Umowa międzynarodowa w sprawie oliwy z oliwek i oliwek stołowych. Genewa.1986.07.01.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1987.214.2

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1987 r.

UMOWA MIĘDZYNARODOWA W SPRAWIE OLIWY Z OLIWEK I OLIWEK STOŁOWYCH, 1986

PREAMBUŁA

STRONY NINIEJSZEJ UMOWY,

MAJĄC NA UWADZE, że drzewo oliwne:

- jest nie tylko rośliną niezbędną do utrzymania i konserwacji gleby, ale również umożliwia rozwój gruntów, na których nie mogą być prowadzone inne uprawy i która, nawet przy użyciu ekstensywnych warunków gospodarowania stanowiących poważną część obecnej produkcji, z łatwością przystosowuje się do ulepszonych technik kultywacyjnych,

- jest trwałym drzewem owocowym, które, przy zastosowaniu odpowiednich technik, pozwala na uzyskanie zysku z inwestycji,

PODKREŚLAJĄC, że ich uprawa stanowi o egzystencji i poziomie życia milionów rodzin, które są całkowicie zależne od działań skierowanych na wzrost konsumpcji tych produktów, zarówno w samych krajach producentach, jak i w krajach niebędących producentami, a jedynie konsumentami tego produktu,

BĘDĄC ŚWIADOME, że oliwa z oliwek i oliwki stołowe stanowią, w regionach, gdzie są produkowane, podstawowy produkt rolny,

MAJĄC NA UWADZE, że ważną cechą charakterystyczną oleju z oliwek są nieregularne zbiory oraz nieregularność, z jaką produkt ten wchodzi na rynek, co w konsekwencji powoduje okresowe zmiany wartości produkcji, niestabilność cen i przychodów z wywozu i w końcu poważne różnice w dochodach rolniczych,

MAJĄC NA UWADZE, że niniejsze okoliczności prowadzą do szczególnych trudności, które mogą poważnie szkodzić interesom producentów i konsumentów oraz spowalniać ogólną politykę ekspansji gospodarczej w krajach regionów uprawy oliwek,

PODKREŚLAJĄC w związku z tym wielkie znaczenie produkcji oliwek dla gospodarek wielu krajów, w szczególności krajów rozwijających się,

BĘDĄC ŚWIADOME, że działania, które należy podjąć ze względu na bardzo specyficzne cechy charakterystyczne produkcji oliwek oraz ich sprzedaży wykraczają poza sferę pojedynczych krajów, co sprawia, że należy podjąć kroki na szczeblu międzynarodowym,

UWZGLĘDNIAJĄC Międzynarodową umowę w sprawie oliwy z oliwek, 1956, zmienioną Protokołem z dnia 3 kwietnia 1958 r., Międzynarodową umowę w sprawie oliwy z oliwek, 1963, wielokrotnie zmienianą, oraz Międzynarodową umowę w sprawie oliwy z oliwek, 1979,

UWZGLĘDNIAJĄC, że umowa z 1979 r. wygasa 31 grudnia 1986 r.,

UWAŻAJĄC, że należy kontynuować i rozwijać działania rozpoczęte w ramach powyższych umów oraz że należy zawrzeć nową umowę,

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

Rozdział  I

CELE OGÓLNE

Artykuł  1

Cele ogólne

Cele Międzynarodowej umowy w sprawie oliwy z oliwek i oliwek stołowych, 1986 (dalej zwanej "umową"), które uwzględniają zapisy rezolucji 93 (IV), 124 (V) oraz 155 (VI) Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Handlu i Rozwoju są następujące:

1. W dziedzinie międzynarodowej współpracy i zgodnych działań:

a) popierać międzynarodową współpracę w dziedzinie zintegrowanego rozwoju światowego przemysłu produkcji oliwek;

b) podtrzymywać godziwe warunki pracy przy uprawie oraz w przemyśle przetwórczym oliwek lub w ramach innych działań towarzyszących, mających na celu podniesienie standardów życia ludności tam zatrudnionych;

c) wspierać koordynację produkcji, politykę industrializacji i marketingu oliwy z oliwek, wytłoczyn oliwnych oraz organizacji rynku tych produktów;

d) analizować i ułatwiać stosowanie niezbędnych działań w ramach innych produktów otrzymywanych z drzew oliwnych;

e) kontynuować i rozszerzać działania w ramach poprzednich międzynarodowych umów w sprawie oliwy z oliwek.

2. W zakresie modernizacji uprawy oliwek i ekstrakcji oliwy z oliwek:

a) wspierać badania naukowe w celu wypracowania technik, które:

i) zmodernizują uprawę oliwek i przemysł oliwny poprzez planowanie działań naukowych i technicznych;

ii) poprawią jakość produktów z nich otrzymywanych;

iii) zredukują koszty produkcji otrzymywanych produktów, szczególnie oliwy z oliwek, w celu poprawy pozycji oliwy na rynku roślinnych olejów jadanych;

iv) poprawią oddziaływanie przemysłu produktów otrzymywanych z oliwek na środowisko, zgodnie z zaleceniami Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska Człowieka, w celu likwidacji negatywnych skutków tego przemysłu;

b) popierać transfer technologii i szkolenia w sektorze produkcji oliwek.

3. W zakresie rozwoju międzynarodowego handlu produktami z oliwek:

a) ułatwiać analizy i działania skierowane na rozwój międzynarodowego handlu produktami z oliwek w celu zwiększenia przychodów, jakie kraje producenci, a szczególnie kraje rozwijające się, mają z wywozu oraz w celu umożliwienia i przyśpieszenia wzrostu gospodarczego i rozwoju społecznego, mając jednocześnie na względzie interesy konsumentów;

b) podjąć wszelkie możliwe działania zwiększające spożycie oliwy z oliwek i oliwek stołowych;

c) limitować i przeciwdziałać wszelkim praktykom nierównego współzawodnictwa w międzynarodowym handlu oliwą z oliwek, oliwą z wytłoczyn oliwnych oraz oliwkami stołowymi, a także dostarczać produktów w pełni zgodnych z międzynarodowymi regulacjami i standardami przyjętymi w tej dziedzinie;

d) oprawiać dostęp do rynku, ciągłość dostaw, strukturę rynku, a także systemy dystrybucji, marketingu i transportu;

e) podjąć wszelkie działania prezentujące biologiczną wartość oliwy z oliwek i oliwek stołowych.

4. W zakresie standaryzacji międzynarodowego handlu produktami z oliwek:

a) ułatwiać analizy i stosowanie działań dla zrównoważenia produkcji i konsumpcji;

b) ułatwiać analizy i stosowanie działań mających na celu harmonizację krajowej legislacji dotyczącej w szczególności marketingu oliwy z oliwek i oliwek stołowych;

c) zmniejszać skutki spowodowane zmianami podaży produktów na rynku, głównie w celu:

i) zapobiegania nadmiernym fluktuacjom cen, które muszą pozostać na poziomie opłacalnym dla producenta i sprawiedliwym dla konsumenta;

ii) stworzenia warunków umożliwiających harmoniczny rozwój produkcji, konsumpcji i handlu międzynarodowego, mając na względzie współzależność między powyższymi czynnikami;

d) usprawniać sposoby informowania i wzajemnych konsultacji w celu, między innymi, poprawy przejrzystości rynku oliwy z oliwek, oliwy z wytłoczyn oliwnych i oliwek stołowych.

Rozdział II

DEFINICJE

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej Umowy:

1) "Rada" oznacza Międzynarodową Radę ds. Oliwy z Oliwek, o której mowa w art. 3 ust. 1;

2) "członek" oznacza Stronę niniejszej Umowy;

3) "członek głównie producent" oznacza każdego członka, którego produkcja oliwy z oliwek i oliwek stołowych w latach gospodarczych dla oliwy z oliwek od 1980/81 do 1983/84 włącznie, po przeliczeniu na równoważnik oliwy z oliwek przy zastosowaniu współczynnika konwersji wynoszącego 20 %, była większa niż wielkość jego przywozu w latach kalendarzowych 1981 do 1984 włącznie;

4) "członek głównie konsument" oznacza każdego członka, którego produkcja oliwy z oliwek i oliwek stołowych w latach gospodarczych dla oliwy z oliwek od 1980/81 do 1983/84 włącznie, po przeliczeniu na równoważnik oliwy z oliwek przy zastosowaniu współczynnika konwersji wynoszącego 20 %, była mniejsza niż wielkość jego przywozu w latach kalendarzowych 1981 do 1984 włącznie lub każdego członka, dla którego nie odnotowano żadnej produkcji w tych samych latach kalendarzowych;

5) "rok gospodarczy dla produkcji oliwy z oliwek" oznacza okres od 1 listopada każdego roku do 31 października roku następnego;

6) "rok gospodarczy dla produkcji oliwek stołowych" oznacza okres od 1 września każdego roku do 31 sierpnia roku następnego;

7) "produkty z oliwek" oznaczają w szczególności oliwę z oliwek, oliwki stołowe oraz oliwę z wytłoczyn oliwek.

CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE

Rozdział III

MIĘDZYNARODOWA RADA DS. OLIWY Z OLIWEK

Artykuł  3

Powołanie, siedziba główna i struktura Międzynarodowej Rady ds. Oliwy z Oliwek

1. Międzynarodowa Rada ds. Oliwy z Oliwek, powołana w celu administrowania niniejszą Umową i nadzoru jej wdrażania, ma członków, prawa i zadania przedstawione w niniejszej Umowie.

