Sprawy połączone C-674/18 i C-675/18: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2020 r. - EM v. TMD Friction GmbH, FL v. TMD Friction EsCo GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.378.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2020 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht - Niemcy) - EM / TMD Friction GmbH (C-674/18), FL / TMD Friction EsCo GmbH (C-675/18)

(Sprawy połączone C-674/18 i C-675/18) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Przejęcia przedsiębiorstw - Dyrektywa 2001/23/WE - Artykuły 3 i 5 - Ochrona praw pracowniczych - Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Sprzedaż zrealizowana przez syndyka zbywającego przedsiębiorstwa objętego postępowaniem upadłościowym - Świadczenia z tytułu zakładowego ubezpieczenia emerytalnego - Ograniczenie obowiązków przejmującego - Kwota świadczenia należna na podstawie dodatkowego zakładowego programu emerytalnego obliczona przy uwzględnieniu wynagrodzenia pracownika w chwili wszczęcia postępowania upadłościowego - Dyrektywa 2008/94/WE - Artykuł 8 - Bezpośrednia skuteczność - Przesłanki]

Język postępowania: niemiecki

(2020/C 378/02)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2020 r.)

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EM (C-674/18), FL (C-675/18)

Strona pozwana: TMD Friction GmbH (C-674/18), TMD Friction EsCo GmbH (C-675/18)

Sentencja

1) Dyrektywę Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, mając na względzie w szczególności jej art. 3 ust. 1 i 4 oraz art. 5 ust. 2 lit. a), należy interpretować w ten sposób, że w wypadku zrealizowanego przez syndyka przejęcia przedsiębiorstwa objętego postępowaniem upadłościowym nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu - biorąc pod uwagę wykładnię tego uregulowania dokonaną w orzecznictwie krajowym - zgodnie z którym w chwili wystąpienia po wszczęciu postępowania upadłościowego zdarzenia uprawniającego do świadczenia emerytalnego na podstawie uzupełniającego zakładowego programu emerytalnego przejmujący nie odpowiada za prawa przyznające pracownikowi w przyszłości uprawnienia do świadczeń emerytalnych uzyskane tytułem okresów zatrudnienia poprzedzających wszczęcie postępowania upadłościowego, pod warunkiem że, co się tyczy części kwoty, za którą nie odpowiada przejmujący, środki przyjęte w celu zapewnienia ochrony interesów pracowników osiągają poziom przynajmniej równoważny z poziomem ochrony wymaganym na mocy art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy.

2) Artykuł 3 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2001/23 w związku z art. 8 dyrektywy 2008/94 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, biorąc pod uwagę wykładnię tego uregulowania dokonaną w orzecznictwie krajowym, w którym przewidziano - na wypadek wystąpienia zdarzenia uprawniającego do świadczeń emerytalnych na podstawie uzupełniającego zakładowego programu emerytalnego po wszczęciu postępowania upadłościowego, w którego toku przeprowadzono przejęcie przedsiębiorstwa - w odniesieniu do części tych świadczeń, za które nie odpowiada przejmujący, po pierwsze, że określona zgodnie z prawem krajowym instytucja zabezpieczenia na wypadek upadłości pracodawcy nie jest zobowiązana do wypłaty świadczenia, gdy prawa przyznające w przyszłości uprawnienia do świadczeń emerytalnych nie były już nabyte w chwili wszczęcia tego postępowania upadłościowego, i po drugie, że dla celów określenia kwoty odnoszącej się do części tych świadczeń, za które odpowiedzialność ponosi wspomniana instytucja, oblicza się tę kwotę na podstawie wynagrodzenia miesięcznego brutto danego pracownika w chwili wszczęcia wspomnianego postępowania, jeśli z powyższego wynika pozbawienie pracowników minimalnej ochrony zagwarantowanej na mocy tego przepisu, co powinien ustalić sąd odsyłający.

3) Artykuł 8 dyrektywy 2008/94 - w zakresie, w jakim przewidziano w nim minimalną ochronę praw nabytych lub praw przyznających pracownikom w przyszłości uprawnienia do świadczeń emerytalnych - może mieć bezpośredni skutek, w związku z czym możliwe jest powołanie się na niego przeciwko instytucji regulowanej prawem prywatnym, wyznaczonej przez dane państwo członkowskie jako instytucja zabezpieczenia na wypadek niewypłacalności pracodawców w dziedzinie pracowniczych programów emerytalnych, pod warunkiem, po pierwsze, że - mając na względzie zadanie gwarancyjne tej instytucji i warunki, w jakich zadanie to jest przez nią pełnione - wspomniana instytucja może być zrównana z państwem, oraz po drugie, że zadanie to faktycznie obejmuje rodzaje świadczeń emerytalnych, dla których poszukiwana jest ochrona minimalna przewidziana w tym art. 8, co powinien ustalić sąd odsyłający.

¹ Dz.U. C 103 z 18.3.2019.