Decyzja 1926/2006/WE ustanawiającej program działań Wspólnoty w dziedzinie polityki ochrony konsumentów

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2006.404.39

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 2006 r.

DECYZJA NR 1926/2006/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 18 grudnia 2006 r.

ustanawiającej program działań Wspólnoty w dziedzinie polityki ochrony konsumentów (2007- 2013)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 153,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów⁽²⁾,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota może przyczynić się do ochrony zdrowia, bezpieczeństwa oraz interesów gospodarczych i prawnych obywateli poprzez działania w dziedzinie ochrony konsumentów.

(2) Właściwe jest zatem ustanowienie programu działań Wspólnoty w dziedzinie polityki ochrony konsumentów zastępujące decyzję nr 20/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 grudnia 2003 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe finansowania działań Wspólnoty wspomagających politykę ochrony konsumentów w latach 2004-2007⁽⁴⁾. Decyzja ta powinna zatem zostać uchylona.

(3) Należy nadać szczególny priorytet kwestii włączania interesów konsumentów do wszystkich kierunków polityki Wspólnoty zgodnie z art. 153 Traktatu, a także kwestii włączania do nich zadań polityki ochrony konsumentów, które zostały określone w niniejszym programie. Koordynacja z innymi kierunkami polityki i programami Wspólnoty stanowi kluczowy element służący zapewnieniu, by interesy ochrony konsumentów były w pełni uwzględniane w innych kierunkach polityki. W celu promowania synergii oraz uniknięcia nakładania się działań należy przewidzieć w ramach innych funduszy i programów Wspólnoty wsparcie finansowe na rzecz włączania interesów konsumentów do dziedzin, których dotyczą te fundusze i programy.

(4) Niniejsza decyzja ustanawia, na cały czas trwania programu, kopertę finansową stanowiącą główny punkt odniesienia dla władzy budżetowej podczas corocznej procedury budżetowej w rozumieniu punktu 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami⁽⁵⁾.

(5) W ogólnym interesie europejskim leży reprezentowanie na poziomie Wspólnoty aspektów zdrowotnych i związanych z bezpieczeństwem usług oraz produktów nieżywnościowych oraz interesów gospodarczych i prawnych obywateli, a także interesów konsumentów związanych z kwestią opracowania norm dla produktów i usług. Biorąc pod uwagę szczególny charakter zainteresowanych organizacji, wznowienie wsparcia Wspólnoty na rzecz działalności takich organizacji nie powinno podlegać zasadzie stopniowego zmniejszania zakresu wsparcia Wspólnoty.

(6) Właściwe jest zapewnienie przejścia między niniejszym programem a programem przez niego zastępowanym, w szczególności w odniesieniu do kontynuacji wieloletnich środków oraz oceny wyników poprzedniego programu i dziedzin, które wymagają poświęcenia większej uwagi. Począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., środki w ramach pomocy technicznej i administracyjnej powinny, w razie potrzeby, obejmować wydatki związane z zarządzaniem działaniami, które nie zostały w pełni zrealizowane do końca 2013 r.

(7) Środki niezbędne dla wdrożenia niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁶⁾.

(8) W procesie realizacji programu należy uwzględnić fakt, że rynek wewnętrzny nie będzie funkcjonował należycie, jeżeli w niektórych państwach członkowskich interesy konsumentów będą chronione w mniejszym stopniu niż w innych. W związku z tym program powinien kłaść szczególny nacisk na ochronę konsumentów i skierowane do nich działania informacyjne w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub po tej dacie, tak aby zapewnić jednolite warunki we wszystkich państwach członkowskich.

(9) Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej "porozumieniem EOG") przewiduje współpracę w dziedzinie ochrony konsumentów pomiędzy Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, oraz państwami Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu uczestniczącymi w Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwanymi dalej "państwami EFTA/EOG"), z drugiej strony. Należy również umożliwić otwarcie programu dla uczestnictwa innych krajów, w szczególności państw sąsiadujących z Unią Europejską oraz państw ubiegających się o członkostwo, kandydujących lub przystępujących do Unii Europejskiej.

