Sprawa T-614/22: Skarga wniesiona w dniu 30 września 2022 r. - MBDA France/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.7.33

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 stycznia 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 września 2022 r. - MBDA France/Komisja

(Sprawa T-614/22)

Język postępowania: angielski

(2023/C 7/42)

(Dz.U.UE C z dnia 9 stycznia 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: MBDA France (Le Plessis-Robinson, Francja) (przedstawiciele: F. de Bure i A. Delors, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji ARES(2022)5278815, którą doręczono skarżącej w dniu 20 lipca 2022 r., odrzucającej wniosek EDF-2021-AIRDEF-D-EATMI-HYDIS (zwany dalej "wnioskiem HYDIS"), na podstawie art. 256 i 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

- stwierdzenie na tej samej podstawie nieważności wszelkich powiązanych decyzji w celu umożliwienia ponownej oceny wniosków przedłożonych w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków EDF-2021-AIRDEF-D "Endoatmosfe- ryczny system przechwytywania - faza koncepcyjna" oraz realokacji finansowania, w tym decyzji Komisji przyjmującej wniosek przedłożony przez konsorcjum koordynowane przez Sener Aeroespacial (zwany dalej "wnioskiem HYDEF");

- nakazanie pozwanej, by przedstawiła wszystkie zażądane przez skarżącą dokumenty dotyczące dokonanej przez Komisję oceny wniosków HYDIS i HYDEF;

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania i innymi kosztami poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy przekroczenia przez Komisję granic przysługującego jej uznania poprzez zastosowanie sztucznej i arbitralnej metody oceny, która jest sprzeczna z kluczowymi celami projektu rozwiązań w zakresie endoatmosferycznego systemu przechwytywania (zwanego dalej "projektem EATMI").

Projekt EATMI ma na celu przyznanie dotacji w wysokości 100 mln EUR z Europejskiego Funduszu Obronnego (zwanego dalej "EFO") na fazę koncepcyjną rozwiązań w zakresie systemu przechwytywania hipersonicznych pocisków i szybowców. Ten nowy rodzaj broni powietrznej, którego do dziś nie można zwalczać przy pomocy istniejących systemów obrony powietrznej, został po raz pierwszy wykorzystany przez Rosję w trakcie jej inwazji na Ukrainę. W kontekście zwiększonej niepewności geopolitycznej stwarza on niespotykane dotąd, zmieniające dotychczasowe zasady i być może egzystencjalne zagrożenie dla integralności i bezpieczeństwa państw członkowskich i obywateli Unii. Wymaga on nowego podejścia do tworzenia obrony powietrznej. Tymczasem przyjęta przez Komisję metoda oceny odbiega od tego celu:

- Po pierwsze, Komisja zastosowała identyczną standardową metodę ważenia do wszystkich projektów w ramach EFO z 2021 r., nie uwzględniając kluczowego znaczenia projektu EATMI;

- Po drugie, Komisja oceniła przedłożone przez wnioskodawców wnioski niemal wyłącznie na podstawie ogólnych względów wspólnych dla wszystkich projektów w ramach EFO z 2021 r., które to względy są pozbawione znaczenia lub wręcz sprzeczne z celami projektu EATMI;

- Poprzez zastosowanie tej sztucznej i arbitralnej metody Komisja przekroczyła granice przysługującego jej uznania, ograniczając w ten sposób zdolność Unii do wspierania przyjęcia autonomicznej odpowiedzi na zagrożenia hipersoniczne.

2. Zarzut drugi dotyczy kilku oczywistych błędów w ocenie:

- Komisja dopuściła się kilku oczywistych błędów przy dokonywaniu oceny wniosku HYDIS. W szczególności Komisja:

i) źle zrozumiała pojęcie "fazy koncepcyjnej" i odrzuciła wniosek HYDIS w oparciu o elementy, które w tej fazie są ewidentnie pozbawione znaczenia; ii) źle zrozumiała pojęcie współpracy transgranicznej. W konsekwencji negatywnie oceniła ona wkład, jaki grupa MBDA miała w integrację europejskiego przemysłu obronnego, i nie uwzględniła poparcia głównych potęg militarnych Unii dla jej wniosku; oraz iii) oparła się na ogólnych względach, które nie mają znaczenia w kontekście projektu EATMI, pomijając jednocześnie szczególne wymogi tego projektu;

- Skutkiem oczywistych błędów w ocenie, jakich dopuściła się Komisja, jest decyzja w dużej mierze sprzeczna z nadrzędnymi celami EFO, która i) nie uwzględnia inicjatyw podjętych przez państwa członkowskie w ramach stałej współpracy strukturalnej; ii) prowadzi do nieoptymalnej alokacji zasobów, która nie odzwierciedla ekspertyzy europejskich podmiotów działających w dziedzinie obronności; oraz iii) prawdopodobnie doprowadzi do powielenia kompetencji w ramach Unii.

3. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasad dobrej administracji i przejrzystości:

- Komisja odrzuciła wniosek HYDIS w dużej mierze ze względu na to, że uznała, iż niektóre aspekty nie były wystarczająco uszczegółowione. Jednakże zgodnie z zasadą dobrej administracji Komisja miała obowiązek ustalić wszystkie istotne okoliczności faktyczne, w tym poprzez zwrócenie się w razie potrzeby do skarżącej o wyjaśnienia, tym bardziej że w grę wchodzi przyszłe bezpieczeństwo państw członkowskich i obywateli Unii. Skarżąca mogła z łatwością przedstawić takie wyjaśnienia. Komisja przyjęła jednak bierną postawę i nie ustaliła istotnych okoliczności faktycznych, co doprowadziło do naruszenia zasady dobrej administracji;

- Ponadto owe rzekome braki dotyczą niemal wyłącznie ogólnych względów wspólnych dla wszystkich projektów w ramach EFO z 2021 r., które to względy nie mają związku ze szczególnymi wymogami technicznymi i funkcjonalnymi EATMI. Komisja naruszyła zasadę przejrzystości, przypisując tym względom zbyt dużą wagę bez uprzedniego poinformowania wnioskodawców.

4. Zarzut czwarty dotyczy braku wystarczającego uzasadnienia.

Zaskarżona decyzja zawiera szereg stwierdzeń, które są niejasne lub trudne do zrozumienia w kontekście sprawy, co uniemożliwia skarżącej ocenę jej zasadności. W szczególności na Komisji spoczywał obowiązek wyjaśnienia, w jaki sposób zinterpretowała i zastosowała wspomniane wyżej ogólne względy w szczególnym kontekście projektu EATMI i w jaki sposób wywiodła z nich swoje negatywne uwagi. Komisja tego jednak nie uczyniła.