Wykaz służb krajowych właściwych do przeprowadzania kontroli granicznej do celów art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.247.17

Akt nienormatywny
Wersja od: 13 października 2006 r.

Wykaz służb krajowych właściwych do przeprowadzania kontroli granicznej do celów art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen)

(2006/C 247/02)

(Dz.U.UE C z dnia 13 października 2006 r.)

Wymienione poniżej krajowe służby są właściwe na mocy przepisów prawa krajowego państw członkowskich do przeprowadzania kontroli granicznych:

– w Królestwie Belgii: Policja Federalna (Police Fédérale/Federale Politie),

– w Republice Czeskiej: służby ds. cudzoziemców i policji granicznej, służby celne,

– w Królestwie Danii: det danske politi (duńska policja),

– w Republice Federalnej Niemiec: Bundespolizei (Policja Federalna), służby celne i policja krajów związkowych w Bawarii, Bremie i Hamburgu,

– w Republice Estońskiej: Urząd Straży Granicznej (Piirivalveamet) oraz Urząd Celno-Skarbowy (Tolliamet),

– w Republice Greckiej: Ελληνική Αστυνοµία (Helliniki Astynomia - policja grecka), Λιµενικό Σώµα (Limeniko Soma - grecka straż przybrzeżna), Τελωνεία (Telonia - służby celne),

– w Królestwie Hiszpanii: Cuerpo Nacional de Policía, Guardia Civil, Servicios de Aduanas,

– w Republice Francuskiej:

a) służby odpowiedzialne za kontrolę graniczną na przejściach granicznych: Direction centrale de la police aux frontières, Direction générale des douanes et droits indirects;

b) służby odpowiedzialne za nadzorowanie granic pomiędzy przejściami granicznymi: services de la Direction générale de la police nationale, tj. Direction centrale de la police aux frontières, Direction générale des douanes et droits indirects, Gendarmerie nationale et Marine nationale,

– w Republice Włoskiej: Polizia di Stato, Carabinieri, Guardia di Finanza,

– w Republice Cypryjskiej: Αστυνοµία Κύπρου (policja cypryjska), Τµήµα Τελωνείων (wydział ceł i akcyzy),

– w Republice Łotewskiej: Valsts robežsardze (Państwowa Straż Graniczna)

– w Republice Litewskiej: Państwowa Służba Straży Granicznej podlegająca Ministerstwu Spraw Wewnętrznych,

– w Wielkim Księstwie Luksemburga: specjalna jednostka policji na lotnisku (Service de Contrôle à l'Aéroport (SCA) de la Police grand-ducale),

– w Republice Węgierskiej: straż graniczna (Határőrség) (oraz służby celne (Vám-és Pénzügyőrség) - wyłącznie na przejściach granicznych z Ukrainą, Serbią i Czarnogórą, Chorwacją i Rumunią),

– w Republice Malty: Policja Imigracyjna i służby celne,

– w Królestwie Niderlandów: Koninklijke Marechaussee, służby celne (podatek wjazdowy i podatek akcyzowy), policja okręgowa w Rotterdamie (port),

– w Republice Austrii: Bundespolizei (Policja Federalna),

– w Rzeczpospolitej Polskiej: straż graniczna,

– w Republice Portugalskiej: Serviço de Estrangeiros e Fronteiras, Brigada Fiscal da Guarda Nacional Republicana,

– w Republice Słowenii: slovenska policija (słoweńska policja),

– w Republice Słowackiej: policja graniczna i służby celne,

– w Republice Finlandii: straż graniczna (główna odpowiedzialność), służby celne i policja,

– w Królestwie Szwecji: policja (główna odpowiedzialność), wspomagana przez straż przybrzeżną, służby celne i Urząd Migracyjny. Kontrola na morskich przejściach granicznych podlega wyłącznej odpowiedzialności

straży przybrzeżnej,

– w Republice Islandii: Ríkislögreglustjóri (Dyrekcja generalna policji krajowej), Lögreglustjórar (okręgowi komendanci policji),

– w Królestwie Norwegii: główną służbą odpowiedzialną jest policja, wspierana w niektórych przypadkach przez służby celne lub siły zbrojne (straż przybrzeżna lub garnizon na południowej części półwyspu Varanger).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.