Ustanowienie stałego mechanizmu kryzysowego w celu ochron stabilności finansowej strefy euro.

A.

mając na uwadze, że potrzebne jest kompleksowe i zintegrowane rozwiązanie kryzysu związanego z zadłużeniem w strefie euro, ponieważ dotychczasowe fragmentaryczne podejście okazało się nieskuteczne,

B.

mając na uwadze, że na nadzwyczajnym posiedzeniu ECOFIN w dniach 9-10 maja 2010 r. Rada i państwa członkowskie uzgodniły ustanowienie tymczasowego mechanizmu w wysokości 750 mld EUR służącego utrzymaniu stabilności finansowej, obejmującego szybko uruchomiany fundusz stabilizacyjny (europejski mechanizm stabilizacji finansowej - EFSM) w łącznej wysokości do 60 mld EUR oraz europejski instrument stabilizacji finansowej (EFSF) w łącznej wysokości do 440 mld EUR, który ma zastać uzupełniony kwotą do 250 mld EUR ze środków MFW,

C.

mając na uwadze, że podstawę prawną EFSM stanowi art. 122 ust. 2 TFUE oraz międzyrządowe porozumienie między państwami członkowskimi; mając na uwadze, że jego uruchomienie obwarowane jest rygorystycznymi warunkami w związku ze wspólnym wsparciem ze strony UE i MFW, a także warunkami podobnymi do warunków MFW dostosowanymi do specyfiki społecznej i gospodarczej państw, w których jest wdrażany oraz zgodnie z ich programem rozwoju,

D.

mając na uwadze, że EFSF został utworzony jako spółka specjalnego przeznaczenia, gwarantowana w sposób proporcjonalny i skoordynowany przez uczestniczące państwa członkowskie według ich udziału w kapitale wniesionym do EBC oraz z poszanowaniem ich krajowych wymogów konstytucyjnych, oraz że instrument ten wygaśnie po trzech latach,

E.

mając na uwadze, że w komunikacie z dnia 12 maja 2010 r. Komisja stwierdziła, iż kryzys ujawnił, że solidne ramy zarządzania w sytuacji kryzysowej są niezbędnym uzupełnieniem wdrażania rozszerzonego paktu na rzecz stabilności i wzrostu oraz nowego makroekonomicznego mechanizmu dozoru finansowego mającego zapobiegać niekorzystnym zjawiskom w zakresie budżetu i konkurencyjności,

F.

mając na uwadze, że w dokumencie z 10 czerwca 2010 r. EBC zawarł propozycje ram zarządzania w sytuacji kryzysu związanego z zadłużeniem, zapewniających wsparcie finansowe dla państw członkowskich strefy euro mających utrudniony dostęp do kredytów prywatnych,

G.

mając na uwadze, że podczas posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 28-29 października 2010 r. szefowie państw i rządów zgodzili się, że istnieje potrzeba utworzenia przez państwa członkowskie mechanizmu służącego ochronie stabilności finansowej całej strefy euro (europejski mechanizm stabilizacyjny - ESM),

H.

mając na uwadze, że ESM ma stanowić uzupełnienie nowych ram wzmocnionego zarządzania gospodarczego w celu zapewnienia skutecznego i ścisłego dozoru i koordynacji ekonomicznej oraz że skupi się na zapobieganiu i znacząco zmniejszy prawdopodobieństwo wystąpienia kryzysu w przyszłości,

I.

mając na uwadze, że Parlament jest przekonany o potrzebie istnienia stałego mechanizmu kryzysowego służącego ochronie stabilności finansowej strefy euro oraz że w sprawozdaniu Feio apelował o utworzenie europejskiego funduszu walutowego (EFW),

J.

mając na uwadze, że w sprawozdaniach Ferreiry i Garcii-Margallo Parlament określił również potrzebę posiadania mechanizmu rozwiązywania sytuacji kryzysowych w sektorze bankowym jako niezbędnego uzupełnienia uprawnień nadzorczych nadanych nowym organom (ESA), aby zapewnić nadzór nad systemem finansowym Unii,

K.

