Sprawa T-737/14: Skarga wniesiona w dniu 24 października 2014 r. - Vnesheconombank przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.7.41

Akt nieoceniany

Wersja od: 12 stycznia 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 października 2014 r. - Vnesheconombank przeciwko Radzie

(Sprawa T-737/14)

Język postępowania: hiszpański

(2015/C 007/46)

(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bank for Development and Foreign Economic Affairs (Vnesheconombank) (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci J. Viñals Camallonga i J. Iriarte Ángel)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. w zakresie dotyczącym strony skarżącej oraz usunięcie jej nazwy z załącznika do decyzji;

- stwierdzenie nieważności art. 5 do rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. w zakresie dotyczącym strony skarżącej oraz usunięcie jej nazwy z załącznika III do niego;

- stwierdzenie nieważności nowego art. 1 w brzmieniu nadanym decyzją Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. w zakresie dotyczącym strony skarżącej oraz usunięcie jej nazwy z załącznika I do decyzji;

- stwierdzenie nieważności nowego art. 5 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. w zakresie, w jakim obejmuje on skarżącego oraz usunięcie nazwy skarżącego załącznika, w którym figuruje;

- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Skarga skierowana jest przeciwko ww. przepisom dotyczącym środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie w zakresie, w jakim obejmują one skarżącego.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący nieprzestrzegania obowiązku uzasadnienia w zakresie, w jakim zaskarżone przepisy są pozbawione jakiegokolwiek uzasadnienia w odniesieniu do VEB, co uniemożliwia odpowiednie zorganizowanie obrony.

2. Zarzut drugi, dotyczący oczywistego błędu w ocenie stanu faktycznego, na którym opierają się zaskarżone decyzje, które pozbawione są konkretnego uzasadnienia faktycznego i prawnego.

3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej w odniesieniu do uzasadnienia przepisów, braku dowodów na przedstawione powody, oraz prawa do obrony i własności, jako że nie były przestrzegane wymogi dotyczące uzasadnienia i przedstawienia rzeczywistych dowodów, co wpływa na pozostałe prawa. Prawo do obrony zostało w szczególności naruszone w ten sposób, że Rada, mimo odpowiedniego i szybkiego wniosku, bardzo późno przedstawiła akta dotyczące naruszenia, które można było w krótkim czasie i w prosty sposób przygotować, uniemożliwiając w ten sposób stronie skarżącej odpowiednie przygotowanie obrony.

4. Zarzut czwarty, dotyczący nadużycia władzy, jako że istnieją obiektywne, precyzyjne i spójne poszlaki pozwalające twierdzić, że w chwili przyjmowania środków nakładających sankcje zmierzała ona do osiągnięcia celów innych niż przez nią podawane.

5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia prawa własności, jako że zostało ono poważnie ograniczone bez rzeczywistego uzasadnienia i bez przestrzegania zasady proporcjonalności.

6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia zasady równości traktowania, w zakresie w jakim pozycja konkurencyjna VEB na różnych rynkach została osłabiona bez uzasadnienia.