Sprawa T-699/17: Wyrok Sądu z dnia 27 stycznia 2021 r. - Polska v. Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.88.25

Akt jednorazowy

Wersja od: 17 sierpnia 2017 r.

Wyrok Sądu z dnia 27 stycznia 2021 r. - Polska / Komisja

(Sprawa T-699/17) ¹

[Środowisko naturalne - Dyrektywa 2010/75/UE - Emisje przemysłowe - Decyzja wykonawcza (UE) 2017/1442 - Duże obiekty energetycznego spalania - Konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) - Artykuł 16 ust. 4 i 5 TUE - Artykuł 3 ust. 2 i 3 protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych - Stosowanie prawa w czasie - Komitologia]

Język postępowania: polski

(2021/C 88/32)

(Dz.U.UE C z dnia 15 marca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna i D. Krawczyk, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: Ł. Habiak, K. Herrmann i R. Tricot, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony skarżącej: Republika Bułgarii (przedstawiciele: E. Petranova i T. Mitova, pełnomocnicy), Węgry (przedstawiciel: M. Feher, pełnomocnik)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Królestwo Belgii (przedstawiciel: M. Jacobs, pełnomocnik), Republika Francuska (przedstawiciele: J. Traband i A.-L. Desjonqueres, pełnomocnicy), Królestwo Szwecji (przedstawiciele: C. Meyer-Seitz, H. Shev, L. Zettergren i A. Alriksson, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (Dz.U. 2017, L 212, s. 1).

Sentencja

1) Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE.

2) Skutki decyzji wykonawczej, której nieważność stwierdzono w pkt 1 niniejszej sentencji, są utrzymane w mocy do czasu wejścia w życie w rozsądnym terminie, który nie może przekroczyć dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, nowego aktu, który ma ją zastąpić, przyjętego zgodnie z zasadami większości kwalifikowanej przewidzianymi w art. 3 ust. 3 protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych.

3) Komisja Europejska pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Rzeczpospolitą Polską.

4) Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Francuska, Węgry i Królestwo Szwecji pokrywają własne koszty.

¹ Dz.U. C 412 z 4.12.2017.