2. Siedzibą główną Rady jest Madryt, o ile Rada nie zdecyduje inaczej.

3. Rada realizuje swoje zadania bezpośrednio i/lub za pomocą swoich komitetów i podkomitetów, o których mowa w art. 7, oraz za pomocą sekretariatu zarządzającego złożonego z dyrektora zarządzającego, kierownictwa i personelu.

Artykuł  4

Członkostwo w Radzie

1. Każda strona niniejszej Umowy jest jednocześnie członkiem Rady.

2. Są dwie kategorie członków, a mianowicie:

a) członkowie głównie producenci; oraz

b) członkowie głównie konsumenci.

3. Każdy członek ma jednego przedstawiciela w Radzie oraz, jeśli wyraża taką wolę, jednego lub więcej zmienników. Ponadto każdy członek może wyznaczyć jednego lub więcej doradców swych przedstawicieli lub zmienników.

Artykuł  5

Członkostwo w organizacjach międzyrządowych

Każde odniesienie w niniejszej Umowie do "rządu" lub "rządów" jest rozumiane jako obejmujące Europejską Wspólnotę Gospodarczą lub każdą inną międzyrządową organizację odpowiedzialną za negocjacje, zawieranie i stosowanie umów międzynarodowych, w szczególności handlowych. Wszelkie odniesienia w niniejszej Umowie do podpisywania, ratyfikowania, akceptacji czy aprobaty, a także do notyfikowania tymczasowego stosowania Umowy lub do przystąpienia do niej jest w przypadku takich organizacji międzyrządowych rozumiane jako wymagające podpisania, ratyfikacji, akceptacji czy aprobaty, notyfikacji tymczasowego stosowania lub akcesji przez te organizacje międzyrządowe.

Artykuł 6

Przywileje i immunitety

1. Rada ma osobowość prawną. W szczególności ma prawo do kontraktowania, nabywania i pozbywania się trwałych i ruchomych środków majątkowych oraz do uczestnictwa w postępowaniach prawnych.

2. Na terytorium każdego członka i w granicach dopuszczalnych przez miejscowe ustawodawstwo Rada ma zdolność prawną niezbędną do pełnienia funkcji powierzonych jej na mocy niniejszej Umowy.

3. Od momentu wejścia w życie niniejszej Umowy rząd kraju, na terenie którego zlokalizowana jest siedziba główna, zawiera z Radą porozumienie, przyznające jej odpowiednie warunki funkcjonowania, przywileje i immunitety podobne do tych, jakie przyznane zostały przez państwo-gospodarza innym organizacjom międzynarodowym. W tym czasie Umowa o siedzibie, podpisana 2 lipca 1962 r. pomiędzy Rządem Hiszpanii i Radą, pozostaje utrzymana.

4. Rząd państwa, w którym znajduje się siedziba Rady, w granicach dopuszczalnych przez przepisy prawne tego państwa, zwalnia od opodatkowania wynagrodzenia wypłacane przez Radę swoim pracownikom, a także majątek Rady, jej dochody i inną własność.

5. Rada może zawrzeć, z jednym lub wieloma członkami, porozumienia nadające przywileje i immunitety wymagane do zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszej Umowy.

6. W przypadku przeniesienia siedziby głównej Rady do innego państwa będącego członkiem Umowy, członek ten niezwłocznie zawiera z Radą porozumienie dotyczące statusu, przywilejów i immunitetów Rady, jej dyrektora zarządzającego, kierownictwa, personelu, ekspertów oraz przedstawicieli członków w tym kraju tak, aby mogli oni bez przeszkód wykonywać swoje zadania.

7. Z wyjątkiem innych porozumień podatkowych, których zawarcie przewidziane jest w ust. 6 niniejszego artykułu oraz w oczekiwaniu na zawarcie tych porozumień, nowy członek gospodarz:

a) przyznaje zwolnienia podatkowe od wynagrodzeń wypłacanych przez Radę swoim pracownikom;

b) przyznaje zwolnienia podatkowe od majątku, dochodów i innej własności Rady.

8. W przypadku przeniesienia siedziby głównej Rady do państwa niebędącego członkiem Umowy, Rada, przed przeniesieniem swojej siedziby, uzyskuje od rządu tego państwa pisemne zapewnienie:

a) o niezwłocznym zawarciu z Radą porozumienia opisanego w ust. 6 niniejszego artykułu; oraz

b) o przyznaniu, w oczekiwaniu na zawarcie takiego porozumienia, zwolnień przewidzianych w ust. 7 niniejszego artykułu.

9. Rada stara się zawrzeć porozumienie opisane w ust. 6 niniejszego artykułu z rządem państwa, do którego ma być przeniesiona siedziba główna Rady jeszcze przed transferem siedziby.

Artykuł  7

Zadania i funkcje Rady

1. Rada wykonuje wszelkie zadania oraz pełni wszystkie funkcje niezbędne do realizacji zapisów niniejszej Umowy.

2. Rada promuje, w ramach swoich środków i uprawnień, wszelkie działania zmierzające do harmonijnego rozwoju światowej gospodarki produktami oliwnymi w dziedzinie produkcji, konsumpcji i handlu międzynarodowego, uwzględniając wzajemne powiązania pomiędzy nimi.

3. Rada ma pełnomocnictwo do podejmowania lub organizowania analiz i innych prac, w tym pozyskiwania szczegółowych informacji na temat różnych form specjalnej pomocy w zakresie uprawy oliwek i przemysłu produktów oliwnych tak, aby umożliwić wypracowanie rekomendacji i właściwych sugestii zmierzających do osiągnięcia celów zaprezentowanych w art. 1. Powyższe analizy i prace obejmują w szczególności możliwie największą liczbę państw lub grup państw, a także uwzględniają ogólne, społeczne i gospodarcze uwarunkowania tych państw.

4. Rada wypracowuje procedury, za pomocą których członkowie przekazują informacje o przyjętych przez siebie porozumieniach, po rozważeniu rekomendacji i sugestii, o których mowa w niniejszym artykule lub wynikających ze stosowania niniejszej Umowy.

5. Rada wypracowuje procedury zgodne z zapisami niniejszej Umowy. Rada uaktualnia te procedury w celu prawidłowego wypełniania jej funkcji w ramach niniejszej Umowy, a także inne procedury, które uważa za konieczne. W przypadku niespójności pomiędzy przyjętymi przez Radę procedurami oraz zapisami niniejszej Umowy mają zastosowanie te ostatnie.

6. Rada sporządza, przygotowuje i publikuje raporty, analizy oraz inne dokumenty, które uważa za pomocne i niezbędne.

7. Rada publikuje, co najmniej raz do roku, raport na temat swojej działalności oraz stopnia realizacji niniejszej Umowy.

8. Rada może powoływać komitety i podkomitety, które uzna za niezbędne do pomocy w pełnieniu przez siebie funkcji w ramach niniejszej Umowy.

9. Zapisy finansowe dotyczące wykonywania zadań Rady są przedstawione w części II niniejszej Umowy. Rada nie ma prawa pożyczania środków finansowych.

Artykuł  8

Przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady

1. Rada wybiera spośród członków przewodniczącego, który pełni swoją funkcję przez okres jednego roku gospodarczego produkcji oliwy z oliwek. W przypadku gdy przewodniczący jest jednocześnie reprezentantem, jego prawo uczestnictwa w podejmowaniu decyzji Rady jest cedowane na innego członka delegacji. Przewodniczący nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia z tytułu pełnionej funkcji.

2. Rada wybiera także wiceprzewodniczącego. W przypadku gdy wiceprzewodniczący jest jednocześnie reprezentantem, ma on prawo uczestnictwa w podejmowaniu decyzji Rady, z wyjątkiem sytuacji gdy pełni rolę przewodniczącego, w którym to przypadku jego prawo głosu jest cedowane na innego członka delegacji. Wiceprzewodniczący pełni swoją funkcję przez okres jednego roku gospodarczego produkcji oliwy z oliwek oraz nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia z tytułu pełnionej funkcji.

3. W przypadku tymczasowej nieobecności zarówno przewodniczącego jak i wiceprzewodniczącego lub ciągłej nieobecności jednego z nich, Rada może wybrać spośród członków delegacji nowe osoby na te stanowiska, tymczasowo lub na stałe.

Artykuł  9

Sesje Rady

1. Rada obraduje w swojej siedzibie, o ile nie zdecydowano inaczej. W przypadku gdy na wniosek jakiegoś członka sesja Rady odbywa się w innym miejscu, członek ten pokrywa dodatkowe koszty poniesione z tego tytułu przez Radę.

2. Rada obraduje co najmniej dwa razy do roku, na wiosnę i jesienią.

3. Rada może zostać zwołana na wniosek przewodniczącego w każdym innym terminie. Przewodniczący zwołuje Radę także na wniosek jednego lub większej ilości członków.

4. Zapowiedź obrad przewidzianych w ust. 2 niniejszego artykułu jest dokonywana co najmniej 45 dni przed datą pierwszego spotkania w ramach sesji. Zapowiedź obrad przewidzianych w ust. 3 niniejszego artykułu jest dokonywana co najmniej 15 dni przed datą pierwszego spotkania w ramach sesji.

