Sprawy połączone C-47/17 i C-48/17: X, X v. Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2019.16.7/2
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 listopada 2018 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Rechtbank Den Haag - Niderlandy) - X (C-47/17), X (C-48/17) / Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie
(Sprawy połączone C-47/17 i C-48/17) 1
Język postępowania: niderlandzki
(2019/C 16/08)
(Dz.U.UE C z dnia 14 stycznia 2019 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: X (C-47/17), X (C-48/17)
Strona pozwana: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie
Sentencja
Artykuł 5 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1560/2003 z dnia 2 września 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego, zmienionego przez rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 118/2014 z dnia 30 stycznia 2014 r., należy interpretować w ten sposób, że w ramach postępowania w sprawie ustalenia państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o ochronę międzynarodową państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek o przejęcie lub wtórne przejęcie na podstawie art. 21 lub art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, które, po przeprowadzeniu niezbędnych czynności sprawdzających, udzieliło na ten wniosek odpowiedzi odmownej w terminach przewidzianych w art. 22 lub art. 25 tego ostatniego rozporządzenia i do którego następnie skierowano wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy na mocy wspomnianego art. 5 ust. 2, powinno dołożyć wszelkich starań, w duchu lojalnej współpracy, aby udzielić odpowiedzi na ten ostatni wniosek w dwutygodniowym terminie.
W przypadku gdy państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek o przejecie lub wtórne przejęcie, nie udzieli w tym dwutygodniowym terminie odpowiedzi na wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, dodatkowa procedura ponownego rozpatrzenia zostaje ostatecznie zamknięta, w związku z czym wnioskujące państwo członkowskie należy z upływem wspomnianego terminu uznać za odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, chyba że posiada ono jeszcze wystarczająco dużo czasu, aby móc złożyć w wiążących terminach przewidzianych w tym celu w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 604/2013 ponowny wniosek o przejęcie lub wtórne przejęcie.