mając na uwadze, że na posiedzeniu Eurogrupy w dniu 6 grudnia 2010 r. jej przewodniczący zaproponował utworzenie paneuropejskich obligacji w celu wsparcia państw popadających w kłopoty finansowe, jednak propozycja ta nie została poddana pod dyskusję, ponieważ niektóre państwa wyraziły sprzeciw wobec tego pomysłu,

L.

mając na uwadze, że od czasu gdy w dniu 29 września 2010 r. Komisja przedstawiła Parlamentowi i Radzie wnioski legislacyjne w sprawie zarządzania gospodarczego rynki zostały dotknięte nowymi kryzysami, które muszą zostać uwzględnione przez Parlament i Radę, między innymi kryzysem zadłużenia w Irlandii,

M.

mając na uwadze, że wyjątkowo ważne jest usprawnienie obecnych procesów koordynacji polityki gospodarczej oraz usunięcie elementów pokrywających się, aby zapewnić zrozumienie strategii UE przez operatorów rynku i obywateli, a także aby zbliżyć się do bardziej zintegrowanego podejścia i spowodować zmiany w procesie decyzyjnym,

N.

mając na uwadze, że Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ESRB) jest odpowiedzialna za makroostrożnościowy dozór nad systemem finansowym w celu lepszego przeciwdziałania systemowemu zagrożeniu stabilności finansowej w UE, tak aby unikać okresów powszechnych trudności finansowych i przyczyniać się do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, a tym samym zapewniać trwały wkład sektora finansowego we wzrost gospodarczy,

1.

wzywa Radę Europejską, aby jak najszybciej określiła, jakie zmiany Traktatu są niezbędne do ustanowienia stałego ESM;

2.

podkreśla, że z racjonalnego, praktycznego i demokratycznego punktu widzenia pakietu legislacyjnego w sprawie zarządzania gospodarczego nie można rozpatrywać w oderwaniu od decyzji podjętej przez Radę Europejską w sprawie utworzenia stałego mechanizmu;

3.

jako współprawodawca pragnie podkreślić potrzebę utworzenia stałego mechanizmu kryzysowego, który jest wiarygodny, solidny, trwały i oparty na rzeczywistych istotnych warunkach technicznych, i który powinien zostać przyjęty w zwykłej procedurze ustawodawczej oraz opierać się na metodzie wspólnotowej w celu z jednej strony zwiększenia udziału Parlamentu, a tym samym poprawy odpowiedzialności demokratycznej oraz z drugiej strony wykorzystania wiedzy fachowej, niezależności i bezstronności Komisji; wzywa zatem Radę Europejską do zapewnienia właściwej podstawy prawnej podczas przeglądu TFUE w tym celu;

4.

zauważa, że w każdym przypadku ESM/EFW powinien opierać się na solidarności, podlegać rygorystycznym warunkom oraz powinien być finansowany między innymi za pomocą nowatorskich instrumentów finansowych lub kar nakładanych na państwa członkowskie w wyniku zastosowania procedury nadmiernego deficytu lub środków w przypadku nadmiernego zadłużenia lub nadmiernej nierównowagi finansowej, jeżeli odpowiednie przepisy zawarte są w pakiecie legislacyjnym dotyczącym ładu gospodarczego i będącym obecnie przedmiotem negocjacji oraz w formie wymaganej zgodnie z tymi przepisami;

5.

wzywa Komisję, aby przedstawiła komunikat zawierający zarówno ogólne kierunki polityki gospodarczej (art. 121 ust. 2 TFUE), jak i wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia (art. 148 ust. 2 TFUE) do rozpatrzenia w trakcie debaty nad europejskim okresem oceny, aby ograniczyć niemerytoryczne i niekończące się dyskusje; wzywa Komisję, aby zapewniła większy udział Parlamentu Europejskiego na każdym etapie tej debaty w celu zwiększenia odpowiedzialności demokratycznej i nadania dyskusji bardziej publicznego charakteru;

6.

uważa, że podczas wdrażania wniosków legislacyjnych w sprawie zarządzania gospodarczego omawianych obecnie przez Parlament i Radę należy szczególnie uwzględnić reakcję polityczną na konkretne zalecenia dla państw członkowskich w ramach europejskiego okresu oceny;

7.

zauważa, że ESRB powinna ściśle współpracować z Komisją, Radą i Parlamentem w zakresie określania ryzyka systemowego i zapewniania właściwego funkcjonowania ESM, zwłaszcza jeśli chodzi o ocenę wypłacalności danego państwa;

