Sprawa T-616/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 28 listopada 2011 r. przez Luigiego Marcuccio od postanowienia wydanego w dniu 8 września 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-69/10 Marcuccio przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.25.65/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2012 r.

Odwołanie wniesione w dniu 28 listopada 2011 r. przez Luigiego Marcuccio od postanowienia wydanego w dniu 8 września 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-69/10 Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-616/11 P)

(2012/C 25/124)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– tytułem żądania głównego, uwzględnienie wszystkich żądań przedstawionych przez wnoszącego odwołanie w postępowaniu w pierwszej instancji;

– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania apelacyjnego;

– tytułem żądania pomocniczego, odesłanie sprawy do sądu orzekającego w pierwszej instancji aby w odmiennym składzie wydał on ponowne rozstrzygnięcie w przedmiocie powyższych żądań.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie dotyczy postanowienia z dnia 8 września 2011 r. wydanego w sprawie F-69/10, którym odrzucono jako oczywiście pozbawioną podstawy prawnej skargę o po pierwsze stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o oddaleniu wniosku wnoszącego odwołanie mającego na celu uzyskanie odszkodowania w związku z okolicznością, że pismo dotyczącego zapłaty kosztów postępowania w sprawie T-18/04 Marcuccio przeciwko Komisji zakończonej wyrokiem Sądu z dnia 10 czerwca 2008 r. przesłane zostało jego przedstawicielowi w tamtej sprawie i po drugie zasądzenie od Komisji odszkodowania.

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi 2 zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący całkowitego braku uzasadnienia "żądań mających na celu uzyskanie odszkodowania" (pkt 21 i 22 zaskarżonego postanowienia) oraz oczywistej niejednoznaczności, paradoksalności, braku wyjaśnienia a także błędnej interpretacji i błędnego zastosowania okoliczności faktycznych, apodyktyczności, braku logiki, nieodpowiedniości i niestosowności a poza tym błędnej i nieodpowiedniej interpretacji oraz błędnego i nieodpowiedniego zastosowania przepisów dotyczących powstania odpowiedzialności pozaumownej organów UE, pojęcia obowiązku uzasadnienia ciążącego na wszystkich organach UE, w tym sądach Unii, pojęcia analogii oraz pojęcia bezprawnego zachowania organu UE.

2) Zarzut drugi dotyczący bezprawności ustaleń sądu orzekajacego w pierwszej instancji dotyczących kosztów postępowania (pkt 28 i 29 zaskarżonego postanowienia).