Sprawa T-616/18: Skarga wniesiona w dniu 15 października 2018 r. - Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A./Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.4.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 stycznia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 października 2018 r. - Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A./ Komisja Europejska

(Sprawa T-616/18)

Język postępowania: polski

(2019/C 4/42)

(Dz.U.UE C z dnia 7 stycznia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. (Warszawa, Polska) (przedstawiciele: radcy prawni: E. Buczkowska i M. Trepka)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 maja 2018 r. dotyczącej postępowania na mocy art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 54 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym w sprawie AT.39816 - Dostawy gazu na rynki wyższego szczebla w Europie Środkowo-Wschodniej ¹ , kończącej to postępowanie zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 [WE] i 82 [WE] ²  przyjęciem za wiążące zobowiązań publicznej spółki akcyjnej Gazprom i Gazprom Export LLC (zwanych dalej "Gazprom") z dnia 15 marca 2018 r.;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący przyjęcia przez Komisję decyzji z oczywistym naruszeniem art. 9 rozporządzenia nr 1/2003 w związku z art. 102 TFUE oraz zasady proporcjonalności poprzez popełnienie oczywistego błędu w ocenie zebranego materiału dowodowego i uznanie, że zastrzeżenia Komisji wyrażone w toku postępowania AT.39816 w zakresie uzależniania przez Gazprom dostaw gazu do Polski od uzyskania kontroli nad infrastrukturą gazową w Polsce nie są uzasadnione i na skutek tego błędu przyjęcie zobowiązań Gazpromu pomijających zastrzeżenia w tym zakresie.

2. Zarzut drugi dotyczący przyjęcia przez Komisję decyzji z oczywistym naruszeniem art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/ 2003 w związku z art. 102 TFUE oraz zasady proporcjonalności poprzez przyjęcie zobowiązań Gazpromu dotyczących stosowania nieuczciwych, rażąco wygórowanych cen, które nie uwzględniają adekwatnie zastrzeżeń Komisji, w tym ich istoty, to jest stosowania przez podmiot dominujący rażąco wygórowanych cen.

3. Zarzut trzeci dotyczący przyjęcia przez Komisję decyzji z oczywistym naruszeniem art. 9 rozporządzenia nr 1/2003 w związku z art. 102 TFUE oraz zasady proporcjonalności poprzez przyjęcie zobowiązań Gazpromu dotyczących wprowadzania ograniczeń terytorialnych, które nie uwzględniają adekwatnie zastrzeżeń Komisji, mają charakter wybiórczy oraz powielają zobowiązania już składane przez podmiot dominujący w innych postępowaniach, które jednak nie doprowadziły do zmiany jego zachowania.

4. Zarzut czwarty dotyczący przyjęcia przez Komisję decyzji z oczywistym naruszeniem art. 7 TFUE w związku z 194 ust. 1 TFUE poprzez wydanie decyzji sprzecznej z celami polityki energetycznej Unii Europejskiej oraz z pominięciem jej negatywnego wpływu na europejski rynek dostaw gazu, w szczególności utrwalającej dalszą izolację i utrzymanie warunków niekonkurencyjnych na rynkach gazu państw Europy Środkowo-Wschodniej w stosunku do Europy Zachodniej, pomimo że celem tej polityki jest integracja tych rynków oraz zapewnienie na wszystkich rynkach unijnych równych warunków konkurencji.

5. Zarzut piąty dotyczący przyjęcia przez Komisję decyzji z oczywistym naruszeniem art. 18 ust. 1 TFUE oraz zasady równości poprzez wprowadzenie dyskryminacji pomiędzy kontrahentami Gazpromu działającymi na rynkach państw Europy Środkowo-Wschodniej, w tym stroną skarżącą, a kontrahentami Gazpromu działającymi na rynkach państw Europy Zachodniej, pomimo że obie wymienione grupy kontrahentów działają na tym samym unijnym rynku dostaw gazu i w tym samym zakresie korzystają z regulacji art. 102 TFUE i art. 194 ust. 1 TFUE i aktów prawa pochodnego wydanych na ich podstawie.

6. Zarzut szósty dotyczący nadużycia władzy oraz naruszenia istotnych wymogów proceduralnych poprzez przyjęcie przez Komisję decyzji obiektywnie sprzecznej z celem art. 9 rozporządzenia nr 1/2003 oraz prowadzenie postępowania AT.39816 z oczywistym naruszeniem powierzonych Komisji uprawnień.

¹ Dz.U. 2018, C 258, s. 6.

² Dz.U. 2003, L 1, s. 1.