Część 6 - POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE I KOŃCOWE - Wielka Brytania i Północna Irlandia. Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Bruksela i Londyn.2020.01.04.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2020.29.7

Akt obowiązujący

Wersja od: 8 sierpnia 2024 r.

CZĘŚĆ  SZÓSTA

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE I KOŃCOWE

TYTUŁ  I

SPÓJNA WYKŁADNIA I STOSOWANIE

Artykuł  158

Sprawy kierowane do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące części drugiej

1. W przypadku gdy w sprawie rozpoczętej w pierwszej instancji w ciągu ośmiu lat od zakończenia okresu przejściowego przed sądem w Zjednoczonym Królestwie zostanie podniesione pytanie o wykładnię części drugiej niniejszej Umowy, sąd ten może, jeżeli uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku w tej sprawie, zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w sprawie takiego pytania.

Jeżeli jednak przedmiotem sprawy przed sądem w Zjednoczonym Królestwie jest decyzja w sprawie wniosku podjęta zgodnie z art. 18 ust. 1 lub 4 lub art. 19, o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym można zwrócić się tylko w przypadku, gdy sprawa rozpoczęła się w pierwszej instancji w ciągu ośmiu lat od daty, od której rozpoczęto stosowanie art. 19.

2. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do wydawania orzeczeń w trybie prejudycjalnym na wnioski na podstawie ust. 1. Skutki prawne w Zjednoczonym Królestwie tych orzeczeń w trybie prejudycjalnym są takie same jak skutki prawne orzeczeń w trybie prejudycjalnym wydanych na podstawie art. 267 TFUE w Unii i państwach członkowskich.

3. W przypadku gdy Wspólny Komitet przyjmie decyzję na podstawie art. 132 ust. 1, okres ośmiu lat, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, ulega automatycznemu przedłużeniu o odpowiednią liczbę miesięcy, o jaką zostaje przedłużony okres przejściowy.

Artykuł  159

Monitorowanie wdrożenia i stosowania części drugiej

1. Wdrożenie i stosowanie części drugiej w Zjednoczonym Królestwie monitoruje niezależny organ (zwany dalej "organem"), który ma uprawnienia, odpowiadające uprawnieniom Komisji Europejskiej działającej na mocy Traktatów, do prowadzenia z własnej inicjatywy postępowań dotyczących zarzucanych naruszeń części drugiej przez organy administracyjne Zjednoczonego Królestwa oraz do rozpatrywania skarg obywateli Unii i członków ich rodzin na potrzeby prowadzenia takich postępowań. Organ jest również uprawniony, w następstwie tych skarg, do podejmowania działań przed właściwym sądem w Zjednoczonym Królestwie w ramach stosownego postępowania sądowego w celu znalezienia odpowiedniego środka zaradczego.

2. Zarówno Komisja Europejska jak i organ informują corocznie specjalny komitet praw obywatelskich, o którym mowa w art. 165 ust. 1 lit. a), o wdrożeniu i stosowaniu części drugiej odpowiednio w Unii i Zjednoczonym Królestwie. Przekazane informacje dotyczą w szczególności środków podjętych w celu wdrożenia lub przestrzegania części drugiej oraz liczby i rodzaju wniesionych skarg.

3. Nie wcześniej niż osiem lat po zakończeniu okresu przejściowego Wspólny Komitet ocenia funkcjonowanie organu. W następstwie takiej oceny komitet ten może postanowić, w dobrej wierze, zgodnie z art. 164 ust. 4 lit. f) i art. 166, że Zjednoczone Królestwo może zlikwidować organ.

Artykuł  160

Właściwość Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odniesieniu do niektórych postanowień części piątej

Bez uszczerbku dla art. 87 niniejszej Umowy, do wykładni i stosowania mającego zastosowania prawa Unii, o którym mowa w art. 136 i art. 138 ust. 1 i 2 niniejszej Umowy, zastosowanie mają art. 258, art. 260 i art. 267 TFUE. W tym celu wszelkie odniesienia zawarte w art. 258, art. 260 i art. 267 TFUE do państwa członkowskiego traktuje się jako odniesienia obejmujące również Zjednoczone Królestwo.

Artykuł  161

Postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej

1. Jeżeli sąd w państwie członkowskim kieruje pytanie dotyczące wykładni niniejszej Umowy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, o decyzji sądu krajowego zawierającej takie pytanie powiadamia się Zjednoczone Królestwo.

2. Przepisy prawa Unii dotyczące postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z art. 267 TFUE stosuje się odpowiednio do wniosków o wydanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej składanych na podstawie art. 158 niniejszej Umowy.

Przepisy prawa Unii dotyczące postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej stosuje się do postępowań przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej i wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym zgodnie z art. 160 niniejszej Umowy.