(10) Podczas realizacji programu należy wspierać współpracę z państwami trzecimi nieuczestniczącymi w programie z uwzględnieniem wszelkich właściwych umów zawieranych między tymi państwami a Wspólnotą.

(11) Znaczenie i wpływ środków podejmowanych w ramach programu należy systematycznie poddawać monitorowaniu i ocenie, w tym niezależnym ocenom zewnętrznym. W celu dokonania oceny polityki ochrony konsumentów powinno się sformułować wymierne cele oraz opracować wskaźniki.

(12) W związku z tym, że cele niniejszej decyzji nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na transgraniczny charakter zagadnień z nimi związanych, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty ze względu na większe możliwości efektywnej i skutecznej ochrony zdrowia, bezpieczeństwa oraz interesów gospodarczych i prawnych obywateli za pomocą działania wspólnotowego, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Ustanowienie programu

Niniejszym ustanawia się program działań Wspólnoty w dziedzinie polityki ochrony konsumentów, na okres od 31 grudnia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., zwany dalej "programem".

Artykuł  2

Cele i zadania

1. Celem programu jest uzupełnienie, wsparcie i monitorowanie polityk państw członkowskich oraz wkład w ochronę zdrowia, bezpieczeństwa oraz interesów gospodarczych i prawnych konsumentów, jak również propagowanie ich prawa do informacji, edukacji i organizowania się w celu ochrony ich interesów.

2. Cel, o którym mowa w ust. 1, jest realizowany za pomocą następujących zadań:

a) zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, szczególnie poprzez dowody wyższej jakości, lepsze konsultacje i lepsze reprezentowanie interesów konsumentów;

b) zapewnienia skutecznego stosowania zasad w dziedzinie ochrony konsumentów, szczególnie poprzez współpracę w zakresie ich egzekwowania, informowanie, edukowanie i dochodzenie roszczeń.

Zadania te zostaną zrealizowane dzięki połączeniu działań i instrumentów zamieszczonych w wykazie zawartym w załączniku I, zgodnie z priorytetami zawartymi w rocznym planie pracy, o którym mowa w art. 7 ust. 2 lit. a).

Artykuł  3

Finansowanie

1. Niniejszym ustala się kopertę finansową dla realizacji programu w okresie od 31 grudnia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na 156.800.000 EUR.

2. Wartość środków przyznanych na okres jednego roku jest zatwierdzana przez władzę budżetową w granicach ram finansowych.

Artykuł  4

Wkład finansowy

1. Wkład finansowy Wspólnoty nie może przekroczyć następujących poziomów:

a) 50 % kosztów działań finansowanych wspólnie przez Wspólnotę i jedno lub większą liczbę państw członkowskich, lub przez Wspólnotę i właściwe organy państw trzecich uczestniczących w programie zgodnie z art. 8; z wyjątkiem przypadków działań wyjątkowej użyteczności, w których wkład Wspólnoty w ich kosztach nie przekracza 70 %;

b) 85 % kosztów działań służących opracowaniu zintegrowanych europejskich studiów magisterskich na kierunkach związanych z ochroną konsumentów;

c) 50 % wydatków na działalność europejskich organizacji konsumenckich;

d) 95 % wydatków na działalność europejskich organizacji konsumenckich reprezentujących interesy konsumentów w procesie opracowywania na szczeblu Wspólnoty norm dotyczących produktów i usług.

2. Wkład finansowy Wspólnoty może przyjąć postać:

a) stypendiów naukowych przeznaczonych na mobilność nauczycieli i studentów w ramach zintegrowanych europejskich studiów magisterskich na kierunkach związanych z ochroną konsumentów. Zarządzanie tymi stypendiami można powierzyć krajowym agencjom programu Erasmus będącym częścią programu uczenia się przez całe życie;

b) świadczeń z tytułu kosztów podróży i pobytu związanych z wymianą urzędników odpowiedzialnych za egzekwowanie prawa.

3. Kryteria oceny tego, czy działanie wykazuje wyjątkową użyteczność w rozumieniu ust. 1 lit. a), ustanawiane są z wyprzedzeniem w rocznym planie pracy. Działania wyjątkowej użyteczności przynoszą korzyści w szczególności konsumentom z państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub po tej dacie.

