Sprawa T-588/22: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2022 r. - Renco Valore SpA/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.424.48

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 listopada 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2022 r. - Renco Valore SpA/Komisja

(Sprawa T-588/22)

Język postępowania: portugalski

(2022/C 424/61)

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: Renco Valore SpA (Pesaro, Włochy) (przedstawiciele: A. Gaspar Schwalbach, C. Pinto Xavier i M. Cotrim, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności art. 1, 4 i 5 decyzji Komisji C(2020) 8550 final z dnia 4 grudnia 2020 r. w sprawie systemu pomocy SA.21259 (2018/C) (ex 2018/NN) wdrożonego przez Portugalię na rzecz Zona Franca de Madeira (ZFM) - Schemat III;

- obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa w odniesieniu do kryterium dotyczącego "działalności prowadzonej rzeczywiście i materialnie na Maderze", które było prawidłowo interpretowane i stosowane w schemacie III ZFM. Strona skarżąca powołuje się na błąd Komisji w wykładni kryterium "zyski będą pochodzić z działalności prowadzonej rzeczywiście i materialnie na Maderze". Zyski przedsiębiorstw zarejestrowanych w ZFM, które mogą zostać objęte systemem korzyści podatkowych nie ograniczają się do zysków osiągniętych z działalności podlegającej dodatkowym kosztom związanym peryferyjnego położenia, np. działalności prowadzonej wyłącznie na terytorium geograficznym RAM. Z uwagi na cele i kontekst Schematu III ZFM, prawidłowa wykładnia tego kryterium dopuszcza, aby za działalność prowadzoną rzeczywiście i materialnie na Maderze była uważana działalność, która obejmuje przedsiębiorstwa mające licencję na ZFM, które mają tam swój ośrodek decyzyjny, niezależnie od tego, czy prowadzą one działalność międzynarodową.

2. Zarzut drugi dotyczący błędu w stosowaniu prawa z uwagi na to, iż kryterium dotyczące "utrzymania stanowisk pracy" było prawidłowo interpretowane i stosowane przy wykonywaniu Schematu III ZFM. Skarżąca powołuje się na błąd Komisji w wykładni kryterium "utrzymania stanowisk pracy". Ponieważ brak jest pojęcia "stanowiska pracy" w Unii Europejskiej, i nie zostało ono wyjaśnione dla celów stosowania Schematu III ani w decyzjach z 2007 r. i z 2013 r., ani w wytycznych z 2007 r, należy przyznać, że trzeba dopuścić jako prawidłowe pojęcie stanowiska pracy, jakie wynika z krajowych przepisów prawa. Metodologia definiowania stanowisk pracy w "ETI" (zatrudnionych na pełen etat) i "UTA" (roczny wymiar pracy) nie ma zastosowania do Schematu III ZFM.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenie ogólnych zasad prawa Unii Europejskiej dotyczących pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań. Skarżąca podnosi, że decyzja Komisji C(2020) 8550 final z dnia 4 grudnia 2020 r. w sprawie systemu pomocy SA.21259 (2018/C) (ex 2018/NN) wdrożonego przez Portugalię na rzecz Zona Franca de Madeira (ZFM) - Schemat III narusza ogólne zasady prawa Unii Europejskiej dotyczące pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, które nie pozwalają na to, aby Komisja wymagała od portugalskich organów krajowych odzyskania spornej pomocy od jej beneficjentów, a konkretnie, od skarżącej.