Sprawa T-669/13 P: Odwołanie wniesione w dniu 17 grudnia 2013 r. przez Komisję Europejską od wyroku wydanego w dniu 7 października 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-97/12 Thomé przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.52.40/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lutego 2014 r.

Odwołanie wniesione w dniu 17 grudnia 2013 r. przez Komisję Europejską od wyroku wydanego w dniu 7 października 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-97/12 Thomé przeciwko Komisji

(Sprawa T-669/13 P)

(2014/C 52/76)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Florence Thomé (Bruksela, Belgia)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– Uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 7 października 2013 r. w sprawie F-97/12 Thomé przeciwko Komisji;

– Odrzucenie skargi wniesionej przez F. Thomé w sprawie F-97/12 jako niedopuszczalnej, a w każdym razie oddalenie jej jako bezzasadnej;

– pozostawienie kwestii kosztów do rozstrzygnięcia w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia pojęcia aktu niekorzystnego. Komisja podnosi, po pierwsze, że akt, który został już uchylony przez organ powołujący w ramach zażalenia nie może podlegać stwierdzeniu nieważności w postępowaniu sądowym, a po drugie, że decyzja uwzględniająca żądanie zainteresowanego nie może zostać uznana za akt niekorzystny (odnośnie do pkt 28-37 zaskarżonego wyroku).

2) Zarzut drugi dotyczący, po pierwsze, naruszenia prawa przy określeniu zakresu kompetencji kontrolnych organu powołującego i Sądu do spraw Służby Publicznej wobec decyzji komisji konkursowych, a także zakresu kontroli sądowej Sądu do spraw Służby Publicznej, a po drugie, przeinaczenia przedmiotu sporu i naruszenia zasady kontradyktoryjności (odnośnie do pkt 50-52 zaskarżonego wyroku). Komisja podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej zastosował wobec przedłożonych mu do rozpoznania decyzji, czyli decyzji organu powołującego, nieodpowiednie kryterium kontroli sądowej, przekraczając tym samym granice przysługującego mu zakresu kontroli sądowej.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia norm prawnych dotyczących oceny istnienia dyplomu studiów wyższych w związku z ogłoszeniem o konkursie (odnośnie do pkt 56-58 zaskarżonego wyroku). Komisja podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo przyjmując walor zawodowy dyplomu za jego walor akademicki i uznając, że nieoficjalny dyplom, taki jak świadectwo wydane przez prywatną placówkę oświatową, którego walor akademicki nie jest w żaden sposób uznawany, powinien zostać uwzględniony przez organ powołujący.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej nie wyjaśnił, w jaki sposób w dniu złożenia kandydatury dyplom skarżącej w pierwszej instancji mógł być zgodny z określonym w ogłoszeniu o konkursie warunkiem, skoro zgodność ta została wykazana dopiero a posteriori, w postępowaniu w sprawie zażalenia (odnośnie do pkt 56, 57 i 60-64 zaskarżonego wyroku).

5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej uznał, że skarżąca w pierwszej instancji utraciła szansę na zatrudnienie i należy jej się odszkodowanie (odnośnie do pkt 74 zaskarżonego wyroku).