4. Wznowienie wkładu finansowego przewidzianego w ust. 1 lit. c) i d) nie podlega zasadzie stopniowego zmniejszania.

5. Do celów ust. 1 i 2, wkład finansowy Wspólnoty może również przyjąć formę płatności ryczałtowych lub finansowania poprzez stawki ryczałtowe, jeśli jest ono dostosowane do charakteru zamierzonych działań określonych w rocznym planie pracy. W przypadku stawek ryczałtowych lub opłat ryczałtowych nie stosuje się limitów procentowych określonych w ust. 1, pomimo że nadal wymagane jest współfinansowanie.

Artykuł  5

Beneficjenci

Klasy beneficjentów kwalifikujących się do uzyskania wkładu finansowego określonego w art. 4 są określone w załączniku II.

Artykuł  6

Pomoc administracyjna i techniczna

1. Ze środków finansowych przyznanych na realizację programu można również pokrywać wydatki związane z działaniami przygotowawczymi, monitorowaniem, kontrolą, audytami i oceną, które są niezbędne bezpośrednio do zarządzania programem i osiągnięcia jego celów; w szczególności: wydatki poniesione z tytułu badań, spotkań, działań informacyjnych i publikacyjnych, wydatki związane z technologiami informatycznymi służącymi wymianie informacji, wraz z wszelkimi innymi wydatkami na wsparcie techniczne i administracyjne poniesionymi przez Komisję w związku z zarządzaniem programem.

2. Ze środków finansowych przyznanych na realizację programu można również pokrywać wydatki na wparcie techniczne i administracyjne niezbędne dla zapewnienia przejścia pomiędzy programem a środkami przyjętymi na podstawie decyzji nr 20/2004/WE. W razie potrzeby można przewidzieć w budżecie po 2013 r. środki na pokrycie tych wydatków, tak aby umożliwić zarządzanie działaniami, które nie zostaną zakończone do dnia 31 grudnia 2013 r.

Artykuł  7

Realizacja

1. Za realizację programu odpowiedzialna jest Komisja.

Przy podejmowaniu działań służących realizacji celu i zadań określonych w art. 2 w pełni wykorzystuje się właściwe dostępne metody realizacji, w tym, w szczególności, bezpośredniej lub pośredniej realizacji przez Komisję w sposób scentralizowany.

2. Procedurę, o której mowa w art. 10 ust. 2 stosuje się do przyjmowania:

a) rocznego planu pracy dotyczącego realizacji programu określającego:

– priorytety i działania, które należy podjąć, w tym podział zasobów finansowych,

– kryteria wyboru i przyznawania środków oraz kryteria ustalania wysokości wkładów finansowych Wspólnoty,

– wykorzystanie płatności ryczałtowych lub finansowania poprzez stawki ryczałtowe, oraz

– planowane terminy zaproszeń do składania ofert, wspólnych działań i zaproszeń do składania wniosków;

b) uzgodnień, w tym kryteriów wyboru i przyznawania środków, dotyczących realizacji działań, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a).

3. Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 10, o działaniach podjętych w celu realizacji programu.

Artykuł  8

Uczestnictwo państw trzecich

Udział w programie jest otwarty dla:

a) państw EFTA/EOG, zgodnie z warunkami ustalonymi w porozumieniu EOG;

b) państw trzecich, w szczególności krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa, krajów ubiegających się o członkostwo, kandydujących lub przystępujących do Unii Europejskiej, a także krajów Bałkanów Zachodnich włączonych do procesu stabilizacji i stowarzyszenia, zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich dwustronnych i wielostronnych umowach z tymi państwami ustanawiających ogólne zasady uczestnictwa w programach wspólnotowych.

Artykuł  9

Monitorowanie, ocena i upowszechnianie wyników

1. Komisja w bliskiej współpracy z państwami członkowskimi, monitoruje realizację działań programu w świetle jego celów. Przedstawia ona komitetowi, o którym mowa w art. 10, sprawozdanie w tym zakresie oraz informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

2. Na wniosek Komisji państwa członkowskie przedkładają jej informacje w sprawie realizacji i skutków programu.

3. Komisja zapewnia ocenę programu po trzech latach od jego rozpoczęcia i po jego zakończeniu. Komisja przekazuje wnioski z tej oceny, opatrzone własnym komentarzem, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Komisja podaje do wiadomości publicznej wyniki działań podjętych zgodnie z niniejszą decyzją.

