Sprawy połączone C-454/12 i C-455/12: Pro Med Logistik GmbH v. Finanzamt Dresden-Süd, i Eckard Pongratz, działający w charakterze syndyka masy upadłościowej Karin Oertel v. Finanzamt Würzburg mit Außenstelle Ochsenfurt (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.112.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 kwietnia 2014 r.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 27 lutego 2014 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesfinanzhof - Niemcy) - Pro Med Logistik GmbH (C-454/12) przeciwko Finanzamt Dresden-Süd, i Eckard Pongratz, działający w charakterze syndyka masy upadłościowej Karin Oertel (C-455/12) przeciwko Finanzamt Würzburg mit Außenstelle Ochsenfurt

(Sprawy połączone C-454/12 et C-455/12) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Podatek VAT - Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 12 ust. 3 - Kategoria 5 w załączniku H - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 98 ust. 1 i 2 - Punkt 5 załącznika III - Zasada neutralności - Przewóz osób i ich bagażu - Przepisy państwa członkowskiego przewidujące w odniesieniu do przewozu taksówką inną stawkę podatku VAT niż w odniesieniu do przewozu wynajmowanym samochodem z kierowcą)

(2014/C 112/09)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2014 r.)

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: Pro Med Logistik GmbH (C-454/12), Eckard Pongratz, działający w charakterze syndyka masy upadłościowej Karin Oertel (C-455/12)

Strony pozwane: Finanzamt Dresden-Süd (C-454/12), Finanzamt Würzburg mit Außenstelle Ochsenfurt (C-455/12)

Przedmiot

Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesfinanzhof - Niemcy - Wykładnia art. 98 ust. 1 w związku z pkt 5 załącznika III do dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) oraz art. 12 ust. 3 lit. a) akapit trzeci w związku z pkt 5 załącznika H do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1), ze zmianami - Zasada neutralności - Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące odmienne traktowanie do celów podatku VAT usług identycznych z punktu widzenia konsumenta i zaspokajających te same potrzeby - Odmienne traktowanie przewozów chorych dokonywanych taksówką w stosunku do przewozów chorych dokonywanych wynajmowanym samochodem z kierowcą

Sentencja

1) Artykuł 12 ust. 3 lit. a) akapit trzeci szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 2001/4/WE z dnia 19 stycznia 2001 r. w związku z kategorią 5 w załączniku H do tej dyrektywy i art. 98 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z pkt 5 załącznika III do tej dyrektywy, z uwzględnieniem zasady neutralności podatkowej, należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, aby dwa rodzaje usług przewozu osób i ich bagażu w komunikacji lokalnej, czyli po pierwsze, taksówką, a po drugie, wynajmowanym samochodem z kierowcą, podlegały różnym stawkom podatku VAT, obniżonej i podstawowej, o ile, po pierwsze, ze względu na odmienne wymogi prawne, jakim podlegają obydwa rodzaje przewozu, przewóz osób taksówką stanowi określony i swoisty aspekt kategorii usług przewozu osób i ich bagażu, o którym mowa we wspomnianej kategorii i pkt 5 ww. załączników do tych dyrektyw, a po drugie, różnice te mają decydujący wpływ na podejmowaną przez przeciętnego konsumenta decyzję o skorzystaniu z jednego lub drugiego z tych dwóch rodzajów przewozu. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy przesłanki te zostały spełnione w sprawach w postępowaniach głównych.

2) Artykuł 12 ust. 3 lit. a) akapit trzeci szóstej dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą 2001/4, w związku z kategorią 5 w załączniku H do tej dyrektywy i art. 98 ust. 1 i 2 dyrektywy 2006/112 w związku z pkt 5 załącznika III do tej dyrektywy, z uwzględnieniem zasady neutralności podatkowej, należy natomiast interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie temu, aby dwa rodzaje usług przewozu osób i ich bagażu w komunikacji lokalnej, czyli po pierwsze, taksówką, a po drugie, wynajmowanym samochodem z kierowcą, podlegały różnym stawkom podatku od wartości dodanej, w przypadku gdy na mocy szczególnego porozumienia, które ma zastosowanie bez rozróżnienia do przedsiębiorstw taksówkarskich i przedsiębiorstw wynajmujących samochody z kierowcą, będących stronami wspomnianego porozumienia, przewóz osób taksówką nie stanowi określonego i swoistego aspektu kategorii usług przewozu osób i ich bagażu i - gdy jest wykonywany w ramach wspomnianego porozumienia - należy go uznać za podobny z punku widzenia przeciętnego konsumenta do przewozu osób wynajmowanym samochodem z kierowcą w komunikacji lokalnej. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy przesłanki te zostały spełnione.

¹ Dz.U. C 399 z 22.12.2012.