Sprawa T-80/07: Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2007 r. - JanSport Apparel przeciwko OHIM (BUILT TO RESIST).
Dz.U.UE.C.2007.95.55/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-80/07)
(2007/C 95/111)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 28 kwietnia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: JanSport Apparel Corp. (Wilmington, Stany Zjednoczone) (przedtawiciele: C. Bercial Arias, C. Casalonga, J. Dimidjian-Lecompte, adwokaci)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 12 stycznia 2007 r., R 1090/2006-2, odrzucającej w części zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 2.937.522 BUILT TO RESIST dla następujących towarów:
Papier, tektura i wyroby z tych materiałów nie ujęte w innych klasach; druki; materiały introligatorskie, afisze z kartonu lub z papieru, albumy, zawiadomienia, torby do pakowania z papieru lub z tworzyw sztucznych, torebki papierowe w kształcie stożka, śliniaki papierowe, książki, kalendarze, etykiety z kartonu, karty, wzory do haftowania, ryciny, koperty, teczki, blankiety, karty z życzeniami, książki, czasopisma, dzienniki, broszury, gazety i inne publikacje, fotografie, obrazy, portrety, karty pocztowe, papeteria, płytki adresowe, stemple adresowe, taśmy klejące do materiałów papierniczych lub do użytku domowego, zawiadomienia, zakładki do książek, podkładki, folia z tworzyw sztucznych do pakowania, papier, karton i wyroby z tych materiałów, kleje do materiałów papierniczych lub do użytku domowego, materiały przeznaczone dla artystów; pędzle malarskie; maszyny do pisania i sprzęt biurowy (z wyjątkiem mebli); materiały szkoleniowe i instruktażowe (z wyjątkiem aparatów); materiały z tworzyw sztucznych do pakowania (nie ujęte w innych klasach); czcionki drukarskie; matryce; piórniki, pióra, papier listowy, koperty, afisze, plakaty z papieru, notesy podręczne, zeszyty, segregatory z papieru, podkładki pod myszy, należące do klasy 16;
skóra i imitacje skóry, wyroby z tych materiałów nieujęte w innych klasach; skóry zwierzęce; kufry i torby podróżne, torby uniwersalne i sportowe, sakwy, futerały podróżne, plecaki, plecaki turystyczne, saszetki na pasek, torby ze stelażem, plecaki, torby narciarskie, torby na książki, torby na ramię, worki marynarskie, torby rowerowe, torebki, torby na ubrania, worki na ubrania, walizki, walizki na kółkach, aktówki, portmonetki, parasole zwykłe i przeciwsłoneczne, etui na wizytówki, portfele, uchwyty na banknoty, paski, wkładki i pasy oraz wszelkie towary związane z wymienionymi wyżej, o ile należą do klasy 18;
odzież, obuwie i nakrycia głowy należące do klasy 25;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: krajowy słowny znak towarowy BUILT TO RESIST dla towarów i usług należących do klas 16, 18 i 25 - zgłoszenie nr 2.937.522
Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 40/94
Po pierwsze, w odniesieniu do charakteru opisowego zgłoszonego słownego znaku towarowego skarżąca twierdzi, że umożliwia on właściwemu kręgowi odbiorców rozpoznanie w sposób natychmiastowy i bez dalszych rozważań właściwości oferowanych towarów. Sam fakt, że rozpatrywany słowny znak towarowy przywodzi na myśl towary objęte zgłoszeniem nie wystarczy zdaniem skarżącej, aby odmówić jego rejestracji, a więc i ochrony, na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia. Ponadto skarżąca podnosi, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nawet jeśli slogan może obok swej głównej funkcji znaku towarowego służyć również celom marketingowym i reklamowym, nie powinno się odmawiać jego rejestracji. Skarżąca dalej podnosi, że okoliczność, iż słowny znak towarowy został zarejestrowany na poziomie krajowym, w Stanach Zjednoczonych, dla tych samych towarów dowodzi, że może być postrzegany przez odbiorców, a ściślej - przez konsumentów angielskojęzycznych, jako wskazówka pochodzenia handlowego.
Po drugie, w odniesieniu do samoistnego charakteru odróżniającego skarżąca twierdzi, że omawiany słowny znak towarowy wykazuje charakter odróżniający co najmniej w minimalnym stopniu, co powinno wystarczać do jego rejestracji.