Sprawa T-71/21: Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2021 r. - QB / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.148.19

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 kwietnia 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2021 r. - QB / Komisja

(Sprawa T-71/21)

Język postępowania: angielski

(2021/C 148/27)

(Dz.U.UE C z dnia 26 kwietnia 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: QB (przedstawiciel: R. Wardyn, radca prawny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji PMO z dnia 6 kwietnia 2020 r. oraz decyzji organu powołującego z dnia 3 listopada 2020 r., na mocy których Komisja Europejska odmówiła przyznania skarżącemu dodatku zagranicznego;

– obciążenie pozwanej kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący niedostatecznego uzasadnienia decyzji PMO i organu powołującego.

– Skarżący podnosi, że PMO i organ powołujący nie wzięli pod uwagę okoliczności, że przepisy konstytucyjne i ustawowe mające zastosowanie do wszystkich polskich sędziów, zgodnie z zasadą państwa prawa nie zezwalały skarżącemu na nawiązanie jakichkolwiek stosunków prawnych z Europejską Siecią Szkolenia Kadr Wymiaru Sprawiedliwości (EJTN) ani z jakimkolwiek innym prywatnym podmiotem prawa w Polsce lub zagranicą;

– Skarżący utrzymuje ponadto, że PMO i organ powołujący pominęły okoliczność, że zgodnie z polskim prawem skarżący, który był sędzią pełniącym swe funkcje sądownicze, nie mógł podlegać kontroli organów innych niż Sąd Rejonowy w Lubartowie i KSSiP (Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury, zwana dalej "KSSiP").

2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

– Skarżący podnosi, że wyrażenie "prac[a] wykonywan[a] dla innego państwa" w rozumieniu art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego należy interpretować jako obejmujące wszystkie okoliczności związane z pracą na rzecz innego państwa i nie powinno być ograniczone do pracy na rzecz oficjalnego przedstawicielstwa tego państwa oraz że ani prawo ani orzecznictwo nie przemawiają za tak restrykcyjną oceną dokonaną przez organ powołujący;

– Następnie skarżący twierdzi, że KSSiP należy uznać za centralny organ państwa, a co za tym idzie jego pracę świadczoną w czasie delegacji do KSSiP należy uznać za pracę wykonywaną na rzecz państwa polskiego;

– Skarżący wskazuje ponadto, że świadczona przez niego praca ¹  miała charakter dodatkowy względem stosunku prawnego łączącego go z KSSiP;

– Skarżący dodaje, że jego podstawowym zajęciem w okresie odniesienia była jego praca na rzecz KSSiP w Polsce.

3. Zarzut trzeci, dotyczący oczywistego błędu w ocenie.

– Skarżący utrzymuje, że utrzymywał szczególną więź łączącą go z Polską, która tym samym uniemożliwiała mu nawiązanie trwałej więzi z Belgią;

– Skarżący wskazuje ponadto, że jego sytuacja prawna i faktyczna nie pozwoliły mu na integrację w społeczeństwie belgijskim.

¹ Uwaga redakcyjna: część zdania została pominięta dla zachowania anonimowości.