Artykuł  10

Procedura komitetu

1. Komisja jest wspierana przez komitet.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  11

Uchylenie

Niniejszym uchyla się decyzję nr 20/2004/WE.

Artykuł  12

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, 18 grudnia 2006 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES	J.-E. ENESTAM
Przewodniczący	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 88 z 11.4.2006, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. C 192 z 16.8.2006, str. 8.

⁽³⁾ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 23 marca 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 14 listopada 2006 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2006 r.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 1. Decyzja zmieniona decyzją nr 786/2004/ WE (Dz.U. L 138 z 30.4.2004, str. 7).

⁽⁵⁾ Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją nr 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

DZIAŁANIA I INSTRUMENTY, O KTÓRYCH MOWAWART. 2

Zadanie I

Zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów, szczególnie poprzez dowody wyższej jakości, lepsze konsultacje i lepsze reprezentowanie interesów konsumentów.

Działanie 1

Gromadzenie, wymiana i analiza danych oraz informacji dostarczających podstawy dowodowej dla kształtowania polityki ochrony konsumentów oraz włączenia interesów konsumentów do innych dziedzin polityki wspólnotowej, w tym:

1.1. Monitorowanie oraz ocena rozwoju rynku i jego wpływu na gospodarcze i inne interesy konsumentów, w tym badania, badania cen, badania zmian w strukturze rynków, badania konsumentów i przedsiębiorstw, gromadzenie i analiza skarg konsumenckich, gromadzenie i analiza danych dotyczących transgranicznego handlu przedsiębiorstw z konsumentami oraz rynków.

1.2. Tworzenie i obsługa baz danych.

1.3. Gromadzenie i analiza danych statystycznych i innych użytecznych danych, których element statystyczny będzie rozwijany przy wykorzystaniu, jeśli to konieczne, wspólnotowego programu statystycznego.

Działanie 2

Gromadzenie, wymiana, analiza danych i informacji oraz udoskonalanie narzędzi oceny dostarczających wiarygodne z naukowego punktu widzenia podstawy dowodowe na temat bezpieczeństwa produktów i usług przeznaczonych do konsumpcji, w tym narażenia konsumentów na chemikalia uwalniane przez te produkty, ryzyka i obrażeń związanych ze szczególnymi produktami i usługami przeznaczonymi do konsumpcji oraz technicznej analizy powiadomień o zagrożeniu.

Działanie 3

Wsparcie sporządzania opinii naukowych i oceny ryzyka, w tym prac niezależnych komitetów naukowych powołanych na mocy decyzji Komisji 2004/210/WE z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie utworzenia komitetów naukowych w dziedzinie bezpieczeństwa konsumentów, zdrowia publicznego i środowiska⁽¹⁾.

Działanie 4

Przygotowanie inicjatyw prawodawczych i innych inicjatyw regulacyjnych oraz promowanie inicjatyw współregulacyjnych i samoregulacyjnych, w tym:

4.1. Ekspertyz prawnych i technicznych, w tym badań, w zakresie uregulowań prawnych i ich skutków.

4.2. Ekspertyz prawnych i technicznych, w tym badań, w zakresie kształtowania polityki w dziedzinie bezpieczeństwa produktów i usług oraz gospodarczych i prawnych interesów konsumentów.

4.3. Ekspertyz prawnych i technicznych, w tym badań, w zakresie oceny zapotrzebowania na normy bezpieczeństwa produktu oraz opracowywania mandatów do wyznaczania norm dla produktów i usług.

4.4. Seminariów, konferencji, warsztatów oraz spotkań zainteresowanych stron i ekspertów.

Działanie 5

Wkłady finansowe na rzecz działalności europejskich organizacji konsumenckich.

Działanie 6

Wkłady finansowe na rzecz działalności europejskich organizacji konsumenckich reprezentujących interesy konsumentów w procesie opracowywania na szczeblu Wspólnoty norm dla produktów i usług.