3. W sprawach wnoszonych przed Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z ust. 1 oraz art. 158 i 160 niniejszej Umowy oraz art. 12 Protokołu dotyczącego stref suwerennych:

a) Zjednoczone Królestwo może uczestniczyć w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej na tych samych zasadach co państwo członkowskie:

b) prawnicy uprawnieni do występowania przed sądami Zjednoczonego Królestwa mogą reprezentować lub wspomagać strony w takich postepowaniach przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej; w takich przypadkach prawnicy ci są pod każdym względem traktowani jako prawnicy uprawnieni do występowania przed sądami państw członkowskich, reprezentujący lub wspomagający stronę przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Artykuł  162

Udział Komisji Europejskiej w sprawach toczących się w Zjednoczonym Królestwie

Jeżeli wymaga tego spójna wykładnia i spójne stosowanie niniejszej Umowy, Komisja Europejska może przekazywać na piśmie uwagi sądom Zjednoczonego Królestwa odnoszące się do spraw w toku, które dotyczą wykładni Umowy. Komisja Europejska może również, za zgodą danego sądu, przedstawić uwagi ustnie. Przed formalnym przedstawieniem uwag Komisja Europejska informuje Zjednoczone Królestwo o takim zamiarze.

Artykuł  163

Regularny dialog i wymiana informacji

W celu ułatwienia spójnej wykładni niniejszej Umowy oraz przy pełnym poszanowaniu niezależności sądów Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej i sądy najwyższego szczebla w Zjednoczonym Królestwie prowadzą regularny dialog, podobny do dialogu prowadzonego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z sądami najwyższego szczebla państw członkowskich.

TYTUŁ  II

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE

Artykuł  164

Wspólny Komitet

1. Niniejszym ustanawia się Wspólny Komitet, w skład którego wchodzą przedstawiciele Unii i Zjednoczonego Królestwa. Wspólnemu Komitetowi współprzewodniczą Unia i Zjednoczone Królestwo.

2. Wspólny Komitet zbiera się na wniosek Unii lub Zjednoczonego Królestwa, a w każdym przypadku co najmniej raz w roku. Wspólny Komitet określa swój harmonogram posiedzeń i porządek obrad za obopólną zgodą. Wspólny Komitet funkcjonuje zgodnie z regulaminem określonym w załączniku VIII do niniejszej Umowy.

3. Wspólny Komitet odpowiada za wdrożenie i stosowanie niniejszej Umowy. Unia i Zjednoczone Królestwo mogą zgłaszać Wspólnemu Komitetowi dowolne kwestie dotyczące wdrożenia niniejszej Umowy, jej stosowania i wykładni.

4. Wspólny Komitet:

a) nadzoruje i ułatwia wdrożenie i stosowanie niniejszej Umowy;

b) decyduje o zadaniach specjalnych komitetów i nadzoruje ich prace;

c) poszukuje odpowiednich sposobów i metod zapobiegania problemom, które mogą się pojawić w dziedzinach objętych niniejszą Umową, lub rozwiązywania sporów, które mogą powstać w związku z wykładnią i stosowaniem niniejszej Umowy;

d) rozpatruje wszelkie istotne kwestie dotyczące dziedzin objętych niniejszą Umową;

e) przyjmuje decyzje i formułuje zalecenia zgodnie z art. 166; oraz

f) przyjmuje zmiany w niniejszej Umowie w przypadkach w niej przewidzianych.

5. Wspólny Komitet może:

a) przekazać obowiązki specjalnym komitetom, z wyjątkiem obowiązków, o których mowa w ust. 4 lit. b), e) i f);

b) ustanawiać specjalne komitety inne niż komitety utworzone na mocy art. 165, aby wspierały Wspólny Komitet w wykonywaniu jego zadań;

c) zmieniać zadania przypisane specjalnym komitetom i rozwiązywać takie komitety;

d) do końca czwartego roku następującego po zakończeniu okresu przejściowego, przyjmować decyzje zmieniające niniejszą Umowę z wyjątkiem jej części pierwszej, czwartej i szóstej, pod warunkiem że takie zmiany są konieczne, by poprawić błędy, uzupełnić brakujące informacje lub skorygować inne niedociągnięcia, lub zaradzić sytuacjom nieprzewidzianym w chwili podpisywania niniejszej Umowy, oraz z zastrzeżeniem że takie decyzje nie mogą zmienić istotnych elementów niniejszej Umowy;

e) przyjmować zmiany regulaminu określonego w załączniku VIII; oraz

f) podejmować inne czynności, które są związane z wypełnianiem jego funkcji zgodnie z decyzją Unii i Zjednoczonego Królestwa.

6. Wspólny Komitet przedstawia sprawozdanie roczne na temat funkcjonowania niniejszej Umowy.

Artykuł  165

Specjalne komitety

1. Niniejszym ustanawia się następujące specjalne komitety:

a) komitet do spraw praw obywatelskich;

b) komitet do spraw innych postanowień dotyczących wystąpienia;

c) komitet do spraw związanych z wdrożeniem Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej;

d) komitet do spraw związanych z wdrożeniem Protokołu dotyczącego stref suwerennych na Cyprze;

e) komitet do spraw związanych z wdrożeniem Protokołu w sprawie Gibraltaru; oraz

f) komitet ds. postanowień finansowych.

