Wdrożenie przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (2008/2062(INI)).
Dz.U.UE.C.2010.9E.44
Akt nienormatywnyP6_TA(2008)0475
Rezolucja Parlamentu Europejskiego zdnia 9 paździenika 2008 r. wsprawie wdrożenia przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (2008/2062(INI))
(2010/C 9 E/08)
(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie konsekwencji wyłączenia kierowców pracujących na własny rachunek z zakresu dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego (COM(2007)0266),
– uwzględniając 23. sprawozdanie Komisji z dnia 12 października 2007 r. w sprawie wykonania w latach 2003-2004 rozporządzenia (EWG) nr 3820/85 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (COM(2007)0622),
– uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego(1),
– uwzględniając dyrektywę 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego(2),
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85(3),
– uwzględniając dyrektywę 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń Rady (EWG) nr 3820/85 i (EWG) nr 3821/85 dotyczących przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym oraz uchylającą dyrektywę Rady 88/599/EWG(4),
– uwzględniając orzeczenie z dnia 24 września 2004 r. w połączonych sprawach C-184/02 i C-223/02 Królestwo Hiszpanii i Republika Finlandii przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej(5), w którym Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich uznał, że kierowcy pracujący na własnych rachunek nie mogą być trwale wykluczeni z zakresu stosowania dyrektywy 2002/15/WE,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie komunikatu Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego pt. "Utrzymać Europę w ruchu - zrównoważona mobilność dla naszego kontynentu. Przegląd średniookresowy białej księgi Komisji Europejskiej dotyczącej transportu z 2001 r."(6),
– uwzględniając pisma przewodniczącego Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych skierowane do komisarza Vladimira Špidli i do wiceprzewodniczącego Jacques'a Barrota z 21 czerwca 2007 r. i 29 czerwca 2007 r. oraz odpowiedź wiceprzewodniczącego J. Barrota z 3 października 2007 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy pt. "Impact of the working time directive on collective bargaining in the road transport sector" ("Wpływ dyrektywy w sprawie czasu pracy na rokowania zbiorowe w sektorze transportu")(7),
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinię Komisji Transportu i Turystyki (A6-0357/2008),
A. mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie nie dostarczyły w wyznaczonym terminie danych dotyczących działań kontrolnych i wykonawczych przeprowadzonych w latach 2003-2004 zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3820/85, w wyniku czego sprawozdanie Komisji z wykonania niniejszego rozporządzenia we wspomnianym okresie (COM(2007)0622) zostało przedłożone z półtorarocznym opóźnieniem,
B. mając na uwadze, że średnia liczba wykrytych wykroczeń utrzymuje się na stałym poziomie, chociaż ogólna liczba wykroczeń zarejestrowanych w niektórych państwach członkowskich wzrosła znacząco, przy czym generalnie zwiększyła się liczba naruszeń przepisów dotyczących przerw i okresów wypoczynku, podczas gdy spadła liczba naruszeń przepisów dotyczących okresów prowadzenia pojazdu,
C. mając na uwadze, że następne sprawozdanie za okres dwóch lat po raz pierwszy musi zawierać dane dotyczące wdrożenia dyrektywy 2002/15/WE,
D. mając na uwadze, że w interesie publicznym leży właściwe stosowanie przepisów dotyczących czasu pracy, czasu jazdy i odpoczynku zarówno pracowników wykonujących pracę w trasie, jak i osób pracujących na własny rachunek,
E. mając na uwadze, że celem dyrektywy 2002/15/WE jest ustanowienie minimalnych wymagań związanych z organizacją czasu pracy zmierzających do poprawy ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego, do poprawy bezpieczeństwa drogowego i do harmonizacji warunków konkurencji,
F. mając na uwadze, że dyrektywa 2002/15/WE weszła w życie w dniu 23 marca 2002 r. i że przyznano w niej państwom członkowskim trzy lata, do dnia 23 marca 2005 r., na wdrożenie jej przepisów, jednak większość państw członkowskich nie zdołała dokonać transpozycji dyrektywy w tym trzyletnim okresie przejściowym,
G. mając na uwadze, że dwa lata po zakończeniu okresu przejściowego przewidzianego na transpozycję dyrektywy 2002/15/WE niektóre państwa członkowskie nadal nie przeniosły wszystkich przepisów dyrektywy na grunt prawa krajowego,
H. mając na uwadze, że kierowcy pracujący na własny rachunek są wyłączeni z zakresu stosowania dyrektywy 2002/15/WE przynajmniej do dnia 23 marca 2009 r.,
