Sprawa T-74/13: Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2013 r. - Al-Tabbaa przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.86.28/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 marca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2013 r. - Al-Tabbaa przeciwko Radzie

(Sprawa T-74/13)

(2013/C 86/47)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 23 marca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Mazen Al-Tabbaa (Bejrut, Liban) (przedstawiciele: M. Lester, barrister, i G. Martin, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/739/WPZiB z dnia 29 listopada 2012 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii i uchylającej decyzję 2011/782/WPZiB (Dz.U. L 330, s. 21) w zakresie, w jakim dotyczy strony skarżącej;

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1117/2012 z dnia 29 listopada 2012 r. dotyczącego wykonania art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. L 330, s. 9) w zakresie, w jakim dotyczy strony skarżącej; oraz

– obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że strona pozwana popełniła oczywisty błąd co do faktu i w ocenie, postanawiając o zastosowaniu środków ograniczających wobec strony skarżącej i uznając, że zostały spełnione jakiekolwiek kryteria umieszczenia w wykazie.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że strona pozwana nie przedstawiła stronie skarżącej wystarczających lub odpowiednich powodów objęcia jej spornymi środkami.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, strona pozwana naruszyła przysługujące stronie skarżącej podstawowe prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej.

4) Zarzut czwarty dotyczący tego, że strona pozwana naruszyła w sposób nieuzasadniony lub nieproporcjonalny przysługujące stronie skarżącej prawa podstawowe, w szczególności jej prawo własności, prawo do prowadzenia działalności gospodarczej, do ochrony dobrego imienia oraz do życia prywatnego i rodzinnego.