Sprawy połączone C-569/16 i C-570/16: Stadt Wuppertal v. Maria Elisabeth Bauer, Volker Willmeroth, jako właściciel TWI Technische Wartung und Instandsetzung Volker Willmeroth eK v. Martina Broßonn (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.16.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 stycznia 2019 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 listopada 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht - Niemcy) - Stadt Wuppertal / Maria Elisabeth Bauer (C-569/16), Volker Willmeroth, jako właściciel TWI Technische Wartung und Instandsetzung Volker Willmeroth eK / Martina Broßonn (C-570/16)

(Sprawy połączone C-569/16 i C-570/16) ¹

Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Organizacja czasu pracy - Dyrektywa 2003/88/WE - Artykuł 7 - Prawo do corocznego płatnego urlopu - Stosunek pracy, który wygasa z uwagi na śmierć pracownika - Przepisy krajowe uniemożliwiające wypłatę następcom prawnym pracownika ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany coroczny płatny urlop - Obowiązek wykładni zgodnej prawa krajowego - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 31 ust. 2 - Możliwość powołania się w ramach sporu pomiędzy jednostkami

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 16/02)

(Dz.U.UE C z dnia 14 stycznia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: Stadt Wuppertal (C-569/16), Volker Willmeroth, działający jako właściciel TWI Technische Wartung und Instandsetzung Volker Willmeroth eK (C-570/16)

Strony pozwane: Maria Elisabeth Bauer (C-569/16), Martina Broßonn (C-570/16)

Sentencja

1) Wykładni art. 7 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy oraz art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, na którego podstawie, gdy stosunek pracy ustaje z powodu śmierci pracownika, nabyte zgodnie z tymi przepisami prawo do corocznego płatnego urlopu, który nie został wykorzystany przez pracownika przed jego śmiercią, wygasa i nie powstaje prawo do ekwiwalentu pieniężnego za taki urlop, które mogłoby zostać przeniesione na następców prawnych pracownika w drodze dziedziczenia.

2) W wypadku gdy nie jest możliwe dokonanie wykładni uregulowania krajowego, takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w sposób zapewniający jego zgodność z art. 7 dyrektywy 2003/88 i art. 31 ust. 2 karty praw podstawowych, sąd krajowy, rozpatrujący spór między następcą prawnym zmarłego pracownika a byłym pracodawcą tego pracownika, musi odstąpić od stosowania wspomnianego uregulowania krajowego i zapewnić, aby omawianemu następcy prawnemu przyznać na koszt tego pracodawcy ekwiwalent pieniężny za coroczny płatny urlop nabyty zgodnie z powyższymi przepisami, a niewykorzystany przez tego pracownika przed jego śmiercią. Obowiązek ten spoczywa na sądzie krajowym na mocy art. 7 dyrektywy 2003/88 oraz art. 31 ust. 2 karty praw podstawowych, w przypadku gdy spór dotyczy następcy prawnego i pracodawcy posiadającego status organu władzy publicznej, oraz na mocy drugiego z tych przepisów, w przypadku gdy spór powstaje między następcą prawnym a pracodawcą prywatnym.

¹ Dz.U. C 53 z 20.2.2017.