeń od innego operatora po wyższej stawce niż jego własna nie wyłącza ustalenia, że praktyka stosowana przez dominujące przedsiębiorstwo dotycząca określania cen w formie zawężania marży stanowi naruszenie pozycji dominującej w rozumieniu art. 54 Porozumienia EOG.

4. W celu uznania, że istnieje zawężenie marży niezgodne z art. 54 Porozumienia EOG wystarczy, że przedmiotowe przedsiębiorstwo zajmuje pozycję dominującą na właściwym rynku hurtowym. Nie jest wymagane, by przedsiębiorstwo zajmowało pozycję dominującą także na odpowiednim rynku detalicznym.