Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej złożony przez Hastiréttur Íslands w dniu 8 października 2013 r....

1)

Czy z przepisami dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich zgodne jest to, że ustawodawstwo w państwie, które jest stroną Porozumienia EOG, zezwala na zawieranie w umowach pożyczek między konsumentami i dostawcami na finansowanie zakupów nieruchomości przepisów stanowiących, że ratalne spłaty pożyczki mają być związane z ustalonym z góry indeksem?

2)

Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest taka, że indeksacja spłat pożyczek zaciągniętych w celu finansowania zakupów nieruchomości jest zgodna z przepisami dyrektywy 93/13/EWG, wówczas drugie pytanie brzmi następująco: czy dyrektywa ogranicza uprawnienia danego państwa EOG do ustalania, za pomocą ustawodawstwa lub regulacji administracyjnych, jakie czynniki mogą wywoływać zmiany w określonym z góry indeksie i jakich metod należy użyć do mierzenia tych zmian?

3)

Jeżeli odpowiedź na drugie pytanie jest taka, że dyrektywa 93/13/EWG nie ogranicza uprawnień państwa członkowskiego, o których mowa w tym pytaniu, wówczas trzecie pytanie brzmi następująco: czy warunek umowy jest postrzegany jako wynegocjowany indywidualnie w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy, kiedy: a) obligacja, którą konsument podpisuje zaciągając pożyczkę, zawiera zapis, że jego zobowiązanie jest indeksowane, a wskaźnik bazowy, który ma być użyty przy obliczaniu zmian w cenach, jest określony na obligacji; b) obligacji towarzyszy harmonogram płatności przedstawiający szacunkowe i szczegółowe płatności, które mają zostać uiszczone w odpowiednich terminach, harmonogram zawiera zapis, że szacunki mogą zmieniać się w zależności od przepisów obligacji dotyczących indeksacji; c) zarówno konsument, jak i dostawca podpisują harmonogram płatności w tym samym czasie i w związku z podpisaniem obligacji przez konsumenta?

4)

Czy metoda obliczania zmian cen w umowach dotyczących pożyczek na finansowanie zakupów nieruchomości jest uważana za wyraźnie wyjaśnioną konsumentowi w rozumieniu ust. 2 lit. d) załącznika do dyrektywy 93/13/EWG, w okolicznościach opisanych w trzecim pytaniu?

5)

Czy podczas wdrażania art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG państwo, które jest stroną Porozumienia EOG, ma możliwość zapisania w ustawodawstwie krajowym, że nieuczciwe warunki umowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 dyrektywy można uznać za niewiążące dla konsumenta lub że takie warunki zawsze powinny być dla niego niewiążące?

Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej złożony przez Hastiréttur Íslands w dniu 8 października 2013 r. w sprawie Íslandsbanki hf. przeciwko Gunnarowi V. Engilbertssonowi (Sprawa E-22/13).

Dz.U.UE.C.2014.81.10