Sprawozdanie roczne Komitetu Nadzoru OLAF za rok 2014 (2015/2699(RSP)).

A.

mając na uwadze, że w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności za rok 2014 Komitet Nadzoru OLAF stwierdził, że w czasie reorganizacji OLAF-u (1 lutego 2012 r.) jedną decyzją dyrektora generalnego OLAF-u (DG OLAF-u) tego samego dnia wszczęto 423 postępowania; mając na uwadze, że na podstawie analizy Komitet Nadzoru stwierdził, iż (i) w odniesieniu do żadnego z postępowań poddanych analizie przez Komitet Nadzoru OLAF nie przeprowadził właściwej oceny napływających informacji, (ii) w przypadku znacznej większości postępowań nie było żadnej wzmianki o jakimkolwiek działaniu oceniającym oraz (iii) DG OLAF-u wszczął wszystkie wspomniane postępowania bez uprzedniego ustalenia, czy istnieją wystarczające podejrzenia, iż doszło do oszustwa, korupcji lub innej nielegalnej działalności mającej wpływ na interesy finansowe Unii - co stoi w sprzeczności z obowiązującym wówczas wymogiem prawnym warunkującym wszczęcie dochodzenia OLAF-u;

B.

mając na uwadze, że Komitet Nadzoru w komunikacie skierowanym do instytucji UE wskazał, iż pomimo wyraźnego obowiązku określonego w art. 17 ust. 5 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013 DG OLAF-u nie zgłosił Komitetowi Nadzoru w 2014 r., których zaleceń nie wdrożono;

C.

mając na uwadze, że w pierwszej połowie mandatu Komitet Nadzoru wydał OLAF-owi 50 zaleceń, z których tylko osiem zostało w pełni wdrożonych, sześć zostało wdrożonych częściowo, jedno jest w toku, a 20 nie zostało wdrożonych, oraz mając na uwadze, że w 15 przypadkach Komitet Nadzoru nie był w stanie zweryfikować wdrożenia z powodu braku wystarczających istotnych informacji;

D.

mając na uwadze, że Komitet Nadzoru - w komunikacie w sprawie projektu priorytetów polityki dochodzeniowej OLAF-u na 2015 r. - zauważył, że OLAF nie uwzględnił trzech zaleceń sformułowanych w opinii Komitetu Nadzoru nr 1/2014: (i) DG OLAF-u nie wydał wytycznych w sprawie stosowania zasad selekcji wynikających z rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013 (efektywne wykorzystanie zasobów, proporcjonalność/pomocniczość, wartość dodana) i zamiast dokonać przeglądu wskaźników finansowych w celu ich dostosowania do praktyki dotyczącej programów wydatkowania, całkowicie je zlikwidował; (ii) w projekcie priorytetów polityki dochodzeniowej na 2015 r. uwzględniono kilka dokumentów pochodzących od zainteresowanych stron, ale nie przeprowadzono z tymi stronami żadnego dialogu na temat wskaźników finansowych i ewentualnych dalszych działań dotyczących postępowań, w przypadku których wystąpiło wystarczające podejrzenie oszustwa, lecz które zostały oddalone na podstawie priorytetów polityki dochodzeniowej lub kryteriów selekcji; (iii) DG OLAF-u nie przekazał Komitetowi Nadzoru oceny stosowania poprzednich priorytetów polityki dochodzeniowej ani podsumowania informacji zwrotnych otrzymanych od zainteresowanych stron, mimo że wcześniej się do tego zobowiązał;

E.

mając na uwadze, że Komitet Nadzoru wielokrotnie wskazywał, iż z powodu braku dostępu do niezbędnych informacji nie jest w stanie nadzorować niezależności OLAF-u, prowadzenia przez OLAF dochodzeń, stosowania gwarancji proceduralnych i czasu trwania dochodzeń;

F.