W skład specjalnych komitetów wchodzą przedstawiciele Unii i przedstawiciele Zjednoczonego Królestwa.

2. Specjalne komitety funkcjonują zgodnie z regulaminem określonym w załączniku VIII niniejszej Umowy.

O ile w niniejszej Umowie nie określono inaczej lub o ile współprzewodniczący nie postanowili inaczej, specjalne komitety zbierają się na posiedzeniach co najmniej raz w roku. Dodatkowe posiedzenia mogą być organizowane na wniosek Unii, Zjednoczonego Królestwa lub Wspólnego Komitetu. Specjalnym komitetom współprzewodniczą przedstawiciele Unii i Zjednoczonego Królestwa. Specjalne komitety określają swój harmonogram posiedzeń i porządek obrad za obopólną zgodą. Specjalne komitety mogą sporządzać projekty decyzji i zaleceń oraz przedkładać je Wspólnemu Komitetowi do przyjęcia.

3. Unia i Zjednoczone Królestwo zapewniają, aby ich przedstawiciele w specjalnych komitetach dysponowali odpowiednią wiedzą ekspercką na tematy będące przedmiotem dyskusji.

4. Specjalne komitety informują Wspólny Komitet o swoim harmonogramie posiedzeń i porządku obrad z odpowiednim wyprzedzeniem oraz składają Wspólnemu Komitetowi sprawozdania z wyników i wniosków wszystkich swoich posiedzeń. Utworzenie lub istnienie specjalnego komitetu nie stanowi przeszkody dla Unii ani Zjednoczonego Królestwa, aby kierować dowolne kwestie bezpośrednio do Wspólnego Komitetu.

Artykuł  166

Decyzje i zalecenia

1. Na użytek niniejszej Umowy Wspólny Komitet jest uprawniony do przyjmowania decyzji dotyczących wszelkich kwestii, w przypadku których przewiduje to niniejsza Umowa i do wydawania Unii i Zjednoczonemu Królestwu stosownych zaleceń.

2. Decyzje przyjmowane przez Wspólny Komitet są wiążące dla Unii i Zjednoczonego Królestwa; Unia i Zjednoczone Królestwo są zobowiązane wykonywać te decyzje. Decyzje te wywierają takie same skutki prawne co niniejsza Umowa.

3. Wspólny Komitet podejmuje decyzje i formułuje zalecenia za obopólną zgodą.

TYTUŁ  III

ROZSTRZYGANIE SPORÓW

Artykuł  167

Współpraca

Unia i Zjednoczone Królestwo nieustająco dążą do porozumienia w sprawie wykładni i stosowania niniejszej Umowy oraz podejmują w drodze współpracy i konsultacji wszelkie starania, by wypracować zadowalające dla obu stron rozwiązanie wszelkich kwestii, które mogą wpływać na funkcjonowanie niniejszej Umowy.

Artykuł  168

Wyłączność

W przypadku wszelkich sporów między Unią i Zjednoczonym Królestwem wynikających z niniejszej Umowy, Unia i Zjednoczone Królestwo mogą korzystać wyłącznie z procedur przewidzianych w niniejszej Umowie.

Artykuł  169

Konsultacje i komunikaty w ramach Wspólnego Komitetu

1. Unia i Zjednoczone Królestwo dążą do rozstrzygnięcia wszelkich sporów co do wykładni i stosowania postanowień niniejszej Umowy, podejmując w dobrej wierze konsultacje w ramach Wspólnego Komitetu w celu osiągnięcia wspólnie uzgodnionego rozwiązania. Strona pragnąca rozpocząć konsultacje powiadamia o tym Wspólny Komitet na piśmie.

2. Wszelkie komunikaty i powiadomienia między Unią i Zjednoczonym Królestwem przewidziane w niniejszym tytule przekazuje się w ramach Wspólnego Komitetu.

Artykuł  170

Wszczęcie postępowania arbitrażowego

1. Bez uszczerbku dla art. 160, jeżeli nie osiągnięto wspólnie uzgodnionego rozwiązania w terminie trzech miesięcy od daty przekazania Wspólnemu Komitetowi pisemnego powiadomienia zgodnie z art. 169 ust. 1, Unia lub Zjednoczone Królestwo mogą wnieść o powołanie organu arbitrażowego. Taki wniosek przekazuje się na piśmie drugiej stronie i do Biura Międzynarodowego Stałego Trybunału Arbitrażowego. We wniosku podaje się przedmiot sporu, który ma zostać wniesiony do organu arbitrażowego, oraz streszczenie argumentów prawnych na poparcie wniosku.

2. Unia i Zjednoczone Królestwo mogą zgodnie postanowić, że z wnioskiem o powołanie organu arbitrażowego można wystąpić przed upływem terminu określonego w ust.1.