Artykuł  10

Udziały

1. Udziały każdego członka są określone na podstawie wyników poniższego wzoru:

Q = P₁ + i₁ + P₂ + i₁ + 5

W powyższym wzorze:

– Q - oznacza liczbę, którą Rada stosuje jako podstawę do oznaczenia udziału;

– p₁ - oznacza średnią produkcję oliwy z oliwek w ciągu roku, w tysiącach ton, w latach gospodarczych od 1980/81 do 1983/84; zaokrągla się w dół do pełnych tysięcy ton;

– i₁ - oznacza średni roczny przywóz netto oliwy z oliwek, w tysiącach ton, w latach kalendarzowych 1981 do 1984; zaokrągla się w dół do pełnych tysięcy ton;

– p₂ - oznacza średnią roczną produkcję oliwek stołowych w tysiącach ton, wyrażoną w postaci równoważnika oliwy z oliwek poprzez zastosowanie 20 % współczynnika konwersji, w latach gospodarczych od 1980/81 do 1983/84; zaokrągla się w dół do pełnych tysięcy ton;

– i₂ - oznacza średni roczny import oliwek stołowych netto w tysiącach ton, wyrażony w postaci równoważnika oliwy z oliwek poprzez zastosowanie 20 % współczynnika konwersji, w latach gospodarczych od 1980/81 do 1983/84; zaokrągla się w dół do pełnych tysięcy ton;

– 5 - oznacza numer podstawowy przyznany każdemu członkowi w każdej grupie członków.

2. Udziały określone na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu są przedstawione w załączniku A do niniejszej Umowy. Rada może, jeśli to konieczne, dokonać rewizji powyższych udziałów w świetle Umowy.

Artykuł  11

Decyzje Rady

1. O ile Umowa nie stanowi inaczej, decyzje Rady podejmowane są za zgodą członków.

2. Każdy członek, który nie uczestniczył w sesji, na której podjęto decyzję, może notyfikować swoje stanowisko w odniesieniu do tej decyzji w ciągu 30 dni po zakończeniu tej sesji. W przypadku nieotrzymania stanowiska w ciągu powyższego okresu, stanowisko członka jest uważane za zgodne z przyjętą decyzją.

3. Każdy członek może upoważnić przedstawiciela innego członka do reprezentowania jego interesów oraz do wykonywania jego prawa uczestnictwa w decyzjach Rady na jednej lub wielu sesjach Rady. Dowód takiego upoważnienia, w formie wymaganej przez Radę, jest jej uprzednio składany.

4. Przedstawiciel członka może reprezentować interesy i wykonywać prawa uczestnictwa w decyzjach Rady najwyżej jednego członka.

5. Rada może podejmować decyzje w formie wymiany korespondencji pomiędzy przewodniczącym i członkiem bez zwoływania sesji, pod warunkiem braku sprzeciwów ze strony innych członków. Każda decyzja podjęta w ten sposób jest niezwłocznie komunikowana wszystkim członkom za pomocą sekretariatu zarządzającego oraz jest przedmiotem sprawozdania z obrad kolejnej sesji Rady.

Artykuł  12

Współpraca z innymi organizacjami

1. Rada tworzy właściwe przepisy dla konsultacji i współpracy z Narodami Zjednoczonymi i ich organami, w szczególności UNCTAD i UNDP oraz FAO, a także innymi wyspecjalizowanymi agencjami Narodów Zjednoczonych oraz organizacjami międzyrządowymi, rządowymi i pozarządowymi.

2. Rada, uwzględniając szczególną rolę UNCTAD w międzynarodowym obrocie towarami, w razie potrzeby informuje UNCTAD o swojej działalności i programach pracy.

Artykuł  13

Stosunki ze Wspólnym Funduszem Towarów

W momencie rozpoczęcia funkcjonowania Wspólnego Funduszu Rada w pełni wykorzysta, zgodnie z zasadami zawartymi w Porozumieniu ustanawiającym Wspólny Fundusz Towarów, możliwości drugiego rachunku tego Funduszu.

Artykuł 14

Przyjmowanie obserwatorów

1. Każdy członek lub członek-obserwator Narodów Zjednoczonych lub jednej ze specjalistycznych agencji niebędących Stroną niniejszej Umowy, lub organizacji, o których mowa w art. 12 ust. 1, może, za zgodą Rady, uczestniczyć jako obserwator w każdej sesji Rady.

2. Rada może, na wniosek któregokolwiek członka, zdecydować o prowadzeniu sesji bez uczestnictwa obserwatorów.

Artykuł  15

Kworum na posiedzeniach Rady

1. Kworum wymagane dla każdej sesji Rady stanowi obecność przedstawicieli większości członków mających co najmniej 90 % całkowitej ilości przyznanych członkom udziałów.

2. W przypadku braku kworum, sesja jest przekładana o 24 godziny, a wymagane kworum na kolejnej sesji stanowi liczba członków mających co najmniej 85 % całkowitej ilości przyznanych tym członkom udziałów.

Rozdział  IV

SEKRETARIAT ZARZĄDZAJĄCY

Artykuł  16

Sekretariat zarządzający

1. Rada ma sekretariat zarządzający złożony z dyrektora zarządzającego, kierownictwa, zgodnie z procedurami wypracowanymi przez Radę, oraz personelu niezbędnego do wykonywania zadań wynikających z zapisów niniejszej Umowy.

2. Rada wyznacza dyrektora zarządzającego. Warunki nominacji dyrektora zarządzającego są ustalane przez Radę, zgodnie z tymi, jakie obowiązują przy nominacji równorzędnych urzędników w równorzędnych organizacjach międzyrządowych.

3. Dyrektor zarządzający jest naczelnym urzędnikiem administracyjnym Rady oraz jest odpowiedzialny za pełnienie nałożonych na niego obowiązków w zakresie administrowania niniejszą Umową.

4. Rada, po uzyskaniu opinii dyrektora zarządzającego, nominuje kierownictwo Rady na ustalonych przez siebie zasadach, które są porównywalne do tych, jakie obowiązują przy nominacji równorzędnych urzędników w podobnych organizacjach międzyrządowych.

5. Dyrektor zarządzający nominuje personel, zgodnie z procedurami wypracowanymi przez Radę. Podczas wypracowania tych procedur Rada opiera się na zasadach obowiązujących w równorzędnych organizacjach międzyrządowych.

6. Dyrektor zarządzający, kierownictwo oraz inni członkowie personelu nie wykonują żadnych innych przynoszących dochód prac w sektorze uprawy oliwek oraz przemyśle produktów otrzymywanych z oliwek.

7. Dyrektor zarządzający, kierownictwo oraz personel nie zabiegają o ani nie przyjmują instrukcji i porad dotyczących ich zadań w ramach niniejszej Umowy od żadnych członków lub władz poza Radą. Powstrzymują się od wszelkich działań mogących wpływać na ich stanowisko, jako międzynarodowych urzędników odpowiedzialnych jedynie przed Radą. Każdy członek respektuje wyłączny charakter swoich kompetencji jako dyrektora zarządzającego, członka kierownictwa czy pracownika oraz nie próbuje wpływać na decyzje będące poza jego zakresem odpowiedzialności.

CZĘŚĆ  II

POSTANOWIENIA FINANSOWE

Rozdział  V

BUDŻET ADMINISTRACYJNY

Artykuł  17

Konstrukcja i zarządzanie

1. Wydatki niezbędne do zarządzania niniejszą Umową oraz do wdrażania programów współpracy technicznej w zakresie uprawy oliwek, pozyskiwania oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych przewidziane w niniejszej Umowie pochodzą z budżetu administracyjnego. Alokacja środków na wdrażanie programów współpracy technicznej w zakresie uprawy oliwek, programów pozyskiwania oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych jest ustalona na poziomie 300.000 dolarów amerykańskich rocznie oraz jest ewidencjonowana w postaci osobnej pozycji budżetu administracyjnego.

2. Rada może zwiększyć powyższą kwotę, pod warunkiem że udział finansowy poszczególnych członków nie zostanie podniesiony bez ich zgody.

3. Udział każdego członka w budżecie administracyjnym na każdy rok kalendarzowy jest proporcjonalny do udziału, jaki ten członek posiada w momencie akceptacji budżetu na dany rok.

4. Wydatki delegacji członków na sesje Rady są pokrywane przez tych członków.

5. Na swojej pierwszej sesji Rada akceptuje budżet administracyjny na pierwszy rok kalendarzowy oraz szacuje udział w budżecie każdego z członków. Następnie Rada, na corocznej sesji jesiennej, akceptuje budżet administracyjny na kolejny rok kalendarzowy oraz szacuje udział w budżecie każdego członka na ten rok.

6. W sytuacji kiedy członek staje się Stroną niniejszej Umowy, jego początkowy udział w budżecie jest określany na podstawie udziału przyznanego temu członkowi oraz ilości miesięcy pozostałych do końca danego roku, przy czym udziały w budżecie pozostałych członków będących Stronami Umowy pozostają bez zmian na dany rok kalendarzowy.

7. Udziały w budżecie przewidziane w niniejszym artykule są płatne pierwszego dnia roku kalendarzowego, na który są określone. Są one dokonywane w dolarach amerykańskich i płatne w tej walucie lub w równoważnej kwocie każdej innej waluty wymienialnej.

8. W przypadku gdy członek nie dokona płatności należnego udziału w budżecie administracyjnym w pełnym wymiarze w ciągu sześciu miesięcy od początku roku kalendarzowego, dyrektor występuje o niezwłoczne dokonanie płatności. W przypadku gdy dany członek nie dokona płatności w ciągu trzech miesięcy od zakończenia powyższego okresu sześciomiesięcznego, jego prawo udziału w podejmowaniu decyzji Rady oraz prawo posiadania biura w Radzie zostają wstrzymane do momentu uiszczenia należności w całości. Członek ten nie traci jednak żadnych innych praw oraz nie jest zwolniony z wypełniania swoich obowiązków nałożonych na niego w ramach niniejszej Umowy, o ile Rada nie zdecyduje inaczej. Członek ten nie może na mocy żadnej decyzji Rady zostać zwolniony ze swych zobowiązań finansowych ciążących, na nim z tytułu niniejszej Umowy.

