Sprawa T-671/22: Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2022 r. - Vima World, SA/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.15.44

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 stycznia 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2022 r. - Vima World, SA/Komisja

(Sprawa T-671/22)

Język postępowania: portugalski

(2023/C 15/57)

(Dz.U.UE C z dnia 16 stycznia 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Vima World, SA (Miasto Panama, Panama) (przedstawiciel: P. Braz, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności art. 1 i art. 4-6 decyzji Komisji (UE) 2022/1414 z dnia 4 grudnia 2020 r. w sprawie systemu pomocy SA.21259 (2018/C) (ex 2018/NN) wdrożonego przez Portugalię na rzecz Zona Franca de Madeira (ZFM) - Schemat III;

- obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych i prawnych, ponieważ w tym konkretnym przypadku środek nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ dochody uzyskane na terytorium Zona Franca da Madeira (zwanym dalej "ZFM") podlegały opodatkowaniu w Hiszpanii.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa konkurencji z tego względu, iż w niniejszym przypadku decyzja o odzyskaniu bezprawnie udzielonej pomocy prowadzi do podwójnego opodatkowania zysków osiągniętych w ZFM.

3. Zarzut trzeci dotyczący błędu w ustaleniach prawnych w zaskarżonej decyzji, ponieważ Schemat III ZFM spełnia przesłanki utworzenia lub utrzymania stanowisk pracy w Autonomicznym Regionie Madery przewidziane w decyzjach C(2007) 3037 final i C(2013) 4043 final w art. 107 i 108 TFUE i w wytycznych z 2007 r.

4. Zarzut czwarty dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych i prawnych w zaskarżonej decyzji, ponieważ w decyzji tej przewidziane w decyzjach C(2007) 3037 final I C(2013) 4043 final pojęcie "działalność rzeczywiście i materialnie prowadzona na Maderze" zostało zinterpretowane w sposób zawężający.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasad pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i proporcjonalności.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa poprzez uchybienie obowiązkowi uzasadnienia ustanowionemu w art. 296 TFUE.