I. mając na uwadze, że sprawozdanie Komisji dotyczące konsekwencji wyłączenia kierowców pracujących na własny rachunek z zakresu dyrektywy 2002/15/WE przedstawia zalety i wady zarówno włączenia, jak i wyłączenia z zakresu jej obowiązywania kierowców pracujących na własny rachunek, ale nie zawiera ostatecznych wniosków,
J. mając na uwadze, że Parlament stwierdzał w wielu momentach konieczność rozwiązania problemu występujących w branży nadużyć polegających na niezgodnym z prawdą rejestrowaniu wielu pracowników jako kierowców pracujących na własny rachunek,
K. mając na uwadze, że należy wyeliminować rozbieżności między państwami członkowskimi i przyczynić się do zagwarantowania sprawiedliwych warunków konkurencji w sektorze transportu drogowego, uwzględniając kierowców pracujących na własny rachunek,
L. mając na uwadze, że zakres rozporządzenia (EWG) nr 3820/85 powinien zachować spójność pod względem czasu pracy i odpoczynku kierowców, bez rozróżnienia między kierowcami,
M. mając na uwadze, że ograniczenie czasu pracy w sektorze transportu drogowego dużo bardziej zwiększy bezpieczeństwo na drogach, jeśli objęci nim zostaną kierowcy pracujący na własny rachunek,
N. mając na uwadze, że włączenie osób pracujących na własny rachunek nie wpłynie niekorzystnie na ich możliwości i potrzeby związane z wykonywaniem czynności administracyjnych lub zarządczych dotyczących ich przedsiębiorstwa, ponieważ czas pracy w rozumieniu dyrektywy 2002/15/WE obejmuje czynności związane bezpośrednio z transportem drogowym,
O. mając na uwadze, że podmioty społeczne reprezentowane w Europejskim Komitecie Ekonomiczno- Społecznym wyrażają powszechną zgodę co do włączenia w zakres dyrektywy pracujących na własny rachunek, aby w ten sposób zapewnić równe traktowanie wszystkich pracowników sektora, uniknąć zakłóceń konkurencji i wspierać lepsze warunki pracy,
P. mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich stwierdził wyraźnie, że art. 71 traktatu WE stanowi wystarczającą podstawę prawną dla stosowania dyrektywy 2002/15/WE do pracujących na własnych rachunek właśnie dlatego, że przyczynia się to do osiągnięcia celu, jakim jest bezpieczeństwo ruchu drogowego i zbliżenie warunków konkurencji,
Q. mając na uwadze, że wspomniane wyżej komunikat Komisji i sprawozdanie Komisji dotyczące wyłączenia kierowców pracujących na własny rachunek z zakresu dyrektywy 2002/15/WE odzwierciedlają utrzymujące się zaniepokojenie opóźnieniami w transpozycji i stosowaniu dyrektywy 2002/15/WE w niektórych państwach członkowskich, a także innych przepisów socjalnych w transporcie drogowym,
R. mając na uwadze, że chociaż niektóre państwa członkowskie dotąd nie przeniosły dyrektywy 2002/15/WE na grunt prawa krajowego, dwuletnie sprawozdania na temat wdrażania powinny być przedkładane w terminach przewidzianych w dyrektywie,
1. ubolewa z powodu występujących nadal znaczących różnic w stosowaniu i wykonywaniu rozporządzenia (EWG) nr 3820/85; uważa, że państwa członkowskie muszą zwiększyć wysiłki w celu zagwarantowania skutecznego i jednolitego wdrażania ulepszonych przepisów socjalnych;
2. wyraża zaniepokojenie brakami i opóźnieniami w transpozycji i wdrażaniu dyrektywy 2002/15/WE w niektórych państwach członkowskich; domaga się, aby państwa członkowskie szybko przedstawiły wyjaśnienia i komentarze dotyczące przyczyn, dla których nie wdrożono dyrektywy, wraz ze wskazaniem, jakie przeszkody mogą nadal występować;
3. podkreśla, że dyrektywa 2002/15/WE ustanawia minimalne wymagania, a jej transpozycja nie może prowadzić do obniżenia poziomu ochrony pracowników lub do mniejszej zgodności z korzystniejszymi warunkami obowiązującymi w niektórych państwach członkowskich, wynikającymi z ogólnych przepisów prawnych dotyczących zatrudnienia lub z układów zbiorowych;
4. zwraca się do państw członkowskich o przyspieszenie procesu transpozycji i większą rzetelność we wprowadzaniu w życie przepisów socjalnych dotyczących transportu drogowego, aby w sposób właściwy zapewnić poszanowanie interesu publicznego, jakim jest bezpieczeństwo ruchu drogowego oraz zdrowie i bezpieczeństwo kierowców, a także aby wyznaczyć jednoznaczne ramy uczciwej konkurencji;
5. zwraca się do Komisji o przygotowanie sprawozdań z wdrożenia wymaganych zgodnie z dyrektywą 2002/15/WE w przewidzianym dwuletnim okresie, pomimo że niektóre państwa członkowskie dotąd nie przeniosły przepisów dyrektywy na grunt prawa krajowego;
6. wyraża zaniepokojenie utrzymującą się wysoką średnią liczbą wykroczeń, szczególnie w dziedzinie transportu pasażerskiego, i oczekuje od państw członkowskich lepszego wdrożenia przepisów; apeluje do państw członkowskich o wzmocnienie wspólnych inicjatyw w celu zachęcania do wymiany informacji i personelu, a także do koordynacji kontroli;