9. Każdy członek, który w czasie obowiązywania niniejszej Umowy przestaje być jej Stroną z powodu wycofania się lub wydalenia lub z każdej innej przyczyny, jest zobligowany do dokonania należnych Radzie płatności oraz wypełnia swoje funkcje do momentu, w którym przestaje być Stroną niniejszej Umowy. Taki członek nie może rościć sobie praw do udziału w dochodach powstałych na skutek likwidacji majątku Rady po zakończeniu obowiązywania niniejszej Umowy.

10. Podczas pierwszej sesji każdego roku kalendarzowego oświadczenie finansowe Rady za poprzedni rok kalendarzowy, potwierdzone przez niezależnego audytora, jest prezentowane Radzie do akceptacji i publikacji.

11. Rada, w przypadku jej rozwiązania, najpierw podejmuje kroki przedstawione w art. 60.

Rozdział  VI

FINANSOWANIE PROGRAMÓW WSPÓŁPRACY TECHNICZNEJ W DZIEDZINIE UPRAWY OLIWEK, EKSTRAKCJI OLIWY Z OLIWEK ORAZ PRZETWÓRSTWA OLIWEK STOŁOWYCH

Artykuł  18

Źródła finansowania i administracji

1. Programy działań, o których mowa w części IV niniejszej Umowy, są wdrażane w oparciu o źródła finansowania ustanowione w ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Źródła finansowania są następujące:

a) finansowanie stałe, przewidziane w budżecie administracyjnym dla wdrażania programów współpracy technicznej w dziedzinie uprawy oliwek, ekstrakcji oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych;

b) instytucje międzyrządowe, rządowe i pozarządowe;

c) finansowanie dobrowolne i dotacje.

3. Rada może otrzymać dobrowolne finansowanie i dotacje w walutach wymienialnych lub walutach krajowych w celu wsparcia działań w kraju-dawcy.

4. Rada może także otrzymać inne formy dodatkowego finansowania, w tym usługi, sprzęt naukowy i techniczny i/lub personel spełniający wymogi wdrażanych programów.

5. Ponadto Rada, jako część rozwoju współpracy międzynarodowej, może zabiegać o zasadniczą pomoc finansową/techniczną oferowaną przez właściwe organizacje międzynarodowe, regionalne i krajowe w postaci bezpośredniego finansowania lub w każdej innej postaci.

6. Kwoty, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, które nie zostały wydatkowane w danym roku kalendarzowym, mogą zostać przeniesione na następny rok kalendarzowy, nie mogą jednak, w żadnym przypadku, być przetransferowane do innego rozdziału budżetu administracyjnego.

7. Rada, na swojej sesji jesiennej, przyjmuje program współpracy technicznej w dziedzinie uprawy oliwek, ekstrakcji oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych planowany do wdrożenia i/lub do kontynuacji w następnym roku kalendarzowym.

8. Decyzje dotyczące zarządzania kwotami pochodzącymi ze źródeł finansowania, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu są podejmowane zgodnie z zapisami art. 11.

9. W momencie wygaśnięcia niniejszej Umowy, o ile zostanie ona przedłużona, rozszerzona lub odnowiona, jakiekolwiek niewykorzystane kwoty są wypłacane członkom proporcjonalnie do ich wkładów zdeponowanych podczas czasu obowiązywania niniejszej Umowy.

Rozdział  VII

FUNDUSZ PROMOCYJNY

Artykuł  19

Utworzenie funduszu

1. Członkowie głównie producenci przekazują do dyspozycji Rady w każdym roku kalendarzowym kwotę 600.000 dolarów amerykańskich na cel wspólnej promocji opisanej w rozdziale XIV niniejszej Umowy.

2. Powyższa kwota może zostać podniesiona przez Radę, pod warunkiem, z jednej strony, że udział żadnego członka nie zostanie zwiększony bez jego zgody, z drugiej natomiast, że zmiany wysokości udziałów, o których mowa w art. 20 są wprowadzane jednomyślną decyzją członków głównie producentów.

3. Powyższa kwota jest płacona w dolarach amerykańskich lub w innej walucie wymienialnej, w równoważnej wysokości.

Artykuł  20

Udziały w funduszu

1. Zgodnie z zapisami ust. 2 niniejszego artykułu członkowie głównie producenci partycypują finansowo w funduszu promocyjnym zgodnie z określoną dla nich wysokością udziałów, która związana jest z ich pozycją w światowej gospodarce produktami oliwnymi i jest przedstawiona w załączniku B do niniejszej Umowy.

2. Rada może, jeśli to niezbędne, dokonać rewizji powyższych udziałów, w zależności od partycypacji finansowej członków głównie producentów w funduszu promocyjnym.

3. Płatności do funduszu promocyjnego są dokonywane na cały rok kalendarzowy. Roczna składka każdego członka głownie producenta jest uiszczana po raz pierwszy w momencie, kiedy dane państwo staje się tymczasowym lub stałym członkiem Rady, a w kolejnych latach 1 stycznia.

4. W przypadku opóźnień w dokonywaniu płatności na cele funduszu promocyjnego stosuje się zapisy art. 17 ust. 8.

5. Podczas pierwszej sesji każdego roku kalendarzowego konta funduszu promocyjnego za poprzedni rok kalendarzowy, poświadczone przez niezależnego audytora, są przedstawiane Radzie do akceptacji i publikacji.

6. Kwoty funduszu promocyjnego, które nie zostały wykorzystane w danym roku kalendarzowym mogą być przeniesione na następny rok kalendarzowy, nie mogą jednak, w żadnym przypadku, być przetransferowane do innego rozdziału budżetu administracyjnego.

Artykuł  21

Finansowanie dobrowolne i dotacje

1. Członkowie głównie importerzy mogą partycypować w funduszu promocyjnym na mocy specjalnego porozumienia z Radą. Tak pozyskane środki są dodawane do środków stanowiących fundusz utworzony zgodnie z art. 19.

2. Rada może otrzymywać dotacje od rządów lub z innych źródeł na cele wspólnej promocji działań. Tak pozyskane środki są dodawane do środków stanowiących fundusz promocyjny utworzony zgodnie z art. 19.

Artykuł  22

Decyzje związane z promocją

1. Decyzje związane z promocją są podejmowane za zgodą członków partycypujących w funduszu, zgodnie z art. 20 ust. 1. Członkowie ci mogą, poprzez podjęcie jednomyślnej decyzji, przyznać część środków funduszu promocyjnego na realizację celów, o których mowa w art. 38.

2. Decyzje podjęte na mocy ust. 1 niniejszego artykułu są niezwłocznie komunikowane nieobecnym członkom.

Artykuł  23

Likwidacja funduszu

W momencie wygaśnięcia niniejszej Umowy, o ile nie jest ona przedłużona, rozszerzona lub odnowiona, jakiekolwiek niewykorzystane kwoty są wypłacane członkom proporcjonalnie do ich wkładów poczynionych podczas czasu obowiązywania niniejszej Umowy.

Rozdział  VIII

KONTROLA FINANSOWA

Artykuł  24

Komitety finansowe

1. Rada powołuje:

a) w celu przeprowadzenia kontroli finansowej wdrażania niniejszej Umowy, w szczególności zaś jej rozdziałów V i VI, komitet finansowy budżetu administracyjnego, w skład którego wchodzi po jednym przedstawicielu każdego członka;

b) w celu przeprowadzenia kontroli finansowej wdrażania niniejszej Umowy, w szczególności zaś jej rozdziału VII, komitet finansowy funduszu promocji, w skład którego wchodzi po jednym przedstawicielu każdego członka uczestniczącego w tym funduszu.

CZĘŚĆ  III

POSTANOWIENIA EKONOMICZNE I DOTYCZĄCE STANDARYZACJI

Rozdział  IX

TERMINY I DEFINICJE: OLIWA Z OLIWEK ORAZ OLIWA Z WYTŁOCZYN OLIWNYCH

WSKAZANIA ŹRÓDŁA ORAZ NAZWY POCHODZENIA

Artykuł  25

Użycie terminu "oliwa z oliwek"

1. Termin "oliwa z oliwek" jest zastrzeżony dla oliwy otrzymywanej jedynie z oliwek, z wyłączeniem oliwy otrzymywanej poprzez procesy rozpuszczenia lub ponownej estryfikacji jakiejkolwiek mieszanki z olejami innego rodzaju.

2. Termin "oliwa z oliwek" nie może, w żadnym wypadku, być używany od określenia oliwy z wytłoczyn oliwnych.

3. Członkowie podejmują działania zakazujące w handlu krajowym i międzynarodowym użycia terminu "oliwa z oliwek", występującego samodzielnie lub w kombinacji z innymi słowami, które jest niezgodne z definicją zawartą w niniejszym artykule.

