Sprawa T-641/19: Skarga wniesiona w dniu 24 września 2019 r. - FD/Wspólne Przedsięwzięcie Fusion for Energy.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.74

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 września 2019 r. - FD/Wspólne Przedsięwzięcie Fusion for Energy

(Sprawa T-641/19)

Język postępowania: francuski

(2019/C 383/82)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: FD (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Strona pozwana: Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną; w konsekwencji:

- stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 3 grudnia 2018 r., utrzymanej w mocy decyzją odmowną z dnia 14 czerwca 2019 r.;

- zasądzenie naprawienia szkody majątkowej w wysokości 75 500 EUR i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę szacowanego na kwotę 30 000 EUR;

- obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędu w ocenie, istnienia nadużycia władzy oraz dopuszczenia się wobec niego aktów mobbingu. Skarżący krytykuje zwłaszcza uzasadnienie nieprzedłużenia jego umowy oparte na zlikwidowaniu jego stanowiska w następstwie reorganizacji w departamencie. Jego zdaniem uzasadnienie to jest błędne, ze względu na to że plan restrukturyzacji nie przewidywał likwidacji stanowiska odpowiadającego właściwościom stanowiska, jakie zajmował skarżący. Ponadto uważa on, że stał się ofiarą mobbingu i że konsekwencje tego mobbingu posłużyły jako uzasadnienie decyzji o nieprzedłużeniu umowy.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji, obowiązku staranności i art. 8 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. Skarżący utrzymuje zwłaszcza w tym względzie, że strona pozwana nie uwzględniła w zaskarżonej decyzji jego kompetencji, wyników pracy, zachowania w ramach służby, sytuacji rodzinnej oraz jego stażu pracy.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady równego traktowania i niedyskryminacji. Skarżący podnosi, że podstawą decyzji o nieprzedłużeniu jego umowy były przyczyny budżetowe i organizacyjne. Tymczasem umowy innych pracowników, których sytuacja faktyczna i prawna nie różniła się w znaczący sposób od sytuacji skarżącego, mogły mimo takiego kontekstu, zostać przedłużone.