Artykuł  171

Powołanie organu arbitrażowego

1. Nie później niż z końcem okresu przejściowego Wspólny Komitet sporządza wykaz 25 osób, które są zdolne do pełnienia funkcji członka organu arbitrażowego i wyrażają chęć pełnienia takiej funkcji. W tym celu Unia i Zjednoczone Królestwo proponują po dziesięć osób. Unia i Zjednoczone Królestwo proponują też wspólnie pięć osób do pełnienia funkcji przewodniczącego organu arbitrażowego. Wspólny Komitet zapewnia, aby wykaz stale spełniał powyższe wymogi.

2. W wykazie sporządzonym zgodnie z ust. 1 figurują wyłącznie osoby o niekwestionowanej niezależności, które mają kwalifikacje wymagane w ich odpowiednich państwach do zajmowania najwyższych stanowisk sądowych lub są prawnikami o uznanej kompetencji oraz posiadają wiedzę specjalistyczną lub doświadczenie w dziedzinie prawa Unii i prawa międzynarodowego publicznego. Wykaz nie może obejmować osób, które są członkami, urzędnikami albo innymi pracownikami instytucji Unii Europejskiej, rządu państwa członkowskiego lub rządu Zjednoczonego Królestwa.

3. W skład organu arbitrażowego wchodzi pięciu członków.

4. W terminie 15 dni od daty wniosku, o którym mowa w art. 170, powołuje się organ arbitrażowy zgodnie z ust. 5 i 6.

5. Unia i Zjednoczone Królestwo wskazują po dwóch członków spośród osób podanych w wykazie sporządzonym zgodnie z ust. 1. Członkowie organu arbitrażowego w drodze konsensu wybierają przewodniczącego spośród osób wskazanych wspólnie przez Unię i Zjednoczone Królestwo do pełnienia funkcji przewodniczącego.

W przypadku gdy członkowie organu arbitrażowego nie mogą dojść do porozumienia w sprawie wyboru przewodniczącego w terminie określonym w ust. 4, Unia lub Zjednoczone Królestwo mogą zwrócić się do Sekretarza Generalnego Stałego Trybunału Arbitrażowego z wnioskiem o dokonanie wyboru przewodniczącego w drodze losowania spośród osób wspólnie zaproponowanych przez Unię i Zjednoczone Królestwo do pełnienia funkcji przewodniczącego.

6. Sekretarz Generalny Stałego Trybunału Arbitrażowego dokonuje wyboru, o którym mowa w ust. 5 akapit drugi, w terminie pięciu dni od daty wniosku, o którym mowa w ust. 5. Przedstawiciele Unii i Zjednoczonego Królestwa mają prawo być obecni przy tym wyborze.

7. Datą powołania organu arbitrażowego jest data zakończenia procedury wyboru.

8. W przypadku gdy wykaz, o którym mowa w ust. 1, nie został sporządzony przed upływem terminu określonego w ust. 4, Unia i Zjednoczone Królestwo wskazują w terminie pięciu dni po dwie osoby na członków organu arbitrażowego. Jeżeli zgodnie z ust. 1 zaproponowano osoby, członków organu arbitrażowego wskazuje się spośród tych osób. Następnie zgodnie z procedurą określoną w ust. 5. powołuje się przewodniczącego. W przypadku gdy Unia i Zjednoczone Królestwo nie zaproponowały wspólnie, w terminie kolejnych pięciu dni, co najmniej jednej osoby do pełnienia funkcji przewodniczącego, Sekretarz Generalny Stałego Trybunału Arbitrażowego proponuje, w terminie pięciu dni, po konsultacji z Unią i Zjednoczonym Królestwem, osobę do pełnienia funkcji przewodniczącego, która spełnia warunki określone w ust. 2. O ile w terminie pięciu dni Unia lub Zjednoczone Królestwo nie wniosą sprzeciwu co do tej propozycji, na przewodniczącego powołuje się osobę zaproponowaną przez Sekretarza Generalnego Stałego Trybunału Arbitrażowego.

9. W przypadku niepowołania organu arbitrażowego w terminie trzech miesięcy od daty wniosku złożonego zgodnie z art. 170, Sekretarz Generalny Stałego Trybunału Arbitrażowego powołuje, na wniosek Unii albo Zjednoczonego Królestwa, w terminie 15 dni od daty takiego wniosku, po konsultacji z Unią i Zjednoczonym Królestwem, osoby spełniające warunki, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, na członków organu arbitrażowego.

Artykuł  172

Regulamin

Do postępowań w sprawie rozstrzygania sporów określonych w niniejszym tytule zastosowanie ma regulamin zawarty w części A załącznika IX (zwany dalej "regulaminem"). Wspólny Komitet sprawuje stały nadzór nad funkcjonowaniem tych postępowań sprawie rozstrzygania sporów i może wprowadzać zmiany do regulaminu.

Artykuł  173

Ramy czasowe dla postępowania przed organem arbitrażowym

1. Organ arbitrażowy powiadamia o swoim orzeczeniu Unię, Zjednoczone Królestwo i Wspólny Komitet w terminie 12 miesięcy od daty jego powołania. Jeżeli organ arbitrażowy stwierdził, że nie może zachować tego terminu, jego przewodniczący powiadamia o tym na piśmie Unię i Zjednoczone Królestwo, podając powody opóźnienia oraz planowaną datę zakończenia swoich prac.