Artykuł  26

Terminy i definicje: oliwa z oliwek i oliwa z wytłoczyn oliwnych

1. Terminy: oliwa z oliwek i oliwa z wytłoczyn oliwnych o różnej jakości podane są poniżej, łącznie z definicją odpowiadającą każdemu terminowi:

A. Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia: oliwa, która jest otrzymywana jedynie z owocu drzewa oliwnego za pomocą środków mechanicznych lub innych środków fizycznych w warunkach i szczególnym otoczeniu cieplnym, które nie doprowadzają do obniżenia wartości oliwy, który nie został poddany żadnemu procesowi z wyjątkiem czyszczenia, przelewania, krótkotrwałego podgrzania i filtracji, z wyłączeniem oliwy otrzymanej poprzez procesy rozpuszczenia lub ponownej estryfikacji jakiejkolwiek mieszanki z olejami innego rodzaju. Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia podlega poniższej klasyfikacji:

a) oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia nadająca się do spożycia w postaci, w jakiej występuje ⁽¹⁾:

i) oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia ekstra: oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia, o absolutnie doskonałym smaku, mająca maksymalną kwasowość w wymiarze kwasu oleinowego 1 gram na 100 gramów;

ii) oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia oczyszczona: oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia spełniająca warunki dla oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia ekstra, z wyjątkiem kwasowości, która w wymiarze kwasu oleinowego nie może przekraczać 1,5 grama na 100 gramów;

iii) oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia półoczyszczona (lub oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia, zwykła): oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia o dobrym smaku i mająca maksymalną kwasowość, w wymiarze kwasu oleinowego 3 gramy na 100 gramów, z tolerancją graniczną 10 % oznaczonej kwasowości;

b) oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia nienadająca się do spożycia w postaci w jakiej występuje;

oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia lampante: bezwonna oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia lub oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia mająca kwasowość w wymiarze kwasu oleinowego powyżej 3,3 grama na 100 gramów.

B. Rafinowana oliwa z oliwek: oliwa z oliwek otrzymana poprzez rafinację oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.

C. Oliwa z oliwek: oliwa stanowiąca mieszankę rafinowanej oliwy z oliwek oraz oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia. Dopuszcza się także użycie terminu "czysta oliwa z oliwek".

D. Surowa oliwa z wytłoczyn oliwnych: oliwa otrzymana w procesie traktowania wytłoczyn oliwnych rozpuszczalnikiem (z wyjątkiem oliwy otrzymanej w procesie ponownej estryfikacji oraz mieszania z olejami innych rodzajów) oraz przeznaczona do dalszego oczyszczania dla celów konsumpcji przez człowieka lub też do użycia technicznego. Surowa oliwa z wytłoczyn oliwnych podlega poniższej klasyfikacji:

a) oliwa z wytłoczyn oliwnych rafinowana: oliwa przeznaczona do celów spożywczych i otrzymana poprzez oczyszczenie surowej oliwy z wytłoczyn oliwnych.

b) oliwa z wytłoczyn oliwnych: mieszanka rafinowanej oliwy z wytłoczyn oliwnych oraz oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia. W żadnym przypadku oliwa ta nie może być nazwana "oliwą z oliwek".

c) oliwa z wytłoczyn oliwnych do celów technicznych: wszystkie inne rodzaje surowych olejów z wytłoczyn oliwnych.

2. Każdy z powyższych terminów przedstawiających różnej jakości oliwy z oliwek oraz oliwy z wytłoczyn oliwnych odpowiada kryteriom podlegającym zaleceniom zawartym w art. 36 ust. 3 dotyczącym standardów w odniesieniu do cech fizycznych, chemicznych i organoleptycznych oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych.

3. Rada może, podejmując jednomyślną decyzję, wprowadzić zmiany do terminów i definicji zawartych w niniejszym artykule, tam gdzie to niezbędne lub właściwe.

Artykuł  27

Stosowanie

1. Terminy zawarte w art. 26 ust. 1 obowiązują w handlu międzynarodowym oraz są stosowane dla określania różnej jakości oliw z oliwek oraz oliw z wytłoczyn oliwnych; terminy te są umieszczane w widocznej formie i miejscu na wszystkich przesyłkach transportowych.

2. Respektując kryteria jakościowe oraz zgodnie z art. 36 ust. 3, Rada określa standardy stosowane w handlu międzynarodowym.

Artykuł  28

Wskazanie źródła i nazwy pochodzenia

1. Wskazanie źródła, jeśli takie jest podawane, może być stosowane jedynie w przypadku oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia wyprodukowanej i pochodzącej wyłącznie z kraju, regionu lub obszaru wskazanego na produkcie.

2. Nazwy pochodzenia, jeśli takie są podawane, mogą być stosowane w przypadku oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia ekstra wyprodukowanej i pochodzącej wyłącznie z kraju, regionu lub obszaru wskazanego na produkcie.

3. Wskazanie źródła oraz nazwy pochodzenia produktów mogą być używane jedynie zgodnie z prawem kraju pochodzenia.

Artykuł  29

Zabezpieczenia

1. Członkowie jak najszybciej podejmują działania, zgodne z ustawodawstwem krajowym, mające na celu zapewnienie stosowania zasad i zapisów przedstawionych w art. 25, 26 i 28.

2. Ponadto dokładają wszelkich starań w celu zastosowania zapisów przedstawionych w art. 26 i 28 w międzynarodowym obrocie handlowym.

3. Członkowie podejmują działania zakazujące i powstrzymujące użycie na ich terytorium w celu międzynarodowego obrotu handlowego takich wskazań źródła, nazw pochodzenia oraz terminów dotyczących oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych, które są sprzeczne z powyższymi zasadami. Działania te są stosowane w stosunku do wszystkich napisów zamieszczonych na przesyłkach, fakturach, notach transportowych oraz dokumentach handlowych lub używanych w reklamach, znakach handlowych, nazwach rejestrowanych i ilustracjach dotyczących międzynarodowego marketingu oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych, w sposób dopuszczający błędne informacje na napisach lub wprowadzający w błąd odbiorców co do pochodzenia, źródła bądź jakości oliwy z oliwek lub oliwy z wytłoczyn oliwnych.

Artykuł  30

Spory i ugoda

1. Każdy spór dotyczący wskazania źródła i nazwy pochodzenia, który powstał na skutek interpretacji zapisów niniejszego rozdziału lub trudności w jego stosowaniu jest przedkładany Radzie, jeśli nie został uprzednio rozwiązany w drodze bezpośrednich negocjacji.

2. Rada dąży do pogodzenia zwaśnionych stron, po uprzednim zasięgnięciu opinii panelu doradców, o którym mowa w art. 50 ust. 1, oraz po konsultacjach ze Światową Organizacją Własności Intelektualnej, Międzynarodową Federacją ds. Oliwy z Oliwek oraz właściwymi organizacjami zawodowymi członków głównie producentów, oraz, jeśli to konieczne, z Międzynarodową Izbą Handlową, a także wyspecjalizowanymi instytucjami międzynarodowymi ds. analiz chemicznych; w przypadku gdy powyższe konsultacje nie przyniosą oczekiwanych skutków i po wykorzystaniu przez Rade wszelkich działań zmierzających do osiągnięcia porozumienia uczestniczący w sporze członkowie mają prawo odwołania do ostatniej instancji jaką jest Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.

Rozdział  X

TERMINY I DEFINICJE: OLIWKI STOŁOWE

Artykuł  31

Terminy i definicje: oliwki stołowe

1. Termin "oliwki stołowe" oznacza zdrowy owoc wybranych gatunków drzewa oliwnego, zebrany na odpowiednim etapie dojrzewania oraz o odpowiedniej jakości, który w zależności od kategorii oraz pod warunkiem jego przetworzenia zgodnie z recepturą i sposobem ustanowionym w zalecanych standardach jakościowych, stanowi jadalny produkt o określonym terminie przydatności do spożycia.

2. Oliwki stołowe podlegają poniższej klasyfikacji:

i) Oliwki zielone: otrzymane z owoców zebranych podczas okresu dojrzewania, przed zmianą koloru, po osiągnięciu normalnej wielkości. Kolor owocu może wahać się od zielonego do słomkowożółtego.

ii) Oliwki zmieniające kolor: otrzymane z różowych, różowo-czerwonych lub brązowych owoców zebranych przed okresem całkowitej dojrzałości.

iii) Oliwki czarne: otrzymane z owoców zebranych w okresie pełnej dojrzałości lub nieco wcześniej; mogą one, w zależności od regionu produkcji oraz okresu zbioru, mieć odcień czerwonawy, fioletowoczarny, intensywnie czarny, zielono-czarny lub intensywnie orzechowy.

3. Każdy z powyższych typów oliwek stołowych odpowiada kryteriom jakościowym zgodnym z zaleceniami art. 38. ust. 1 w sprawie właściwego składu i kryteriów jakościowych oliwek stołowych.

4. Terminy i definicje w zakresie przygotowania do obrotu handlowego różnych typów oliwek stołowych są zgodne z zaleceniami art. 38 ust. 1.

Artykuł  32

Stosowanie

1. Terminy opisane w art. 31 ust. 4 są obowiązkowo stosowane w handlu międzynarodowym; są stosowane podczas przygotowania do obrotu handlowego różnych typów oliwek stołowych oraz umieszczane w postaci czytelnych znaków na wszystkich przesyłkach:

2. Zgodnie z art. 38. ust. 1 Rada ustala jednolite standardy stosowane w handlu międzynarodowym w zakresie właściwego składu i jakości produktów.

Artykuł  33

Zabezpieczenia

1. Członkowie podejmują, jeśli to możliwe, wszystkie niezbędne działania, w sposób narzucony przez odpowiednie ustawodawstwo, w celu zapewnienia stosowania zasad i zapisów ustanowionych w art. 31, oraz zabiegają o ich stosowanie w handlu międzynarodowym.

