Sprawy połączone C-24/16 i C-25/16: Nintendo Co. Ltd v. BigBen Interactive GmbH, BigBen Interactive SA (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.402.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 listopada 2017 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 27 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf - Niemcy) - Nintendo Co. Ltd / BigBen Interactive GmbH, BigBen Interactive SA

(Sprawy połączone C-24/16 i C-25/16) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna - Rozporządzenie (WE) nr 6/2002 - Artykuł 20 ust. 1 lit. c), art. 79 ust. 1 oraz art. 82, 83, 88 i 89 - Powództwo o stwierdzenie naruszenia - Ograniczenie praw ze wzoru wspólnotowego - Pojęcie "cytowania" - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 6 pkt 1 - Jurysdykcja względem współpozwanego mającego miejsce zamieszkania poza państwem członkowskim sądu - Zakres terytorialny jurysdykcji sądów w sprawach wzorów wspólnotowych - Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 - Artykuł 8 ust. 2 - Prawo właściwe dla wniosków mających na celu wydanie postanowień dotyczących sankcji i dla innych środków]

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 402/03)

(Dz.U.UE C z dnia 27 listopada 2017 r.)

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nintendo Co. Ltd

Strona pozwana: BigBen Interactive GmbH, BigBen Interactive SA

Sentencja

1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych w związku z art. 6 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach, takich jak rozpatrywane w postępowaniach głównych, w których jurysdykcja międzynarodowa sądu w sprawach wzorów wspólnotowych rozpoznającego powództwo o stwierdzenie naruszenia wynika względem pierwszego pozwanego z art. 82 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002, a względem drugiego pozwanego z siedzibą w innymi państwie członkowskim z art. 6 pkt 1 w związku z art. 79 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 na tej podstawie, że ten drugi pozwany wytwarza i dostarcza pierwszemu produkty, które ten pierwszy sprzedaje, ów sąd może, na wniosek powoda, wydać względem drugiego pozwanego postanowienia dotyczące środków przewidzianych w art. 89 ust. 1 i w art. 88 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002, obejmujące również działania tego drugiego pozwanego inne niż związane ze wskazanym łańcuchem dostaw i mające zakres rozciągający się na całe terytorium Unii Europejskiej.

2) Artykuł 20 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 6/2002 należy interpretować w ten sposób, że osoba trzecia, która bez zgody właściciela praw przysługujących ze wzoru wspólnotowego używa, w tym za pośrednictwem swojej witryny internetowej, wizerunków produktów odpowiadających takim wzorom podczas zgodnej z prawem sprzedaży produktów przeznaczonych do używania jako akcesoria do swoistych produktów właściciela praw przysługujących z tych wzorów, w celu objaśnienia lub zademonstrowania wspólnego zastosowania tak sprzedawanych produktów i swoistych produktów właściciela wspomnianych praw, dokonuje działania odtwarzania w celach "cytowania" w rozumieniu art. 20 ust. 1 lit. c), przy czym takie działanie jest w ten sposób dozwolone na mocy tego przepisu, o ile spełnione zostają określone w nim warunki kumulatywne, czego sprawdzenie należy do sądu krajowego.

3) Artykuł 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych ("Rzym II") należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "państwa, w którym naruszenie to miało miejsce" w rozumieniu tego przepisu odnosi się do państwa położenia miejsca, gdzie wystąpiło zdarzenie powodujące szkodę. W okolicznościach, w których temu samemu pozwanemu zarzucane są różne działania stanowiące naruszenie, a popełnione w różnych państwach członkowskich, aby określić zdarzenie powodujące szkodę, nie należy odnosić się do każdego zarzucanego działania stanowiącego naruszenie, lecz należy ocenić w sposób całościowy zachowanie wspomnianego pozwanego w celu określenia miejsca, gdzie zostało lub może zostać dokonane przez niego pierwotne działanie stanowiące naruszenie, leżące u źródła zarzucanego zachowania.

¹ Dz.U. C 145 z 25.4.2016.