Sprawy połączone C-609/17 i C-610/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 listopada 2019 r. - Terveys- ja sosiaalialan neuvottelujärjestö ry/Hyvinvointialan liitto ry oraz Auto- ja Kuljetusalan Työntekijäliitto AKT ry v. Satamaoperaattorit ry.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.27.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 stycznia 2020 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Työtuomioistuin - Finlandia) - Terveys- ja sosiaalialan neuvottelujärjestö (TSN) ry/Hyvinvointialan liitto ry (C-609/17) oraz Auto- ja Kuljetusalan Työntekijäliitto AKT ry/Satamaoperaattorit ry (C-610/17)

(Sprawy połączone C-609/17 i C-610/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Artykuł 153 TFUE - Minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w obszarze organizacji czasu pracy - Dyrektywa 2003/88/WE - Artykuł 7 - Prawo do corocznego płatnego urlopu w wymiarze co najmniej czterech tygodni - Artykuł 15 - Korzystniejsze krajowe przepisy prawne i postanowienia układów zbiorowych w zakresie ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Pracownicy niezdolni do pracy podczas corocznego płatnego urlopu z powodu choroby - Odmowa przeniesienia tego urlopu, kiedy brak przeniesienia nie powoduje skrócenia faktycznego wymiaru corocznego płatnego urlopu do okresu krótszego niż cztery tygodnie - Artykuł 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Niemożność zastosowania w braku sytuacji stosowania prawa Unii w rozumieniu art. 51 ust. 1 karty praw podstawowych)

(2020/C 27/02)

Język postępowania: fiński

(Dz.U.UE C z dnia 27 stycznia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Työtuomioistuin

Strony w postępowaniu głównym

(Sprawa C-609/17)

Strona skarżąca: Terveys- ja sosiaalialan neuvottelujärjestö (TSN) ry

Strona pozwana: Hyvinvointialan liitto ry

Przy udziale: Fimlab Laboratoriot Oy

(Sprawa C-610/17)

Strona skarżąca: Auto- ja Kuljetusalan Työntekijäliitto AKT ry

Strona pozwana: Satamaoperaattorit ry

Przy udziale: Kemi Shipping Oy

Sentencja

1) Wykładni art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym i układom zbiorowym, które przewidują przyznanie corocznego płatnego urlopu w wymiarze przekraczającym minimalny okres czterech tygodni przewidziany w tym przepisie, przy jednoczesnym wyłączeniu możliwości przeniesienia tych dni urlopu z powodu choroby.

2) Wykładni art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku z jej art. 51 ust. 1 należy dokonywać w ten sposób, że nie ma on zastosowania w odniesieniu do takich przepisów krajowych i układów zbiorowych.

¹ Dz.U. C 13 z 15.1.2018.