2. Członkowie podejmują działania zakazujące i powstrzymujące użycie na ich terytorium, w celach międzynarodowego obrotu handlowego, takich terminów oliwek stołowych, które są sprzeczne z powyższymi zasadami. Działania te są stosowane w stosunku do wszystkich napisów umieszczanych na przesyłkach, fakturach, notach transportowych oraz dokumentach handlowych lub używanych w reklamach, znakach handlowych, nazwach rejestrowanych i ilustracjach dotyczących międzynarodowego marketingu oliwek stołowych, w sposób dopuszczający błędne informacje na napisach lub wprowadzający w błąd odbiorców co do pochodzenia, źródła lub jakości oliwek stołowych.

Artykuł  34

Spory i ugoda

1. Każdy spór dotyczący interpretacji zapisów niniejszego rozdziału, który powstał na skutek interpretacji zapisów tego rozdziału lub trudności w jego stosowaniu, jest przedkładany Radzie, jeśli nie został uprzednio rozwiązany w drodze bezpośrednich negocjacji.

2. Rada dąży do pogodzenia zwaśnionych stron, po uprzednim zasięgnięciu opinii panelu doradców, o, którym mowa w art. 50 ust. 1, oraz po konsultacjach ze Światową Organizacją Własności Intelektualnej, Międzynarodową Federacją ds. Oliwy z Oliwek oraz właściwymi organizacjami zawodowymi członków głównie producentów, oraz, jeśli to konieczne, z Międzynarodową Izbą Handlową, a także wyspecjalizowanymi instytucjami międzynarodowymi ds. analiz chemicznych; w przypadku gdy powyższe konsultacje nie przyniosą oczekiwanych skutków i po wykorzystaniu przez Radę wszelkich działań zmierzających do osiągnięcia porozumienia uczestniczący w sporze członkowie mają prawo odwołania się do ostatniej instancji jaką jest Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.

Rozdział  XI

STANDARYZACJA RYNKÓW PRODUKTÓW OLIWNYCH

Artykuł  35

Analiza sytuacji i ewolucji na rynku oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych

1. W ramach ogólnych celów przedstawionych w art. 1, jak również dążąc do standaryzacji rynku oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych oraz zniwelowania nierównowagi pomiędzy popytem i podażą powstającej na skutek nieregularności zbiorów i innych czynników, Rada dokonuje, podczas sesji jesiennej, szczegółowej analizy równowagi rynkowej oliwy z oliwek oraz całkowitego pomiaru popytu i podaży na oliwę z oliwek i oliwę z wytłoczyn oliwnych, wykorzystując do tego celu informacje dostarczone przez każdego członka w ramach art. 48 oraz inne informacje przekazywane Radzie przez rządy państw niebędących Stronami niniejszej Umowy, ale zainteresowanych międzynarodowym handlem oliwą z oliwek i oliwą z wytłoczyn oliwnych, a także wszystkie inne dane statystyczne dostępne Radzie.

2. Co roku, na sesji wiosennej, Rada, uwzględniając wszystkie dostępne w danym momencie informacje, dokonuje dalszej analizy sytuacji rynkowej oraz dalszej oceny podaży i popytu na te produkty, czego wynikiem może być zaproponowanie członkom podjęcia działań, jakie uważa ona za stosowne.

3. Powołuje się Komitet Ekonomiczny, który obraduje w regularnych odstępach czasu, w celu wymiany poglądów na temat światowej sytuacji na rynku oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych oraz w celu znalezienia rozwiązania problemów wpływających negatywnie na międzynarodowy handel tymi produktami.

Artykuł  36

Standaryzacja rynków oliwy z oliwek oraz oliwy z wytłoczyn oliwnych

1. Rada wykonuje odpowiednie analizy w celu przedstawienia członkom zaleceń w zakresie osiągnięcia równowagi pomiędzy produkcją i konsumpcją, oraz długoterminowej standaryzacji rynku oliwy z oliwek poprzez zastosowanie odpowiednich działań, w tym działań zachęcających do sprzedaży oliwy z oliwek po cenach konkurencyjnych dla konsumentów, tak aby zmniejszyć różnicę cen pomiędzy oliwą z oliwek oraz innymi roślinnymi olejami jadalnymi, szczególnie w formie różnorakiego wsparcia.

2. W ramach powyższej standaryzacji Rada wykonuje również niezbędne analizy mające na celu zalecenie członkom odpowiednich rozwiązań problemów mogących pojawić się w odniesieniu do ewolucji międzynarodowego rynków oliwy z oliwek oraz oliwy z wytłoczyn oliwnych poprzez zawarcie stosownych porozumień, uwzględniając nierównowagę rynkową wynikającą z fluktuacji produkcji oraz innych przyczyn.

3. Rada dokonuje analizy metod i środków zapewniających ekspansję handlu międzynarodowego oraz wzrostu konsumpcji oliwy z oliwek. W szczególności przygotowuje członkom odpowiednie zalecenia dotyczące:

a) przyjmowania i stosowania standardowych wersji kontraktów międzynarodowych dla transakcji w handlu oliwą z oliwek oraz oliwą z wytłoczyn oliwnych;

b) powoływania i funkcjonowania Międzynarodowego Biura ds. Porozumień i Arbitrażu, które zajmuje się rozstrzyganiem sporów dotyczących transakcji w handlu oliwą z oliwek i oliwą z wytłoczyn oliwnych;

c) ustanawiania jednolitych standardów dla fizycznych, chemicznych i organoleptycznych cech oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwnych;

d) ustanawiania jednolitych metod analitycznych.

4. Rada podejmuje wszelkie działania, jakie uznaje za stosowne w celu wyeliminowania nierównej konkurencji na szczeblu międzynarodowym, w tym konkurencji ze strony państw, które nie są Stronami niniejszej Umowy lub ze strony osób posiadających narodowość tych państw.

Artykuł  37

Analiza sytuacji i ewolucji na rynku oliwek stołowych

1. W ramach celów ogólnych przedstawionych w art. 1 członkowie udostępniają i dostarczają wszystkie niezbędne informacje i dane statystyczne na temat oliwek stołowych, umożliwiających standaryzację rynku tych produktów.

2. Rada, na swojej sesji jesiennej, dokonuje szczegółowej analizy ilościowej i jakościowej równowagi oliwek stołowych wykorzystując do tego celu powyższe informacje, wszelkie informacje przekazane Radzie przez rządy państw niebędących Stronami niniejszej Umowy, ale zainteresowanych międzynarodowym handlem oliwkami stołowymi, a także inne dane statystyczne będące w posiadaniu Rady.

3. Co roku, na sesji wiosennej, Rada, uwzględniając wszystkie dostępne w danym momencie informacje, dokonuje dalszej analizy sytuacji rynkowej oraz dalszej oceny podaży i popytu na te produkty, czego wynikiem może być zaproponowanie członkom podjęcia działań, jakie uważa ona za stosowne.

Artykuł  38

Standaryzacja rynku oliwek stołowych

1. Rada dokonuje analizy metod i środków zapewniających ekspansję handlu międzynarodowego oraz wzrostu konsumpcji oliwek stołowych. W szczególności przygotowuje ona członkom odpowiednie zalecenia dotyczące:

a) wdrożenia ujednoliconych standardów jakościowych stosowanych do oliwek stołowych w handlu międzynarodowym;

b) przyjęcia i stosowania standardowych wersji kontraktów międzynarodowych dla transakcji w handlu oliwkami stołowymi;

c) powołania i funkcjonowania Międzynarodowego Biura ds. Porozumień i Arbitrażu, które zajmuje się rozstrzyganiem sporów dotyczących transakcji w handlu oliwkami stołowymi.

2. Rada promuje takie analizy, które przyczyniają się do stymulowania wzrostu konsumpcji oliwek stołowych. Analizy te są prezentowane członkom do wykorzystania w takim zakresie, w jakim uważają oni to za stosowne.

3. W tym względzie Rada podejmuje wysiłki w celu pozyskania dla wszystkich członków lub członków zainteresowanych różnego rodzaju pomocy, w tym pomocy finansowej, jaka oferowana jest przez organizacje międzynarodowe i inne.

CZĘŚĆ  IV

POSTANOWIENIA TECHNICZNE

Rozdział  XII

WSPÓŁPRACA TECZHNICZNA W ZAKRESIE UPRAWY OLIWEK, EKSTRAKCJI OLIWY Z OLIWEK ORAZ PRZETWÓRSTWA OLIWEK STOŁOWYCH

Artykuł  39

Programy i działania

1. W celu osiągnięcia celów ogólnych przedstawionych w art. 1 dotyczących współpracy technicznej związanej z oliwkami i produktami oliwnymi Rada stwarza, promuje oraz wdraża działania dotyczące powyższych produktów.

2. Współpraca techniczna w zakresie oliwek i produktów oliwnych obejmuje uprawę oliwek, ekstrakcję oliwy oraz przetwórstwo oliwek stołowych.

3. Rada może podjąć bezpośrednie działania mające na celu promocję powyższej współpracy technicznej.

4. Rada może podjąć współpracę z państwem lub firmami sektora prywatnego/koncernami, tak narodowymi, jak i ponadnarodowymi, w celu realizacji części lub całości zapisów niniejszego rozdziału. Może ona także udzielić finansowego wsparcia powyższym firmom i/lub koncernom, w granicach ustanowionych w art. 17. ust. 1.

Artykuł  40

Badania naukowe i rozwój

1. Rada dokonuje oceny każdej propozycji projektów naukowo-badawczych mogących zainteresować członków oraz podejmuje właściwe działania w tym zakresie.

