Sprawa T-743/15: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2015 r. - Vinnolit/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.59.44

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 lutego 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2015 r. - Vinnolit/Komisja

(Sprawa T-743/15)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 059/51)

(Dz.U.UE C z dnia 15 lutego 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Vinnolit GmbH & Co. KG (Ismaning, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Geipel)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1585 z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie programu pomocy SA.33995 (2013/C) (ex 2013/NN) (wdrożonego przez Niemcy w celu wsparcia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz odbiorców energochłonnych), w szczególności zawartego w art. 1 i 3 stwierdzenia, że specjalna regulacja wyrównawcza na podstawie ustawy EEG 2012 ma charakter pomocy państwa i jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym, jak też zawartego w art. 2, 6 i 7 obowiązku częściowego odzyskania korzyści przyznanych w latach 2013 i 2014 od przedsiębiorstw będących beneficjentami;

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy: brak pomocy w rozumieniu art. 107 TFUE

- Skarżąca podnosi, że ograniczenie przewidzianej w Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (ustawie o uprzywilejowaniu energii odnawialnych, zwanej dalej "EEG") dopłaty EEG dla odbiorców energochłonnych stanowi modyfikację cywilnoprawnego mechanizmu wyrównawczego. Nie dochodzi do przyznania żadnej korzyści z zasobów państwowych lub kontrolowanych przez państwo

2. Zarzut drugi: w każdym razie brak nowej pomocy

- Skarżąca podnosi ponadto, że ograniczenie dopłaty EEG dla odbiorców energochłonnych nie stanowi nowej pomocy w rozumieniu art. 108 TFUE, gdyż mechanizm finansowania wsparcia energii odnawialnych w Republice Federalnej Niemiec został w przeszłości zakwalifikowany przez Komisję za zgodny z prawem pomocy państwa i nie został dotychczas istotnie zmieniony.

3. Zarzut trzeci: naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań

- Skarżąca twierdzi w tym miejscu, że Komisja naruszyła swoją decyzją uzasadnione oczekiwania zainteresowanych przedsiębiorstw, gdyż mechanizm finansowania wsparcia energii odnawialnych w Republice Federalnej Niemiec został w przeszłości zakwalifikowany przez Komisję za zgodny z prawem pomocy państwa i nie został dotychczas istotnie zmieniony.

4. Zarzut czwarty: brak właściwości pozwanej

- Skarżąca podnosi w końcu, że swoją decyzją Komisja przekroczyła przyznaną jej kompetencję, ograniczając w niedopuszczalny sposób przysługujące Republice Federalnej Niemiec na mocy prawa pierwotnego i wtórnego uprawnienia dyskrecjonalne przy kształtowaniu wsparcia energii odnawialnych.