Działanie 7

Zwiększanie zdolności regionalnych, krajowych i europejskich organizacji konsumenckich, szczególnie poprzez organizację szkoleń i wymiany najlepszych praktyk i wiedzy fachowej dla pracowników, a zwłaszcza dla organizacji konsumenckich w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub po tej dacie.

Zadanie II

Zapewnienie skutecznego stosowania zasad w dziedzinie ochrony konsumentów, w szczególności poprzez współpracę w zakresie ich egzekwowania, informowania, edukowania i dochodzenia roszczeń.

Działanie 8

Działania na rzecz poprawy skutecznego stosowania prawa wspólnotowego w dziedzinie ochrony konsumentów, w szczególności dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów⁽²⁾ i rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów⁽³⁾, w tym:

8.1. Działania na rzecz poprawy koordynacji monitorowania i egzekwowania prawa oraz poprawy współpracy pomiędzy właściwymi organami, w tym opracowywanie i obsługa narzędzi informatycznych (np. baz danych, systemów informacyjnych i komunikacyjnych) oraz organizacja seminariów, konferencji, warsztatów i spotkań zainteresowanych stron i ekspertów ds. egzekwowania prawa, wymiana urzędników odpowiedzialnych za egzekwowanie prawa i organizacja szkoleń, również dla pracowników sądowych.

8.2. Monitorowanie i ocena bezpieczeństwa produktów i usług nieżywnościowych, w tym wzmocnienie i rozszerzenie zakresu i działania systemu ostrzegania RAPEX, z uwzględnieniem zmian w zakresie wymiany informacji dotyczących nadzoru rynku oraz dalszy rozwój sieci ds. bezpieczeństwa produktów konsumenckich, przewidzianej w dyrektywie 2001/95/WE.

8.3. Wspólne działania w zakresie monitorowania i egzekwowania prawa oraz inne działania w ramach współpracy administracyjnej i współpracy w zakresie egzekwowania prawa.

8.4. Działania na rzecz współpracy administracyjnej i współpracy w zakresie egzekwowania prawa z państwami trzecimi nieuczestniczącymi w programie.

Działanie 9

Prawne i techniczne ekspertyzy, w tym badania, dotyczące monitorowania i oceny transpozycji, wykonania i egzekwowania prawodawstwa w dziedzinie ochrony konsumentów przez państwa członkowskie, zwłaszcza dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym⁽⁴⁾ i rozporządzenia (WE) nr 2006/2004. Działanie to obejmuje również opracowanie i obsługę łatwo i publicznie dostępnych baz danych dotyczących transpozycji oraz wykonywania prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie ochrony konsumentów.

Działanie 10

Działania na rzecz informowania, udzielania porad i dochodzenia roszczeń, w tym:

10.1. Monitorowanie funkcjonowania alternatywnych systemów rozstrzygania sporów i ocena ich wpływu.

10.2. Wkład finansowy na rzecz wspólnych działań przeznaczonych dla organów publicznych lub podmiotów o celu niezarobkowym stanowiących wspólnotowe sieci dostarczające informacje i zapewniające wsparcie konsumentom w celu pomagania im w dochodzeniu własnych praw i w uzyskiwaniu dostępu do odpowiedniego rozstrzygania sporów (Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich).

10.3. Działania na rzecz poprawy komunikacji z obywatelami UE w kwestiach dotyczących ochrony konsumentów, szczególnie w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub po tej dacie, w tym publikacje poświęcone zagadnieniom związanym z polityką ochrony konsumentów, dostarczanie informacji przez Internet i działania informacyjne na temat środków ochrony konsumentów i praw konsumentów.

Działanie 11

Działania na rzecz edukowania konsumentów, w tym:

11.1. Specjalne działania skierowane do młodych konsumentów, starszych konsumentów oraz wrażliwych grup konsumentów, mających wyraźnie mniejsze możliwości obrony swoich interesów, oraz udoskonalenie interaktywnych narzędzi edukowania konsumentów.