2. W terminie 10 dni od daty powołania organu arbitrażowego Unia lub Zjednoczone Królestwo mogą przedłożyć wniosek zawierający uzasadnienie, wskazując, że sprawa jest pilna. W takim przypadku organ arbitrażowy rozstrzyga o pilnym charakterze sprawy w terminie 15 dni od daty otrzymania takiego wniosku. Jeżeli organ arbitrażowy stwierdził, że sprawa jest pilna, dokłada wszelkich starań, aby powiadomić o swoim orzeczeniu Unię i Zjednoczone Królestwo w terminie sześciu miesięcy od daty jego powołania.

Artykuł  174

Spory, w których występują kwestie dotyczące prawa Unii

1. W razie przekazania do arbitrażu, zgodnie z niniejszym tytułem, sporu, w którym występuje kwestia dotycząca wykładni pojęcia prawa Unii, przepisu prawa Unii, do którego niniejsza Umowa się odnosi, lub kwestia dotycząca tego, czy Zjednoczone Królestwo wypełniło swoje zobowiązania wynikające z art. 89 ust. 2, organ arbitrażowy nie może orzekać co do żadnej z tych kwestii. W takim przypadku organ arbitrażowy występuje do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o wydanie orzeczenia w tej kwestii. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do wydania takiego orzeczenia, które jest dla organu arbitrażowego wiążące.

Organ arbitrażowy występuje z wnioskiem, o którym mowa w akapicie pierwszym, po wysłuchaniu Stron.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze, jeżeli Unia lub Zjednoczone Królestwo uważa, że należy wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, Unia lub Zjednoczone Królestwo może wystąpić o to do organu arbitrażowego. W takim przypadku organ arbitrażowy przedkłada wniosek, o którym mowa w ust. 1, chyba że dana kwestia nie dotyczy wykładni pojęcia prawa Unii, wykładni przepisu prawa Unii, do którego niniejsza Umowa się odnosi, ani nie dotyczy tego, czy Zjednoczone Królestwo wypełniło swoje zobowiązania wynikające z art. 89 ust. 2. Organ arbitrażowy przedstawia uzasadnienie swojej oceny. W terminie dziesięciu dni od daty przedstawienia takiej oceny każda ze stron może zwrócić się do organu arbitrażowego o weryfikację jego oceny i w terminie 15 dni od daty wniosku zwołuje się rozprawę, podczas której następuje wysłuchanie stron. Organ arbitrażowy przedstawia uzasadnienie swojej oceny.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, bieg terminów określonych w art. 173 ulega zawieszeniu do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Organ arbitrażowy nie jest obowiązany do wydania orzeczenia w terminie krótszym niż 60 dni od daty wydania orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

4. Art. 161 ust. 2 akapit pierwszy i art. 161 ust. 3 stosuje się odpowiednio do postępowań przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej wszczętych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł  175

Wykonanie orzeczenia organu arbitrażowego

Orzeczenie organu arbitrażowego jest wiążące dla Unii i Zjednoczonego Królestwa. Unia i Zjednoczone Królestwo podejmują wszelkie niezbędne środki, aby wykonać w dobrej wierze orzeczenie organu arbitrażowego i dążą do uzgodnienia terminu wykonania takiego orzeczenia zgodnie z procedurą określoną w art. 176.

Artykuł  176

Rozsądny termin wykonania orzeczenia

1. Nie później niż 30 dni od daty powiadomienia Unii i Zjednoczonego Królestwa o orzeczeniu organu arbitrażowego, w przypadku gdy organ arbitrażowy orzekł na korzyść skarżącego, pozwany powiadamia skarżącego o terminie, jaki uważa za niezbędny, by wykonać orzeczenie (zwanym dalej "rozsądnym terminem wykonania").

2. Jeżeli Unia i Zjednoczone Królestwo nie porozumiały się co do rozsądnego terminu wykonania orzeczenia organu arbitrażowego, skarżący, w terminie 40 dni od daty powiadomienia przez pozwanego zgodnie z ust. 1, zwraca się na piśmie do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wyznaczenie rozsądnego terminu wykonania. Równocześnie skarżący powiadamia o takim wniosku pozwanego. W terminie 40 dni od daty złożenia wniosku organ arbitrażowy powiadamia Unię i Zjednoczone Królestwo o swojej decyzji w sprawie wyznaczenia terminu wykonania orzeczenia.

3. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy z jego członków nie mogą zebrać się ponownie, aby rozpatrzyć wniosek zgodnie z ust. 2, powołuje się nowy organ arbitrażowy zgodnie z art. 171. Powiadomienie o decyzji następuje w terminie 60 dni od daty powołania nowego organu arbitrażowego.

4. Co najmniej miesiąc przed upływem rozsądnego terminu wykonania pozwany informuje skarżącego na piśmie o postępach w wykonaniu wydanego przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 173.

