Sprawa T-89/10: Skarga wniesiona w dniu 24 lutego 2010 r. - Węgry przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2010.100.67/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-89/10)
(2010/C 100/99)
Język postępowania: węgierski
(Dz.U.UE C z dnia 17 kwietnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Węgierska (przedstawiciele: J. Fazekas, M.Z. Fehér i K. Szíjjártó, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3 i 4 decyzji Komisji [C(2009)10151] z dnia 14 grudnia 2009 r. dotyczącej dużego projektu zatytułowanego "odcinek autostrady M43 pomiędzy Szeged i Makó" stanowiącego część programu operacyjnego "Transport" przeznaczonego na pomoc strukturalną Unii z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności w ramach Celu Konwergencja i załącznika I pkt 3.3 oraz załącznika II do tej decyzji, w zakresie, w jakim omawiane przepisy wyłączają z wydatków kwalifikowalnych płatności z tytułu VAT.
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podważa w części decyzję Komisji z dnia 14 grudnia 2009 r. dotyczącą dużego projektu zatytułowanego "odcinek autostrady M43 pomiędzy Szeged i Makó" stanowiącego część programu operacyjnego "Transport" przeznaczonego na pomoc strukturalną Unii z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności w ramach Celu Konwergencja. W omawianej decyzji Komisja zatwierdziła płatność wkładu na rzecz omawianego dużego projektu ze środków Funduszu Spójności. Ponadto, w pozycji "Wydatki niekwalifikowalne" załącznika I do zaskarżonej decyzji Komisja oddaliła wniosek administracji węgierskiej o włączenie w ramach omawianego projektu płatności z tytułu VAT.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi, że Komisja wydała zaskarżoną decyzję naruszając przepisy prawa Unii, a w szczególności art. 56 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006(1) i art. 3 rozporządzenia (WE) 1084/2006(2).
Skarżąca uważa, że art. 3 lit. e) rozporządzenia nr 1084/2006 wyraźnie stanowi, że podatek od wartości dodanej podlegający zwrotowi nie kwalifikuje się do wsparcia finansowego ze środków Funduszu Spójności. Zdaniem skarżącej z przepisu tego bezsprzecznie wynika zatem, że jest wydatkiem kwalifikowanym podatek od wartości dodanej nie podlegający zwrotowi. W związku z powyższym i uwzględniając, że w kontekście przepisów Unii lub przepisów krajowych dotyczących podatku VAT beneficjent dużego projektu, którego dotyczy zaskarżona decyzja, nie jest podatnikiem, a zatem nie może żądać zwrotu zapłaconej przez niego kwoty należnego podatku, skarżąca podnosi, że Komisja nie powinna wyłączyć w zaskarżonej decyzji z zakresu pomocy wydatków przeznaczonych na rzeczony podatek.
Ponadto skarżąca zarzuca, że ze względu na to, iż Komisja nie uznała też za wydatki kwalifikowalne wydatków, które nie były wydatkami kwalifikowalnymi w rozumieniu rozporządzenia nr 1084/2006, podczas gdy odpowiadające mu uregulowanie krajowe wyraźnie wymienia je jako wydatki kwalifikowalne, Komisja pozbawiła państwa członkowskie w zaskarżonej decyzji uprawnień przysługujących im zgodnie z art. 56 ust. 4 rozporządzenia 1 nr 1083/2006.
Skarżąca twierdzi także, że kryterium ustanowione przez Komisję, zgodnie z którym podatek VAT należny od beneficjenta subwencji "podlega odzyskaniu" w ramach podatku VAT, który pobiera się wraz z opłatą za przejazd pobieraną przez podmiot zarządzający infrastrukturą zbudowaną przez beneficjenta, stanowi bardzo szeroką interpretację pojęcia "podlegającego zwrotowi podatku od towarów i usług" zawartego w art. 3 lit. e) rozporządzenia nr 1084/2006, która to interpretacja nie mieści się w zakresie tego przepisu, a przy tym jest sprzeczna z przepisami Unii dotyczącymi podatku VAT.
W końcu skarżąca podnosi, że ani rozporządzenie nr 1083/2006, ani rozporządzenie nr 1084/2006 nie pozwalają na dokonanie wykładni, zgodnie z którą Komisja dokonując oceny wydatków kwalifikowalnych, w tym kwalifikowalnego podatku VAT, mogłaby oprzeć swą decyzję na okoliczności, że państwo członkowskie mogło wybrać inne rozwiązanie prawne w zakresie realizacji projektu i zarządzania infrastrukturą. Zdaniem skarżącej organizacja administracji infrastruktury krajowej i związanych z nią usług publicznych stanowi zasadniczo uprawnienie państw członkowskich. W konsekwencji skarżąca przywołuje także, że pod warunkiem, iż spełnione są przesłanki przewidziane w uregulowaniach Unii, Komisja musi zaakceptować rozwiązanie wybrane przez państwo członkowskie, choćby wywołało to konsekwencje wynikające z okoliczności, że beneficjent jest podatnikiem podatku VAT lub nim nie jest w odniesieniu do uznania wydatków za kwalifikowalne.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210, s. 25)
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1084/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające Fundusz Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1164/94 (Dz.U. L 210, s.79).