7. zwraca się do Komisji o maksymalną stanowczość wobec uchybień państw członkowskich w stosowaniu prawa wspólnotowego dotyczącego aspektów socjalnych transportu drogowego, o zapewnienie środków przymusu w razie nieprzestrzegania przepisów i o działania zapobiegawcze, w razie konieczności na drodze sądowej, w celu zapewnienia surowego przestrzegania prawodawstwa wspólnotowego;
8. zgodnie z procedurą komitologii określoną w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 apeluje do Komisji o przedstawienie wytycznych dotyczących jednolitej definicji i klasyfikacji wykroczeń do października 2008 r.;
9. wzywa Komisję, aby odpowiednio priorytetowo traktowała społeczne aspekty bezpieczeństwa drogowego oraz zdrowia i bezpieczeństwa kierowców i innych użytkowników dróg w połączeniu z wszelkim innymi odnośnymi kwestiami, sporządzając oficjalną ocenę skutków z myślą o wniosku legislacyjnym zmieniającym dyrektywę 2002/15/WE zgodnie z wymogiem jej art. 2 ust. 1;
10. wzywa Komisję, aby opracowując wspomnianą wyżej oficjalną analizę skutków, uwzględniła trudne warunki pracy, jakich doświadczają kierowcy ciężarówek podróżujący na terenie Europy, wynikające z niewystarczającej dostępności odpowiednich miejsc wypoczynku, pomimo że art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 wyraźnie uznaje znaczenie dostatecznej liczby bezpiecznych miejsc odpoczynku dla zawodowych kierowców w ramach całej sieci autostrad Unii; w związku z tym wzywa Komisję, aby monitorowała projekt pilotażowy dotyczący bezpiecznych miejsc wypoczynku, zainicjowany przez Parlament Europejski, uwzględniając środki zalecone w opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego pt. "Europejska polityka dotycząca bezpieczeństwa ruchu drogowego i kierowców zawodowych - bezpieczne miejsca parkingowe"(8);
11. zwraca się do Komisji, aby we wspomnianej wyżej oficjalnej analizie skutków w pełni uwzględniła stanowisko i argumenty Parlamentu, tak aby osoby pracujące na własny rachunek zostały w pełni objęte zakresem dyrektywy 2002/15/WE;
12. zwraca się do Komisji, aby we wspomnianej wyżej oficjalnej analizie skutków uwzględniła powszechną opinię sektora transportu na temat zalet włączenia kierowców pracujących na własnych rachunek w zakres dyrektywy, i uważa, że ogromnych trudności nastręczyłoby prawne rozróżnienie i ściganie procederu fikcyjnego samozatrudnienia, nie zapominając o praktycznych i biurokratycznych trudnościach, które należałoby przezwyciężyć, aby mieć pewność, że taki proceder nie będzie masowo wykorzystywany w celu uniknięcia ograniczeń czasu pracy;
13. zwraca się do Komisji o przedstawienie z wystarczającym wyprzedzeniem odpowiednich inicjatyw, tak aby 23 marca 2009 r. dyrektywa 2002/15/WE mogła w pełni wejść w życie jako całość, ze wszystkimi jej elementami, i aby jej zakres został rozszerzony na osoby pracujące na własny rachunek;
14. wzywa Komisję do zapewnienia pilnego ukończenia ocen skutków, tak aby można było bez dalszych opóźnień uzyskać obiektywną analizę dotyczącą tego, czy i jakie zmiany należy rozważyć;
15. wzywa Komisję do dokonania przeglądu procedur inspekcji ruchu w każdym państwie członkowskim i do przekazania Parlamentowi sprawozdania w tej sprawie; w razie wykrycia procedur inspekcji ograniczających swobodny przepływ towarów lub osób wzywa Komisję do dokonania przeglądu obowiązującego prawodawstwa i złożenia poprawek, tak aby zagwarantować jednolite procedury inspekcji ruchu;
16. wzywa państwa członkowskie i Komisję do znacznie szybszego przedstawiania danych i sporządzonych na tej podstawie sprawozdań z wdrożenia, aby można było bezzwłocznie przystąpić do wprowadzenia niezbędnych korekt prawnych, które mogą wyniknąć z analizy wdrażania przepisów;
17. uważa, że dane liczbowe dotyczące wykroczeń ponownie potwierdzają jego pogląd, zgodnie z którym istnieje pilna potrzeba dostosowania przepisów; w związku z wejściem w życie dyrektywy 2006/22/WE w maju 2006 r. oraz rozporządzenia (WE) nr 561/2006 w kwietniu 2007 r. wierzy, że przepisy będą odtąd wdrażane w sposób jednolity i bardziej rygorystyczny;
18. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.
______
(1) Dz.U. L 370 z 31.12.1985, s. 1.
(2) Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 35.
(3) Dz.U. L 102 z 11.4.2006, s. 1.
(4) Dz.U. L 102 z 11.4.2006, s. 35.
(5) Zb.Orz. [2004] I-7789.
(6) Dz.U. C 161 z 13.7.2007, s. 89.
(7) http://www.eurofound.europa.eu/docs/eiro/tn0704039s/tn0704039s.pdf.
(8) Dz.U. C 175 z 27.7.2007, s. 88.