Sprawa T-628/20: Skarga wniesiona w dniu 16 października 2020 r. - Rynair / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.414.47

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 listopada 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 października 2020 r. - Rynair / Komisja

(Sprawa T-628/20)

Język postępowania: angielski

(2020/C 414/69)

(Dz.U.UE C z dnia 30 listopada 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rynair DAC (Swords, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci F. Laprevote, E. Vahida, V. Blanc, I. Metaxas-Maranghidis i S. Rating)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej (UE) z dnia 31 lipca 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA. 57659 - Hiszpania - Fundusz dokapitalizowania ¹ ; oraz

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Strona skarżąca wniosła również o rozpoznanie jej skargi w trybie przyspieszonym, przewidzianym w art. 23a statutu Trybunału.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja Europejska naruszyła konkretne postanowienia TFUE oraz ogólne zasady prawa europejskiego dotyczące zakazu dyskryminacji, swobodnego przepływu usług i swobody przedsiębiorczości, które stanowiły podstawę liberalizacji transportu lotniczego w UE od końca lat 80. Liberalizacja rynku transportu lotniczego w UE pozwoliła na rozwój prawdziwie paneuropejskich tanich linii lotniczych. Komisja Europejska pominęła szkody spowodowane przez kryzys COVID-19 w odniesieniu do tych paneuropejskich linii lotniczych oraz ich rolę w sieci połączeń lotniczych Hiszpanii, pozwalając Hiszpanii na zastrzeżenie pomocy tylko dla przedsiębiorstw mających siedzibę w tym państwie. W art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE przewidziano wyjątek od zakazu udzielania pomocy państwa zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE, ale nie przewidziano wyjątku od innych norm i zasad TFUE.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja Europejska błędnie zastosowała art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE poprzez naruszenie obowiązku wyważenia korzystnych skutków pomocy z jej niekorzystnym wpływem na warunki wymiany handlowej i zachowanie niezakłóconej konkurencji (tzw. "kryterium wyważenia").

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja Europejska sama pozbawiła się uprawnień dyskrecjonalnych, jakimi dysponuje przy kontroli pomocy państwa i naruszyła prawo poprzez pozwolenie Hiszpanii na wykonanie uprawnień dyskrecjonalnych do wyboru beneficjentów systemu pomocy.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja Europejska nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego pomimo poważnych trudności i naruszyła prawa proceduralne skarżącej.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że wydając decyzję, Komisja uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi uzasadnienia.

¹ Dz.U. 2020 C 269, s. 8.