Sprawa T-84/17: Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2017 r. - Consorzio IB Innovation/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.95.24

Akt nieoceniany

Wersja od: 27 marca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2017 r. - Consorzio IB Innovation/Komisja

(Sprawa T-84/17)

(2017/C 095/32) Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 27 marca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Consorzio IB Innovation (Bentivoglio, Włochy) (przedstawiciele: A. Masutti i P. Manzini, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, ewentualnie również w części, na podstawie podniesionych zarzutów

- obciążenie Komisji całością kosztów postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Skarga w niniejszej sprawie jest skierowana przeciwko decyzji Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Badań Naukowych i Innowacji z dnia 30 listopada 2016 r. (ref. Ares 2016-6711369, w której Komisja zaakceptowała końcowy raport Lubbock Fine nr 14-BA259-027 z dnia 21 listopada 2016 r. i w konsekwencji stwierdziła, że Consorzio IBI Innovation (zwane dalej "Consorzio" lub "IBI") miało obowiązek zwrotu kwoty 294 925,43 EUR w związku z umową nr 261679-CONTAIN i kwoty 155 482,91 EUR w związku z umową nr V, a także zweryfikowania, czy w związku z szeregiem późniejszych umów występowały systematycznie błędy.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnej i wewnętrznie sprzecznej wykładni pojęć "beneficjent" i "strony trzecie" z naruszeniem General Agreement (GA) i General Conditions zawartych w Załączniku II do GA.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że ze względu na naturę Consorzio ogół członków konsorcjum stanowi podmiot zbiorowy uznawany za beneficjenta GA. Członkowie konsorcjum nie są więc stronami trzecimi w stosunku do beneficjenta, tylko częścią samego beneficjenta. Wobec tego ich pracownicy oddani do dyspozycji beneficjenta dla potrzeb zadań związanych z GA są uważani za pracowników beneficjenta i nie muszą być wymienieni w Załączniku I, jak zostało stwierdzone o zaskarżonej decyzji.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest pozbawiona podstawy prawnej, posiada wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie i narusza zasadę dobrej administracji.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że podstawą zaskarżonej decyzji musi być wyraźna norma prawna, a nie - jak w niniejszym przypadku - wydany przez służby Komisji i nie mający mocy prawnej "Guide on Financial issues". Zaskarżona decyzja nie uwzględnia także zasady dobrej administracji, która zabrania Komisji wydawania wiążących aktów w stosunku do adresatów na podstawie niekompletnego i wewnętrznie sprzecznego raportu audytora spoza Komisji.

3. Zarzut trzeci dotyczący błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. II.15.2.c Załącznika II do GA CONTAIN i ICARGO.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że konsultanci IBI, w odniesieniu do których został podważony zwrot kosztów pośrednich, buli profesjonalistami niezatrudnionymi przez żaden inny podmiot, czyli działali na zasadzie samozatrudnienia. Nie wchodzą oni zatem w zakres żadnego z dwóch przypadków, w których ust. 2.c onego przepisu wyklucza możliwość zwrotu kosztów. Skoro konsultanci IBI wykonujący telepracę nie mieszczą się w zakresie żadnego z dwóch wyjątkowych przypadków, muszą podlegać ogólnej zasadzie, tj. do ich pośrednich kosztów ma zastosowanie zasada jednolitej stawki w wysokości 60 %.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia systemu językowego obowiązującego w Unii Europejskiej.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że zarówno raport audytora, jak i uwzgledniająca go decyzja pozwanej zostały sporządzone w języku angielskim, czyli w języku innym niż język krajowy IBI. Wobec tego naruszony został art. 3 rozporządzenia nr 1 Rady (EWG) z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

5. Zarzut piaty dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji ze względu na brak staranności i dbałości przy badaniu sprawy.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że w przypadku, kiedy Komisja powierza zewnętrznemu audytorowi zadanie zbadania poprawności księgowej projektów, obowiązek staranności spoczywa na audytorze. Ponadto zasada dobrej administracji wymaga od Komisji po otrzymaniu raportu audytora szczególnej staranności przy jego badaniu i w razie potrzeby zdolności do podjęcia interwencji poprzez zmianę treści raportu. Zdaniem strony skarżącej Komisja naruszyła ów obowiązek staranności.