5. Unia i Zjednoczone Królestwo mogą za obopólną zgodą przedłużyć rozsądny termin wykonania.

Artykuł  177

Przegląd wszelkich środków podjętych w celu wykonania orzeczenia organu arbitrażowego

1. Przed upływem rozsądnego terminu wykonania pozwany powiadamia skarżącego o wszelkich środkach podjętych przez niego w celu wykonania orzeczenia organu arbitrażowego.

2. Jeżeli po upływie rozsądnego terminu wykonania skarżący uważa, że pozwany nie wykonał wydanego przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 173, skarżący może zwrócić się z pisemnym wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie orzeczenia w tej sprawie. W terminie 90 dni od daty złożenia takiego wniosku organ arbitrażowy powiadamia Unię i Zjednoczone Królestwo o swoim orzeczeniu.

3. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy z jego członków nie mogą zebrać się ponownie, aby rozpatrzyć wniosek zgodnie z ust. 2, powołuje się nowy organ arbitrażowy zgodnie z art. 171. Powiadomienie o wydaniu orzeczenia następuje w terminie 60 dni od daty powołania nowego organu arbitrażowego.

4. W przypadku gdy w sprawie skierowanej do organu arbitrażowego zgodnie z ust. 2 występuje kwestia odnosząca się do wykładni pojęcia prawa Unii lub przepisu prawa Unii, do którego niniejsza Umowa się odwołuje, stosuje się odpowiednio art. 174.

Artykuł  178

Środki tymczasowe w razie niewykonania orzeczenia

1. Jeżeli organ arbitrażowy orzeknie zgodnie z art. 177 ust. 2, że pozwany nie wykonał jego orzeczenia, o którym mowa w art. 173, na wniosek skarżącego organ ten może nałożyć karę ryczałtową lub okresową karę pieniężną na rzecz skarżącego. Przy ustalaniu wysokości kary ryczałtowej lub okresowej kary pieniężnej organ arbitrażowy uwzględnia wagę i czas trwania niewykonania orzeczenia oraz związanego z tym naruszenia zobowiązania.

2. Jeżeli w terminie miesiąca od daty wydania przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, pozwany nie zapłacił nałożonej na niego kary ryczałtowej lub okresowej kary pieniężnej lub jeżeli w terminie sześciu miesięcy od daty wydania przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 177 ust. 2, pozwany w dalszym ciągu nie wykonuje wydanego przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 173, skarżący jest uprawniony, po powiadomieniu pozwanego, zawiesić zobowiązania wynikające z:

a) wszelkich postanowień niniejszej Umowy innych niż zawarte w części drugiej; lub

b) części dowolnej innej umowy między Unią a Zjednoczonym Królestwem na warunkach określonych w takiej umowie.

W powiadomieniu wskazuje się postanowienia, których stosowanie skarżący zamierza zawiesić. Przed podjęciem decyzji o zawieszeniu stosowania części umowy, o których mowa w lit. b), skarżący rozważa najpierw, czy zawieszenie stosowania postanowień niniejszej Umowy zgodnie z lit. a) stanowiłoby właściwą reakcję na naruszenie. Zawieszenie musi być adekwatne do naruszenia zobowiązania oraz uwzględniać wagę takiego naruszenia i naruszonych praw oraz, w przypadku gdy zawieszenie wynika z faktu, że pozwany nie wykonuje wydanego przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 173, uwzględniać to, czy na pozwanego nałożono okresową karę pieniężną i czy pozwany ją zapłacił lub czy nadal ją płaci.

Skarżący może zastosować zawieszenie w każdym czasie, lecz nie wcześniej niż dziesięć dni po dacie powiadomienia, chyba że pozwany wniósł o arbitraż na mocy ust. 3.

3. Jeżeli pozwany uważa, że zakres zawieszenia określony w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, jest nieproporcjonalny, może zwrócić się na piśmie do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie orzeczenia w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się skarżącego przed upływem dziesięciodniowego terminu, o którym mowa w ust. 2. W terminie 60 dni od daty złożenia wniosku organ arbitrażowy powiadamia Unię i Zjednoczone Królestwo o swoim orzeczeniu. Do czasu powiadomienia przez organ arbitrażowy o swoim orzeczeniu nie wolno zawieszać zobowiązań, a każde zawieszenie powinno być zgodne z orzeczeniem organu arbitrażowego.

4. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy z jego członków nie mogą zebrać się ponownie, aby rozpatrzyć wniosek zgodnie z ust. 2, powołuje się nowy organ arbitrażowy zgodnie z art. 171. W takich przypadkach powiadomienie o orzeczeniu następuje w terminie 90 dni od daty powołania nowego organu arbitrażowego.

5. Zawieszenie zobowiązań jest tymczasowe i stosuje się wyłącznie do czasu wycofania lub zmiany środka, który uznano za sprzeczny z postanowieniami niniejszej Umowy, w sposób zapewniający zgodność z postanowieniami niniejszej Umowy, lub do czasu uzgodnienia przez Unię i Zjednoczone Królestwo innego sposobu rozstrzygnięcia sporu.

