Usprawnienie współpracy w sytuacjach kryzysowych pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej - Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 31 stycznia 2008 r. w sprawie inicjatywy zgłoszonej przez Republikę Austrii podjętej w celu przyjęcia decyzji Rady o usprawnieniu współpracy w sytuacjach kryzysowych pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej (15437/2006 - C6-0058/2007 - 2007/0803(CNS)).
Dzienniki UE
Dz.U.UE.C.2009.68E.40
Akt nienormatywny Wersja od: 21 marca 2009 r.
PARLAMENT EUROPEJSKI
Usprawnienie współpracy w sytuacjach kryzysowych pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej *
P6_TA(2008)0028
Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 31 stycznia 2008 r. w sprawie inicjatywy zgłoszonej przez Republikę Austrii podjętej w celu przyjęcia decyzji Rady o usprawnieniu współ- pracy w sytuacjach kryzysowych pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej (15437/2006 - C6-0058/2007 - 2007/0803(CNS))
(2009/C 68 E/11)
(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2009 r.)
(Procedura konsultacji)
Parlament Europejski,
– uwzględniając inicjatywę Republiki Austrii (15437/2006),
– uwzględniając art. 30, 32 oraz 34 ust. 2 lit. c) Traktatu UE,
– uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0058/2007),
– uwzględniając art. 93 oraz art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0507/2007),
1. zatwierdza po poprawkach inicjatywę Republiki Austrii;
2. zwraca się do Rady o odpowiednią zmianę tekstu;
3. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;
4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do inicjatywy Republiki Austrii;
5. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządowi Republiki Austrii.
| TEKST PROPONOWANY PRZEZ REPUBLIKĘ AUSTRII | POPRAWKI PARLAMENTU | |
| Poprawka 1 | ||
| Punkt 4 preambuły | ||
| (4) Żadne z państw członkowskich nie dysponuje wszystkimi środkami, zasobami i całą wiedzą techniczną, które są potrzebne do skutecznego reagowania na wszelkie możliwe sytuacje kryzysowe o dużej skali, wymagające szczególnej interwencji. Dlatego możliwość zwrócenia się przez każde państwo członkowskie z prośbą o udzielenie pomocy do innego państwa członkowskiego ma kluczowe znaczenie. | (4) Żadne z państw członkowskich nie dysponuje wszystkimi środkami, zasobami i całą wiedzą techniczną, które są potrzebne do skutecznego reagowania na wszelkie możliwe sytuacje kryzysowe szczególnego rodzaju lub o dużej skali, wymagające szczególnej interwencji. Dlatego możliwość zwrócenia się przez każde państwo członkowskie z prośbą o udzielenie pomocy do innego państwa członkowskiego ma kluczowe znaczenie. | |
| Poprawka 2 | ||
| Punkt 5 preambuły | ||
| (5) W niniejszej decyzji ustalono pewne ogólne zasady dotyczące odpowiedzialności, w tym zasad odpowiedzialności karnej, w celu ustalenia ram prawnych na wypadek gdyby zainteresowane państwa członkowskie zgodziły się na wystąpienie z prośbą o udzielenie pomocy i na jej udzielenie. Posiadanie tych ram prawnych oraz oświadczenia wskazującego właściwe organy umożliwi państwom członkowskim szybką reakcję i pozwoli im oszczędzić czas w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej. | (5) Decyzja Rady 2007/ .../WSiSW w sprawie intensywniejszej współpracy transgranicznej, szczególnie w walce z terroryzmem przestępczości ą transgraniczną ("Decyzja z Prüm"), a zwłaszcza jej art. 18 dotyczy form wzajemnego wsparcia policyjnego udzielanego przez pastwa członkowskie podczas zgromadzeń masowych i podobnych istotnych wydarzeń, katastrof i poważnych wypadków. Decyzja ta nie dotyczy wyłącznie zgromadzeń masowych, naturalnych klęsk żywiołowych, czy poważnych wypadków w rozumieniu art. 18 Decyzji z Prüm, lecz uzupełnia jej postanowienia, przewidujące formy wzajemnego wsparcia policyjnego udzielanego przez państwa członkowskie przy udziale specjalnych jednostek interwencyjnych w innych sytuacjach, a mianowicie w sytuacjach kryzysowych spowodowanych przez człowieka lub sytuacjach wynikających z działań terrorystycznych, stanowiących poważne bezpośrednie zagrożenie fizyczne w stosunku do osób, mienia, infrastruktury lub instytucji, w szczególności wzięcie zakładników, porwanie i podobne wydarzenia. W tym celu każde państwo członkowskie powinno określić właściwe organy krajowe, do których inne zainteresowane państwa członkowskie mogą wystąpić z prośbą o udzielenie pomocy lub o interwencję. | |
