Sprawa T-92/11: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2011 r. - Andersen przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.103.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 kwietnia 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2011 r. - Andersen przeciwko Komisji

(Sprawa T-92/11)

(2011/C 103/48)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Jørgen Andersen (Ballerup, Dania) (przedstawiciele: adwokaci M. F. Nissen i G. Van de Walle de Ghelcke))

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2 decyzji Komisji 24 lutego 2010 r. w sprawie umów o świadczenie usług publicznych w zakresie transportu zawartych pomiędzy duńskim ministerstwem transportu a Danske Statsbaner (pomoc państwa C 41/08 (ex NN 35/08)) (Dz.U. 2011 L 7, s. 1);

– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącego.

Zarzuty i główne argument

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

1) W ramach zarzutu pierwszego skarżący twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo stwierdzając, że rząd duński nie dopuścił się oczywistego błędu w ocenie, kwalifikując to połączenie Kopenhaga-Ystad jako obsługiwane w ramach usług publicznych z zakresu transportu oraz włączając je do tego systemu. Skarżący uważa, że połączenie to było skutecznie obsługiwane przed niedotowane podmioty gospodarcze działające na tym rynku i z tego względu nie powinno było zostać objęte umowami o świadczenie usług publicznych w zakresie transportu.

2) W ramach zarzutu drugiego skarżący twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo nie nakazując zwrotu nienależnego świadczenia w postaci nadmiernej rekompensaty wypłaconej DSB w następstwie wypłaty dywidend jej udziałowcy - państwu duńskiemu. Skarżący jest zdania, że wypłata do budżetu państwa dywidend przez przedsiębiorstwo należące w całości do państwa nie jest zgodnym z prawem mechanizmem potrącania nienależnych świadczeń w postaci nadmiernej rekompensaty.

3) W ramach zarzutu trzeciego skarżący twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo stosując rozporządzenie nr 1370/2007⁽¹⁾ zamiast rozporządzenia 1191/69⁽²⁾. Skarżący jest zdania, że Komisja winna była zastosować do niezgodnej z prawem pomocy państwa przepisy obowiązujące w momencie przyznania pomocy.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.U. L 315, s. 1).

⁽²⁾ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie działania Państw Członkowskich dotyczącego zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej (Dz.U. L 156, s. 1).