Artykuł  179

Przegląd wszelkich środków podjętych po zastosowaniu środków tymczasowych

1. W przypadku gdy skarżący zawiesił zobowiązania zgodnie z art. 178 lub organ arbitrażowy nałożył okresową karę pieniężną na pozwanego zgodnie z art. 178 ust. 1, pozwany powiadamia skarżącego o wszelkich środkach, jakie podjął, aby wykonać orzeczenie organu arbitrażowego, i o swoim wniosku o zakończenie zawieszenia zobowiązań zastosowanego przez skarżącego lub zakończenie stosowania okresowej kary pieniężnej.

2. Jeżeli w terminie 45 dni od daty przekazania powiadomienia Unia i Zjednoczone Królestwo nie osiągną porozumienia co do kwestii, czy środek, którego dotyczy powiadomienie, przywraca stan zgodności z postanowieniami niniejszej Umowy, każda ze stron może zwrócić się na piśmie do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie orzeczenia w tej sprawie. Równocześnie o takim wniosku powiadamia się drugą stronę. Powiadomienie Unii i Zjednoczonego Królestwa oraz Wspólnego Komitetu o orzeczeniu organu arbitrażowego następuje w terminie 75 dni od daty złożenia wniosku.

Jeżeli organ arbitrażowy orzeknie, że pozwany doprowadził do stanu zgodności z postanowieniami niniejszej Umowy lub jeżeli skarżący nie zwróci się w terminie 45 dni od daty przekazania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie orzeczenia w tej sprawie:

a) zawieszenie zobowiązań ustaje w terminie 15 dni albo od daty wydania orzeczenia przez organ arbitrażowy albo od daty upływu 45-dniowego terminu;

b) stosowanie okresowej kary pieniężnej ustaje w dniu następującym albo po dacie orzeczenia wydanego przez organ arbitrażowy albo po dacie upływu 45-dniowego terminu;

3. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy z jego członków nie mogą zebrać się ponownie, aby rozpatrzyć wniosek zgodnie z ust. 2, powołuje się nowy organ arbitrażowy zgodnie z art. 171. Powiadomienie o wydaniu orzeczenia następuje w takim przypadku w terminie 90 dni od daty powołania nowego organu arbitrażowego.

4. W przypadku gdy w sprawie skierowanej do organu arbitrażowego zgodnie z ust. 2 występuje kwestia dotycząca wykładni pojęcia prawa Unii lub przepisu prawa Unii, do którego niniejsza Umowa się odwołuje, stosuje się odpowiednio art. 174.

Artykuł  180

Decyzje i orzeczenia organu arbitrażowego

1. Organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, by podejmować decyzje w drodze konsensu. Jednak w przypadku gdy nie jest możliwe podjęcie decyzji w drodze konsensu, dana kwestia jest rozstrzygana większością głosów. W żadnym przypadku nie publikuje się jednak zdań odrębnych członków organu arbitrażowego.

2. Orzeczenia organu arbitrażowego są wiążące dla Unii i Zjednoczonego Królestwa. W orzeczeniu określa się okoliczności faktyczne sprawy, wskazuje mające zastosowanie postanowienia niniejszej Umowy oraz podaje uzasadnienie dokonanych ustaleń i rozstrzygnięcia. Unia i Zjednoczone Królestwo ogłaszają orzeczenia organu arbitrażowego w całości z zastrzeżeniem ochrony informacji poufnych.

Artykuł  181

Członkowie organu arbitrażowego

1. Członkowie organu arbitrażowego są niezależni, pełnią tę funkcję we własnym imieniu i nie podlegają instrukcjom żadnej organizacji ani rządu oraz przestrzegają kodeksu postępowania zawartego w części B załącznika IX. Wspólny Komitet może wprowadzać zmiany do tego kodeksu postępowania.

2. Od chwili powołania organu arbitrażowego jego członkom przysługuje immunitet jurysdykcyjny w Unii i Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do czynności podejmowanych przez nich w związku ze sprawowaniem przez nich funkcji w tym organie arbitrażowym.

TYTUŁ  IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  182

Protokoły i załączniki

Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej, Protokół dotyczący stref suwerennych na Cyprze, Protokół w sprawie Gibraltaru oraz załączniki I-IX stanowią integralną część niniejszej Umowy.

Artykuł  183

Autentyczne teksty i depozytariusz

Niniejsza Umowa została sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne.

Depozytariuszem niniejszej Umowy jest Sekretarz Generalny Rady.

Artykuł  184

Negocjacje w sprawie przyszłych stosunków

Unia i Zjednoczone Królestwo dokładają wszelkich starań, w dobrej wierze i w pełnym poszanowaniu swoich odpowiednich porządków prawnych, aby podjąć niezbędne kroki w celu szybkiego wynegocjowania umów regulujących ich przyszłe stosunki, o których mowa w deklaracji politycznej z dnia 17 października 2019 r., oraz w celu przeprowadzenia stosownych procedur związanych z ratyfikacją lub zawarciem tych umów dla zapewnienia, aby w zakresie w jakim jest to możliwe umowy te miały zastosowanie od chwili zakończenia okresu przejściowego.