| Poprawka 3 | ||
| Punkt 5 a preambuły (nowy) | ||
| (5a) Dostępność tych ram prawnych oraz kompendium wskazujące właściwe organy umożliwi państwom członkowskim szybką reakcję i pozwoli im oszczędzić czas w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej lub sytuacji wynikającej z działań terrorystycznych. Ponadto niezbędne są regularne spotkania specjalnych jednostek interwencyjnych jak również organizacja wspólnych sesji szkoleniowych umożliwiających skorzystanie ze wspólnych doświadczeń, w celu zwiększenia możliwości państw członkowskich w zakresie przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym tego typu, a w szczególności zamachom terrorystycznym oraz reagowania na nie. | ||
| Poprawka 4 | ||
| Artykuł 1 | ||
| W niniejszej decyzji ustanowione zostają ogólne zasady i warunki, na których specjalne jednostki interwencyjne jednego państwa członkowskiego mogą udzielać pomocy lub prowadzić działania na terytorium innego państwa członkowskiego (zwanego dalej "wnioskującym państwem członkowskim"), jeśli to drugie państwo zwróciło się do nich z taką prośbą i jeśli zgodziły się one na podjęcie tych zadań w celu zareagowania na sytuację kryzysową. | W niniejszej decyzji ustanowione zostają ogólne zasady i warunki, na których specjalne jednostki interwencyjne jednego państwa członkowskiego (zwanego dalej "wspierającym państwem członkowskim") mogą udzielać pomocy lub prowadzić działania na terytorium innego państwa członkowskiego (zwanego dalej "wnioskującym państwem członkowskim"), jeśli to drugie państwo zwróciło się do nich z taką prośbą i jeśli zgodziły się one na podjęcie tych zadań w celu zareagowania na sytuację kryzysową. Wnioskujące oraz wspierające państwa członkowskie uzgodnią bezpośrednio szczegóły praktyczne oraz kwestie dotyczące wykonania niniejszej decyzji. | |
| Poprawka 6 | ||
| Artykuł 2 punkt 2 | ||
| 2) "sytuacja kryzysowa" oznacza jakąkolwiek sytuację w państwie członkowskim spowodowaną przez człowieka, stanowiącą poważne bezpośrednie zagrożenie fizyczne dla osób lub instytucji w tym państwie członkowskim, a w szczególności wzięcie zakładników, uprowadzenie oraz podobne przypadki. | 2) "sytuacja kryzysowa" oznacza jakąkolwiek sytuację w państwie członkowskim spowodowaną przez człowieka, dającą uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że popełniono lub właśnie jest popełniany, lub zostanie popełniony czyn przestępczy, który stanowi poważne bezpośrednie zagrożenie fizyczne dla osób, mienia, infrastruktury, lub instytucji w tym państwie członkowskim, a w szczególności sytuacje, o których mowa w art. 1 ust. 1 ramowej decyzji Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu(1). ______ (1) Dz.U. L 164 z 22.6.2002, s. 3. | |
| Poprawka 7 | ||
| Artykuł 2 punkt 2 a (nowy) | ||
| 2a) "właściwe organy" oznaczają organy władzy krajowej, mające prawo do wnioskowania o oraz udzielania zgody na wykorzystanie specjalnych jednostek interwencyjnych. | ||
| Poprawka 8 | ||
| Artykuł 3 ustęp 1 | ||
| 1. Państwo członkowskie może zwrócić się z prośbą o udzielenie pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną innego państwa członkowskiego w celu zareagowaniu na sytuację kryzysową. Państwo członkowskie może zaakceptować lub odrzucić taką prośbę, lub zaproponować inny rodzaj pomocy. | 1. Państwo członkowskie może zwrócić się z prośbą o udzielenie pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną innego państwa członkowskiego w celu zareagowaniu na sytuację kryzysową, składając za pośrednictwem właściwego organu wniosek zawierający opis potrzebnej pomocy jak również operacyjne uzasadnienie dla jej zastosowania. Właściwy organ wspierającego państwa członkowskiego może zaakceptować lub odrzucić taką prośbę, lub zaproponować inny rodzaj pomocy. | |
