Sprawa T-822/19: Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2019 r. - Asoliva i Anierac/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.27.71

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 stycznia 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2019 r. - Asoliva i Anierac/Komisja

(Sprawa T-822/19)

Język postępowania: hiszpański

(2020/C 27/72)

(Dz.U.UE C z dnia 27 stycznia 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Asociación Española de la Industria y Comercio Exportador de Aceite de Oliva (Asoliva) (Madryt, Hiszpania) i Asociación Nacional de Industriales Envasadores y Refinadores de Aceites Comestibles (Anierac) (Madryt) (przedstawiciel: V. Rodríguez Fuentes, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1604 z dnia 27 września 2019 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2568/91 w sprawie właściwości oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek oraz w sprawie odpowiednich metod analizy, opublikowanego w Dz.U. 2019, L 250, s. 14.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu traktatów

- Skarżące utrzymują, że poprzez narzucenie niewzruszalnego domniemania co do niezgodności oliwy z oliwek, które pociąga za sobą sankcje, zaskarżony akt narusza zasadę domniemania niewinności, o której mowa w art. 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2. Zarzut drugi oparty na naruszeniu zasady bezpieczeństwa prawa

- Skarżące utrzymują, że ustanowione przez zaskarżony akt niewzruszalne domniemanie co do niezgodności stanowi naruszenie zasady pewności prawa w zakresie, w jakim opiera się ono na metodzie, która z uwagi na brak dokładności nie pozwala przewidzieć z dostateczną pewnością poszanowanie wymaganej normy.

3. Zarzut trzeci oparty na naruszeniu zasady proporcjonalności w świetle swobody przedsiębiorczości

- Skarżące twierdzą, że ustanowione przez zaskarżony akt niewzruszalne domniemanie co do niezgodności stanowi ograniczenie w sposób nieproporcjonalny swobody przedsiębiorczości poprzez ustanowienie granicy tej swobody w drodze niedokładnej metody, z której jednak wynikają bezwzględne skutki, bez uwzględnienia innych istniejących metod lub środków dowodowych.