Sprawa T-689/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 12 września 2014 r. przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) od wyroku wydanego w dniu 2 lipca 2014 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-63/13 Psarras przeciwko ENISA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.431.36

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 grudnia 2014 r.

Odwołanie wniesione w dniu 12 września 2014 r. przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) od wyroku wydanego w dniu 2 lipca 2014 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-63/13 Psarras przeciwko ENISA (Sprawa T-689/14 P)

Język postępowania: grecki

(2014/C 431/59)

(Dz.U.UE C z dnia 1 grudnia 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Europejska Agencja Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) (przedstawiciel: adwokaci P. Empadinhas i by C. Meidanis)

Druga strona postępowania: Aristides Psarras (Heraklion, Grecja)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

- uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 2 lipca 2014 r. w sprawie F-63/13 w całości;

- oddalenie w całość żądań wysuniętych przez skarżącego w pierwszej instancji w sprawie F-63/13 oraz

- obciążenie skarżącego w pierwszej instancji kosztami postępowania zarówno przed Sądem do spraw Służby Publicznej jak i przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący przeinaczenia okoliczności faktycznych składających się na wydarzenia z dnia 4 maja 2012 r. i z późniejszego okresu oraz dotyczący naruszenia prawa w odniesieniu do art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 47 Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (wraz z art. 59 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej).

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa w odniesieniu do art. 41 ust. 2 lit. a) karty w zakresie, w jakim orzeczono po pierwsze, że stwierdzenie naruszenia tego przepisu prowadzi automatycznie do stwierdzenia nieważności z mocy prawa zaskarżonej decyzji, pomijając w ten sposób orzecznictwo, zgodnie z którym skarżący powinien raczej wykazać, że w braku naruszenia treść zaskarżonej decyzji mogłaby być inna i po drugie, że na podstawie tej nowej wykładni zawartej w tym stwierdzeniu stosowane dotąd orzecznictwo byłoby "ostatecznie pozbawione treści".

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Sąd do spraw Służby Publicznej obowiązku ustosunkowania się do podnoszonych przez stronę pozwaną zarzutów niedopuszczalności oraz niewystarczającego uzasadnienia, a także dodatkowo naruszenia obowiązku przeprowadzenia postępowania poprzedzającego wniesienie skargi w przedmiocie wniosku o odszkodowanie.

4. Zarzut czwarty dotyczący nieuwzględnienia orzecznictwa, zgodnie z którym samo stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji może samo w sobie stanowić odpowiednie zadośćuczynienie, dotyczący niewystarczającego uzasadnienia oraz tego, że Sąd do spraw Służby Publicznej orzekał ultra vires oraz oczywistego błędu w ocenie.

5. Zarzut piąty dotyczący podejrzanego braku bezstronności Sądu do spraw Służby Publicznej.