Wniosek o uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera (2012/2239(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.45.99

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 lutego 2016 r.

Wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego Ewalda Stadlera

P7_TA(2013)0108

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera (2012/2239(IMM))

(2016/C 045/18)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek prokuratury w Wiedniu z dnia 9 lipca 2012 r. o uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera w związku ze prowadzonym śledztwem, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 10 września 2012 r.,

- po wysłuchaniu wyjaśnień Ewalda Stadlera w dniu 20 lutego 2013 r., zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

- uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

- uwzględniając art. 57 austriackiego Bundesverfassungsgesetz (federalnej ustawy konstytucyjnej),

- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r. i 6 września 2011 r. ¹ ,

- uwzględniając art. 6 ust. 2 i art. 7 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0120/2013),

A. mając na uwadze, że prokuratura w Wiedniu zwróciła się z wnioskiem o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Ewalda Stadlera, żeby umożliwić austriackim władzom przeprowadzenie niezbędnego śledztwa i wszczęcie postępowania sądowego przeciwko Ewaldowi Stadlerowi;

B. mając na uwadze, że uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera wiąże się z zarzutami dotyczącymi przestępstwa usiłowania poważnego wymuszenia z par. 15, par. 105 ust. 1 i par. 106 ust. 1 pkt 1 austriackiego kodeksu karnego oraz przestępstwa składania fałszywych zeznań z par. 288 ust. 1 kodeksu karnego;

C. mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego na terytorium swojego państwa korzystają z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

D. mając na uwadze, że zgodnie z art. 57 ust 2 austriackiej federalnej ustawy konstytucyjnej posłowie do Rady Narodowej (Nationalrat) mogą być zatrzymani w związku z popełnieniem przestępstwa tylko za zgodą Rady Narodowej, chyba że zostali złapani na gorącym uczynku, a także że przeszukanie w mieszkaniu posła do Rady Narodowej podobnie wymaga zgody Rady Narodowej; mając na uwadze, że na podstawie art. 57 ust. 3 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej posła do Rady Narodowej nie wolno pociągać do odpowiedzialności za czyn karalny, chyba że przedmiotowe przestępstwo w sposób oczywisty nie wiąże się z działalnością polityczną danego posła, a także mając na uwadze, że zgodnie z tym przepisem jeśli dany poseł lub jedna trzecia członków odpowiedniej komisji stałej złoży taki wniosek, to zainteresowany organ musi uzyskać decyzję Rady Narodowej stwierdzającą, czy istnieje wspomniany związek z działalnością polityczną;

E. mając na uwadze, że dla dalszego prowadzenia śledztwa przeciwko Ewaldowi Stadlerowi konieczne jest zniesienie jego immunitetu;

F. mając na uwadze, że Ewald Stadler jest posłem do Parlamentu Europejskiego od 7 grudnia 2011 r.;

G. mając na uwadze, że od marca 2010 r. prokuratura w Wiedniu prowadziła śledztwo przeciwko Ewaldowi Stadlerowi;

H. mając na uwadze, że art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej i art. 57 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej (Bundesverfassungsgesetz) nie wykluczają uchylenia immunitetu Ewalda Stadlera;

I. mając na uwadze, że w związku z tym w danym przypadku wskazane jest uchylenie immunitetu;

1. podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Ewalda Stadlera;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Austriackiej oraz Ewaldowi Stadlerowi.

¹ Wyrok z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier (Zbiór 1964, s. 387); wyrok z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 149/85, Wybot/Faure i inni (Zbiór 1964, s. 2391); wyrok z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05, Mote/ Parlament (Zbiór 2008, s. II-2849); wyrok z dnia 21 października 2008 r. w połączonych sprawach C-200/07 i C-201/07, Marra/ De Gregorio i Clemente (Zbiór 2008, s. I-7929); wyrok z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06, Gollnisch/Parlament (Zbiór 2010, s. II-1135); wyrok z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10, Patriciello (Zbiór 2011, s. I-7565).