Sprawy połączone C-175/08 - C-179/08: Aydin Salahadin Abdulla, Kamil Hasan, Ahmed Adem, Hamrin Mosa Rashi, Dler Jamal v. Bundesrepublik Deutschland (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2010.113.4/2
Akt nienormatywny(Sprawy połączone C-175/08, C-176/08, C-178/08 i C-179/08)(1)
(Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące warunków nadania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej - Status uchodźcy - Artykuł 2 lit. c) - Utrata statusu uchodźcy - Artykuł 11 - Zmiana okoliczności - Artykuł 11 ust. 1 lit. e) - Uchodźca - Nieuzasadniona obawa przed prześladowaniem - Ocena - Artykuł 11 ust. 2 - Pozbawienie statusu uchodźcy - Dowód - Artykuł 14 ust. 2)
(2010/C 113/06)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Sąd krajowy
Bundesverwaltungsgericht
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Aydin Salahadin Abdulla (C-175/08), Kamil Hasan (C-176/08), Ahmed Adem, Hamrin Mosa Rashi (Jama- 178/08), Dler Jamal (C-179/08)
Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesverwaltungsgericht - Wykładnia art. 11 ust. 1 lit. e) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 12) - Decyzje organu krajowego o uchyleniu statusu uchodźcy wobec zainteresowanych wyłącznie na podstawie ustania ich obawy przed prześladowaniem bez badania dodatkowych warunków dotyczących sytuacji politycznej w ich krajach pochodzenia - Obywatele iraccy, którym cofnięto status uchodźcy po upadku reżimu Saddama Husajna
Sentencja
1) Artykuł 11 ust. 1 lit. e) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony, oraz zawartości przyznawanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że:
– dana osoba traci status uchodźcy, jeżeli w wyniku znaczącej i długotrwałej zmiany okoliczności panujących w danym państwie trzecim ustały okoliczności uzasadniające jej obawę przed prześladowaniem z jednego z powodów, o których mowa w art. 2 lit. c) dyrektywy 2004/83, w związku z którymi została ona uznana za uchodźcę, i nie istnieją inne powody uzasadniające obawę przed "prześladowaniem" w rozumieniu art. 2 lit. c) dyrektywy 2004/83;
– na potrzeby oceny charakteru zmiany okoliczności właściwe organy państwa członkowskiego winny zweryfikować, biorąc pod uwagę indywidualną sytuację danego uchodźcy, czy określone w art. 7 ust. 1 dyrektywy 2004/83 podmioty zapewniające ochronę podjęły racjonalne działania mające na celu zapobieżenie prześladowaniom, czy posiadają w szczególności sprawny system prawny pozwalający na wykrywanie, ściganie i karanie działań stanowiących prześladowania oraz czy w przypadku pozbawienia go statusu uchodźcy zainteresowany obywatel będzie miał możliwość dostępu do tej ochrony;
– podmioty zapewniające ochronę określone w art. 7 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2004/83 mogą obejmować organizacje międzynarodowe kontrolujące państwo lub znaczącą część jego terytorium, również w formie obecności na tym terytorium oddziałów międzynarodowych.
2) Jeżeli ustały okoliczności, na podstawie których nadano status uchodźcy, to obowiązujące przy dokonywanej przez właściwe ograny państwa członkowskiego weryfikacji innych okoliczności uzasadniających obawę danej osoby przed prześladowaniem z tego samego powodu co wcześniej albo z innego z powodów określonych w art. 2 lit. c) dyrektywy 2004/83 kryterium prawdopodobieństwa, które służy ocenie zagrożenia wynikającego z tych innych okoliczności, jest takie samo jak to stosowane przy nadawaniu statusu uchodźcy.
3) Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy 2004/83 - w zakresie, w jakim dostarcza wskazówek dotyczących znaczenia wcześniejszego prześladowania lub zagrożenia takim prześladowaniem pod względem jego mocy dowodowej - może znajdować zastosowanie, jeżeli właściwe organy zmierzają ku pozbawieniu danej osoby statusu uchodźcy na podstawie art. 11 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2004/83, a zainteresowany powołuje się w celu wykazania dalszego istnienia uzasadnionej obawy przed prześladowaniem na okoliczności inne niż te, na podstawie których został uznany za uchodźcę. Jednakże będzie tak zwykle tylko wtedy, gdy powód prześladowania różni się od przyjętego w momencie nadania statusu uchodźcy, a wcześniejsze prześladowanie lub zagrożenie takim prześladowaniem faktycznie miało miejsce i wykazuje związek z powodem prześladowania roztrząsanym na tym etapie.
______
(1) Dz.U. C 197 z 2.8.2008.
Dz.U. C 180 z 1.8.2009.