Sprawa T-635/19: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2019 r. - Fondazione Cassa di Risparmio di Pesaro i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.72

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2019 r. - Fondazione Cassa di Risparmio di Pesaro i in./Komisja

(Sprawa T-635/19)

Język postępowania: włoski

(2019/C 383/80)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Fondazione Cassa di Risparmio di Pesaro (Pesaro, Włochy), Montani Antaldi Srl (Pesaro), Fondazione Cassa di Rispar-mio di Fano (Fano, Włochy), Fondazione Cassa di Risparmio di Jesi (Jesi, Włochy), Fondazione Cassa di Risparmio della Provincia di Macerata (Macerata, Włochy) (przedstawiciele: A. Sandulli oraz B. Cimino, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- ustalenie i stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Komisji Europejskiej z powodu uniemożliwienia, w drodze niezgodnych z prawem poleceń skierowanych do włoskich organów krajowych, dokapitalizowania Banca delle Marche przez Fondo Inter-bancario italiano per Tutela dei Depositi (włoski międzybankowy fundusz ochrony depozytów, zwany dalej "FITD");

- zasądzenie od Komisji Europejskiej odszkodowania za szkodę wyrządzoną stronie skarżącej, oszacowanej zgodnie ze wskazanymi poniżej kryteriami lub w innej kwocie uznanej za słuszną;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący dopuszczalności żądania odszkodowawczego.

- Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że podnoszona szkoda wynika z działania instytucji europejskiej, mimo że środki restrukturyzacji Banca Marche zostały formalnie przyjęte przez organ krajowy. Banca d'Italia nie dysponowała jakimkolwiek zakresem uznania w tej kwestii, ale podjęła działania w oparciu o szczegółowe polecenia Komisji Europejskiej. Ponadto z uwagi na sposób skorzystania przez Komisję z przysługujących jej uprawnień, strona skarżąca została pozbawiona możliwości wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności do Sądu, w związku z czym skarga o zasądzenie odszkodowania stanowi jedyny dostępny środek procesowy.

2. Zarzut drugi dotyczący występowania poważnego i oczywistego naruszenia prawa Unii.

- Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że Komisja Europejska uniemożliwiła dokapitalizowanie Banca Marche przez FITD zakładając, że działanie to stanowić będzie pomoc państwa. Jednakże FITD jest podmiotem prywatnym, korzystającym z prywatnych środków i nie podlega kontroli żadnego organu publicznego, jak stwierdził ostatnio Sąd w sprawie [Włochy i in./Komisja (sprawy połączone T-98/16, T-196/16 i T-198/16)]. Chodzi zatem o w pełni zgodny z prawem krok ratowania banku na zasadach rynkowych. Ponadto, naruszenie prawa jest poważne i oczywiste w świetle jasnych uregulowań prawnych w tej dziedzinie, utrwalonego orzecznictwa sądów Unii oraz braku swobodnego uznania ze strony Komisji Europejskiej.

3. Zarzut trzeci dotyczący występowania szkody.

- Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że zakwestionowane działania Komisji Europejskiej były rzeczywistą i wyłączną przyczyną szkody poniesionej przez stronę skarżącą. Z akt sprawy wynika bowiem w sposób niewątpliwy, że: (i) włoskie organy usiłowały zastosować alternatywne rozwiązanie względem restrukturyzacji Banca delle Marche co zostało uniemożliwione z uwagi na sprzeciw Komisji Europejskiej; (ii) takie alternatywne rozwiązania ograniczyłyby znacznie szkodliwe skutki względem akcjonariuszy i posiadaczy obligacji.

4. Zarzut czwarty dotyczący określenia wysokości szkody.

- Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że szkoda powinna być oszacowana z uwzględnieniem wartości końcowej jaką zachowałyby obligacje podporządkowane i akcje Banca Marche będące w posiadaniu strony skarżącej, gdyby w miejsce restrukturyzacji FITD przeprowadził dokapitalizowanie odnośnego banku.