Sprawa T-695/20: Skarga wniesiona w dniu 18 listopada 2020 r. - OG / EBI.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.35.53/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 lutego 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 listopada 2020 r. - OG / EBI

(Sprawa T-695/20)

Język postępowania: francuski

(2021/C 35/71)

(Dz.U.UE C z dnia 1 lutego 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: OG (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;

a w konsekwencji

– zasądzenie od EBI kwoty będącej równowartością 16-miesięcznego wynagrodzenia oraz sześciomiesięcznej odprawy, tj. kwoty 317 668 EUR naliczonej na dzień złożenia pierwszego wniosku o odszkodowanie w dniu 23 października 2019 r., zwaloryzowanej na dzień zapłaty;

– zasądzenie od EBI zadośćuczynienia za krzywdę ustalonego ex aequo et bono na kwotę 50 000 EUR;

– w stosownym wypadku stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 9 marca o oddaleniu wniosku o odszkodowanie, doręczonej w dniu 10 marca 2020 r.;

– w stosownym wypadku stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji o oddaleniu zażalenia z dnia 8 sierpnia 2020 r.;

– zobowiązanie EBI, tytułem środka organizacji postępowania, o udostępnienie sprawozdania SSTL;

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi o stwierdzenie odpowiedzialności Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w związku z szeregiem zdarzeń, które, rozpatrywane indywidualnie lub zbiorowo, dowodzą bezprawnego zachowania EBI, które doprowadziło do doznania przez nią krzywdy i spowodowało jej chorobę, skarżąca podnosi jeden zarzut dotyczący naruszenia obowiązku staranności i dobrej administracji, naruszenia obowiązku przejrzystości, którego miał dopuścić się EBI oraz, ogólniej rzecz ujmując, naruszenia ogólnego obowiązku ostrożności i staranności spoczywającego na każdym pracodawcy.

W niniejszej sprawie skarżąca podnosi, że gdyby EBI właściwie wywiązywał się z obowiązku stosowania odpowiednich środków bezpieczeństwa w swoich budynkach, nie doszłoby do tragicznego samobójstwa stażysty. Twierdzi też, że gdyby EBI zaakceptował swoją odpowiedzialność w związku z tym samobójstwem i dopełnił ciążących na nim wobec swoich pracowników, w szczególności takich jak skarżąca, obowiązków przejrzystości, wsparcia, otwartości i pomocy, skarżąca nie byłaby dzisiaj pracownikiem niezdolnym do pracy, który cierpi i którego przebiegu kariery oraz jej zasług jej pracodawca, mimo jej lojalnej pracy, zdaje się nie dostrzegać.

Skarżąca twierdzi, że okoliczności faktyczne wskazują, iż EBI, zamiast zachować się jak odpowiedzialny pracodawca, który otacza swoich pracowników ochroną, podjął kroki mające na celu zdyskredytowanie i zdeprecjonowanie skarżącej w następstwie samobójstwa jej stażysty, co doprowadziło ją na skraj załamania fizycznego i psychicznego. Po 30 latach wzorowej kariery zawodowej kandydatka czuje, że została potraktowania jak zły i nieuczciwy pracownik.