Sprawa T-85/18: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2018 r. - Batchelor / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.152.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 kwietnia 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2018 r. - Batchelor / Komisja

(Sprawa T-85/18)

Język postępowania: angielski

(2018/C 152/48)

(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Edward William Batchelor (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokat B. Hoorelbeke i M. Healy, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 8430 final z dnia 5 grudnia 2017 r., w której odmawia ona dostępu do dokumentu zawierającego deklarację etyki urzędnika, znajdującego się w informatycznym systemie zarządzania zasobami ludzkimi Komisji Europejskiej - Sysper2 oraz do innych dokumentów, które wchodzą w zakres pierwotnego wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 15 ust. 3 TFUE, art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 ¹ , w związku z art. 8 lit. b) rozporządzenia nr 45/2001 ² , wskutek odmowy przyznania całkowitego lub częściowego dostępu do deklaracji etyki.

- W ramach części pierwszej zarzutu pierwszego strona skarżąca wykazuje, że Komisja nie zbadała, ani nie wykazała by ujawnienie deklaracji etyki w sposób konkretny i rzeczywisty miało naruszyć ochronę interesu chronionego art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001. W konsekwencji Komisja nie wywiązała się ze spoczywającego na niej ciężaru dowodu oraz naruszyła prawo odmawiając, przynajmniej częściowego dostępu do deklaracji etyki.

- W ramach części drugiej zarzutu pierwszego strona skarżąca wykazuje, że Komisja błędnie zastosowała art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 1049/2001, w związku z art. 8 lit. b) rozporządzenia nr 45/2001 uznając, że strona skarżąca nie wykazała w sposób wymagany prawem, że ujawnienie deklaracji etyki było konieczne.

2. Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 42 karty praw podstawowych, art. 15 ust. 3 TFUE i art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001 wskutek odmowy przyznania dostępu do pozostałych dokumentów, które wchodzą w zakres pierwotnego wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów.

- W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca podnosi istotne dla sprawy i spójne dowody wykazujące jej tezę, iż istnieje więcej dokumentów, które wchodzą w zakres pierwotnego wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów, niż siedemdziesiąt jeden dokumentów wskazanych przez Komisję. Odmawiając dostępu do owych pozostałych dokumentów Komisja naruszyła art. 42 karty praw podstawowych, art. 15 ust. 3 TFUE i art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001.

3. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji, w szczególności obowiązku należytej staranności.

- W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca wykazuje, że Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek należytej staranności w rozumieniu art. 41 karty praw podstawowych, ponieważ nie zachowała staranności ustalając, iż nie istnieją inne dokumenty, które wchodzą w zakres pierwotnego wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów. W uzasadnieniu tego zarzutu strona skarżąca wskazuje, że brak jest jakichkolwiek wyjaśnień co do tego w jaki sposób Komisja określiła, że nie istnieją inne dokumenty, jako że nie udzieliła ona żadnych informacji dotyczących zastosowanych przez siebie metod wyszukiwania

4. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia obowiązku uzasadnienia zgodnie z art. 296 ust. 2 TFUE.

- W ramach części pierwszej zarzutu czwartego strona skarżąca wykazuje, że Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia zgodnie z art. 296 ust. 2 TFUE, nie wyjaśniając dlaczego ujawnienie deklaracji etyki w sposób rzeczywisty i konkretny miało naruszyć ochronę interesu chronionego art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001, ani nie wskazując dlaczego zakładano, że takowe ujawnienie miało naruszyć uprawniony interes podmiotu danych, zgodnie z 8 lit. b) rozrządzenia nr 45/2001.

- W ramach części drugiej zarzutu czwartego strona skarżąca wykazuje, że zaskarżona decyzja nie zawiera żadnego uzasadnienia faktu niewskazania przez Komisję żadnych dodatkowych dokumentów, które wchodzą w zakres pierwotnego wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów, pomimo uwag strony skarżącej sformułowanych w ponownym wniosku. W konsekwencji również ta część zaskarżonej decyzji opiera się na niewystarczającym uzasadnieniu.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001 L 145, s. 43).

² Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. 2001, L 8, s. 1).