2. Rada może nawiązać współpracę ze specjalistycznymi instytutami naukowymi, laboratoriami oraz centrami w celu realizacji, monitorowania, wykorzystania i rozpowszechniania, dla wspólnej korzyści członków, osiągnięć powyższych programów naukowo-badawczych.

3. Rada dokonuje niezbędnych analiz na temat wymiernych korzyści, jakich można oczekiwać po zastosowaniu osiągnięć i rezultatów tych programów naukowo-badawczych.

Artykuł  41

Szkolenia i działania specjalne

1. Rada podejmuje niezbędne kroki w celu organizacji kursów i szkoleń na różnych szczeblach zaawansowania, dla ekspertów technicznych działających w sektorze oliwnym, szczególnie zaś tych pochodzących z krajów-członków rozwijających się.

2. Rada umożliwia transfer technologii ze strony członków wysoce zaawansowanych w stosowaniu technik uprawy oliwek, ekstrakcji oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych dla członków-krajów rozwijających się.

3. Rada ułatwia współpracę techniczną poprzez postawienie do dyspozycji członków zgłaszających zapotrzebowanie na pomoc techniczną ze strony różnego rodzaju konsultantów i ekspertów.

4. W szczególności Rada:

a) przeprowadza specjalistyczne analizy i działania;

b) organizuje lub wspiera organizację międzynarodowych seminariów i spotkań;

c) pozyskuje informacje techniczne oraz rozpowszechnia je wśród wszystkich członków;

d) podejmuje się promocji koordynacji działań dotyczących współpracy technicznej między członkami w zakresie uprawy oliwek, ekstrakcji oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych, w tym działań w ramach planowania regionalnego i ponadregionalnego;

e) promuje współpracę dwu- i wielostronną, której celem jest wsparcie jej wysiłków w osiągnięciu celów niniejszej Umowy.

Artykuł  42

Środki finansowe

Rada stwarza osobne konto w budżecie administracyjnym dla celów ewidencji programów współpracy technicznej w dziedzinie uprawy oliwek, ekstrakcji oliwy z oliwek oraz przetwórstwa oliwek stołowych.

Rozdział  XIII

INNE ŚRODKI

Artykuł  43

Inne środki

Rada:

a) podejmuje się wsparcia i koordynacji stosownych analiz i projektów naukowych na temat wartości biologicznej oliwy z oliwek, ze szczególnym uwzględnieniem jej zalet odżywczych i innych istotnych właściwości;

b) opracowuje, we współpracy z podmiotami specjalistycznymi, terminologię dotyczącą oliwek, standardów produktów oliwnych oraz odpowiednich metod analizy, jak również innych standardów obowiązujących w sektorze produkcji oliwek;

c. podejmuje wszelkie działania niezbędne do przygotowania kompendium praktyk handlowych dopuszczalnych w międzynarodowym handlu oliwą z oliwek, oliwą z wytłoczyn oliwnych oraz oliwkami stołowymi.

CZĘŚĆ  V

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE REKLAMY

Rozdział  XIV

REKLAMA ŚWIATOWA PROMUJĄCA SPOŻYCIE OLIWY Z OLIWEK ORAZ OLIWEK STOŁOWYCH

Artykuł  44

Programy reklamowe w celu promocji spożycia oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych

1. Członkowie partycypujący w funduszu promocyjnym, o których mowa w art. 19, podejmują wspólne działania promocyjne w celu rozwoju światowego spożycia oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych, wykorzystując terminy - jadalne oliwy z oliwek, przedstawione w art. 26 oraz termin - oliwki stołowe, przedstawiony w art. 31.

2. Powyższe działania przybierają formę kampanii edukacyjnych i promocyjnych, a ich zakres obejmuje cechy organoleptyczne i chemiczne oliwy z oliwek i oliwek stołowych, a także ich właściwości odżywcze, terapeutyczne i inne.

3. W ramach kampanii reklamowych konsumenci są informowani o terminach i źródłach pochodzenia oliwy z oliwek i oliwek stołowych, zadbaniem jednak, aby żadna konkretna jakość, pochodzenie czy źródło produktu nie były ukazywane jako lepsze od innych.

4. Organizacja kampanii reklamowych podejmowanych zgodnie z niniejszym artykułem jest przedmiotem decyzji Rady, w zależności od dostępności środków finansowych. Pierwszeństwo przyznaje się kampaniom w krajach będących głównymi konsumentami oraz w krajach, w których spożycia oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych może wzrosnąć.

5. Środki funduszu promocyjnego są wydatkowane zgodnie z poniższymi kryteriami:

a) wielkość konsumpcji oraz możliwości rozwoju istniejących rynków;

b) stworzenie nowych rynków dla oliwy z oliwek i oliwek stołowych;

c) stopa zwrotu uzyskana z wydatków poniesionych na cele reklamowe.

6. Rada jest odpowiedzialna za zarządzanie środkami przeznaczonymi na wspólne cele reklamowe. Przygotowuje ona roczne zestawienie przychodów i wydatków związanych z powyższą reklamą, w postaci załącznika do budżetu.

7. Rada jest odpowiedzialna za techniczne wykonanie kampanii reklamowych, które może także powierzyć wybranym przez nią wyspecjalizowanym podmiotom.

Artykuł  45

Znak międzynarodowej gwarancji przyznawanej przez Radę

Członkowie podejmują kroki zachęcające do stosowania znaku międzynarodowej gwarancji przyznanej przez Radę w ramach krajowych i międzynarodowych transakcji handlowych oliwą z oliwek i oliwkami stołowymi oraz przyjmują stosowne działania w tym celu.

CZĘŚĆ  VI

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

Rozdział  XV

OBOWIĄZKI OGÓLNE

Artykuł  46

Obowiązki ogólne

Członkowie zobowiązują się do niepodejmowania żadnych działań pozostających w sprzeczności z obowiązkami nałożonymi przez niniejszą Umowę lub z ogólnymi celami przedstawionymi w art. 1.

Artykuł 47

Wsparcie międzynarodowego obrotu handlowego oraz konsumpcji

1. Członkowie zobowiązują się do podejmowania wszystkich możliwych działań ułatwiających obrót handlowy, zwiększających spożycie oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz zapewniających właściwy rozwój międzynarodowego handlu tymi produktami. W tym celu zobowiązują się oni do stosowania zasad, reguł i założeń przyjętych w ramach odpowiednich porozumień międzynarodowych. Ponadto członkowie zobowiązują się do przyjmowania działań mających na celu wzrost sprzedaży oliwy z oliwek po cenach konkurencyjnych dla konsumenta, w tym działań zmierzających do określenia niezbędnego wsparcia oraz zbliżenia różnicy cen pomiędzy oliwą z oliwek oraz innymi roślinnymi olejami jadalnymi, tak aby pobudzić konsumpcję oliwy z oliwek.

Artykuł  48

Wymiana informacji

Członkowie zobowiązują się do udostępniania i dostarczania Radzie wszystkich danych statystycznych, informacji i dokumentacji niezbędnych do prawidłowego wypełniania jej funkcji w ramach niniejszej Umowy, w szczególności zaś informacji niezbędnych do ustalenia równowagi rynkowej oliwy z oliwek, oliwy z wytłoczyn oliwnych oraz oliwek stołowych, a także do zdobywania wiedzy na temat polityki krajowej poszczególnych członków w stosunku do produktów oliwnych.

Artykuł 49

Odpowiedzialność finansowa członków

Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa odpowiedzialność finansowa każdego członka względem Rady oraz innych członków ograniczona jest do obowiązków zapisanych w art. 17 i art. 19 dotyczących partycypowania w budżecie administracyjnym oraz funduszu promocyjnym.

Rozdział  XVI

SPORY I ZAŻALENIA

Artykuł  50

Spory i zażalenia

1. Każdy spór dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy, z wyjątkiem sporów podlegających art. 30 i art. 34, który nie został rozwiązany w drodze negocjacji, jest -na wniosek każdego członka będącego stroną sporu - zgłaszany Radzie w celu podjęcia przez nią decyzji, po zasięgnięciu opinii, jeśli to konieczne, panelu doradców, którego skład jest ustalany w regulaminie Rady.

2. Uzasadniona opinia panelu doradców jest przedkładana Radzie, która w każdym przypadku doprowadza do rozwiązania sportu po zapoznaniu się ze wszystkimi faktami.

3. Każde zażalenie o niewywiązaniu się członka ze swoich obowiązków w ramach niniejszej Umowy jest, na wniosek członka składającego zażalenie, zgłaszane Radzie w celu podjęcia przez nią decyzji, po zasięgnięciu opinii, jeśli to konieczne, panelu doradców, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

4. Rada może zdecydować o uznaniu działań danego członka za naruszenie postanowień niniejszej Umowy.

5. W przypadku stwierdzenia przez Radę naruszenia przez danego członka postanowień niniejszej Umowy może ona albo nałożyć na tego członka sankcje, począwszy od prostego ostrzeżenia na zawieszeniu prawa członka do udziału w podejmowaniu decyzji Rady do momentu spełnienia przez niego swoich obowiązków skończywszy lub, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 58, wykluczyć tego członka z uczestnictwa w Umowie.

Rozdział  XVII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  51

Depozytariusz

Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych jest mianowany depozytariuszem niniejszej Umowy.

Artykuł 52

Podpisywanie, ratyfikacja, akceptacja, zatwierdzenie

1. Niniejsza Umowa jest dostępna do podpisu w siedzibie głównej Narodów Zjednoczonych, od 1 września do 31 grudnia 1986 r. włącznie, dla rządów zaproszonych na Konferencję Narodów Zjednoczonych w sprawie Oliwy z Oliwek, 1986.