| Poprawka 9 | ||
| Artykuł 4 | ||
| Ogólne zasady dotyczące odpowiedzialności | Odpowiedzialność cywilna i karna | |
| 1. W przypadku gdy, zgodnie z niniejszą decyzją, funkcjonariusze jednego z państw członkowskich prowadzą działania na terytorium innego państwa członkowskiego, to drugie państwo członkowskie ponosi odpowiedzialność za wszelkie szkody spowodowane przez nich w trakcie prowadzenia działań. | W przypadku gdy funkcjonariusze jednego z państw członkowskich prowadzą działania na terytorium innego państwa członkowskiego oraz/lub na mocy niniejszej decyzji używa się sprzętu, zastosowanie mają przepisy dotyczące odpowiedzialności cywilnej i karnej, będące przedmiotem postanowień art. 21 i 22 Decyzji z Prüm, | |
| 2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy szkoda jest wynikiem działań sprzecznych ze wskazówkami udzielonymi przez wnioskujące państwo członkowskie lub jest wynikiem działań z przekroczeniem przez danych funkcjonariuszy kompetencji przewidzianych w ich prawie krajowym, stosuje się następujące zasady: | ||
| (a) państwo członkowskie, na którego terytorium została wyrządzona szkoda, naprawia taką szkodę zgodnie z warunkami mającymi zastosowanie do szkód spowodowanych przez jego własnych funkcjonariuszy; | ||
| (b) państwo członkowskie, którego funkcjonariusze wyrządzili szkodę jakiejkolwiek osobie na terytorium innego państwa członkowskiego, zwraca temu państwu członkowskiemu pełne koszty wszelkich kwot wypłaconych ofiarom lub osobom uprawnionym w ich imieniu; | ||
| (c) bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw w odniesieniu do osób trzecich oraz z wyjątkiem lit. b), każde państwo członkowskie powstrzymuje się w przypadkach przewidzianych w niniejszym ustępie od żądania odszkodowania za poniesione szkody od innego państwa członkowskiego. | ||
| Poprawka 10 | ||
| Artykuł 5 | ||
| Artykuł 5 | skreślony | |
| Odpowiedzialność karna | ||
| Podczas działań, o których mowa w art. 3, funkcjonariusze prowadzący działania na terytorium innego państwa członkowskiego są uznawani za funkcjonariuszy tego państwa członkowskiego w przypadku przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich. | ||
| Poprawka 11 | ||
| Artykuł 6 | ||
| Państwa członkowskie zapewniają, aby w razie potrzeby ich właściwe organy odbywały spotkania oraz organizowały wspólne szkolenia i ćwiczenia, w celu wymiany doświadczeń, dzielenia się wiedzą fachową oraz ogólnymi, praktycznymi i technicznymi informacjami na temat udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych. | Wszystkie zaangażowane państwa członkowskie zapewniają, aby ich specjalne jednostki interwencyjne odbywały spotkania oraz regularnie organizowały wspólne kursy i ćwiczenia, w celu wymiany doświadczeń, dzielenia się wiedzą fachową oraz ogólnymi, praktycznymi i technicznymi informacjami na temat udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych. Takie spotkania, szkolenia oraz ćwiczenia mogą być finansowane ze środków niektórych programów finansowych Unii Europejskiej oraz uzyskać dotacje finansowane z budżetu ogólnego UE. W tym kontekście państwo członkowskie sprawujące prezydencję UE dołoży wszelkich starań w celu zapewnienia organizacji takich spotkań, szkoleń oraz ćwiczeń. | |
| Poprawka 12 | ||
| Artykuł 7 | ||
| Każde państwo członkowskie pokrywa własne koszty, chyba że zainteresowane państwa członkowskie uzgodniły inaczej. | Wnioskujące państwo członkowskie pokrywa koszty operacyjne poniesione przez specjalne jednostki interwencyjne państwa wspierającego, w związku z zastosowaniem postanowień art. 3, w tym koszty transportu i zakwaterowania, chyba że zainteresowane państwa członkowskie uzgodniły inaczej. | |
| Poprawka 13 | ||
| Artykuł 8 ustęp 4 a (nowy) | ||
| 4a. Żaden z przepisów niniejszej decyzji nie może być postrzegany jako umożliwiający stosowanie zasad regulujących współpracę między organami ścigania państw członkowskich do stosunków z odpowiednimi organami krajów trzecich, omijając istniejące przepisy krajowych systemów prawnych mające zastosowanie do międzynarodowej współpracy policji. | ||