Artykuł  185

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsza Umowa wchodzi w życie w jednej z następujących dat, w zależności od tego, która z nich przypadnie wcześniej:

a) dzień następujący po upływie okresu przewidzianego w art. 50 ust. 3 TUE, przedłużonego przez Radę Europejską w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, pod warunkiem że przed tą datą depozytariusz niniejszej Umowy otrzyma pisemne powiadomienia od Unii i Zjednoczonego Królestwa o zakończeniu niezbędnych procedur wewnętrznych;

b) pierwszy dzień miesiąca następującego po otrzymaniu przez depozytariusza niniejszej Umowy ostatniego z pisemnych powiadomień, o których mowa w lit. a).

W przypadku gdy przed upływem okresu przewidzianego w art. 50 ust. 3 TUE, przedłużonego przez Radę Europejską w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, depozytariusz niniejszej Umowy nie otrzyma pisemnych powiadomień, o których mowa w lit. a), niniejsza Umowa nie wchodzi w życie.

Sporządzając pisemne powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, Unia może, w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, które powołało się na podstawowe zasady swojego prawa krajowego, oświadczyć, że w okresie przejściowym oprócz podstaw odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, o których mowa w decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, wykonujące nakaz organy sądowe takiego państwa członkowskiego mogą odmówić wydawania Zjednoczonemu Królestwu swoich obywateli na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. W takim przypadku Zjednoczone Królestwo może oświadczyć, nie później niż po upływie miesiąca od daty otrzymania oświadczenia Unii, że wykonujące nakaz organy sądowe Zjednoczonego Królestwa mogą odmówić wydawania jego obywateli takiemu państwu członkowskiemu.

Części druga i trzecia, z wyjątkiem art. 19, art. 34 ust. 1, art. 44 i art. 96 ust. 1, a także tytuł I części szóstej i art. 169-181 mają zastosowanie od chwili zakończenia okresu przejściowego.

Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej stosuje się od chwili zakończenia okresu przejściowego, z wyjątkiem następujących postanowień tego Protokołu, które stosuje się od daty wejścia w życie niniejszej Umowy:

- art. 1;

- art. 5 ust. 2 akapit trzeci, czwarty i szósty;

- art. 5 ust. 3 zdanie drugie;

- art. 10 ust. 2 zdanie ostatnie;

- art. 12 ust. 3;

- art. 13 ust. 8;

- art. 14;

- art. 15 ust. 1-4 i 6;

- art. 19;

- załącznik 6 akapit pierwszy;

Protokół dotyczący stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze, z wyjątkiem jego art. 11, stosuje się od chwili zakończenia okresu przejściowego.

Protokół w sprawie Gibraltaru, z wyjątkiem jego art. 1, przestaje mieć zastosowanie z zakończeniem okresu przejściowego.

Ńúńňŕâĺíî â Áđţęńĺë č Ëîíäîí íŕ äâŕäĺńĺň č ÷ĺňâúđňč ˙íóŕđč äâĺ őčë˙äč č äâŕäĺńĺňŕ ăîäčíŕ. Hecho en Bruselas y Londres, el veinticuatro de enero de dos mil veinte.

V Bruselu a v Londýně dne dvacátého čtvrtého ledna dva tisíce dvacet. Udfćrdiget i Bruxelles og London, den fireogtyvende januar to tusind og tyve. Geschehen zu Brüssel und London am vierundzwanzigsten Januar zweitausendzwanzig.

Kahe tuhande kahekümnenda aasta jaanuarikuu kahekümne neljandal päeval Brüsselis ja Londonis.

¸ăéíĺ óôéň ÂńőîÝëëĺň ęáé óôď Ëďíäßíď, óôéň ĺßęďóé ôÝóóĺńéň Éáíďőáńßďő äýď ÷éëéÜäĺň ĺßęďóé.

Done at Brussels and London on the twenty-fourth day of January in the year two thousand and twenty.

Fait ŕ Bruxelles et ŕ Londres, le vingt-quatre janvier deux mille vingt.

Arna dhéanamh sa Bhruiséil agus ł Londain, an ceathrú lá is fiche d'Eanáir an bhliain dhá mhíle fiche.

Sastavljeno u Bruxellesu i Londonu dvadeset četvrtog siječnja godine dvije tisuće dvadesete.

Fatto a Bruxelles e Londra, addě ventiquattro gennaio duemilaventi.

Brísele un Londona, divi tűkstođi divdesmitä gada divdesmit cerurtajä janvän.

Priimta du tűkstančiai dvideđimtř metř sausio dvideđimt ketvirtŕ dienŕ Briuselyje ir Londone.

Kelt Brüsszelben és Londonban, a kétezer-huszadik év január havának huszonnegyedik napján.

Maghmul fi Brüsseli u Londra, fl-erbgha u ghoxrin jum ta' Jannar fis-sena elfejn u ghoxrin.

Gedaan te Brussel en Londen, vierentwintig januari tweeduizend twintig.