11.2. Wsparcie finansowe na rzecz utworzenia zintegrowanych europejskich studiów magisterskich na kierunkach związanych z ochroną konsumentów, w tym program stypendiów umożliwiających studentom pobyt przez okres do sześciu miesięcy w innym państwie.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 66 z 4.3.2004, str. 45.

⁽²⁾ Dz.U. L 11 z 15.1.2002, str. 4.

⁽³⁾ Dz.U. L 364 z 9.12.2004, str. 1. Rozporządzenie zmienione dyrektywą 2005/29/WE (Dz.U. L 149 z 11.6.2005, str. 22).

⁽⁷⁾ Dz.U. L 149 z 11.6.2005, str. 22.

ZAŁĄCZNIK  II

BENEFICJENCI KWALIFIKUJĄCY SIĘ DO UZYSKANIA WKŁADÓW FINANSOWYCH OKREŚLONYCH W ART. 4

1. Wkłady finansowe na rzecz działań, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), mogą być przyznawane organom publicznym lub podmiotom o celu niezarobkowym wyznaczonym w drodze przejrzystej procedury przez państwo członkowskie lub odpowiedni zatwierdzony przez Komisję właściwy organ.

2. Wkłady finansowe na rzecz działań, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b), mogą być przyznawane instytucjom szkolnictwa wyższego państw członkowskich lub państw trzecich uczestniczących w programie zgodnie z art. 8, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 decyzji nr 2317/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 grudnia 2003 r. ustanawiającej program poprawy jakości w szkolnictwie wyższym i wspierania międzykulturowego zrozumienia poprzez współpracę z państwami trzecimi (Erasmus Mundus) (2004-2008)⁽¹⁾.

3. Wkłady finansowe na rzecz działań, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. a), mogą być przyznawane studentom i nauczycielom zintegrowanych europejskich studiów magisterskich na kierunkach związanych z ochroną konsumentów otrzymujących współfinansowanie z tytułu art. 4 ust. 1 lit. b).

4. Wkłady finansowe na rzecz działań, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. b), mogą być przyznawane urzędnikom odpowiedzialnym za egzekwowanie prawa w dziedzinie ochrony konsumentów, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 2006/2004 i dyrektywie 2001/95/WE.

5. Wkłady finansowe na rzecz działań, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. c), mogą być przyznawane europejskim organizacjom konsumenckim, które:

a) są organizacjami pozarządowymi, o celu niezarobkowym, niezależnymi od interesów branżowych, handlowych, zawodowych lub innych kolidujących z programem interesów, a główne ich cele i działania obejmują promocję i ochronę zdrowia, bezpieczeństwa oraz interesów gospodarczych i prawnych konsumentów we Wspólnocie;

b) zostały upoważnione do reprezentowania interesów konsumentów na szczeblu wspólnotowym przez krajowe organizacje konsumenckie w co najmniej połowie państw członkowskich, które - zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi - reprezentują konsumentów i działają na poziomie regionalnym lub krajowym; oraz c) przedłożyły Komisji wystarczająco wyczerpujące informacje dotyczące ich członkostwa, regulaminu i źródeł finansowania.

6. Wkład finansowy na rzecz działań, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. d), może być przyznawany europejskim organizacjom konsumenckim, które:

a) są organizacjami pozarządowymi, o celu niezarobkowym, niezależnymi od interesów branżowych, handlowych, zawodowych lub innych kolidujących z programem interesów, a główne ich cele i działania obejmują reprezentowanie interesów konsumentów w procesie normalizacji na szczeblu wspólnotowym;

b) zostały upoważnione w co najmniej dwóch trzecich państw członkowskich do reprezentowania interesów konsumentów na szczeblu wspólnotowym:

– przez organy reprezentujące krajowe organizacje konsumenckie w państwach członkowskich, zgodnie z zasadami lub praktykami krajowymi, lub

– w przypadku braku organów, o których mowa w tiret pierwsze - przez krajowe organizacje konsumenckie w państwach członkowskich reprezentujące konsumentów i działające na szczeblu krajowym, zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi,

c) przedłożyły Komisji wystarczająco wyczerpujące informacje dotyczące ich członkostwa, regulaminu i źródeł finansowania.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 1.