Sprawa T-8/16: Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2016 r. - Toshiba Samsung Storage Technology i Toshiba Samsung Storage Technology Korea/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.98.52

Akt nieoceniany

Wersja od: 14 marca 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2016 r. - Toshiba Samsung Storage Technology i Toshiba Samsung Storage Technology Korea/Komisja

(Sprawa T-8/16)

Język postępowania: angielski

(2016/C 098/67)

(Dz.U.UE C z dnia 14 marca 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Toshiba Samsung Storage Technology Corp. (Tokio, Japonia) i Toshiba Samsung Storage Technology Korea Corp. (Gyeonggi-do, Republika Korei) (przedstawiciele: M. Bay, J. Ruiz Calzado, A. Aresu i A. Scordamaglia-Tousis, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności całości lub części decyzji Komisji z dnia 21 października 2015 r. w sprawie AT.39639 - Napędy dysków optycznych, dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG;

- w dalszej kolejności lub alternatywnie - istotne obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżących;

- obciążenie Komisji kosztami; oraz

- wydanie wszelkich innych rozstrzygnięć, jakie mogą okazać się stosowne w niniejszej sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia istotnych wymogów proceduralnych i prawa skarżących do obrony ze względu na niespójną kwalifikację prawną zachowania, sprzecznego lub co najmniej niewystarczającego uzasadnienia dotyczącego kwalifikacji prawnej zarzucanego naruszenia, brak umożliwienia dostępu do dowodu uwalniającego oraz przywołanie w zaskarżonej decyzji wielu okoliczności prawnych i faktycznych, które nie zostały przedstawione w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów.

2. Zarzut drugi dotyczy błędów faktycznych i prawnych przy stosowaniu art. 101 TFUE w odniesieniu do ustaleń dotyczących wpływu na handel między państwami członkowskimi.

3. Zarzut trzeci dotyczy błędów faktycznych i prawnych przy określeniu geograficznego zakresu naruszenia art. 101 TFUE.

4. Zarzut czwarty dotyczy błędów faktycznych i prawnych przy stosowaniu art. 101 TFUE w odniesieniu do ustalenia, iż miało miejsce jednolite naruszenie.

5. Zarzut piąty dotyczy błędów faktycznych i prawnych w odniesieniu do rzekomej wiedzy skarżących o całym jednolitym naruszeniu a bardziej konkretnie o uczestnictwie wszystkich innych adresatów.

6. Zarzut szósty dotyczy błędów faktycznych i prawnych w odniesieniu do daty rozpoczęcia rzekomego udziału skarżących w całym jednolitym naruszeniu.

7. Zarzut siódmy dotyczy błędów faktycznych i prawnych w odniesieniu do zakresu naruszenia przypisywanego skarżącym poprzez stwierdzenie, że skarżący uczestniczyli w antykonkurencyjnych "porozumieniach".

8. Zarzut ósmy dotyczy naruszenia prawa do dobrej administracji i związanych z nim ogólnych zasad prawa Unii wynikającego z rażąco nadmiernie długiego czasu trwania dochodzenia.

9. Zarzut dziewiąty, podniesiony alternatywnie, dotyczy błędów w obliczeniu grzywny wynikających z:

- nieuwzględnienia przez Komisję (a) faktu, że skarżący są przedsiębiorstwami wytwarzającymi tylko jeden produkt, (b) dodatkowych okoliczności ograniczających wagę indywidualnego zachowania i okoliczności łagodzących; oraz

- braku nadania przez Komisję właściwej wagi szczególnym okolicznościom naruszenia przy ustalaniu poziomu ogólnego współczynnika wagi naruszenia i opłaty za przystąpienie do porozumienia.