mając na uwadze, że Komitet Nadzoru stwierdził, iż głównym problemem dotyczącym skuteczności jego roli nadzorczej nie jest niewystarczające realizowanie ustaleń roboczych, lecz fundamentalna różnica poglądów między Komitetem Nadzoru a DG OLAF-u na temat postrzegania roli Komitetu Nadzoru;

G.

mając na uwadze, że we wspomnianych wyżej rezolucjach w sprawie sprawozdań rocznych za 2011 i 2013 r. dotyczących ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej - zwalczania nadużyć finansowych Parlament zaapelował o zwiększenie zdolności Komitetu Nadzoru do wypełniania jego funkcji;

H.

mając na uwadze, że Komitet Nadzoru kilkakrotnie wzywał instytucje UE albo do umocnienia jego uprawnień, zwłaszcza poprzez zapewnienie mu pełnego dostępu do dokumentacji dochodzeń OLAF-u, albo do podjęcia innych działań w celu zapewnienia rozliczalności OLAF-u;

I.

mając na uwadze, że w marcu 2014 r. DG OLAF-u zobowiązał się do zgłaszania Komitetowi Nadzoru raz w roku, ile otrzymano skarg, ile czasu trwało ich rozpatrywanie oraz czy zaklasyfikowano je jako uzasadnione, czy nie; mając jednak na uwadze, że Komitet Nadzoru donosi, iż nie otrzymał żadnej takiej informacji;

J.

mając na uwadze, że rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 wzmocniło rolę Komitetu Nadzoru w zakresie monitorowania czasu trwania dochodzeń OLAF-u; mając jednak na uwadze, że pomimo formalnego przestrzegania przez OLAF zobowiązania do regularnego zgłaszania Komitetowi Nadzoru dochodzeń trwających dłużej niż 12 miesięcy, Komitet Nadzoru stwierdził w opinii nr 4/2014 zatytułowanej "Kontrola czasu trwania dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych", że informacje mu dostarczone są niewystarczające, aby mógł on właściwie i skutecznie monitorować czas trwania dochodzeń OLAF-u;

K.

mając na uwadze, że w opinii nr 5/2014 zatytułowanej "Sprawozdawczość zewnętrzna OLAF-u na temat czasu trwania dochodzeń" Komitet Nadzoru stwierdził, iż na podstawie zgłaszanych przez OLAF informacji na temat czasu trwania dochodzeń nie można było uzyskać wszechstronnego obrazu jego wyników w zakresie dochodzeń; mając na uwadze, że choć w sprawozdaniu rocznym OLAF stwierdził, iż "dochodzenia są zamykane po upływie krótszego czasu", to Komitet Nadzoru zauważył, że poprawa wyników dochodzeń OLAF-u wynika z wprowadzenia nowych metod obliczania;

L.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu nr 1/2014 zatytułowanym "Zagwarantowanie niezależności OLAF-u" Komitet Nadzoru zaapelował o sprecyzowanie roli OLAF-u we wdrażaniu polityki Komisji w dziedzinie zwalczania oszustw w sektorze papierosowym;

M.

mając na uwadze, że przez dwa lata z rzędu Komitet Nadzoru w rocznym sprawozdaniu z działalności wyrażał obawy dotyczące braku przejrzystości w zakresie udziału OLAF-u w organizowanych przez Komisję posiedzeniach forum wymiany informacji (tzw. Clearing House) oraz dotyczące powiązanych zagrożeń dotyczących niezależności dochodzeń OLAF-u;

N.

mając na uwadze, że Komitet Nadzoru zwrócił uwagę instytucji UE na konieczność wypełnienia wymogów rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013 w zakresie niezależnego funkcjonowania sekretariatu Komitetu Nadzoru;

Sprawozdanie roczne Komitetu Nadzoru OLAF za rok 2014 (2015/2699(RSP)).

Dz.U.UE.C.2016.407.42

Sprawozdanie roczne Komitetu Nadzoru OLAF za 2014 r.