8.

wzywa Komisję, aby po konsultacji z EBC przedstawiła komunikat zawierający wszechstronny opis ESM, wyjaśniający pozycję inwestorów, oszczędzających i uczestników rynku oraz stwierdzający jednoznacznie, że ESM będzie w pełni spójny z polityką MFW i praktyką MFW w odniesieniu do udziału sektora prywatnego, aby rozwiać obawy rynku;

9.

stwierdza, że stały mechanizm kryzysowy powinien zostać wprowadzony możliwie szybko, aby zapewnić stabilność rynków i wzmocnić pewność co do obligacji wyemitowanych przed utworzeniem stałego mechanizmu kryzysowego;

10.

przyznaje, że o ile ustanowienie skutecznego mechanizmu kryzysowego leży w interesie wszystkich państw członkowskich, nie wszystkie państwa członkowskie będą należeć lub kandydować do strefy euro do czasu wprowadzenia takiego mechanizmu, oraz zauważa, że należy wyjaśnić ich szczególną sytuację, zwłaszcza państw ubiegających się o przynależność do strefy euro, które mają dług publiczny w euro; przypomina, że państwa nienależące do strefy euro korzystają na mocy art. 143 TFUE z instrumentu wsparcia bilansu płatniczego;

11.

zauważa zatem, że państwa członkowskie spoza strefy euro powinny zostać zaangażowane w tworzenie takiego mechanizmu, a państwa członkowskie, które chcą uczestniczyć w mechanizmie, powinny mieć taką możliwość;

12.

wzywa Radę Europejską do przekazania niezbędnego sygnału politycznego w sprawie zbadania przez Komisję przyszłego europejskiego systemu obligacji z wyraźnym wyszczególnieniem warunków, pod którymi taki system byłby korzystny dla wszystkich uczestniczących państw członkowskich i dla strefy euro jako całości;

13.

podkreśla, że takie rygorystyczne uwarunkowania o narastającym charakterze powinny posłużyć do przywrócenia zrównoważonego wzrostu, co nie powinno odbywać się kosztem najsłabszych, nie powinny być zatem równoznaczne z obniżaniem minimalnych dochodów i pogłębianiem ubóstwa i nierówności;

14.

wzywa Komisję do przyspieszenia wniosku legislacyjnego dotyczącego określenia wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB);

15.

utrzymuje, że należy dostosować przepisy, aby uwzględnić, indywidualnie w każdym przypadku, udział wierzycieli z sektora prywatnego, z zachowaniem pełnej spójności z polityką MFW;

16.

podkreśla konieczność zachowania wysokiego poziomu przejrzystości informacji dotyczących rachunków krajowych, w tym wszystkich działań pozabilansowych; zauważa, że wspomagać to muszą zewnętrzne audyty, wiarygodne statystyki i dane oraz odpowiedzialność; z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie uprawnień Eurostatu i przypomina, że w przeszłości Parlament wnosił o umożliwienie Eurostatowi przeprowadzania niezapowiedzianych kontroli rachunków państw członkowskich, co stanowiłoby środek zwiększający dozór fiskalny;

17.

wzywa Komisję do przedstawienia komunikatu zawierającego wszechstronny opis klauzul i warunków odnoszących się do EFSM, a także innych unijnych instrumentów i pakietów pomocy finansowej udzielanych w reakcji na kryzys;

18.

zwraca się do Komisji, aby poinformowała Parlament Europejski o spodziewanych skutkach dla wiarygodności kredytowej UE a) utworzenia mechanizmu stabilizacji finansowej oraz b) wykorzystania całej linii kredytowej;

19.

zwraca się do Komisji o uszeregowanie pod względem ważności wydatków z budżetu UE w każdym roku istnienia EFSM, aby ustalić kolejność anulowania wydatków, w razie gdyby zaistniała konieczność zwrotu kwoty w wysokości do 60 mld EUR;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, Radzie, przewodniczącemu Eurogrupy, Komisji, EBC oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.

Ustanowienie stałego mechanizmu kryzysowego w celu ochron stabilności finansowej strefy euro.

Dz.U.UE.C.2012.169E.122