Sprawa T-603/19: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2019 r. - Helsingin Bussiliikenne/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.64

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2019 r. - Helsingin Bussiliikenne/Komisja

(Sprawa T-603/19)

Język postępowania: fiński

(2019/C 383/73)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Helsingin Bussiliikenne Oy (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciele: O. Hyvönen i N. Rosenlund, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności w całości albo w części decyzji Komisji SA.33846 - (2015/C) (ex 2011/CP) z dnia 28 czerwca 2019 r.;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania sądowego poniesionymi przez skarżącą w całości wraz z odsetkami ustawowymi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy: Strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 108 ust. 2 TFUE i art. 6 ust. 1 rozporządzenia 2015/1589, dopuściła się, przy okazji badania zgodności, poważnego uchybienia proceduralnego oraz naruszyła przysługujące skarżącej prawo do obrony.

- Strona skarżąca powinna była mieć możliwość przedstawienia swojego stanowiska przed wydaniem zaskarżonej decyzji i powinna była zostać wezwana do przedstawienia uwag w trakcie formalnego postępowania wyjaśniającego, ponieważ w zaskarżonej decyzji została wskazana jako beneficjent pomocy, a decyzja ta dotyczyła jej bezpośrednio.

2. Zarzut drugi: Oczywisty błąd w ocenie.

- Strona skarżąca podnosi, że Komisja nie zbadała w wystarczającym stopniu okoliczności faktycznych i w związku z tym wydała decyzję na podstawie niepełnych i błędnych ustaleń.

- Komisja przynajmniej nieprawidłowo oceniła zgodność rynku, cel i logikę ekonomiczną ceny zakupu w odniesieniu do przeniesienia aktywów przedsiębiorstwa.

3. Zarzut trzeci: Uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie spełnia wymogów art. 296 TFUE i orzecznictwa dotyczącego tej kwestii.

- Dotyczy to w szczególności argumentacji odnoszącej się do zgodności rynkowej ceny nabycia aktywów banku HelB.

4. Zarzut czwarty: Zaskarżona decyzja narusza ogólne zasady prawa Unii, w szczególności ochronę uzasadnionych oczekiwań i zasadę proporcjonalności.

- Strona skarżąca twierdzi, że miała podstawy dla pewności, że postępowanie wyjaśniające Komisji będzie dotyczyło jedynie działań i jednostek wskazanych w decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego oraz że w wypadku rozszerzenia postępowania wyjaśniającego na przeniesienie aktywów przedsiębiorstwa lub na skarżącą, Komisja rozszerzy zakres decyzji w sprawie formalnego postępowania wyjaśniającego i wysłucha skarżącą.

- W każdym razie obowiązek zwrotu pomocy nałożony na pierwotnego beneficjenta narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ przekracza cenę nabycia rzeczywiście zapłaconą tytułem przeniesienia aktywów spółki, a w przypadku skarżącej, ponieważ przekracza różnicę między rzekomo niską ceną nabycia a wartością rynkową.

5. Zarzut piąty: W zaskarżonej decyzji w sposób oczywisty błędnie zastosowano art. 107 ust. 1 TFUE.

- Środki wymienione w decyzji Komisji nie zawierały niedozwolonej pomocy państwa.

- Żaden ze środków uznanych przez Komisję za zawierające niedozwoloną pomoc państwa nie dotyczyły strony skarżącej.