2. Każdy rząd, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu może:

a) podczas podpisywania niniejszej Umowy złożyć deklaracje, iż składając taki podpis wyraża zgodę na stosowanie zapisów niniejszej Umowy (podpis ostateczny);

lub

b) po podpisaniu niniejszej Umowy ratyfikować, akceptować lub zatwierdzić ja poprzez złożenie u depozytariusza odpowiedniego oświadczenia.

3. Dokumenty ratyfikacyjne, akceptacji czy zatwierdzenia są składane u depozytariusza nie później niż 31 grudnia 1986 r. Rada może jednak wydłużyć czas dla tych rządów, które nie są w stanie złożyć swych dokumentów przed powyższą datą.

Artykuł  53

Przystąpienie

1. Rząd każdego państwa może przystąpić do niniejszej Umowy na warunkach ustanowionych przez Radę, obejmujących limit czasowy dla złożenia oświadczenia o akcesji. Rada może jednak przyznać rządom, które nie są w stanie przystąpić do Umowy w określonym limitem czasie, dodatkowy okres na ten cel.

2. Przystąpienie jest wiążące w momencie złożenia u depozytariusza oświadczenia o akcesji. W oświadczeniu o akcesji widnieje stwierdzenie, że rząd akceptuje wszystkie warunki ustanowione przez Radę.

Artykuł  54

Notyfikacja tymczasowego stosowania Umowy

1. Rząd-sygnatariusz wyrażający wolę ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzenia niniejszej Umowy lub rząd, dla którego Rada ustanowiła warunki akcesji, ale który jeszcze nie złożył swego oświadczenia, może w każdej chwili powiadomić depozytariusza o tymczasowym stosowaniu przez niego niniejszej Umowy w momencie jej wejścia w życie zgodnie z art. 55 lub, jeśli Umowa już obowiązuje, w ściśle określonym czasie.

2. Rząd, który powiadomił, zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, że będzie stosował zapisy niniejszej Umowy w momencie jej wejścia w życie lub, jeśli Umowa już obowiązuje, w ściśle określonym czasie, pozostaje od tego czasu członkiem tymczasowym aż do momentu złożenia przez niego dokumentów ratyfikacji, akceptacji, zatwierdzenia lub akcesji.

Artykuł  55

Wejście w życie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie 1 stycznia 1987 r. lub w każdym innym dniu po tej dacie, jeśli pięć rządów spośród tych wymienionych w załączniku A do niniejszej Umowy i mających co najmniej 95 procent udziałów ostatecznie podpisze niniejszą Umowę lub ją ratyfikuje, akceptuje, zatwierdzi bądź też do niej przystąpi.

2. Jeśli 1 stycznia 1987 r. niniejsza Umowa nie wejdzie w życie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, wchodzi ona w życie tymczasowo, pod warunkiem że pięć rządów spełniających wymogi procentowe ust. 1 niniejszego artykułu ostatecznie podpisze niniejszą Umowę lub ją ratyfikuje, zaakceptuje, zatwierdzi bądź też poinformuje depozytariusza o tymczasowym stosowaniu przez nie postanowień niniejszej Umowy.

3. Jeśli 1 stycznia 1987 r. wymogi wejścia w życie ustanowione w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie zostaną spełnione, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zaprasza te rządy, które definitywnie podpisały niniejszą Umowę lub ją ratyfikowały, zaakceptowały, zatwierdziły bądź też poinformowały o tymczasowym stosowaniu niniejszej Umowy, do podjęcia decyzji o definitywnym lub tymczasowym wejściu w życie niniejszej Umowy pomiędzy sobą, od momentu jaki uznają za stosowny.

4. Dla każdego rządu, który nie poinformował depozytariusza w ramach art. 54 o tymczasowym stosowaniu niniejszej Umowy oraz który złożył dokumenty ratyfikacyjne, akceptacji, zatwierdzenia lub akcesji po dacie wejścia w życie niniejszej Umowy, Umowa ta wchodzi w życie z dniem złożenia takiego oświadczenia.

Artykuł  56

Zmiany

1. Rada może zalecić członkom wprowadzenie zmian do niniejszej Umowy.

2. Rada ustala dzień, do którego członkowie informują depozytariusza o ich zgodzie na wprowadzenie jakichkolwiek zmian.

3. Każda zmiana wchodzi w życie 90 dni po otrzymaniu przez depozytariusza informacji o jej akceptacji ze strony każdego członka. W przypadku niespełnienia powyższego wymogu do dnia ustalonego przez Radę zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, zmiana jest uznawana za wycofaną.

Artykuł  57

Wycofanie

1. Każdy członek może wycofać się z niniejszej Umowy w każdym momencie po wejściu jej w życie poprzez pisemne oświadczenie złożone na ręce depozytariusza. Członek ten niezwłocznie informuje Radę o podjętej przez siebie decyzji.

2. Wycofanie się członka zgodnie z niniejszym artykułem nabiera mocy 90 dni po dacie otrzymania przez depozytariusza oświadczenia o wycofaniu.

Artykuł  58

Wykluczenie

Jeśli Rada stwierdza, że dany członek nie wywiązuje się ze swych obowiązków w ramach niniejszej Umowy oraz że fakt ten negatywnie wpływa na funkcjonowanie niniejszej Umowy, może ona, po podjęciu jednomyślnej decyzji przez pozostałych członków, wykluczyć tego członka z Umowy. Rada niezwłocznie informuje depozytariusza o swojej decyzji. Członek ten przestaje być Stroną Umowy 30 dni po dacie podjęcia powyższej decyzji.

Artykuł 59

Zamknięcie kont

1. Rada dokonuje stosownego zamknięcia kont członka, który wycofał się z niniejszej Umowy, został wykluczony przez Radę lub z innych przyczyn przestał być Stroną niniejszej Umowy. Rada zatrzymuje wszelkie kwoty pieniężne wpłacone przez takiego członka. Jednocześnie członek ten jest zobligowany do uiszczenia Radzie wszystkich należnych kwot pieniężnych.

2. W momencie zakończenia obowiązywania niniejszej Umowy żaden członek, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie ma prawa do żadnego udziału w przychodach powstałych na skutek likwidacji Umowy lub sprzedaży majątku Rady; jednocześnie nie jest on obarczony żadnymi należnościami z tytułu deficytu finansowego Rady, jeśli takowy wystąpi.

Artykuł  60

Czas trwania, przedłużenie, rozszerzenie i zakończenie

1. Niniejsza Umowa obowiązuje do 31 grudnia 1991 r., o ile Rada nie zdecyduje o jej przedłużeniu, rozszerzeniu, odnowieniu lub przedwczesnym zakończeniu, zgodnie z zapisami niniejszego artykułu.

2. Rada może zdecydować o przedłużeniu niniejszej Umowy o nie dłużej niż dwa okresy roczne. Każdy członek, który nie akceptuje takiego przedłużenia niniejszej Umowy, informuje o tym Radę, przestając być jej członkiem od początku obowiązywania przedłużenia.

3. Jeśli przed 31 grudnia 1991 r. lub przed datą zakończenia okresu przedłużenia Umowy, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zostanie wynegocjowana nowa umowa lub protokół rozszerzenia niniejszej Umowy, ale nie wchodzą one w życie, ani ostatecznie, ani tymczasowo, niniejsza Umowa pozostaje wiążąca poza datę jej wygaśnięcia, aż do momentu wejścia w życie nowej umowy lub protokołu, pod warunkiem że okres takiego przedłużenia nie przekracza 12 miesięcy.

4. Rada może w każdym momencie zdecydować o zakończeniu niniejszej Umowy ze skutkiem, jaki uzna za stosowny.

5. Niezależnie od wygaśnięcia lub zakończenia niniejszej Umowy Rada kontynuuje, tak długo, jak to konieczne, funkcjonowanie dla celów przeprowadzenia likwidacji Rady, w tym zamknięcia kont, oraz ma podczas tego okresu niezbędne prawa i pełni funkcje niezbędne do osiągnięcia powyższych celów.

6. Rada informuje depozytariusza o decyzjach podjętych na mocy niniejszego artykułu.

Artykuł  61

Zastrzeżenia

Nie można wprowadzać żadnych zastrzeżeń w odniesieniu do zapisów niniejszej Umowy.

W dowód czego niżej wymienieni pełnomocnicy we wskazanym dniu złożyli swoje podpisy pod niniejszą Umową.

Sporządzono w Genewie, dnia pierwszego lipca tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego szóstego roku, teksty niniejszej Umowy w języku arabskim, angielskim, francuskim, włoskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne.

_______

⁽¹⁾ Dopuszcza się użycie terminu "naturalny" dla wszystkich oliw z oliwek z pierwszego tłoczenia nadających się do spożycia w postaci, w jakiej występują.

ZAŁĄCZNIKI 

ZAŁĄCZNIK A

Udziały w budżecie administracyjnym
Algieria	13
Europejska Wspólnota Gospodarcza	740
Egipt	4
Libia	33
Maroko	24
Tunezja	92
Turcja	88
Jugosławia	6
Razem	1.000

ZAŁĄCZNIK  B

Udziały przyznane w ramach partycypacji w funduszu promocyjnym
Algieria	5,8
Europejska Wspólnota Gospodarcza	775,0
Maroko	25,0
Tunezja	125,0
Turcja	66,7
Jugosławia	2,5
Razem	1.000